อลเวงนักล่ามือใหม่

อสูรกาย

สัตว์ร้ายกลายพันธุ์มันคือสิ่งที่ผู้คนต่างหวาดกลัวและเลือกที่จะวิ่งหนี มีเพียงไม่กี่คนที่จะกล้าเผชิญหน้ากับมัน ทุกคนต่างเรียกคนพวกนี้ว่า พวกพิเศษ หรือ พวกเฟรดิสและเซโคล

สองพี่น้องเฟรดิส
ไม่ว่าคนจะมองสักกี่ครั้ง เห็นเป็นแค่เด็กกระโปโลธรรมดาๆ ชอบทำหน้ากวนโอ๊ยไปวันๆ แถมกระโดกกระเดกไปมาจนหน้าหมั่นไส้ จะให้เชื่อว่าเป็นพวกพิเศษที่จะต้องมาแบกรับชีวิตหลายหมื่นคน ต่อให้ตายสักสิบรอบก็ไม่อยากจะเชื่อ!

......................

โอ๊ย!! ร้อนชะมัด!! 
ขนาดเสื้อกล้ามยังไม่ช่วยคลายร้อน นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงป่านี้ถอดไปนานล่ะ สภาพของฉันกับน้องไม่ต่างกับคนป่า ปลายผ้าขาดรุ่งริ่ง ทั้งตัวเหม็นคราบโคลนดินและเหงื่อ แถมหน้าตาตอนนี้เรียกได้ว่าไม่มีเค้าความเป็นคนลงเหลือ เหอะๆ ไม่เหลือคราบความน่าเคารพหวั่นเกรงอีกต่อไป แต่ใครจะสนตอนนี้ขอแค่ให้ถึงเมืองไว้ๆก็พอ

จู่ๆน้องชายที่เดินเคียงกันมาตลอดทาง กระโจนผลักพี่สาวที่ท่าทางอิโรยจนไม่ได้ตั้งตัวกลิ้งลงจากเนินดินต่างระดับม้วนตัวลงไม่เป็นท่า ทันทีเมื่อร่างกลิ้งเธอเด้งตัวลุกหวังคาดโทษคนผลักแต่ยังไม่ทันพูดอะไร ภาพตรงหน้ามันฟ้องแล้วว่า ทำไม?? น้องชายยืนเผชิญหน้ากับก็อปลิน ลูกกระจ๊อกซึ่งพวกพันธุ์นี้มันมักอาศัยในป่าใกล้ๆเมือง และโชคดีที่มันตัวไม่ใหญ่ เธอทิ้งสัมภาระและวิ่งอ้อมไปข้างหลังมัน ซึ่งมันเองก็ดูเชิงทั้งสองด้วยมีดสั้นปลายแหลม เมื่อเขาเห็นว่ามันถูกเบนความสนใจจึงถือโอกาศกระโจนใส่ด้วยดาบยาวยังไม่ทันถึงตัวก็อปลิน มันตะหวัดมีดหวังสร้างบาดแผลแต่เขากระโดดหลบและเหยียบร่างมันขึ้นเหนือหัวใช้ดาบในมือฟาดลงกลางลำตัวจนปลายดาบชี้ลงพื้นเขารีบดีดตัวเว้นระยะห่าง ก็อปลิ้นหยุดนิ่งมีดสั้นของมันตอนนี้นอนแนบที่พื้น
ไม่นานเลือดมันกระอักปากตามด้วยเลือดสีเขียวพวยพุ่งออกมา ร่างมันล้นลงสิ้นอย่าหมดท่า
ชายหนุ่มเห็นดังนั้นก็โล่งใจตะหวัดดาบให้เลือดกระเซ็นออกก่อนจะเก็บมัน เขาทำมือจับฝักดาบที่ข้างเอวและค่อยๆเสียบดาบลง ปลายดาบค่อยๆไล่หายไปและสุดท้ายหายไปทั้งดาบเมื่อเขาทำท่าเก็บเข้าฝักเรียบร้อย เขาถอนหายใจ
ก็อปลิ้นใช่ว่าจะประมือได้ง่าย แต่โชคดีที่เจอตัวเล็กแถมอ่อนทั้งพลังและประสบการณ์เขาถึงจัดการได้ในดาบเดียว คิดว่าสภาพร่างกายตอนนี้ถ้าเจอก็อปลินแบบปกติคงตึงมือน่าดู
เขาหลิ่วตานิดยิ้มหน่อยเก๊กใส่พี่ เหมือนว่าเรื่องจิ๊ปๆ เธอยิ้มหยันตอบและชี้ไปที่ร่างของมอนส์ที่นอนแนบนิ่งให้น้องชายดู ในกองเลือดสีเขียวมีกระดาษ2ใบถูกชโลมด้วยเลือดเกือบทั่ว
แต่ยังพอมีพื้นที่ตัวหนังสือให้เห็นคำว่า เอกสารเข้าเมือง.....

..............

สวัสดี!! ก่อนอื่นของแนะนำตัวผู้แต่งเอง ชื่อ "ป๊อบ" จ้า

.....หน้าแรกขอประเดิมเรียกน้ำย่อยนิดนึง.....

ขอบอกก่อนเลยว่าเรายังเป็นมือใหม่นะ อาจจะติดๆขัดๆไปบ้างแต่จะพยายามแก้ๆลบๆ(ถ้าขยัน)ฮ่าๆๆ

เราตั้งใจว่าจะพยายามแต่งเรื่องนี้ให้จบ เพราะเราเคยแต่งหลายเรื่องและมากสุดแค่3ตอน

ถ้าใครกดมาอ่าน ไม่ว่าจะเผลอ ตั้งใจ หรือคอมรวนเมาส์เสียจนคลิ๊กมั่ว

ช่วยคอมเม้นให้คำแนะนำติชมด้วยนะ จะเรื่องอะไรก็ได้ การเขียน เพลงประกอบ หรือของตกแต่ง บลาๆๆ ฮ่าๆๆ

และขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่สละเวลาอันมีค่ามา ณ ที่แห่งนี้ // โค้งงามๆ
 
สุดท้ายนี้

"แต๊งกิ้วหลายๆเด้อ"


............