square ปลายฝันขอบฟ้า

เนื้อเรื่อง

Square

ปลายฝันขอบฟ้า

มิตรภาพที่ไม่มีวันเปลี่ยน

" กัย นายจะไปจริงๆเหรอ? " " อือ เราก็บอกพวกนายแล้วนิ " " แล้วนายจะกลับมาเมื่อไร?จะกลับมาหรือเปล่า? " " ไม่รู้สิ ถ้าแม่เราให้กลับมาหรือว่างๆจะมาเยี่ยมละกัน ขอโทษเรื่องวงนะ Squareเราให้นาย กร " " กัย... " " ลาก่อนกร พุธ ปิง แล้วเจอกัน "

………………………………………………….

เช้าวันแรกของการเปิดภาคเรียน

                โต๊ะเขียวหลังห้องปกครอง โต๊ะที่เคยนั่งกัน 4 คน ตอนนี้เหลือแค่ 3 คนเท่านั้น

" แล้วเรื่องวงเอาไงดีล่ะ? กร " พุธถามขึ้น

" แล้วพวกนายว่าไงละ " กรหัวหน้าวง Square ถามกลับ " ก็พวกเรายังอยากเล่นดนตรีกันอยู่นิ แล้วกัยก็อยากให้มี Square ต่อไปนิ " ปิงบอก

" เอาเป็นว่าพวกเราช่วยกันหามือกีตาร์คนใหม่ละกัน " พุธแนะนำ " ก็ดี ตกลงตามนี้  " ปิงบอกย้ำ

" นี่ๆ พวกนายอยู่ม.4 กันหรือเปล่า? "เสียงหนึ่งดังขึ้น

" อือใช่... นายเด็กใหม่เหรอ? มีอะไรให้ช่วยเปล่าละ?  " พุธถามอย่างใจดี

" ใช่ๆ เราภาสกร เรียกว่าภาสก็ได้ คือเราหาอาจารย์ ไม่เจอชื่ออ.สาหัสอะ  " ภาสกรบอก

" อ๋อ อยู่หมวดวิทย์ ฝั่งโน้นเลย " พุธบอกแล้วชี้ไปตึกสูงฝั่งตรงข้ามห้องปกครอง

" ขอบใจๆ งั้นเราไปก่อนนะ " ภาสกรบอกอย่างรีบเร่ง " อือ แล้วเจอกัน "

                ภาสกรถามพวกเขาเพราะว่าเขาจะไปเอาตารางสอนที่อาจารย์ ว่าคาบแรกเรียนอะไร? สรุปอาจารย์บอกว่าคาบแรกเข้าโฮม์รูม ห้องตรงข้ามหมวดวิทย์นี้เอง

หลังเข้าแถวเสร็จ ภาสกรก็ขึ้นไปโฮม์รูมตามที่อาจารย์บอก เขาเจอ 3 คนที่นั่งโต๊ะเขียวนั่น

" อ่าว พวกนายอยู่ห้องเดียวกับเราด้วยนิ " ภาสกรบอกกับทั้ง 3

" นายเอง ภาส " พุธทักตอบ " เดี๋ยวเราไปก่อนนะ อาจารย์เรียกให้ไปหาอีกน่ะ " ภาสกรบอก

" ได้เลย มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้นะ ภาส " พุธบอก " อือๆ ขอบใจมาก "

หมดคาบแรก พอเข้าคาบสอง ภาสกรไม่ได้เห็นเขา 2 คนนั้นอีก จนกระทั่ง...

เวลาพักเที่ยง

กร พุธ ปิง ก็ไปนั่งที่โต๊ะเขียวหลังห้องปกครองเหมือนเดิม พวกเขาโดดคาบ2 , 3 และ 4

" เดี๋ยวกินข้าวเสร็จ ค่อยไปหาละกัน " พุธพูดปลอบใจ " อีกตั้งหลายเดือน ค่อยๆหาก็ได้ "

" อือ กินก่อนก็แล้วกัน เราหิวแล้ว" " กินก่อนก็ได้ เราก็หิวเหมือนกัน" ปิงกับกรบอกย้ำ

แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไปซื้ออาหารแล้วกลับมาที่โต๊ะเขียวเดิม พวกเขาก็กินกันอย่างรวดเร็ว เพราะต้องการรีบหามือกีตาร์คนใหม่

" พวกนาย เรานั่งด้วยได้ไหม " ภาสกรถามขึ้นเพราะเห็นที่ว่างที่ขาดไป

" เอาเลยภาส พอดีว่างที่หนึ่งพอดี " พุธบอก " ขอบใจๆ พวกนายหายไปไหนตั้ง3 คาบน่ะ? " ภาสกรถามต่อ

