......ใคร....ดีที่สุด?

ข้อมูลเบื้องต้น

ช่วงนี้แบมแบมกับแจ็คสันมีงานเข้ามาเยอะ ส่วนสมาชิกคนอื่นๆก็เตรียมตัวกับการฝึกร้องฝึกเต้น

วันนี้เป็นวันหยุดสมาชิกในวง

แบมแบมนั่งดูคลิปและบทสัมภาษณ์ในรายการต่างเพื่อหาจุดบกพร่องในการตอบคำถามของตัวเอง นั่งดูไปเรื่อยก็พบกับรายการที่ฮ่องกง มันเป็นคำถามง่ายๆแต่ก็ตอบยากเหลือเกิน  “ถ้าเป็นผู้หญิงจะเลือกเดทกับใคร” แบมแบมเบ้ปาก เมื่อดูถึงตอนที่มาร์คตอบ ชิ เลือกจินยองฮยอง เลือกแจ็คสัน เลือกยองแจฮยอง  ไม่เคยที่จะเลือกเขาเลยสักครั้ง เออ ก็ได้ถือว่าครั้งแรกตอนที่เดบิ้วใหม่ๆผมพลาดที่เลือกฮยอง รับรองเลยต่อจากนี้ไปผมจะไม่พลาดแบบนั้นอีกแล้ว ฮ่าๆๆๆ

“แบมแบม…ออกไปซื้อของด้วยกันไหม”มาร์คเอ่ยถามเมื่อเห็นลิงน้อยนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟา นอกเหนือเวลางานแล้วสิ่งที่จะทำให้ลิงน้อยสงบได้ก็คือโทรศัพท์กับไอแพดนี่แหละ คนที่ถูกเอ่ยถามละความสนใจจากโทรศัพท์ก่อนที่จะส่ายหน้าเบาๆเป็นการปฎิเสธ

“ผมไม่อยากได้อะไร…เดี๋ยวผมไปถามยูคหรือจินยองฮยองให้นะครับ…ว่าจะไปรึเปล่า”ว่าแล้วก็ลุกจากโซฟาเพื่อจะเดินไปหาคนที่อยู่ในห้องนอน แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อคนที่เอ่ยถามรั้งแขนของเขาไว้

 “นี่นายเลิกผลักไสฮยองให้ไปกับคนอื่นสักทีได้ไหม…ทำไมนายต้องไปถามยูคยอมหรือจินยองให้ไปกับฮยองทั้งๆที่ฮยองอยากไปกับนาย….ไล่และหนีฮยองตลอดเวลาเลย…ทำไมเหรอแบมแบม”สุดที่จะอดกลั้นจริงๆเมื่อน้องชายที่เขาสนิทที่สุดตอนนี้พยายามยัดเยียดให้เขาไปอยู่ในที่ที่เขาไม่สบายใจ รู้ทั้งรู้ว่าที่ที่เขาชอบอยู่คือที่ข้างๆเจ้าตัวกลับถอยห่างเขาออกไป

“ฮยองอย่ามาหาเรื่องผมนะ…..ก็ฮยองเองนะแหละที่เป็นคนพูดเองว่าอยู่กับยูคยอมแล้วสบายใจ…อยู่กับจินยองฮยองก็ดี…โหยทำมาเป็นจำไม่ได้…ฮยองไปเช็คดูเลยไม่ว่าสัมภาษณ์ที่ไหนฮยองก็ตอบแบบนี้ทั้งนั้นแหละ…แล้ววันนี้มาโวยอะไรเนี๊ยะ…น่าจะดีใจสิถึงจะถูก” คนตัวเล็กกว่าโวยกลับบ้าง เขาผิดตรงไหน นี่เขาอุตส่าห์ทำตัวเป็นน้องที่ดี ทำให้พี่มีความสุขดันมาโวยซะได้ คนที่ชอบความเงียบอย่างพี่มาร์คต้องอยู่กับคนน่ารักใสซื่อและคนที่มีหลักการและเหตุผลอย่างพี่จินยองนะแหละ

คำพูดของแบมแบมทำให้เขารู้สึกตึงๆขึ้นมาทันที  การที่เขาตอบออกไปแบบนั้นก็เป็นเพราะงาน จะให้ตอบออกสื่อไปได้ไงว่าใจจริงๆแล้วอยากอยู่กับใคร แฟนคลับก็จะรู้ได้สิว่าเขาคิดอะไรอยู่นี่ขนาดเขาเหวี่ยงประเด็นเพื่อหันเหความสนใจออกไปทางยูคยอมและจินยองแล้ว แต่ก็ยังมีบางกลุ่มที่อ่านออกจากสายตาที่เขาสื่อออกไปอีก แค่นี้บริษัทก็เตือนว่าให้เขาห่างๆจากเจ้าตัวเล็กนี้บ้างแล้ว เขาก็พยายามที่จะทำให้ และดูผลสิเป็นไปอย่างที่ทุกคนต้องการเลย แบมแบมผลักไสให้เขาออกห่างแถมยังถวายพานให้ไปกับคนนั้นคนนี้อีก  คงดีสำหรับทุกคนแต่ไม่ใช่กับผู้ชายที่ชื่อมาร์คเลย

