[FIC-WJSN] From Spring to Autumn (Bona x Luda, Eunseo x Chengxiao)

ตอนที่ 1 : Come Back

EPISODE 1

“ร้อยตำรวจตรี คิม จียอนค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ”

ร่างสูงของหญิงสาวยิ้มก่อนจะโค้งคำนับให้กับรุ่นพี่ของเธอหลังจากเอ่ยแนะนำตัวต่อแผนกสืบสวนอาชญากรรม1 ของกรมตำรวจนครบาล เธอเป็นที่สนใจทันทีหลังจากแนะนำตัวเสร็จ ด้วยใบหน้าที่สวยคมราวกับนางฟ้า ทั้งรูปร่างที่สูงสง่า ใครจะคิดว่าเธอจะมาเป็นตำรวจ ไม่แปลกหรอกที่หลังจากสิ้นเสียงของเธอจะมีเสียงแซวของหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ตามมา

“อ่าวๆ เงียบๆหน่อย ผู้หมวดคิมเพิ่งจบสาขาจิตวิทยาอาชญากรรมมาจากอเมริกาและค่อนข้างมีประสบการณ์ ฉันหวังว่าเธอจะเป็นประโยชน์ต่อกรมตำรวจของเรา แต่ถึงยังไงเธอก็ยังใหม่สำหรับที่นี้ ฝากดูแลเธอด้วยล่ะ” เสียงเข้มของสารวัตรยุนโฮเอ่ยขึ้น

“คร้าบบ !!” พวกหนุ่มๆประสานเสียงกันอย่างร่าเริง เพราะนี่เป็นตำรวจหญิงสาวสวยคนที่ 2 ของแผนกเราน่ะสิ

“แล้วนี่ลูดาไปไหนล่ะ ฉันบอกให้มาประชุมพร้อมกันไม่ใช่เหรอ” สารวัตรยุนโฮเอ่ยถาม หลังจากที่สังเกตเห็นว่าสมาชิกคนนึงหายไป

“เอ่อ..คือหมวดลูดากำลัง..”

“ขออนุญาตค่ะ!” ร่างเล็กของตำรวจสาวอีกคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมาก่อนที่เพื่อนของเธอจะพูดจบ

“อ่าว..มาพอดีเลยลูดา เข้ามาได้”

ร่างเล็กเดินเข้ามาเมื่อได้รับอนุญาต ก่อนจะต้องชะงักเมื่อสังเกตเห็นใบของสมาชิกใหม่ที่ยืนแจกยิ้มสวยอยู่หน้าห้อง ใบหน้าที่คุ้นเคย คิม จียอน หรือโบนา คนที่เธอไม่อยากจะเห็นหน้ามากที่สุด ไม่ใช่สิ คนที่เธอไม่คิดว่าจะต้องมาเจอกันที่นี่ต่างหาก..

“เป็นอะไรไปหมวดลูดา นี่ผู้หมวดคิม ตำรวจคนใหม่ที่ผมบอกไปก่อนหน้านี่ไง เข้ามานี่สิ”

ลูดาสูดหายใจลึกก่อนจะเดินไปข้างหน้าตามที่สารวัตรสั่ง สายตาของเธอดูไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย

“นี่ผู้หมวดลี ลูดา” สารวัตรหันไปพูดกับผู้หมวดคิม “หนึ่งในหน่วยสืบสวนของเรา”

ร่างสูงยิ้มให้คนมาใหม่ก่อนที่จะโค้งให้เธอเล็กน้อย ถึงแม้แววตาของอีกฝ่ายดูเหมือนจะกินหัวเธออยู่แล้วก็ตาม

“และนี่ผู้หมวดคิม จียอน เพิ่งจบมาใหม่จากอเมริกา เธอเก่งมากเลยนะ แต่ก็ถือว่าใหม่มากสำหรับเกาหลี ยังไงผมฝากคุณดูแลเขาหน่อยนะลูดา”

“เรียกฉันว่าโบนาก็ได้ค่ะ” คนตัวสูงเอ่ยก่อนจะก้มศีรษะเล็กน้อย

“นี่..หมวดลูดา เป็นไรไป” สารวัตรสะกิดตำรวจสาวตัวเล็กหลังจากรู้สึกได้ว่าบรรยากาศมันดูแปลกๆ