" เปล่าพวกเราไม่ได้เข้านะ พอดีมันไม่มีอะไรก็เลย... " ปิงบอกแทนพุธ

" อ่าว... เออแล้วพวกนายชื่ออะไรกันบ้าง เรายังไม่รู้จักเลย? " ภาสกรถาม

" เราพุธ " " เราปิง ส่วนนี้กร " พุธกับปิงบอก

" ยินดีที่ได้รู้จัก พุธ ปิง แล้วก็กร " ภาสกรทักทายเพื่อนใหม่ของเขา " เช่นกัน " " อือ ไม่เป็นไร ตามสบายเลย ภาส "

 " แต่ว่านายคุยเรื่องอะไรกันอยู่เหรอ? ทำไมดูแปลกๆ " ภาสกรถามอีก

" พวกเราหามือกีตาร์อยู่น่ะ " พุธบอก " 'งั้นพวกนายเล่นดนตรีกันเป็นซิ "ภาสกรอีก " ใครเล่นอะไรกันบ้างล่ะ? "

" เราร้องนำ " พุธบอก

" เรามือกลองน่ะ " ปิงบอกต่อ " กรเขาเล่นเบส "

" อือ แต่วงเราขาดมือกีตาร์ไปอะ " ปิงบอก " นายเล่นเป็นเหรอ? " กรถามขึ้น

" เอ่อ... ไม่เป็น " ภาสกรบอกหน้าตาเฉย  " พวกนายสอนเราก็ได้นิ "

" กรรม นายเล่นไม่เป็น นายยังจะให้พวกเราสอนอีกนี่นะ " กรพูดขึ้นเสียง

" พวกนายก็สอนเราดิ ใครๆก็เล่นเป็นได้ไม่ใช่เหรอ? " ภาสกรบอกแบบไม่รู้เรื่องอะไรเลย

" เอ่อ พวกเราต้องการคนที่เล่นเป็น ฝีมือไม่เกี่ยงอะ " พุธบอกง่ายๆ

" แล้วนายมีกีตาร์หรือเปล่า? " กรถามอีก " ไม่มี  " ภาสกรตอบทันควัน " แล้วที่พวกนายเล่นเป็นไปเรียนมาจากไหนล่ะ ? " ทั้ง 3 เงียบไปขณะหนึ่งหลังจากที่ภาสกรถามขึ้น

" เพื่อนเก่าเราสอนให้ " ปิงบอก " 'งั้นพวกนายสอนเราบ้างได้ไหม? " ภาสกรถามต่อ

พุธหันกับปิงหันหน้าไปที่กร " นายพอจะว่างบ้างไหม  กร " พุธเอ่ยขึ้น " มีแต่นายที่สอนให้ได้นะ ภาสเพื่อนร่วมห้องกันนี่ "

" เหอะ เล่นก็ไม่เป็น กีตาร์ก็ไม่มี " กรพูดประชด " เอาน่า นายสอนภาสไป เดี๋ยวเรากับพุธไปหาคนให้เอง เพื่อสอนไปได้มือกีตาร์เจ๋งๆไม่รู้ตัวนะ " ปิงบอกกับกร

" ใช่ๆ เรามีเวลาตั้งหลายเดือน ถ้านายเก่งจริงพวกเราจะรับนายเข้าวง " พุธบอก แล้วหันมาที่ภาสกร

" วงนี้มันของใครกัน ชิ " กรพูดขึ้นอย่างเสียอารมณ์ " ได้ปะละครับ หัวหน้าวง " ปิงพูดและยิ้มตาม

" เออๆ ว่างๆอยู่เหมือนกันมีคนไปหาคนแทนให้ ชิ " กรจำใจพูดแล้วยิ้มขึ้นเหมือนกัน " นายไปหากีตาร์มาแล้วกัน ถ้าเอามาแล้วบอกเราได้เลย "

" พวกนายสอนเราแล้วใช่ปะ? ขอบใจมากๆเลย " ภาสกรบอกอย่างดีใจ

พุธ กร ปิง ทั้ง 3 กินเสร็จแล้วภาสกรก็เช่นกัน " เราไปก่อนนะ แล้วเจอกัน "ภาสกรบอกแล้วเดินจากโต๊ะเขียวไป

" อือๆ ตามสบาย " พุธบอก " ชิ วงใครกันแน่วะนี่ " " เอาน่าๆ อย่าคิดมากดิ ..."  