“นายงอนฮยองเหรอ…นายก็รู้ว่าฮยองต้องทำอย่างนั้น”เขาเอ่ยด้วยเสียงเบา ไม่รู้จะพูดอย่างไรดีให้คนที่อยู่ตรงหน้าเข้าใจ

“ผมไม่ได้งอนครับ…ไม่มีเหตุผลที่ผมต้องรู้สึกแบบนั้น…พวกเราอยู่ด้วยกันมานาน..ผมพอจะรู้ว่าฮยองเป็นคนยังไง….อยู่กับใครแล้วรู้สึกดีก็อยู่ไปสิครับ…”แบมแบมพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง มันเป็นการดีสำหรับทีมกับสิ่งที่มาร์คกำลังทำ เขายอมรับว่าเขารู้สึกงอนรู้สึกน้อยใจกับทุกครั้งที่มาร์คตอบออกมาแบบนี้ แต่มันก็ไม่ใช่คำตอบที่เตรียมไว้เสมอไป ทุกคำตอบของคนพูดน้อยอย่างมาร์คนั่นก็คงออกมาจากความรู้สึกของเขาจริงๆ และนั่นก็ทำให้แบมแบมอดคิดไม่ได้ว่า ไม่มีสักครั้งเลยรึไงที่คำตอบของคำถามในทำนองที่อยากเดทกับใคร อยู่ใกล้ใครแล้วมีความสุข อยากอยู่ใกล้ใคร คำตอบจะเป็นเขาบ้างสักครั้ง

“แบม….หน้ากล้องฮยองต้องทำ…แต่หลังกล้องมันคือที่ของนายนะนายก็รู้”มาร์คเอื้อมมือไปกุมมือเล็กไว้เพื่อปลอบคนที่น้อยใจเขาอย่างมากมาย เขารู้ถึงแม้แบมแบมจะไม่เอ่ยออกมา ก็อย่างที่ตัวเล็กว่าเขาอยู่ด้วยกันมาหลายปี แบมแบมรู้ว่าเขาเป็นยังไง เขาเองก็รู้จักแบมแบมเหมือนกัน

“เฮ้อ…..ช่างมันเถอะฮะ…ผมหิวแล้ว…งั้นเราไปกันก็ได้…..เดี๋ยวผมไปเอากระเป๋าตังค์กะเสื้อก่อน”เขายอมแพ้แล้วถ้าหากยังพูดเรื่องนี้กันต่อไปเขาคงจะเริ่มหงุดหงิดมากไปกว่านี้แน่ ยิ่งตอนนี้ยิ่งรู้สึกหิวขึ้นมา ไปเป็นเพื่อนก็ได้ เห็นว่าหิวมากหรอกนะมาร์คต้วน ถึงยอมออกไปด้วย ชิ

“ไม่ต้อง…ฮยองเลี้ยงเอง…เสื้อใส่ของฮยองก็ได้…ขืนเข้าไปไอ้ยูคกะจินยองได้ตามไปด้วยพอดี”มาร์คทำปากยู่เมื่อนึกถึงไอ้มักเน่ยักษ์และอ่อมม่าผู้อ่อนโยน แค่ลำพังตัวเขาจะออกไปไหนไอ้สองคนนั้นไม่สนใจเท่าไหร่หรอกแต่ถ้ารู้ว่า แบมแบมไปด้วยละก็…เกาะเป็นปลิงแน่ๆ

“ก็ดีแล้ว…จะได้มีเพื่อนเยอะๆสนุกดีออก..อีกอย่างพวกเขาก็ทำให้พี่มีความสุขนี่นา”คำตอบของแบมแบมทำให้มาร์คหน้าเบ้เลยทีเดียว เข้าโหมดชวนงอนทำให้เขาผิดอีกแล้ว ยอมรับก็ได้ว่าอยู่กับสองคนนั้นมันสบาย ก็เพราะสองคนนั้นพออยู่ในโลกส่วนตัวก็จะปิดปากเงียบเลยทันทีไม่พูดมากเหมือนแจ็คสันและแบมแบม แต่เอาเข้าจริงๆเขาก็ไม่อยากให้สองคนที่พูดมากที่สุดในวงเงียบหรอก ถ้าแจ็คสันเงียบนั่นหมายความว่าเหนื่อยมากและอารมณ์ไม่ดีสุดๆ แต่ถ้าแบมแบมเงียบนั่นคืองอนและจะไม่สนใจอะไรเลยแม้กระทั่งตัวเขาเอง ซึ่งเป็นอะไรที่มาร์คไม่ชอบเอามากๆๆ

“เร็วเหอะเข้าไปเลือกเสื้อเอาตัวหนาๆด้วยนะเราป่วยอยู่”แบมแบมเดินเข้าไปในห้องของมาร์คตามที่เขาบอก ซึ่งก็ทำให้มาร์กแอบยิ้มพอใจที่ตัวแสบว่าง่าย พร้อมกับอธิฐานในใจอย่าให้ไอ้สองตัวที่อยู่อีกห้องเปิดมาเจอพวกเขาสองคนในตอนนี้

