วันนั้น ที่ฉันเจอเธอ

เนื้อเรื่อง

          สวัสดีค่า นู๋น้อยซาลาเปาแป้งนุ่ม(ที่บวมน้ำ)ขอทักทายท่านผู้อ่านทุกท่าน ไม่ว่าจะเป็นอาเจ๊อาม่าอาป๊าอาแปะอาซิ้มอาโกวอาเจ็กอาเตี๋ยอาตี๋อาหมวยอาเฮียทั้งหลายแหล่ วันนี้เราจะมานำเสนอเรื่องราวในวันที่นู๋ซาลาเปาไปเจอ trtle kung ค่า

          วันหนึ่งขณะที่ฉันเดินเล่นอยู่ที่ริมคลองแห่งหนึ่ง หยาดน้ำใสๆก็ค่อยๆหล่นลงมาจากฟากฟ้าและโหมกระหน่ำลงมาเป็นฝน ฉันจึงเริ่มหาที่หลบฝนทันที พลัน สายตาของฉันก็ไปพบกับต้นไม้ใหญ่ที่น่าจะหลบฝนได้ คิดได้ดังนั้นฉันก็เดินเข้าไปหลบ เฮ้อ... โชคดีนะที่อยู่ไม่ไกลเกินไป ไม่งั้น ฉันคงเป็นปอดบวมตายก่อนที่จะหาที่หลบฝนเจอ แล้วทันใดนั้นเอง.. สายฟ้าก็ได้ฟาดลงมาที่อีกฝั่งของแม่น้ำ
"กรี๊ด!!!"
ฉันกรีดร้องออกมาอย่างตกใจ จะบ้าเรอะไง นึกจะผ่าก็ผ่า ทำไมไม่บอกก่อนเนี่ย ฮึ่ย เอ๊ะๆ รู้สึกว่าฝนมันจะตกแรงกว่าเดิมอีกนะ ฉันค่อยๆเขยิบ เขยิบ เข้ามาชิดต้นไม้เรื่อยๆทันใดนั้นเอง
"ว้าย"
ฉันถอยมาสะดุดอะไรก็ไม่รู้ หืม... หินเหรอ กลมมากเลยนะเนี่ย แต่ดูดีๆแล้ว... ไม่ใช่นี่นา นี่มันเต่าต่างหาก เต้าน้อยค่อยๆโผล่หน้าออกมาจากกระดองของมัน อ๊ายยย~ น่ารักมากมายค่าาา... ฉันค่อยๆอุ้มเจ้าเต่าน้อยขึ้นมา น่ารักจริงจริ๊งแต่...
"โอ๊ย!!!"
กรี๊ด... ไอเต่าบ้ามันกัดมืนช้านนนนน~ ทำไมทำอย่างงี้ฮะ เจ้าเต่าต้วมเตี้ยม เฮ้ย กัดมืนคนแล้วคิดหนีเรอะ ฝันไปเหอะ ฉันไม่ปล่อยแกไปง่ายๆร้อกกกก ฉันเดินตามมันไป เพราะฉันก้าวขายาวกว่า เพราะงั้น แค่ก้าวเดียวก็ถึงตัวมันแล้ว ฉันอุ้มมันขึ้นมา มันหดหัวเข้ากระดอง ฉันจึงเดินฝ่าฝนกลับบ้าน(ทำไปได้)
          เจ้าเต่านี่คงหิวมากสินะเนี่ย ดูสิ ฉันเอาข้าวให้มันกี่ชามแล้วนี่ กินจุชะมัดเล้ย... น่ารักดีแฮะ เอ... ชื่อว่า turtle kung ดีกว่า(เพิ่งจับมากินข้าวแล้วก็ตั้งชื่อให้เลยเนี่ยนะ) เลี้ยงมันไว้เลยละกัน เราจะร่วมทุกข์ร่วมสุขกันนะจ้ะ อ้าว... เฮ้ย... กินอิ่มแล้วอย่าหนีเด้ น่าน เดินหนีทันทีเลยนะ เจ้าเต่าบ้าเอ้ยยย~~