ไม่เจ็บยังฉันใครจะเข้าใจ

                                                           Intro

“ แบค….” อืมม ใครเรียกหว่า คนจะหลับจะนอน…. แต่เสียงนี้คุ้นๆนะ

“ แบคฮยอน..” กูจะนอนนน เลิกเรียกกูสักที!!

“ โว้ยย! พี่คยู! เรียกยังนั้นมันไม่มีทางตื่นหรอก! ต้องยังงี้ !!”

   ตุบ!  โครม!

“ โอ้ยย!! ใครถีบกูว่ะ T^T มันเจ็บนะโว้ยย”

“ ต้องปลุกด้วย วิธีนี่สินะมึงถึงจะตื่น” ถ้ามึงจะปลุกกูด้วยวิธี ทำไมไม่อุ้มกูไปฟาดกับกำแพง    เลยล่ะ!! (กูล้อเล่น T^T)

“ แบคเป็นไงบ้าง เจ็บมั้ย”

“ เจ็บสิ ถามมาไ……พี่คยูฮยอนน!!!” พี่ชายผมเองงงงงงงง >,< ถึงว่าเสียงคุ้นๆ

“ เป็นไงบ้างคับ ตัวเล็กคิดถึงพี่มั้ย” /span>พี่คยูพูดแล้วกอดผม

“ คิดถึงสิครับบ คิดถึงมากกๆๆ ด้วยย!!” ผมพูดแล้วก่กระโดดกอดพี่คยูแน่น

“ฮ่าๆ พี่ก่คิดถึงตัวเล็กมากเลยนะ”พี่คยูพูดจบก็ก้มลงมาหอมแก้มผม

“ เลิกคิดถึงกันสักนิด แล้วหันมาดูนาฬิกาด้วยจะ 8 โมงแล้วจะไปมั้ยฮะโรงเรียนเนี่ย!”เสียงอิลู่เจ้าเก่า ==  จะอะไรนักหนา ก็แค่ จะ 8 โมง…เอง ? เดี๋ยวนะ … จะ… 8 โมงงั้นหรอ!!!

“ อ๊ากกกกก อิลู่ทำไมมึงไม่ปลุกกูให้เร็วกว่านี้!!! ฮ่ะ” ผมแล้วรีบกระโดนลงจะเตียงแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำทันที

“ กูปลุกมึงจนบ้านจะพังอยู่แล้วแต่มึงไม่ตื่นเอง ช่วยไม่ได้!!” มึงยังอุตส่าเถียงกับมาเนอะ ! ห่ารากก!! -_-