โชคดี ในความโชคร้าย

ข้อมูลเบื้องต้น

หัวเรื่อง งง!!! ดีมั้ย

ไม่มีอะไรมากหรอก...แค่อยากเขียนไว้เป็นความทรงจำที่ธรรมดาแต่ไม่ธรรมดาซึ่งเรื่องเกิดมานานมากกกก สมัยเริ่มทำงานใหม่ ๆ หน้า ม.ราม 1 ก็ยังคงเป็นที่นัดพบ แวะเวียนไปเสมอ ๆ ถึงแม้ว่าจะเรียนจบมาแล้วก็ตาม ยังงัยก็ยังเป็นจุดที่นัดแล้วเจอกันง่ายสุด

เช้าวันหยุดวันนั้นก็เช่นกันฉันและเพื่อนนัดเจอกันเพื่อไปเที่ยวต่อที่เดอะมอลล์บางกะปิ เรานั่งรถเมล์สายหนึ่ง เป็นรถร่วมบริการ พอขึ้นรถปุ๊ปเราก็เลือกที่นั่งเหมาะเหม็ง นั่นก็คือ เบาะยาวข้างคนขับ จะได้เม้าส์กันได้สะดวก ๆ นั่งไปคุยไปพอเพลิน ๆ แต่ทำไมรถมัน...เหมือนไปไม่ไกลเลยทั้ง ๆ ที่เป็นเช้าวันอาทิตย์ พอเราเริ่มสังเกตุว่ารถมันวิ่ง ๆ หยุด ๆ ก็มามีเหตุการณ์ระทึกขวัญซ้ำเข้าไปอีก...ตึก ตึก ตึ๊ก...ฟิ้วววว ป๊อก

 เฮ้ย.!!.คันเกียร์กระเด็นหลุดไปแล้ว หลุดถึงโคนเลย ทำงัยวะเนี่ย จะไปต่อได้มั้ยอ่ะ แต่รถก็ยังแล่นต่อไป...ฉันกับเพื่อนเริ่มใจเต้นแรง ปาดเหงื่อเล็กน้อย เอางัยดี ลงไม่ลง ไม่รู้อารมณ์ไหนถึงยังทนนั่งอยู่ได้ทั้ง ๆ ที่เห็นเต็มตา ซักพักคนขับก็ตะโกนเรียกกระเป๋ารถให้มาเก็บคันเกียร์มาเสียบคืน เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผู้โดยสารที่นั่งด้านหน้าก็เริ่มมองหน้ากัน ส่วนคนที่นั่งและยืนอยู่ด้านหลังก็ไม่รู้ว่าข้างหน้าเกิดอะไรขึ้น

ผ่านไปได้ซักครึ่งชั่วโมงรถคันนี้ก็ยังคงกระดืบ ๆ อยู่หน้าราม ไป ๆ หยุด ๆ ฉันก็เริ่มมองหน้าคนขับ นี่มันเมาหรือง่วงวะเนี่ย สับปะหงกตลอดเวลา...เมื่อรถเคลื่อนมาถึงหน้ามหาลัย' รามฯ เราก็ภาวนาให้ตำรวจเรียกซะทีเถอะ...แล้วความหวังเราก็ดับมืดลงเมื่อรถแล่นผ่านไปอย่างปกติ

ประมาณ 2-3 นาที ตำรวจขี่รถมอเตอร์ไซค์ตามมาแล้วเรียกให้หยุดรถ เย้ ๆๆๆๆ อธิษฐานเป็นจริง ตำรวจถามว่า "เมาหรือเปล่าเนี่ย" คนขับรถเมล์รีบตอบทันที "เมา เมอว ที่ไหนกัน ไม่เมา ๆ ๆ" "ถ้าไม่เมาก็ขับให้มันไว ๆ ซิ ขับ ๆ หยุด ๆ อยู่นั่นแหล่ะ"
"ครับ ๆ" หลังจากนั่นคนขับรถเมล์ก็ขับเร็วขึ้นนิดนึง ฉันแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก คราวนี้มันจะได้ตื่นซะที ขับไปหลับไปอยู่ได้ แถมมันยังบ่นตำรวจอีกนะ "โธ่! หาวาเราเมา เมาที่ไหน ฮี่เธ่อ"

หลังจากนั้นรถเคลื่นไปถึงประมาณ รพ.รามคำแหงได้มั้งคนขับก็หมดฤทธิ์ไปต่อไม่ไหวแล้ว จอดเข้าข้างทาง ให้กระเป๋าแจ้งผู้โดยสารไปต่อรถคันใหม่ คนขับรถขับไม่ไหวแล้ว... แป่ววววว

ฉันกับเพื่อนก็เลยต้องไปต่อรถใหม่...ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเอาชีวิตไปฝากไว้กับคนแบบนี้ได้งัย รอดมาได้ถือว่าโชคดีจริง ๆ ในความโชคร้ายที่มาขึ้นรถคันนี้...

นี่แหล่ะคุณภาพชีวิตคนเมือง...กรุง
p(^ o ^)q   p(^ o ^)q สู้ สู้