“แบม…แบมมี่”ดูเหมือนคำอธิฐานของเขาจะไม่สมหวังเมื่อไอ้มักเน่ยักษ์เปิดประตูห้องออกมาพร้อมกับแหกปากเรียกรูมเมทคู่ซี้ซะเสียงดัง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอีกฝ่ายต้องได้ยินแน่ๆก็หอเรามีไม่กี่ห้องใกล้ห่างกันแค่ไม่กี่เมตรถึงไม่ตะโกนเรียกเบาๆก็ได้ยิน บ้าชะมัด อุตส่าห์จะแอบไปกับแบมแบมแค่สองคนนะเนี๊ยะ

“ว่าไงไอ้ยักษ์….ร้องซะเสียงดัง”คนที่กำลังเลือกเสื้อขานรับ และเดินออกมาพร้อมกับเสื้อตัวหนา

“หิวข้าววววววววววว….แล้วจะไปไหนกันน่ะ…..ให้เค้าไปด้วยนะแบมมี่”มักเน่ไม่ได้สนใจพี่ใหญ่เลยสักนิดเดินไปออดอ้อนพี่ชายที่โตกว่าไม่กี่เดือนแทน เขาไม่สนใจหรอกว่าพี่มาร์คจะว่าไง ขอแค่แบมแบมไปถึงยังไงเขาก็ไปด้วยอยู่ดี แบมมี่ที่รักของยูคยอม

แบมแบมเซมองคนที่หน้าบึ้งอยู่ข้างก่อนจะยกยิ้มน้อยพร้อมกับพยักหน้าเป็นการตอบรับคำขอของเพื่อนเลิฟ ก็เพื่อนเขาหิวจะปล่อยไว้แบบนี้ได้ยังไง

“นายไปชวน…ฮยองทุกคนด้วยดิด้วยดิ….ไปด้วยกันเยอะๆๆหนุกดี….”มักเน่หัวชมพูพยักหน้าเป็นการรับรู้ก่อนที่จะเดินไปใกล้ๆพี่ชายคนโตที่ยืนหน้าบึ้งๆอยู่ใกล้ ‘ผมรู้นะว่าพี่คิดอะไร…อย่าคิดว่าจะได้ไปกับแบมแค่สองคนนะ’พูดพร้อมกับรอยยิ้มที่คนที่ได้ยินกัดกรามแน่น ใครว่าไอ้มันเน่ยักษ์นี่มันใส รู้ไว้ด้วยนะครับ คุณกำลังโดนหลอก

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

“ไปซุปเปอร์ซื้อมาทำกินกันดีกว่านะ”ออมม่าออกไอเดีย อากาศหนาวๆแบบนี้ไม่อยากจะไปไหนเลย อยากจะกินกันที่ห้องแบบนี้แหละ แจ็คสัน ยองแจและแจบอมรออยู่ที่ห้องจึงแค่พวกเขา4คน

“หมูสามชั้นไหมฮะ…จินยองฮยอง”แบมแบมเกาะแขนพร้อมกับส่งสายตาวิ้งๆ อดไม่ได้ที่จินยองจะใช้มือยีหัวคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู น่ารักจริงๆนะแบมแบม

“อย่าฮะฮยอง…ผมเสียทรง…หมดหล่อกันพอดี….รำพังเฉพาะฮยองกับน้องยูคของผมแค่ยืนอยู่เฉยๆก็บดบังความหล่อของผมหมดแล้ว….ทำให้ผมของผมเสียทรง…สาวๆไม่มองผมกันพอดี”แบมแบมหน้ามุ่ยพร้อมกับจัดผมให้เข้าที่ เรียกรอยยิ้มจากอีกสามคนที่เหลือ

แต่เขาไม่ได้เห็นหรอกเพราะมัวสาระวนอยู่กับผม

“เอานั้นแหละนายทำอร่อย…แล้วทำน้ำซุปด้วยนะ….”มาร์คว่า

“ทำหลายๆอย่างนะฉลองที่พวกเราทั้ง7คนอยู่กันพร้อมหน้าไง”ยูคยอมยิ้มจนตาหยีก่อนจะสวมกอดคนตัวเล็กกว่า

“ปล่อยนะไอ้ยักษ์….เห็นไหมว่าฮยองสุดหล่อกำลังจัดผมอยู่”แบมแบม แต่มักเน่น้อยก็ไม่มีที่ท่าว่าจะปล่อยอ้อมกอดเลย ทำให้อ่อมม่าและมาร์คเริ่มที่จะหงุดหงิด

“มานี่เลยไอ้ยักษ์….มาช่วยฮยองซื้อของตรงโน้นเลย”จินยองลากมักเน่หัวสีชมพูไปอีกทาง มาร์ครอบถอนหายใจ พอหันไปมองแบมแบมที่ยังห่วงหล่ออยู่ ก็เผลอยิ้มออกมาไม่ได้