“รับทราบค่ะ ดิฉันขอตัวนะคะ” ร่างเล็กตอบรับโดยไม่ยอมสบตาของสมาชิกใหม่ด้วยซ้ำ เธอไม่พร้อมที่จะมาเห็นหน้าเขาตอนนี้เลย แล้วยังหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสนั่นอีก เธอไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ ความคิดของคนตัวเล็กตีวนกันไปหมด เธอกำลังเสียสติเพราะสมาชิกใหม่ ก่อนจะเดินหันหลังกลับไปที่โต๊ะตัวเองพร้อมกลับวางแฟ้มรายงานคดีลงดังปึงจนทำให้ทุกคนตกตะลึง

“อ่าว นึกว่าจะดีใจซะอีกที่ได้เพื่อนร่วมงานที่เป็นผู้หญิงด้วยกัน” สารวัตรพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะหันไปกระซิบกับตำรวจสาวหน้าใหม่ “ผมถามอะไรหน่อยสิ.. คุณสองคนรู้จักกันเหรอ”

“นิดหน่อยค่ะ” ร่างสูงตอบยิ้มๆ สารวัตรนี่เก่งไม่เบาเลยนะ ก่อนจะหันไปเห็นสายตาที่มองมาเหมือนจะฆ่าเธอจากตำรวจสาวตัวเล็กที่นั่งอยู่ไกลๆ

“เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อน ผู้หมวดคิม โต๊ะของคุณอยู่ข้างๆผู้หมวดลูดานะครับ” สารวัตรหันมาพูดกับหญิงสาวก่อนจะชี้ไปที่โต๊ะข้างๆลูดา “ลูดา ผมฝากด้วยนะ” สารวัตรโบกมือลาก่อนจะเดินออกไป

แผนกสืบสวนอาชญากรรม1 มีสารวัตรยูชอนเป็นผู้ดูแล นายตำรวจวัย 30 ปีมากประสบการณ์ มีความสามารถ และผลงานดี เขาใจดีและเป็นกันเองเสมอ ในแผนกประกอบไปด้วยนายตำรวจ 6 คน สารวัตรยุนโฮ สารวัตรดงเฮ ผู้หมวดมินโฮ ผู้หมวดจงอิน และผู้หมวดลูดา รวมสมาชิกใหม่ผู้หมวดคิม จียอน ก็เป็น 7 คน

ขณะที่คนอื่นๆเริ่มแยกย้ายไปทำงานของตัวเอง ตำรวจสาวหน้าใหม่ก็เริ่มจัดแจงของๆตัวเองลงที่โต๊ะตามที่แผนกจัดไว้ให้นั่นก็คือข้างโต๊ะของลูดา คนตัวเล็กไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอด้วยซ้ำ ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้หรอกนะว่าตัวเองทำผิดอะไรไว้กับร่างเล็ก เธอถึงได้กลับมา...

คิม จียอน หรือ โบนา เพื่อนร่วมรุ่นสมัยเรียนตำรวจของลูดา พวกเธอสนิทกันมาก โบนาเป็นคนเก่งและมักจะทำคะแนนได้สูงที่สุดของรุ่นเสมอ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดีไปหมด โบนามักจะช่วยเหลือคนตัวเล็กอยู่เสมอ จนพวกเธอสนิทกัน และสนิทกันมากขึ้น และพวกเธอไม่สามารถหาคำจำกัดความให้กับความสัมพันธ์ของพวกเธอได้ บางทีมันอาจไม่ต้องมีคำตอบ พวกเธอตกหลุมรักกันและกัน หากแต่ไม่มีใครพูด แต่ไม่ใช่ต่างฝ่ายต่างไม่รู้หรอกนะ ใบหน้าสวยคมของคนตัวสูงทำให้ลูดาหลงใหล ถึงแม้จะเป็นผู้หญิงด้วยกันแต่เธอสวยเกินไป รอยยิ้มของร่างสูงเมื่อเขายิ้มให้เธอทำให้เธอถอนตัวไม่ขึ้น หากแต่ลูดาตกหลุมรักความอ่อนโยนของโบนา เช่นกันกับร่างสูงเธอตกหลุมคนตัวเล็กอย่างถอนตัวไม่ขึ้น ตายิ้มของเธอมันช่างน่าเอ็นดูจริงๆ แต่โบนารักในความใจสู้ของคนตัวเล็ก ความเข้มแข็งและความมุ่นมั่นของลูดา ทำให้เธออยากจะยืนเคียงข้างกันละกัน แต่บางทีมันก็มักจะเหมือนกับละครน้ำเน่า หลังจากเรียนจบโบนาต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศตามคำบอกของพ่อของเธอ และคำบอกลา ไม่ใช่สิ่งที่เธออยากจะพูดกับคนตัวเล็ก หากคนเก่งจะเกิดขี้ขลาดขึ้นมา

