หายนะ...ความรัก...และความเจ็บปวด

เนื้อเรื่อง

   

         "มะเฟือง เรารอตั้งนานแล้วนะทำไมถึงไม่ไปหาเราซักที่ล่ะ"

   "อ๋อ พอดีว่าเฟืองติดสอบอ่ะศาสตร์ ขอโทษนะ"

    แง้แง้ ทำไมฉันถึงต้องไปสายบ่อยๆอยู่เรื่อยเลยนะ  ดูซิถ้าศาสตร์งอนไปแล้วเราจะทำยังไงดีเนี่ย

    ฉันชื่อ มะเฟือง  เพื่อนเกลอแฟนฉันชื่อว่า ศาสตร์  คบกันมานานมากๆๆๆ อยากบอกว่าฉันชอบลียองเอ (แดจังกึม) เอามากๆ

มายไอดีของฉันยังเป็นรูป ลียองเอเลย แต่เมื่อก่อนนะ เดี๋ยวนี้เปลี่ยนแล้ว ( มายไอดีคือสิ่งที่นักเขียน

ชาวเว็บเด็กดีรู้จักกัน ติดต่อสอบถามได้ที่ ข้อสงสัย??? ) 

   "มะเฟือง วันนี้พ่อของเราชวนเธอไปกินข้าวที่บ้านน่ะ ศาสตร์ไปด้วยก็ได้นะ" นิ้ง เพื่อนของฉันเดินมา

ชวนให้ไปด้วยกัน

    "ไปมั้ย"ฉันถามศาสตร์

    "ไปสิ ของฟรีนะมะเฟือง" ศาสตร์ตอบมาอีกครั้ง ทำไมมันช่างนิสัยเมือนฉันซะเหลือเกิน

    "งั้นไปก็ได้จ้ะ"

    "ทำไมสองคนนี้นิสัยเหมือนกันจริงๆเลย รวมถึงนิว เนย หยก นกด้วยนะ"นิ้งพูดแล้วหัวเราะ ทั้งที่ตัว

เองก็เป็นเหมือนกัน

     "นิว เนย หยก นก ไปด้วยหรอเนี่ยดีใจจัง"ฉันตอบด้วยเสียงสดใส

     แต่ทำไมศาสตร์ทำหน้าแปลกๆล่ะ...

   *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

   เราทุกคน ซึ่งมี นิ้ง นก เนย นิว ทำไมมันน.หนู หมดเลยฟร่ะ  หยก ฉันและศาสตร์ นั่งหน้าแป๋วแหวว

และกินข้าวไปด้วย (มันเป็นยังไงเนี่ย)

    "นิ้ง เดี๋ยวไปเจอพ่อที่ห้องทำงานนะ"

    "ค่ะ"เอ๋ทำไมนิ้งเป็นกุลสตรีไทยเยี่ยงนี้

   "เดี๋ยวเราขอไปห้องน้ำก่อนนะ"ศาสตร์พูดขึ้น

    ฉันเดินตามศาสตร์ไปเงียบๆ ศาสตร์เดินไปที่ห้องทำงานนี่นา!!!!

  "ศาสตร์"

  "อ้าว เงียบไว้มะเฟือง"

  ฉันมองไปเห็นสมุดสีน้ำตาลเก่าๆในห้อง ได้ยินเสียงพูดแล้ว

  "ลูกแก้วหายนะ" ฉันได้ยยินเสียงเพียงเท่านั้นศาสตร์ก็สะดุ้งพรวดขึ้น

  "ใครน่ะ!!!"แย่แล้ว

     ศาสตร์ผลักให้ฉันหลบเข้าไปในมุมมืด ส่วนตัวเขาถูกวิ่งไล่ด้วยบอดี้การ์ด

     ฉับพลันนั้นฉันนึกอะไรขึ้นมาได้

     .....ลูกแก้วนั่นสวยจัง...ขอได้มั้ย

    ......ไม่ได้ ยังไงก็ให้ไม่ได้....

     มันต้องเป็นลูกแก้วหายนะที่อยู่กับศาสตร์แน่ๆเลย!!!!!!

    *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

    ฉันวิ่งไปข้างหน้าฉันต้องช่วยเขาให้ได้  แรงลมปะทะกับหน้าของฉัน  ฉันรู้เพียงแต่ว่า เหมือนจะสาย

เกินไปแล้ว

    ปังงงงงงงงงง!!!!!!

    !!!!!!!!

    เสียงปืนที่ดังขึ้นยืนยันแน่ชัด

    มันสายไปแล้วจริงๆ

    ศาสตร์!!!!!

     ศาสตร์ถูกยิงเข้าอย่างจัง พวกชุดดำนั่นหลบหนีไปแล้ว 

    ฉันวิ่งไปหาศาสตร์ ศษศตร์จับมือฉันไว้

    "ไม่ได้นะนายจะตายไม่ได้นะ ศาสตร์ ฮือๆๆๆๆ"ฉันกุมมือศาสตร์ไว้แน่น

    "มะ...เฟือง"ศาสตร์เรียกฉันเบาๆ

    "นายต้องไม่เป็นไร นายต้องไม่ตายแน่ๆ"

    "บอกได้มั้ย ว่ารักฉันรึเปล่า"

    "รักสิ รักมากๆ"

    "ฉันรักเธอนะ..มะ...เฟือง" ศาสตร์หลับไปแล้วและจะหลับไป ตลอดกาล  ทำไมศาสตร์ถึงทำอย่างนี้นะ

    "เธอทิ้งฉันไปไม่ได้นะ เราสัญญากันแล้วนะ ศาสตร์" ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ

     "มะเฟือง"เสียงของนิ้งและพ่อเดินมา

    "ฉันขอโทษ ที่ช่วยไว้ไม่ทัน ฉันผิดเอง"เสียงพ่อของนิ้งแทรกความเงียบขึ้นมา นี่แปลว่ามันคนละพวก

กันสิเนี่ย

    "มันเป็นพวกขอเสี่ยแลกแน่ะ"(มีเสี่ยชื่อนี้ด้วย)

    นิว  เนย  หยก และนก วิ่งมาดู 

    "ศาสตร์ ตายแล้วจริงๆหรอ"นิวถามมา  มีเพียงการพยักหน้าตอบเท่านั้น

ถ้าให้ศาสตร์ตายในวันนี้ แล้วทำไมต้องมีวันที่เรารู้จักกันด้วยล่ะ

    ให้เราอยู่ด้วยกันนานๆกว่านี้ไม่ได้หรอ
 
    .........................

    The End

   ปล.เรื่องเศร้าๆ ที่แต่งขึ้นมาเทียบกับความจริงแล้วแตกต่างกันมากๆ  มะเฟืองกับศาสตร์ยังรักกันดี 

  พ่อเราก็ไม่ได้เป็นเสี่ยซะด้วย หุหุ