“มาฮยองช่วย”มาร์คเอื้อมมือไปปัดผมของแบมแบมและจัดให้เข้าทรง ตอนที่เด็กชายตัวน้อยจากเมืองไทยจัดผมให้ตัวเองนี่น่ารักจังเลยนะ ความจริงไม่ว่าแบมแบมจะงอแง จะโวยวาย  จะอ้อน สำหรับเขามันก็ดูน่ารักดีทั้งนั้น ยกเว้นตอนเงียบขออย่างเดียวอย่าเงียบเขาไม่ชอบเลย และยอมทำทุกอย่างที่จะทำให้คนที่อยู่ตรงหน้าหัวเราและโวยวาย เพราะมันทำให้เขารู้สึกสุขใจและชอบใจเป็นที่สุด

“อ๊ะเสร็จแล้ว….น่ารักที่สุด”มาร์คพูดพร้อมกับรอยยิ้ม

“หล่อสิฮะ…มาร์คฮยอง….น่ารักอะไรกัน”แบมแบมยู่ปากไม่พอใจกับคำตอบของคนที่เข้ามาช่วย ก็ในสายตาเขา มาร์คฮยองหล่อมากเขาเองก็อยากหล่อเหมือนมาร์คฮยองมั่งอะ

“ก็นายน่ารักสำหรับฮยองนี่นา….ไม่น่ารักธรรมดานะ….น่ารักที่สุดเลยต่างหาก”มาร์คหัวเราะลั่นก็ที่จะเดินไปสมทบกับอีกสองคนที่เคาร์เตอร์ ปล่อยให้คนที่หงุดหงิดกับคำพูดของเขาเดินบ่นตามหลังมา

 “มาร์คคคคคคคคคคคคคคคคคคคฮยองงงงงงงงงงงงงงงงง….มาทานข้าวเย็นได้แล้ววววววววววว.”เด็กชายตัวบางร้องเรียกพี่ใหญ่ที่ชอบทำตัวเงียบอยู่ในห้อง นอนตลอดเวลา ให้ออกมาทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตา ก็วันนี้เป็นวันหยุดในรอบหลายๆเดือน  นานมาแล้วที่ไม่ได้กินอะไรพร้อมหน้าพร้อมกันอยู่ในหออย่างนี้ ถ้าไม่มีงานโลกของมาร์คฮยองก็คือห้องนี่แหละ

คนถูกเรียกเดินมาเปิดประตูด้วยใบหน้านิ่ง มองไอ้คนเรียกตัวแสบด้วยอารมณ์หงุดหงิดเล็กน้อย ไอ้เด็กแบมมักถูกมอบหมายให้มาเรียกเขาเสมอ เพราะทุกคนในวงต่างรู้ว่า ถึงแม้แบมๆจะเกรียนใส่เขาขนาดไหน เขาก็ไม่มีทางที่จะโมโหใส่แบมๆอย่างมากมายแน่นอน

“เสียงดัง” เขาเอ็ดเล็กน้อย

“เหอะ…ถ้าไม่ดังแล้วคุณชายมาร์คจะยอมออกมาจากโลกส่วนตัวเหรอคร๊าบบบบบบบบบ….แบมหิวจะตายอยู่แล้ว…ไปทานข้าวเหอะ”ไอ้ตัวแสบลากตัวโตไปยังโต๊ะอาหารที่มีสมาชิกทั้งห้ารออยู่

“เบบี้มานั่งกับฮยองนี่มา….”เกรียนฮ่องกงตบที่ว่างข้างๆให้ตัวเล็กของเขา ปกติแบมๆนั่งข้างมาร์คฮยองเสมอ จะกินอะไรเพียงแค่ชี้พี่ใหญ่ก็จะหยิบให้คอยป้อนคอยบริการตลอดเวลาแต่วันนี้ขอเหอะให้wind and sexyคนนี้ได้มีที่ยืนบ้าง เพราะพรุ่งนี้เขาต้องไปถ่ายรายการ ในขณะที่สมาชิกทุกคนได้อยู่เล่นกับแบมแบมอย่างสุขใจ

“คร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ….”แบมแบมปล่อยมือมาร์ควิ่งไปนั่งลงยังที่ว่างระหว่างแจ็คสันและยูคยอม

พี่ใหญ่ฉุนขึ้นมาทันทีที่โดนคนตัวเล็กทิ้งเขาไปหาไอ้มาเฟียฮ่องกง  จึงเดินไปใกล้ๆยูคยอมและหยุดยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น

มักเน่น้อยสัมผัสได้กับเงามืดที่มาพร้อมกับรังสีความเย็นยะเยือกอยู่ข้างหลังที่แผ่ซ่านอยู่รอบๆตัว เขาหันไปมองก็พบกับสายตาพิฆาตของพี่ใหญ่สุดหล่อ ที่กำลังจะทำให้เขาเหมือนกับอยู่ในช่องฟิตเลยทีเดียว