โบนาชวนคนตัวเล็กไปกินข้าวด้วยกันก่อนวันที่เธอจะไปอเมริกา แต่ร่างสูงไม่แม้แต่จะพูดอะไรกับลูดาเลย แววตาเศร้าของคนตัวสูงมันดูผิดปกติ แต่ลูดาไม่รู้เลยว่าคนรักของเธอกำลังจะจากเธอไปแสนไกล คนตัวสูงจับมือเธอไว้เงียบๆ ภายในใจของเธอกำลังเจ็บปวด โบนาจับมือคนเล็กไว้เกือบนาที ก่อนจะพูดแค่เพียง “ฉันขอโทษ” ก่อนจะจากไป ลูดาไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากที่เธอพบว่าร่างสูงได้จากไปแล้วก็ต่อเมื่อเธอได้คุยกับพ่อแม่ของเขา นั่นมันใจร้ายกับเธอมากๆเลยนะ..

ทิ้งไว้เพียงแค่คำว่าขอโทษแล้วจากไปงั้นเหรอ คิม จียอนเธอมันคนขี้ขลาดที่ไม่แม้จะติดต่อกลับมาเลยด้วยซ้ำ คนตัวเล็กจะคิดยังไงงั้นเหรอ เธอโกรธ และโกรธมากด้วย อย่างน้อยเขาก็ควรจะบอกเธอว่าเขาไปไหน  อย่างน้อยก็บอกเพื่อนที่สนิทที่สุดของเธอหน่อยสิ ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งโกรธ และโกรธตัวเองมากที่คิดถึงเขามากขนาดนี้ ความรู้สึกเหมือนถูกบอกเลิก เลิกอะไรกัน พวกเธอยังไม่ขอคบกันด้วยซ้ำ และนั่นแหละที่ทำให้เธอยิ่งโกรธ

ลูดาสอบเข้ากรมตำรวจในแผนกสืบสวนอาชญากรรม1 ได้หลังจากเรียนจบตามฝันที่เธอหวังว่าจะเดินตามรอยพ่อของเธอให้ได้ การได้เริ่มทำงานทำให้เธอเลิกคิดถึงร่างสูงได้บ้าง และโบนาก็รู้ จึงเป็นเหตุผลให้เธอเลือกที่นี้หลังจบจากอเมริกามา คนที่เธอคิดถึงอยู่เสมอตลอด 2 ปี เธอแค่อยากรู้ว่าอีกฝ่ายยังรู้สึกกันเหมือนเดิมหรือเปล่า..

---------------------------------------------------------------------------------

เสียงแตรรถดังบ้างเป็นครั้งคราวท่ามกลางเมืองใหญ่ แต่ในย่านเล็กๆแบบนี้ก็มักจะมีคนแอบลักไก่อยู่เสมอ หญิงสาวร่างสูงในชุดเครื่องแบบตำรวจกำลังยืนก้มๆเงยๆอยู่หน้ารถที่จอดอยู่ในที่ห้ามจอดหน้าร้านสะดวกซื้อ...

“พี่อึนซอ จะไปกันได้ยัง” เสียงใสของตำรวจสาวอีกคนหนึ่งเรียกพี่ของเธอที่มัวแต่ก้มงุดๆอยู่ได้

“เดี๋ยวสิยอรึม รถคันนี้มันคุ้นๆหรือเปล่า”

สายตรวจอึนซอ หญิงสาวร่างสูงหน้าตาคมคาย เธอสวยแต่หากมีใบหน้าที่คมนิ่ง จนบางทีเธอก็ดูเหมือนเด็กผู้ชายเอามากๆ ทำให้บางทีก็มีบรรดาสาวน้อยสาวใหญ่แอบมากรี๊ดกร้าดอยู่เสมอๆ แต่หนึ่งในนั้นไม่ใช่ยอรึมก็แล้วกัน อ่อ พวกเธอสองคนเป็นพี่น้องกันน่ะ และยอรึมนี่แหละที่ชอบกีดกันสาวๆพวกนั้นออกไปจากพี่สาวของเธอ ไม่มีอะไรมากหรอก หมั่นไส้ หน้าตาดีเหลือเกินพี่คนนี้