" กริ๊งงงงงงงงงง " เสียงกริ่งดังขึ้น ทุกคนเข้าเรียนคาบบ่ายกันต่อ ทั้ง 3 หยิบกระเป๋าของตน แล้วขึ้นห้องเรียน

เวลาเรียนภาสกรก็ไม่ได้คุยกับทั้ง 3 จนเวลาเลิกเรียน ตอนนี้เขาก็ทำความรู้จักเพื่อนในห้องมากขึ้น

เสียง "กริ๊งงงงงงงง " อีกครั้งบอกเวลาเลิกเรียน พุธ กร และปงนั่งอยู่ในห้องต่อ เพื่อนๆในต่างพากันกลับบ้าน ภาสกรเองก็กำลังจะกลับพอดี เขาเดินเข้าไปหาทั้ง 3 คนนั้น เพื่อนกลุ่มแรกของเขา" พุธ กร ปิง เรากลับก่อนนะ "

" อืม โชคดีๆ แล้วเจอกัน " ทั้ง 3 บอก " อืม ขอบใจไปก่อนละ " ภาสกรบอกแล้วเดินออกจากห้องไป…

" เป็นไงบ้างล่ะ ภาสอะ " กรเอ่ยขึ้น " เฮ้อ เหนื่อยใจเพราะพวกนายแท้ๆเลย  "

" ไม่รู้ดิ แต่คงเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งแหละ " พุธบอกกับกร

" นายก็ลองสอนภาสดู นั้นมันก็ขึ้นอยู่กับเขาแล้ว " ปิงพูดปลอบใจ " ใช่สิก็เพราะพวกเรา คือ ..."

" Square " หลังจากนั้นทั้ง 3 ต่างแยกย้ายกันกลับบ้านเหมอนกลับทุกคน

วันต่อมา..

" อ่าว กรเราเอากีตาร์มาแล้วนายช่วยสอนให้หน่อยเลยได้มั้ย  "   

" นาย... " " ทำไมเหรอ? " " ไหนๆขอชมหน่อยๆ " กรอึงที่เห็นภาสกรแบกกีตาร์มาเลย เขาเดินไปโต๊ะเขียวและหยิบกีตาร์ออกจากถุง " นะ... นายไปซื้อเมื่อวานเหรอนี่? " กรถามอย่างอ่ำอึ่ง " ขอลองหน่อยละกัน "

" ใช่ๆ เมื่อวานหลังจากทักพวกนายเสร็จ มันว่างๆไม่มีการบ้านนิ วันแรกเราก็เลยไปซื้อมาน่ะ " ภาสกรรีบบอก

" เราเห็นมันลายสวยดี เป็นไงบ้างล่ะ " เขาบอกทั้งๆที่เล่นไม่เป็น

" นายเก่งจัง สอนเราเลยซิ " " ไว้เลิกเรียนแล้วกัน " " อือๆ ก็ได้ "

" กรี๊งงงงงงงงงงงงงง " เสียงกริ่งดังขึ้น พุธกับปิงวิ่งมาที่โต๊ะเขียวพอดี " อ่าว หวัดดีกร ภาส " พุธทักทาย " นี่กีตาร์นายเหรอนี่? " " อือ เพิ่งซื้อเมื่อวานแหละ " ภาสกรบอกอย่างตื่นเต้น

" ทันใจดีจริงๆ " ปิงเอ่ยขึ้น " ไปเข้าแถวกันเหอะ เอ้านี่กีตาร์นาย " กรเก็บกีตาร์ใส่ถุงกีตาร์แล้วคืนให้ภาสกร " จะเล่นได้ดีหรือเปล่ามันก็ขึ้นอยู๋กับนายแล้ว "

" อือ ขอบใจๆ " ภาสกรบอกขอบคุณพุธและหันไปมองกันพลางยิ้ม กรซึ้งเดินนำหน้าไปเข้าแถวก่อนแล้ว

หลังเข้าแถวเสร็จทุกคนก็ขึ้นเรียน

เวลาพักเที่ยงภาสกรก็ไปนั่งที่โต๊ะเขียวกับพวกพุธ กรและปิง เขาทำความสนิทมากขึ้น ภาสกรก็รอเวลาจนถึงเย็น

" กริ๊งงงงงงงง " กริ่งเวลาเลิกเรียน ภาสกร พุธ กรและปิงต่างลงมาที่โต๊ะเขียว 

" ภาส นายไม่รู้จักคอร์ดเลยใช่เปล่า " กรถามขณะเดินมาที่โต๊ะเขียว " อือๆ "

" นายเอากีตาร์ออกมาเลย " กรบอกแล้วภาสกรก็หยิบกีตาร์ออกมา " นี่ๆ นายจำไว้ 4 คอร์ดง่ายๆ คือ Am C Dm แล้วก็ G " กรบอกแบบง่ายๆ

" กร เดี๋ยวเราไปเกะกับปิงนะ นานๆทีจะไปเอาเสียงกลับมาก่อน " พุธบอก " คือไม่อยากรบกวนด้วย ไปละ โชคดี พรุ่งนี้เจอกัน " กรกับปิงก็ทักทายแล้วเดินจากไป  " ชิ... " " สอนดีๆละขี้เกียจหาแล้ว.." " (ไอ้เพื่อนเวร) "