 “ไอ้ยักษ์…ลุกไปนั่งที่อื่น”มักเน่น้อยทำหน้าแหย่ๆกลัวก็กลัว แต่เขาก็อยากจะนั่งข้างแบมๆนี่  ยูคยอมเอื้อมมือไปเกาะแขนแบมๆไว้แน่นเพราะไม่อยากจะเสียสละที่นั่งให้มาร์คฮยอง แบมๆมองเพื่อนรักที่ส่งสายตาขอความช่วยเหลือ ฮยองตัวเล็กยิ้มน้อยๆก่อนที่แหงนหน้ามองคนดื้อที่จะแย่งที่นั่ง ทำให้น้องชายตัวโตหัวสีชมพูของเขาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

“โหยมาร์คฮยองอะ..พูดกับยูคยอมดีๆหน่อยดิฮะ…ในเมื่อพวกพี่แอบไปเดทกันสองคนบ่อยๆตัวก็ติดกันไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด….ตอนปีใหม่หยุด10วันพี่ก็พายูคไปพบพ่อแม่….และเมื่อตรุษจีนที่ผ่านมาพี่ก็ไปเปิดตัวกับพ่อแม่ยูคยอมแล้วน๊า…”จินยองพูดพร้อมกับอมยิ้ม ยิ่งเห็นใบหน้าที่บึ้งตึงของพี่ใหญ่ยิ่งทำให้เขาสนุก เขาหันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆก็แอบยิ้ม คงสนุกไปกับเขาด้วย และก็ภาวนาให้มีคนเติมเชื้อไฟร่วมไปกับเขา จะดีมากถ้าคนนั้นคือแบมแบม

“ช่าย…มาร์คฮยองควรรับผิดชอบน้องชายของผมนะ…ในเมื่อเปิดตัวให้ครอบครัวทั้งสองฝ่ายรับรู้แล้ว” ว่าแล้วก็เอื้อมมือไปลูบผมมักเน่น้อยของเขา แบมแบมเป็นคนราดน้ำมันอย่างที่ออมม่าต้องการจริงๆ ทั้งจินยอง แจบอม ยองแจ และแจ็คสันหัวเราะสะใจ เมื่อแบมแบมพูดขึ้น จะมีก็แต่ สองคนที่เป็นหัวข้อสนทนาเท่านั้นที่หน้านิ่ง มาร์คนั้นรู้สึกเซ็งกับเรื่องที่เขาถูกล้อบ่อยๆว่าเอนดูไอ้เด็กยักษ์เกินน้อง มันไม่จริงสักนิดเดียว ความจริงตอนปีใหม่ถ้าทุกคนว่างที่จะไปกับเขาๆก็จะพาไป แต่นี่มีแค่ไอ้ยักษ์คนเดียวที่ว่างนี่นา ส่วนตรุษจีนที่เขาไปบ้านไอ้ยูคก็เพราะเจเจโปรเจคและยองแจกลับบ้าน ส่วนแจ็คสันและแบมแบมก็มีงาน ยูคยอมเลยชวนเขาเพื่อเป็นการตอบแทนเท่านั้นเอง ไอ้พวกบ้านี่ก็เอามาเป็นหัวข้อสนทนาอยู่ได้ มันทำให้เขาไม่พอใจและหงุดหงิดสุดๆและเมื่อมีแบมๆร่วมแล้วเขายิ่งหงุดหงิด ไม่อยากให้แบมแบมคิดแบบนี้เลยจริงๆ

ยูคยอมอยากจะร้องไห้ ใครๆพูดเขาไม่รู้สึกเท่าไหร่ คิดว่าเป็นเรื่องขำๆ แต่พอเป็นแบมๆความรู้สึกน้อยใจก็เกิดขึ้นมา

“แบมมี่…อย่าพูดแบบนี้สิ…รับผิดชอบอะไร….งั้นคราวหน้าเราจะไปบ้านแบม…แบมต้องรับผิดชอบเราตลอดชีวิตเลยนะ”

ยูคยอมเว้าวอนด้วยสายตาเศร้า…เขาไม่ชอบให้คนตัวเล็กพูดเหมือนผลักเขาให้คนอื่น เหมือนเขาไม่มีความสำคัญกับแบมแบมเลยสักนิด

“ไอ้แสบ….คราวหน้านายต้องไปกับฮยอง…ในบรรดาสมาชิกทุกคน….พ่อแม่ฮยองอยากให้นายไปที่สุด…ฮยองจะพานายไปพบครอบครัวฮยอง…คราวที่แล้ว…เพราะนายไปไม่ได้ฮยองเลยต้องพาไอ้ยักษ์นี่ไปด้วยไง ” มาร์คเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ที่ใครๆต่างก็รู้ว่ากำลังโกรธ ลำพังจินยองพูดคงไม่ไหร่แต่นี้เป็นแบมๆ ฮยองรูปหล่อเลยนอยด์ขึ้นมา

“ถ้ามีวันหยุดยาวคราวหน้า…ผมอยากเป็นคนชิคแบบแจบอมฮยองที่นั่งรถเที่ยวคนเดียวและอยากฉายเดี่ยวแบบจินยองฮยอง…มันคงสนุกดี”แบมๆกล่าวด้วยรอยยิ้มน่าเอ็นดู

