บันทึกของ...SANGWORN

                   สัมพันธภาพ หรือ ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ด้วยกัน และสิ่งต่าง ๆ ในโลกนี้มีอยู่ด้วยกัน ๒ แบบ  คือ แบบที่เกิดมาขึ้นพร้อม ๆ กับการเกิดขึ้น โดยธรรมชาติ  กับแบบที่เกิดทีหลัง หลังจากแบบแรกเกิดขึ้นแล้ว

                   แบบแห่งความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นพร้อม ๆ กับการเกิดนั้น ก็อาจจะแบ่งได้ไปอีก ๒ แบบใหญ่ ๆ คือแบบที่เป็นโดยธรรมชาติ กับ แบบที่มนุษย์สมมุติมันขึ้นมา  แบบที่เป็นโดยธรรมชาติ  เช่น ความเป็นพ่อ-ลูก  ความเป็นแม่-ลูก  ความเป็นพี่-น้อง  ความเป็นปู่ ย่า ตา ยาย ความเป็นมนุษย์  เชื้อชาติ-เผ่าพันธุ์  ส่วนอีกแบบที่มนุษย์สมมติขึ้นมาก็ เป็นต้น สัญชาติ-รัฐบาล

                   ความสัมพันธ์ที่เกิดมาทีหลัง  ก็คือ  ความสัมพันธ์ระหว่าง สามี-ภรรยา  เพื่อน – เพื่อน ครู/อาจารย์-ศิษย์ เจ้านาย-ลูกน้อง เจ้าอาวาส-ลูกวัด  คนรัก-กับคนรัก  หรือแฟนนั่นเอง

                   ความสัมพันธ์ชนิดที่เป็นโดยธรรมชาตินั้น  ไม่ว่าจะยอมรับหรือไม่  เราก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธมันได้  มันเป็นอย่างนั้น  เช่น แม่-ลูก   จะตัดขาดอย่างไรก็คือ แม่ กับ ลูก กันนั่นแหละ  ถึงแม้แม่จะไม่เอาลูก ไม่เลี้ยงลูก  แต่แม่ก็คือแม่  ลูกก็คือลูกอยู่อย่างนั้นแหละ

                   ส่วนอีกประเภทหนึ่ง  แบบที่เกิดขึ้นทีหลังนั้น  เราสามารถปฏิเสธมันได้  ยอบรับ ไม่ยอมรับ เพิ่มขึ้นและลดลงได้  เช่นเรารักเพื่อนมากขึ้น และมากขึ้นได้  หรือ ไม่รัก และเกลียดเพื่อนได้ ในที่สุดอยู่เหมือนกัน รักแฟนมากขึ้น จนแต่งงานกัน แล้วก็ผิดใจทะเลาะกัน แยกทางกัน ก็มีหลายคู่  เคารพเชิดดูบูชาเป็นครูอาจารย์และลูกศิษย์  สุดท้ายเรื่องศิษย์คิดล้างครูก็มีหลายเรื่อง เหมือนกัน

                   แต่ที่ผมจะเล่าต่อไปนี้  เป็นสัมพันธ์ภาพระหว่าง สิ่งผู้คน สิ่งรอบข้าง ความรู้ กับ ผม "สังวรญ์" เป็นเรื่องสารพัด   ก่อนอื่นขอออกตัวในที่นี้ว่า  ความสัมพันธ์ของผมในเรื่องนี้ ไม่แน่อาจจะเป็นไปในลักษณะที่ผมมองฝ่ายเดียว  เป็นความรู้สึกล้วน ๆ ของผม  แล้วบางเรื่องก็อาจจะยาวนานเกินกว่าจะบอกให้ละเอียดออกไปได้