" แล้ว Am จับยังไงล่ะ  " กรทักทายพุธกับปิงและรีบถามกรต่อ

กรทำสีหน้าแบบซังกะตาย ที่เพื่อนๆกลับทิ้งเขาได้ เหอะๆ  " อะ..โทษทีนี่ Am จับแบบนี้ " กรจัดนิ้วของภาสกรให้เป็น Am " อ๋อ แล้ว C ล่ะ " ภาสกรถามอย่างเดียว... " เฮ้ยๆ ลองดีดก่อนดิ ไม่ลองจะรู้ได้ไง " กรบอกด้วยความฉุนเฉียว …

ไม่นานนักกรก็สอนทั้ง 4 คอร์ดจนเสร็จ ภาสกรเองก็จำได้ทั้งหมดอย่างรวดเร็ว

" แค่นี้เองเหรอ? " ภาสกรถาม " นายรู้แค่ 4 คอร์ดเองอย่าคิดว่าเก่งดิ " กรพูดขึ้นเสียงอยู่  " ไปลองดีดให้คล่องแล้วก็ฟังเสียงดู แค่ 4 คอร์ดนี้ก็เล่นได้เป็นเพลงแล้ว "

" ขอบใจๆ ขอบใจมากๆ กร " ภาสกรขอบคุณที่กรสอนให้เขา

" งั้นเราไปก่อนนะ ..." กรบอก " เดี๋ยวซิ ออกไปด้วยกันเลยซิ " ภาสกรบอกแล้วรีบเก็บกีตาร์

" เออ เร็วๆซิ " กรบอกภาสให้รีบ " ไปกันเลย " แล้วทั้ง 2 ก็ออกจากโรงเรียนแล้วแยกย้ายกันกลับบ้าน..

วันต่อมา...

หลังเลิกเรียน พุธ กร ปิงและภาสมารวมกันที่โต๊ะเขียวหลังห้องปกครอง

" กร แล้ววันนี้นายจะสอนอะไรเราอีกล่ะ " ภาสกรถาม

" นายได้ 4 คอร์ดนั้นแล้วเหรอ? " พุธตกใจเลยถามขึ้น " นายนี่เรียนรู้ได้ไวจริงๆ "

" ก็ไม่ยากอะไรนักหรอก แต่เราก็ฝึกไปตั้ง 2 ชั่วโมงแหละ กว่าจะคล่อง " ภาสกรบอก

" วันนี้เดี๋ยวจะสอนคอร์ดทาบให้ละกัน ก็ไม่ยากหรอก เช่น คอร์ด F Bm แล้วก็ไล่คอร์ดให้ละกัน " กรบอก

" เอาเถอะๆ นายรีบๆสอนเลย " ภาสกรย้ำ

" นี่ดูเราก่อน " แล้วกรก็หยิบกีตาร์จากภาสมา " เราจะใช้นิ้วชี้ทาบ แล้วก็จับนิ้วกลางนี่สาย 2 นิ้วนางกับนิ้วก้อยสาย 3และ 4 " กรจับคอร์ด Bm ให้ดู " แล้วนี่ Cm " เขาเลื่อนนิ้วเข้าตัวกีตาร์มาเฟสหนึ่ง " เอ้า นายลองจับดู "

กรคืนกีตาร์ให้ภาสกร เขาจับคอร์ดทาบได้อย่างง่ายดาย " แต่ถ้าเป็นคอร์ด F มันจะสูงขึ้นอีก คือจับสาย3 5 และ 4 ตามลำดับนิ้วชี้จะทาบเหมือนเดิม  "

" แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าอันไหนคอร์ดอะไร เยอะแยะไปหมด " ภาสกรงงเลยถาม

" ก็นี่จะสอนอยู่ไงว่าอันไหนคอร์ดอะไร คือมันไล่ตั้งแต่ Am A#m Bm Cm C#m Dm D#m Em แล้วก็ F F#m G G#m แบบนี้ไง " กรบอกอย่างรวดเร็ว

" เอ่อ...งง " ภาสกรเอ่ยขึ้น พุธกับปิงทำการบ้านอยู่ทั้งคู่หัวเราะขึ้น

" เดี๋ยวๆ แบบนี้ไง " กรเขียนกระดาษให้ภาสกรดู " อ่อ แล้วตัวสี่เหลี่ยมในมือถือคืออะไรอะ...? "

" ไอ้บ้า นั้นเรียกว่า ชาร์ป(#) เว้ย! " กรตะโกนเสียงดังขึ้น พุธกับปิงหัวเราะไปด้วย