“จริงเหรอ…งั้นพวกเราก็ไปด้วยกันนะ”อ่อมม่าเอื้อมมือมากุมมือคนตัวเล็กไว้

“ให้ฮยองไปด้วยนะแบมๆ…คราวหน้าฮยองจะไม่กลับบ้าน”ตี๋น้อยยิ้มเฉ่งขอร่วมแจมด้วย

“ไม่ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย……นายต้องไปกับฮยองงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”แจ็คสันโวยวายพร้อมกับกอดแบมๆไว้แน่นเหมือนกลัวว่าใครจะแย่งไป  มาร์คที่ยืนมองเพื่อนร่วมวงที่กำลังพยายามถีบตัวเองให้เข้าไปมีส่วนร่วมแผนการในอนาคตของแบมแบมด้วยความเบื่อหน่าย จะอะไรกันนักหนา  โดยลืมไปว่าตัวเองก็ทำเหมือนกัน

“ไอ้ยักษ์ลุก”มาร์คยังไม่ละความพยายามที่จะแย่งที่นั่งข้างๆแบม โดยการใช้เท้าเขี่ยมักเน่หัวชมพูให้พ้นทาง

“มาร์คฮยองฮะ…ที่นั่งข้างๆจินยองฮยองก็มีนี่ครับ…ฮยองรีบไปนั่งเหอะ..ผมหิว…และง่วงมากกกกกกกกกก…กินเสร็จแล้วผมจะไปนอน”แบมๆพูดด้วยใบหน้านิ่งทำให้มาร์ครู้ได้ในทันทีว่า คนตัวเล็กเริ่มที่จะโกรธแล้ว เขาจึงจำใจเดินไปนั่งลงข้างๆจินยองที่ตอนนี้ก็มีอาการเหมือนอารมณ์ไม่โสภา อีกข้างก็เป็นแจบอมที่นั่งเงียบเหมือนกัน

มักเน่ตัวโตยิ้มร่า เมื่อมาร์คนั่งลงข้างๆจินยองอย่างที่แบมๆบอก ยูคยอมยกคิ้วแสดงว่ามีชัยเหนือกว่าพี่ใหญ่ ทำให้คนที่มองเห็นอยากจะตบกระโหลกไอ้ยักษ์นี่ให้หัวขมำจริงๆ

“ฮ่าๆๆๆแบมชนะเลิศ”ยองแจหัวเราะชอบใจเมื่อมาร์คฮยองยอมทำตามที่แบมๆสั่ง ไม่มีใครสามารถเหมือนเด็กชายคนไทยที่จะทำให้พี่ใหญ่และมาเฟียฮ่องกงยอมทำตามอย่างง่ายดาย

“นายเห็นไอ้เด็กยักษ์นี่….ดีกว่าฮยองใช่ไหม” มาร์คพูดด้วยเสียงเย็นเฉียบ

“ไม่ๆๆๆๆๆๆนะฮยอง…แบมไม่ได้คิดอย่างนั้นหรอก…..เพราะคนที่ดีที่สุดของแบมๆคือผมมมม”ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนแจ็คสันว่าพร้อมกับดึงตัวเล็กเข้าไปกอด ส่งสายตาพรุ้งพริ้งให้ตัวเล็ก ทำให้คนที่ถูกวิ้งค์ใส่ขำจนน้ำตาเล็ด

“ผิดแล้วฮยอง….ผมต่างหากที่ดีที่สุดสำหรับแบมแบม…ใช่ไหม”ยูคยอมไม่ยอมแพ้พร้อมกับกระชับแขนที่กอดแบมๆไว้แน่นขึ้นไปอีก และก่อนที่แบมๆจะได้ตัดสินว่าใครถูกใครผิด มาร์คที่นั่งหน้านิ่งก็ลุกขึ้นมาสวมกอดเด็กชายชาวไทยจากข้างหลัง พร้อมกับวางคางไว้บนไหล่

“คนที่ดีที่สุดของแบมๆคือฮยองคนเดียวจริงไหม”เขาเอ่ยถามพร้อมกับส่งสายตาหวานให้กับคนที่อยู่ในอ้อมกอด ก่อนที่จะหันไปด้านซ้ายยักคิ้วโชว์เหนือให้แจ็คสัน และหันไปทางซ้ายยิ้มเยาะให้กับมักเน่ยักษ์  แบมแบมหน้าแดงไปถึงหูเมื่อเจอกับสายตาและคำถามจากมาร์คฮยอง

