Love Song (Rain & G.O Mblaq)

เมื่อพลทหารจีฮุนออกมาจากกรมทหารมันก็เป็นเรื่องปกติที่เค้าจะต้องมาหาเด็กๆของเค้ารวมไปถึงคนที่เค้าคิดถึงที่สุดอย่างบยองฮี

แต่.....เรื่องกลับไม่เป็นอย่างนั้นแทนที่เค้าจะได้รอยยิ้มน่ารักของบยองฮีเป็นของขวัญกลับบ้านเค้ากลับได้ความเย็นชาจากคนตัวเล็ก
มาเป็นของกำนัล

สิ่งที่คาดหวังก็เหมือนเป็นฟองสบู่ที่แตกไปนอกจากจะไม่เห็นรอยยิ้มน่ารักของบยองฮีกับเสียงหวานๆแล้วบยองฮียังหันหลังเดินออกไปจากห้องซ้อมซะด้วยซ้ำ  ทั้งๆที่ผมอยากจะเจอหมอนั่นใจแทบขาดแต่ทำไมถึงทำกับผมแบบนี้นะ  ผมดันมีร์กับจุนที่ยังคงทำตัวอ้อนเป็นลูกหมาส่งให้ชอนดุงกับซึงโฮก่อนที่จะวิ่งตามร่างเล็กออกไป

“จองบยองฮี”ผมตะโกนเรียกร่างเล็กที่กำลังเดินอยู่ด้านหน้าอย่างหงุดหงิดทำให้จีโอต้องหยุดชะงักเท้าของตัวเองก่อนที่จะหยุดยืนอยู่นิ่งๆแต่ก็ยังคงไม่หันหน้ากลับมามองผม “ปฎิกิริยาแบบนี้มันหมายความว่าไงห๊ะ!!”

“ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษนิครับ”บยองฮีตอบกลับเสียงเรียบพลางก้าวเท้าเดินหน้าต่อทำให้ความอดทนของผมที่มีขีดจำกัดขาดสะบั้นลงในทันที

“จองบยองฮีนายทำให้ฉันหมดความอดทนเองนะ”

เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปต้องติดตามต่อใน Love Songนะค่ะถ้าอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างคนทั้งคู่