ภาสกรใช้เวลาประมาณ 20 นาทีก็สามารถจับคอร์ดพวกนี้ได้ กรทดสอบโดยการบอกชื่อคอร์ด แล้วให้ภาสกรจับคอร์ดนั้นแต่ภาสกรก็ใช้เวลานานพอสมควร แต่เขาก็ทำไม่ผิดสักครั้งเดียว

" เฮ้อ... เหนื่อย " วันนี้พอแค่นี้ก่อน ไปฝึกของเมื่อวานด้วยล่ะ "

" แค่นี้เองเหรอ แล้วพรุ่งนี้นายจะสอนอะไรเราอีกล่ะ? " ภาสกรถาม

" ใจร้อนจัง ภาส " ปิงเอ่ยขึ้นหลังจากเงียบไปนาน " เอาน่าๆ นายก็ไม่ต้องรีบก็ได้นิ " พุธบอกเหมือนกัน

" ก็พวกนายบอกว่ามีประกวดไม่ใช่เหรอ? " ภาสกรถาม

" ก็ปีหน้าล่ะ อีกนานเหมือนกัน " พุธบอก " ก็แล้วจะรีบหามือกีตาร์ไปทำไมล่ะ? งงแหะ "

" ก็ไว้ทำความรู้จัก แล้วดูฝีมือเขาไง ประมาณนั้น " พุธบอกต่อ

" อ่อ งั้นนายสอนเสร็จแล้ว เรากลับก่อนนะ " ภาสกรบอกอย่างรีบเร่ง

" เหอะๆ เสร็จก็ไปเลยนะ " กรพูดประชด " ก็เดี๋ยวเราจะไปฝึกไง เพื่อพวกนายให้เข้าวง "

" เออๆ หมดความรู้ก็ไปเลย " กรประชดอีก " แหะๆ อย่าเคืองดิ ถ้านายมีอะไรให้เราช่วยได้บ้างก็บอกมาเลยละกัน ไปละ บายพรุ่งนี้เจอกัน " ภาสกรรีบเก็บกีตาร์ ทักทายทั้ง 3 คนแล้วเดินจากไป 

" โชคดี พรุ่งนี้เจอกัน " พุธตะกำนบอกปิงก็เช่นกัน

" เฮ้อ วันนี้ยังหาใครไม่ได้เลย " กรถอนหายใจ " แถมยังต้องมาสอนอีก "

" แต่ก็พอหาได้ไม่ใช่เหรอ " ปิงเอ่ยขึ้น " อือ นั่นสิ " พุธย้ำ

" ใครล่ะ? " กรถามขึ้น " จะใครล่ะ ที่พอมีแววหาได้ " ปิงบอกแล้วหามาหัวเราะกับพุธ

" ชิ... มันก็นะ นั่นเพราะใครล่ะ " กรพูดหยั่นเชิงพร้อมยิ้มเล็กน้อย

" ปึก " พุธตบไหล่กร "  งั้นกลับกันเลยดีกว่า "

" อือ " " ไปกันปิง " พุธบอกอีกครั้ง " อือๆ " แล้วปิงก็เก็บงานที่ทำอยู่ใส่กระเป๋าแล้วตามพุธกับกรไป " เฮ้ย รอด้วยซิ "

ภาสกรกลับบ้านไปฝึกคอร์ดจนคล่องแล้ว ในเวลาอันสั้น และสามารถจำเสียงว่าเป็นคอร์ดอะไรได้อีกด้วย เมื่อฝึกเสร็จแล้วเขาก็รีบทำการบ้าน วันต่อมา...

" กรๆ วันนี้นายจะสอนอะไรเราล่ะ? " " เอาน่าๆ อย่าใจร้อนซิ ยังเช้าอยู่เลย " พุธบอก

" อะไรนี้ ทำไมนายเก่งอย่างงี้นี่  " ปิงถาม " สักวันเก่งกว่านายแน่เลย กร "

" เออๆ ไม่ต้องพูดมาก อยากได้มือกีตาร์ไม่ใช่เหรอ " กรขึ้นเสียง พุธกับปิงหัวเราะขึ้นพร้อมกับยิ้ม

ภาสกรงงกับการกระทำของทั้ง 3

เพียงเดือนเดียวกรก็สอนให้จนหมด ภาสกรฝึกทุกวันและแบ่งเวลาในการทำการบ้าน ทำให้เขาเล่นกีตร์เป็นในเวลาอันสั้น เขาสามารถเล่นเป็นเพลงได้แล้ว แถมยังเล่นได้ดีพอๆกับกรเลย ซึ่งทั้ง 3 ก็เป็นเพื่อนที่ดีของเขามากทีเดียวเลย วันศุกร์วันหนี่ง...