“เลือกมาเลยแบมๆใครดีและสำคัญกับตัวเล็กที่สุด” แจ็คสันโวยวายขึ้นมาทันที ความจริงพรุ่งนี้เขาต้องไปอัดรายการเลยไม่อยากอะไรมาก แต่นี่ชักจะทนไม่ไหวที่เห็นมาร์คฮยองโชว์เหนือมากกว่า ไอ้พี่ชายหน้าหล่อนี่มีด้านแปลกๆ อยู่ต่อหน้ากล้องถึงไม่พูดมากแต่ก็จะยิ้มร่าเริง สกินชิพกับจินยองและยูคยอมตลอด ไม่มีโมเม้นจะเข้าใกล้แบมแบมเท่าไหร่หรอก แต่พออยู่หลังกล้องแทบจะไม่พูดอะไรนิ่งเป็นหลับขยับเป็นเล่นไอโฟน ไอเพด แม็คบุค แต่ไม่ยอมห่างแบมแบมเลยยิ่งที่สนามบิน….ไม่ยอมให้แบมคลาดสายตาประกบติดตลอด  อยากจะตะโกนบอกแฟนคลับจริงๆว่ามาร์คฮยองที่ทุกคนเห็นนั่นมันคือภาพลวงตา หมั่นไส้จริงๆๆ

“เลือกมาเลยแบม”ยูคยอมนึกหมั่นไส้พี่ใหญ่และแจ็คสันฮยองขึ้นมาทันทีเห็นว่าเป็นพี่แล้วชอบเบ่งใส่ แบมๆกับเขาอยู่ด้วยกันตลอดนะ เขาสิ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับแบมแบมๆเขาต้องชนะเลิศ

“ว่าไงไอ้แสบ”มาร์คจ้องเข้าไปในดวงตา และคาดหวังว่าคำตอบนั้นจะเป็นของเขา

“คนที่ดีที่สุดเหรอครับ….”แบมแบมนึกในใจหาคำตอบที่จะถนอมน้ำใจทั้งสามคนมากที่สุด สมาชิกทุกคนในวงก็สนิทกันและรักกันมากไม่มีใครสำคัญมากไปกว่ากันหรอก ไม่ใช่ใครดีกับเขามากกว่า แต่ทุกคนดีกับเขาทั้งนั้น เขาเผลอสบตากับเจเจโปรเจคที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ทั้งแจบอมฮยองและจินยองฮยองก็มองเขาเพื่อรอคำตอบเช่นเดียวกัน แม้กระทั้งพี่ยองแจก็ยังหยุดกินแล้วก็มองเขาเพื่อรอคำตอบ

ความเงียบเข้ามาครอบงำภายในห้อง ทุกคนต่างจดจ่อตั้งใจที่จะฟังคำตอบ แบมแบมหันซ้ายทีขวาที เอาไงดีนะจะตอบว่าไงดีทำไมพวกฮยองกับยูคยอมต้องจริงจังกับคำตอบมากขนาดนี้นะ และเหมือนเสียงระฆังที่ดังอยู่บนสวรรค์ชั้น7เมื่อโนยองฮยองผู้จัดการเปิดประตูเข้ามาพอดี

“ดีที่สุดคือโนยองฮยองครับ….”ว่าแล้วก็ลุกขึ้นไปเกาะแขนคนที่เข้ามาใหม่ที่สูงวัยทันที โนยองฮยองยิ้มพร้อมกับให้มือขยี้หัวเด็กขี้อ้อนจนหัวฟู เขารู้เลยทันทีว่าตอนนี้แบมแบมอยู่ในสภาวะคับขันขนาดไหน คงโดนเหล่าสมาชิกกดดันอะไรมาแน่ๆ

“ไม่เอา…ต้องเลือกจากพวกเรา6คนสิ…ไม่รวมเมเน่ฮยองนะเบบี๋”แจ็คสั้นโวยวาย แต่ก็อดที่จะโล่งใจที่แบมๆไม่ได้เลือกใครในวง เพราะถ้าคำตอบไม่ได้เป็นเขา เขาคงจะบ้าแน่ๆเขารู้ว่าถ้าไม่ใช่……..เขาต้องเจ็บปวดไม่น้อยเลยทีเดียว

มาร์คถอนหายใจ หันไปมองแบมแบมพร้อมกับจ้องมองเขาผิดหวังกับคำตอบแต่ก็ดีใจที่แบมแบมไม่ได้เลือกใคร

“ก็โนยองฮยองเป็นGOT7คนที่8ไงฮะ…แล้วทำไมพวกฮยองต้องกดดันผมด้วยหละ…ก็รู้ว่าทุกคนดีเท่ากันสำคัญเท่ากัน…ทำไมต้องให้ผมเลือกด้วยเล่า….”แบมแบมยู่ปาก เดินไปนั่งที่ว่างระหว่างจินยองและแจบอมแทน พร้อมกับเอื้อมแขนไปเกาะจินยองและแจบอมไว้

“จินยองฮยอง…แจบอมฮยอง…แบมพูดถูกใช่ไหมฮะ”ว่าแล้วก็ส่งยิ้มอ้อนให้ทั้งสองคน  แจบอมเอื้อมมือไปยีผมน้องชายตัวเล็กด้วยความเอ็นดู

 แบมแบมที่น่ารักของฮยอง ถ้าเป็นยองแจหรือยูคยอมทำแบบนี้เขาคงแตะให้สักครั้งแต่นี้เพราะเป็นแบมๆแทนที่จะหมั่นไส้กลับกลายเป็นเอ็นดูซะงั้น

