Chef of Love #จริงจัง ♡

มือเรียวที่กำลังหยิบจับวัตถุดิบภายในครัวอย่ากระฉับกระเฉงและใบหน้าที่ดูมีความสุขนั้นช่างแตกต่างกับบรรยากาศรอบข้างที่กำลังเสียงดังและร้อนรุ่มอย่างสิ้นเชิง พ่อครัวมากหน้าหลายตาที่กำลังทำอาหารอย่างเร่งรีบเพราะต้องแข่งกับเวลานั้นช่างดูแตกต่างจาก จริงจังที่กำลังยิ้มอย่างมีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำอาหาร

     อาหารจานสุดท้ายถูกนำไปเสริฟเป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่าเวลาของคนในครัวยุติลงแล้ว

“ตีสองครึ่งพอดีเลยนะครับ” ผมระบายยิ้มให้กับตัวเองหลังจากมองนาฬิกาแขวนผนังเรือนใหญ่ก่อนจะถอดผ้ากันเปื้อนออก

“พอมีงานทีไรครัวเราที่ลุกเป็นไฟทุกที”พี่นัทหนึ่งในพ่อครัวบอกก่อนจะทำท่าทางเหมือนคนหมดแรง

“ยังไม่ชินอีกหรอวะ” พี่นายพูดติดตลกก่อนจะเดินไปกอดคอเพื่อนตัวเล็กของตัวเอง

ส่วนผมเองก็ได้แต่ยิ้ม ก็จริงอย่างที่พี่นายว่าโรงแรมนี้เป็นโรงแรมระดับสี่ดาวและไหนจะทำเลที่ตั้งของโรงแรมที่อยู่ในย่านการท่องเที่ยวแล้ว ตั้งแต่ผมเริ่มเข้ามาทำงานที่นี่ผมก็ไม่เคยเห็นว่าจะมีวันไหนในการทำงานไม่เร่งรีบเลยสักครั้ง

     ปั้ง เสียงเปิดประตูห้องครัวที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันนั้นกลายเป็นจุดรวมสายตาของทุกคน

“ใครทำอาหารจานสุดท้าย ลูกค้าเรียกพบด่วน” ประโยคต้องห้ามที่ไม่มีใครอยากได้ยินดังขึ้นก่อนที่ตัวผมเองจะกลายเป็นจุดรวมสายตาในเวลาต่อมา

…และนั้นก็เป็นการเริ่มต้นความวุ่นวายในฐานะเชฟของผม

B
E
R
L
I
N
?