" นี่ๆ ภาสพรุ่งนี้นายว่างเปล่า? " พุธถามขึ้นที่โต๊ะเขียว

" ทำไมเหรอพุธ มีอะไรล่ะ " ภาสกรถามกลับ

" พรุ่งนี้ลองไปห้องซ้อมกันไหม? " พุธบอก " จริงเหรอๆ ไปกันจริงๆเปล่านี่ !? " ภาสกรดีใจจนเกินหน้าเกินตา

" ว่าไงกร ปิง? "พุธถามสมาชิกในวง " ไงก็ได้ " " อือ ไปสิ อยากไปซ้อมกับพวกนายพอดีเลย "

" ตกลงว่าไปนะ พรุ่งนี้เจอกันที่หน้าโรงเรียนบ่าย 3 โมงละกัน " พุธบอกกับทุกคน

" แล้วไปกันยังไงล่ะ? " ภาสกรถามอย่างตื่นเต้น "  ไว้ว่ากันอีกทีละกัน "

………………………

วันเสาร์หลังจากที่นัดเจอกันหน้าโรงเรียนแล้ว พุธ กร ปิงและภาสกร นั่งแท็กซี่ไปห้องซ้อมซึ่งไม่ไกลจากโรงเรียนนัก พุธร้องนำ กรมือเบส ภาสมือกีตาร์ และปิงมือกลอง พวกเขาเช่าห้องไป 2 ชั่วโมง ทุกคนเล่นได้ดีหมด ยกเว้นภาสกรยังตื่นเต้นกับการซ้อมครั้งแรกกับเพื่อนๆพวกเขาอยู่... ประมาณ 5 โมงกว่าๆ พวกเขาก็เล่นเล่นครบ 2 ชั่วโมง พวกเขาออกจากห้องซ้อมกัน

" ค่อยสบายใจหน่อย ไม่ได้ออกเสียงนานแล้ว " พุธเอ่ยขึ้น

" งั้นก็ไปต่อกันเลยละกัน " ปิงพูดขึ้น " นั่นซินะ " " ไปไหนกันอีกเหรอ? " ภาสกรถาม

" ไปกุ้งกระทะกันน่ะ นายต้องไปด้วย พวกเราก็ไปกินหลังซ้อมแทบทุกครั้งน่ะ " พุธบอก " ถ้ามีตังค์นะ... "

" งั้นก็ดีเลย พวกนายนำไปเลย " ภาสกรบอกอย่างดีใจ  

พวกเขาทั้ง 4 เข้ามาในร้านกุ้งกระทะ ต่างก็ไปตักอาหารเนิ้อ และของหวานต่างๆมา แล้วมารวมตัวกันที่โต๊ะ " เออนี่ พวกนายเรียนดนตรีจากเพื่อนนายใช่ปะ เขาชื่ออะไรเหรอ? " ภาสกรคิดได้ว่าเพื่อนพวกเขาสอนจึงถามขึ้น ทั้ง 3 เงียบไปนาน แล้วพุธก็พูดขึ้น " ใช่ๆ ชื่อ กัย น่ะ เขาออกไปแล้ว "

" แต่ก่อนหมอนั่นเป็นมือเบส หมอนั่นเก่งมาก เป็นอัจฉริยะเลยก็ว่าได้ " พุธบอกอีก

" มือเบส อ่าวกรก็เป็นมือเบสไม่ใช่เหรอ? " ภาสกรงงเลยถาม

" ใช่ไง ตั้งแต่ตอนประกวดโฟล์กซองค์ปีที่แล้ว กรอยากลองเป็นมือกีตาร์ดู ก็เลยให้กัยเล่นเบสแทน " พุธบอกต่อ

" แล้วทำไมกัยต้องไปเรียนที่อื่นล่ะ " ภาสกรถามซักไซ " ก็แม่กัยบอกให้ไปเองน่ะ " ปิงพูดขึ้นบ้าง

" อ๋อ พวกนายก็เลยหามือกีตาร์ใหม่ใช่ปะ เออแล้วกัยเป็นคนยังไงล่ะ? " ภาสกรถามอีก

" กัยก็เป็นเพื่อนสนิทของเราที่สุดเลยก็ว่าได้ ไม่สิเพื่อนตายของพวกเราเลย " ปิงบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง กรยังคงเงียบ ภาสกรรอึงกับความผูกผันของพวกเขา

" กัยน่ะเป็นเพื่อนแท้ของพวกเรา ฝีมือเขาอาจเก่งที่สุดในโรงเรียนเลยก็ได้ " พุธพูดน้ำเสียงจริงจังเหมือนกัน " กัยไม่ทิ้งพวกเราทั้งๆที่มีวงเก่งๆมาขอให้เข้าวงกัยยังไม่ยอมไปเลย " กรยังคงเงียบอยู่ ภาสนิ่งไปชั่วขณะหนึ่ง... แล้วจึงถามใหม่