“พี่อึนซอ เสร็จหรือยัง” ยอรึมร้องเรียกอีกทีจากอีกฟากถนน “เดี๋ยวจะกลับไม่ทันเอานะ”

“จ้าๆ แปปนึงนะ”

อึนซอหยิบสมุดจดแบบที่ตำรวจทุกคนเขาจะมีกันเหมือนกับนึกอะไรออกบางอย่าง ขณะนั้นเด็กสาววัย 5 ขวบที่กำลังเดินเล่นกับคุณแม่ของเธออยู่อีกฟากถนนก็เรียกความสนใจจากร่างสูง บนมือของเด็กน้อยมีลูกหมาสีขาวขนปุยอยู่ตัวหนึ่ง แต่ทันใดนั้นเองมันก็กระโดดออกจากมือเด็กน้อยและวิ่งข้ามฟากมา เด็กน้อยตกใจเผลอวิ่งตาม ข้างหลังปรากฏรถเก๋งสีแดงที่แล่นมาด้วยความเร็ว

“เฮ้ยยยย !! ระวัง”

ร่างกายไวกว่าความคิด ร่างสูงวิ่งพุ่งไปที่เด็กน้อยคว้าตัวเธอไว้ก่อนจะกระโดดออกมาด้วยความเร็ว..

เอี๊ยดดดดดดดดดดด !! เสียงเบรกดังสนั่นถนน หมาน้อยวิ่งกลับมายังจุดเกิดเหตุ เด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนตำรวจสาวร้องไห้ออกมาก่อนจะรีบวิ่งไปหาคุณแม่ของเธอด้วยความตกใจ และหมาน้อยเจ้าปัญหาที่มัวแต่เลียหน้าของร่างสูงอยู่นั่น อึนซอที่ยังนั่งกองอยู่กับพื้นได้แต่โอดครวญเบาๆให้กับความเจ็บปวด รถเก๋งสีแดงเบรกกระทันหันก่อนที่พุ่งชนเธอและเด็กน้อย

“เฮ้ยยยยย พี่อึนซอ !!!” ยอรึมพอเห็นพี่สาวของเธอลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นก็รีบวิ่งเข้ามา

“แงงงงงงง !! แล้วฉันจะอยู่ยังไง”

“เดี๋ยวๆ ฉันไม่ได้ตาย”

“รู้หรอกน่า เอ้า! ลุกขึ้นมา”

ยอรึมยื่นมือให้กับพี่สาวเพื่อเป็นที่ยึด อึนซอยื่นไปจับก่อนจะออกแรงดันตัวขึ้นมา..

“โอ้ยย...” ร่างสูงทิ้งตัวลงไปกับพื้นหลังจากพยายามออกแรงลุกด้วยขาขวา

“เป็นไรอ่ะ”

“ลุกไม่ได้อ่ะ..เจ็บมากด้วย” ร่างสูงพูดพร้อมกับจับขาของตัวเองด้วยความทรมาน

“งั้นฉันเรียกรถพยาบาลนะ”

คุณแม่และเด็กน้อยหลังจากหายตกใจทั้งสองก็เดินเข้ามาขอโทษและขอบคุณอึนซอ

“ไม่เป็นอะไรนะคะ” ร่างสูงถามเด็กสาวทั้งที่ยังนั่งกุมขาตัวเองอยู่กับพื้น เด็กน้อยยิ้มก่อนจะหอมแก้มใสของคุณสายตรวจเป็นการขอบคุณก่อนจะเดินจากไป

“เนื้อหอมแม้กระทั่งกับเด็ก เดี๋ยวก็ปล่อยทิ้งไว้ตรงนี้ซะเลย” ยอรึมที่ไปโทรเรียกรถพยาบาลเสร็จก็อดที่แขวะพี่สาวไม่ได้

“ก็คนมันหน้าตาดี” ร่างสูงพูดพร้อมยักคิ้วกวนให้น้องสาว ขาเป็นอย่างนี้แล้วยังจะทำเก่ง...

------------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีค่ะ 555555

มือใหม่หัดแต่งนะคะ ด้วยรักเลยค่ะ

ด้วยความที่เป็นเรือน้อยล้วนๆ เลยอยากแต่งสนองนี้ด ฮืออออ

ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