จินยองส่งยิ้มให้กับแบมพร้อมกับประสานมือกับคนตัวเล็กไว้แน่น เขาชอบจับมือแบมแบม เขาไม่อยากปล่อยมือนี้ รู้สึกสุขใจทุกครั้งที่กุมมือนี้ไว้ นี่เขายังไม่ได้คิดบัญชีกับมาร์คฮยองเลยนะที่จับมือแบมๆบนเวทีตั้งหลายครั้ง ครั้งล่าสุดก็ที่ฮ่องกง แถมจับแน่นไม่ยอมปล่อยซะอีก คงรู้สึกพิเศษเหมือนกับเขาละสิ ฮึจากนี้ไปมือนี้ต้องเป็นของเขา อย่าริอาจมาจับอีกนะ โดนแน่

“แบมอ่า….ทำไมไม่เลือกฮยองอ่า…ฮยองดีกับนายจะตาย”ยองแจงอแงขึ้นบ้างอยากให้แบมแบมอ้อนเขาเหมือนกัน นี่เขาก็ไม่อยากเรียกร้องความสนใจหรอกนะ แต่ก็อยากนิดหนึ่งอะ

“โอ๋ๆอย่างอแงนะครับ…”แบมแบมเอื้อมมือไปจับไปจับยองแจแต่ถูกจินยองคว้าไว้ก่อน

“หยุดงอแงเลยไอ้ตี๋กินข้าวต่อไป”จินยองดุ ทำให้คนตาตี่ตั้งหน้าตั้งตากินข้าว ละความพยายามที่จะจับมือกับแบมๆ

“มาร์คฮยองฮะ…นั่งลงดิฮะ…ไหนตอนแรกฮยองอยากนั่งตรงนั้นไง…นี่แบมอุตส่าห์เปลี่ยนที่ให้แล้วนะ…รีบนั่งเถอะฮะ…แบมหิวววว”

มาร์คนั่งลงอย่างจำใจ นั่งตรงนี้แล้วยังไงมันจะมีประโยชน์อะไรถ้าไม่ได้นั่งข้างๆนาย นี่ไม่เข้าใจอะไรเลยใช่ไหมไอ้เด็กบ้า นี่เขายังไม่หายเคืองเรื่องคำตอบนั่น ยังมาเพิ่มเลเวลความหงุดหงิดให้อีก ไปนั่งกับไฮยีน่าในร่างอ่อมมาที่พร้อมจะเขมือบนายได้ทุกเวลานั่นอีกเห็นแล้วรมณ์บ่จอย ดูดิมันจับมือไม่ยอมปล่อยเลย

“เดี๋ยวนี้นายกล้าสั่ง…ฮยองแล้วเหรอ…ฮยองไม่เป็นคนสำคัญของนายแล้วใช่ไหม”มาร์คแหย่คนตัวเล็ก เขาไม่อะไรมากหรอกกับแบมๆ แค่อยากจะเอาคืนที่แบมไม่เลือกเขาและย้ายไปนั่งข้างจินยองอีก

“เปล่านะฮะ…มาร์คฮยองก็ยังเป็นคนสำคัญ…แต่ตอนนี้ปากและท้องของผมสำคัญกว่าเท่านั้นเอง”แบมแบมตอบเสียงดังเพราะกลัวพี่ใหญ่จะเข้าใจผิด

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”คำตอบของแบมๆเรียกเสียงหัวเราะได้ทั้งวง นี่มาร์คฮยองสำคัญน้อยกว่าความหิวของแบมแบมเหรอนี่

“แบมอะ…ทำไมไปนั่งกับไอ้เสือร้ายนั่นอะ…พรุ่งนี้ฮยองไม่อยู่นะ..มานั่งกับฮยองสิ”แจ็คสันหน้าบึ้งเรียกร้องความสนใจ

“กินเถอะฮะฮยอง…”แบมๆพูดพร้อมกับตั้งหน้าตั้งตากินข้าวไม่สนใจว่าใครจะพูดอะไรอีกแล้ว ถ้าให้คุยต่อมีหวังวันนี้ไม่ต้องกินข้าวแน่ๆๆ

แบมแบมถอนหายใจเมื่อ สงครามบนโต๊ะอาหารสงบลง สมาชิกทุกคนก็สำคัญเท่ากัน จะให้เขาเลือกได้ไง กว่าที่พวกเราจะมาถึงตรงนี้ต้องผ่าฟันร่วมกันมามากมาย  เพราะฉะนั้นคนที่ดีที่สุดและสำคัญสำหรับเขา ก็คือ มาร์คฮยอง แจ็คสันฮยอง จินยองฮยอง แจบอมฮยอง ยองแจฮยองและยูคยอม นี่เขาแอบพูดในใจหวังว่าคงไม่มีใครเรียกร้องอยากเป็นอันดับหนึ่งในการเรียงลำดับหรอกนะ…เฮ้อ…ไม่ไหวจะเคลียร์…ฮ่าๆๆๆๆๆ

---------------------------------------------------------------------------------------------