" พุธๆ แต่ว่าวงพวกนายชื่ออะไรนะ ??? " " ............ " พุธ กร ปิง ทำท่าเหมือนจะตกจากเก้าอี้ " หาาาาาาาาาาา"

" พวกนายไม่เคยบอกเราเลยนี่  " " Square " กรพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว " Square "

" ใช่ ที่กัยตั้งมันหมายความว่า พวกเรา 4 คนไง " ปิงบอก คราวนี้พุธกับกรเงียบบ้าง

" Square มันแปลว่า สี่เหลี่ยมจัตุรัสไง คือ กัย พุธ กรและก็เรา ...แค่นี้ "

" อ้อ เราหิวแหละขอกินก่อนนะ " ภาสกรบอกอย่างหน้าตาเฉย " เออๆ บ่นสะนานเลย "

        ทั้งภาสกร พุธ กรและปิงก็กินอาหารที่เขาไปตักมา พวกเขาไม่ได้คุยเรื่องวง Square อีกเลย แล้วพวกเขาก็แยกย้ายกันกลับบ้าน หลังจากนั้นพวกเขาก็มาห้องซ้อมกันทุกอาทิตย์ พอเวลาใกล้สอบพวกเขาก็หยุดซ้อมบ้าง จนกระทั่งสอบกลางภาคเสร็จทำให้พวกเขามีเวลาว่างกัน พวกเขาก็นัดซ้อมกันทุกอาทิตย์เหมือนเดิม ทุกคนเล่นได้ดีมาก ภาสกรก็เก่งขึ้นจากทั้งๆที่เขาเล่นเป็นเลย กรและปิงก็เรียกเซนต์กลับคืนมา พุธก็เรียกเสียงอันทรงพลังของเขาให้กลับมา ทุกคนต่างซ้อมจนเทียบ Square วงเก่าได้ ภาสกรเองก็สนิทกับเพื่อนกลุ่มแรกของพวกเขามากเช่นกัน ...

เทอมปลาย...

วันแรกของการเปิดภาคเรียน พวกเขามาสุ่มหัวกันที่โต๊ะเขียวเหมือนเช่นเคย ภาสกรก็มาหลังสุดเหมือนเดิม " อ่าว หวัดดีทุกคน " " อือๆ นั่งเลยภาสพวกเรามีข่าวดีมาบอก " พุธทักทายภาสกรก่อน

" มีอะไรล่ะ การบ้านปิดเทอมเหรอ? " ภาสกรถาม กรกับปิงหันหน้ามองและหัวเราะขึ้น

" ไม่ใช่ๆ เราตกลงแล้วว่า...คือ... " พุธพูดอ่ำอึ้ง " เราจะชวนนายเข้าวง Square ของพวกเรา " ปิงรีบพูดขึ้น

" จริงเหรอ พวกนายพูดเล่นเปล่านี่? " ภาสกรถามอย่างดีใจ

" จะเข้าไหมล่ะ? อุตส่าห์ชวนแล้วนะเว้ย " กรพูดแบบตอนที่เขาเจอกันครั้งแรก " เข้าสิๆ พวกนายยังขาดมือกีตาร์อยู่ใช่เปล่า? " " อือ พอดีแหละ ไว้มีครบ 4 คนคนพวกเราก็เป็น Square อีกครั้งแล้ว " พุธบอก

" ขอบใจเว้ยเพื่อน " ภาสกรบอก " เออๆ " กรพูดขึ้น

" ไรว่ะ ตอนนี้พวกเราเป็นเพื่อนร่วมวงกันแล้วนะ " ปิงพูดขึ้นบ้าง " หรือว่านายไม่พอใจ..... " สิ้นเสียงพูดก็มีเสียงหัวเราะขึ้นมาแทน ...

พวกเขานัดซ้อมกันทุกอาทิตย์เช่นเคย เมื่อสอบกลางภาคเสร็จ ประมาณกลางเดือนธันวาคม พวกเขาไปห้องซ้อมกันแทบทุกวัน จนพวกเขาไม่ว่างจะไปกุ้งกระทะ จนกระทั่งวันแข่งคัดเลือก 8 วงของระดับม.ปลาย…

" เอ้า พวกนายพร้อมกันหรือยัง? " พุธถามอย่างเป็นกันเอง

" อือ พร้อมสิ " " พร้อม " ทุกคนต่างพูดขึ้น " แกร๊ก "

" เอ้านี่ " พุธบอกหลังจากดื่มน้ำที่เขาเปิดออกมาแล้วยื่นให้ภาสกรต่อ " ดื่มๆไปเหอะน่า อย่าเรื่องมาก " กรบอก

