เพื่อน

เพื่อน
By ถุงเท้าเปียกชื้น
บทนำ
ณ จุดนี้ อะไรๆก็เปลี่ยนไป
2ปีที่แล้ว......
ณ วันอำลาของโรงเรียน
เฮ้ย! นัทกูขอเขียนเสื้อหน่อยดิ
เพื่อนกันนะ
ตากูละไอ่เอม
เพื่อนกันตลอดไป By Nut
เห้ยเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปใช่ป่ะ
อื้อ เสมอไป
ภาพนั้นยังติดตาฉันไม่เคยเปลี่ยน มันเป็นภาพที่เด็กสาว2คนยิ้มให้กันอย่างมีความสุข และคำสัญญาที่น่าจดจำ ถ้าทั้งสองยังเป็นเพื่อนรักกันอยู่ แต่มันเป็นฝันร้ายสำหรับฉันในตอนนี้ ทุกครั้งที่ฉันหลับฉันต้องเห็นมันมาทำร้ายจิตใจ ทั้งๆที่คนอย่างชะเอมไม่เคยมีจิตใจ
เฮือก! ฝันอีกแล้วหรอ
หลังจากที่ฉันตื่นฉันก็ไปทำภารกิจส่วนตัวจนเรียบร้อยก็ถึงเวลาที่ฉันต้องไปโรงเรียน การไปโรงเรียนของฉันมันเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุด ไม่ใช่เพราะฉันไม่อยากเรียนนะ
06:30 AM
ฉันมาถึงฉันก็ทำทุกอย่างเป็นปกติ ทำเวร ไปกินข้าว ทำการบ้าน แต่ในขณะเดียวกันนั้นฉันก็ไม่มีใครมาทำกับฉันเหมือนในอดีต
นัทๆเธอมาแล้วหรอ ฉันเดิมไปทักเพื่อนเก่าด้วยความเป็นเพื่อน
เห้ยนิดมึงทำเวรยังวะ ไปช่วยกูทำเวรหน่อยดิ
ทำไม ทำไมกัน ทำไมเธอไม่พูดกับเรา แกเปลี่ยนไปแล้วจริงๆหรอ มันไม่เหมือนเดิมแล้วใช่ป่ะ
ฉันได้แต่มองเพื่อนที่เคยรักฉันตีตัวออกห่าง และมีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปเยอะ เค้าทำเหมือนไม่ต้อนรับฉันมาเป็นเพื่อน แต่ฉันก็ไม่รู้จะไปปรึกษาใครแล้ว ฉันไม่มีใครแล้วเพื่อนเก่าที่เคยสนิทก็ต่างแยกย้ายกันไปคนละห้องจนเริ่มหางเหิน คนห้องเดียวกันก็ตีตัวออกห่าง ส่วนเพื่อนใหม่ ฉันก็ไม่มี สรุป ฉันไม่เหลือใครจริงๆหรอ
เฮ้ย ไอ้เอมไปกินข้าวกัน
เสียงนั้นทำให้ฉันสดุ้งมาจากความคิดที่เหมือนความฝันที่เป็นจริง
หือ ว่าไงนะ
ไปกินข้าวกันกูโครตหิวเลยหว่ะ
ใช่สิ ฉันยังมีแกนี่หว่าคิม ลืมได้ไงวะไอ้เพื่อนรัก คิมเป็นเพื่อนต่างห้องที่สนิทกันตั้งแต่ประถม
แกพูดรัยของมึงวะ มันคงสงสัยมากสินะ
ป่าว ไม่มีรัย (ถุงเท้า: เอ๊อะ! นึกว่าจะบอก)
อ้าว