แล้วกรก็เอาขวดนั้นมา ดื่มแล้วส่งให้ปิงต่อ

 " ใกล้แล้วสิ " ปิงเอ่ยขึ้น " ต่อไปวงเราล่ะ "

" อืม "พุธตอบและบอกภาสกรต่อว่า " ภาสนายเล่นให้สุดๆไปเลยนะ เหมือนในห้องซ้อมนะ " " สุดๆไปเลย ไม่ต้องเกรงใจใคร "

" แต่เราเกร็งนิดๆแล้วซิ ขึ้นเวทีครั้งแรกซะด้วย " ภาสกรบอก

" นายจะคิดอะไรมาก ขึ้นไปเล่นอย่างเดียวก็พอแล้ว " กรพูดแบบไม่สนใจ

" คนมันเยอะนะเว้ย " ภาสกรเริ่มมีสีหน้าไม่มั่นใจ

" ปีที่แล้วพวกเราได้ที่ 2 ของม.ต้น ปีนี้ก็หวังไว้ที่นายแล้วด้วย " ปิงพูด แต่ก็ไม่ได้ให้กำลังใจ แต่กลับเพิ่มความให้ภาสกรอีก " ถ้าเล่นไม่ดีก็โทษทีละกัน " ภาสกรบอกพร้อมความมั่นใจของเขาลดลง

" เอาน่าๆ อย่าคิดมาก " พุธปลอบใจ " ภาสพวกเรายังไม่ได้บอกเพื่อนร่วมวงอย่างนายเลย ว่าคำว่า Square ที่แท้จริงคืออะไร " " ก็นายบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าคือ... " ภาสกรรีบทักกลับ

" ใช่ แต่ที่แท้จริง  Square… มันเป็นนัยว่าทุกคนมีความสามารถเท่ากันเหมือนสี่เหลี่ยมจัตุรัส ถ้าขาดด้านใดด้านหนึ่งไป มันก็จะไม่เป็น  พวกเราก็เหมือนกัน  " พุธบอกความหมายที่แท้จริงของคำว่า Square ทำให้ภาสกรมีความมั่นใจขึ้น

" แต่ก็ขอบใจพวกนายที่สอนและให้เราเข้าวง " ภาสกรบอกด้วยความจริงใจ " แต่ไงเราก็ไม่คิดจะดีเกินไปกว่าพวกนายหรอกน่า "

" พวกเรามีความสามารถเท่ากัน ตอนนี้กรก็ไม่ใช่คนที่จะสอนนายได้อีก ตอนนี้เราเป็นเพื่อนร่วมวงเท่านนั้น " พุธบอกอีก ทุกคนมั่นใจขึ้นแล้วว่าพวกเขาสามารถเล่นได้ดีไม่แพ้วงอื่นๆ

" จบแล้วครับสำหรับวงนี้ วงต่อไป... วง Square ครับ " เสียงนี้ดังขึ้นเรียกวงของพวกเขาแล้ว

" ไปกันเลย  Square พร้อมแล้ว " พุธเดินนำหน้า ตามด้วยกร ปิงและภาสกร " อือ ไปกันเลย "

พวกเขาก้าวขึ้นเวทีแล้ว "Square ครับ วงที่ได้ได้รองชนะเลิศปีที่แล้วนะครับ ขอเชิญวง Square…… "

" ภาสกร ข้ามั่นใจนายนะเว้ย " กรบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

" ขอบคุณครับ อาจารย์ "ภาสบอก พวกเขาหัวเราะขึ้น เสียงหัวเราะทำให้ความรู้สึกเกร็งหายไปหมด

นับแต่นาทีนี่เป็นต้นไปวง " Square " จะได้ไปอยู่ใน 8 ทีมสุดท้ายได้หรือไม่ ไม่มีใครรู้ รู้แต่ว่าคืนชีพขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยความผูกผันที่หนาแน่น เสียงหัวเราะและรอยยิ้มมากกว่าเดิม…

Square

ปลายฝันขอบฟ้า

ขอบฟ้าขอบพวกเรา...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 ขอบคุณที่กรุณาอ่านจนจบครับ ติชมโพสด่ามาได้เลยครับไม่ว่ากัน (ขอแค่อ่านก็ดีใจจิงๆแล้ว -- --*)

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 ขอบคุณที่กรุณาอ่านจนจบครับ ติชมโพสด่ามาได้เลยครับไม่ว่ากัน (ขอแค่อ่านก็ดีใจจิงๆแล้ว -- --*)

สุดท้ายกลับโพสบอกอีกก็ได้ นี้เอามาจากชีวิตสะงั้น กัยหล่อมากๆจริงๆๆๆ - -*