V.V.I.P (JUNGKOOK X YOU)

ร่างหนายืนมองร่างที่ไร้วิญญาณของเด็กสาวที่เขาจับเธอมาทรมาน เยี่ยงเธอไม่ใช่คน เขากระตุกยิ้มแล้วสั่งใหลูกน้องนำพาร่างอันน่าสมเพชนี้ออกไปให้พ้นสายตาของเขา เสื้อสูทที่ถูกถอดออกมาพาดไว้กับเก้าอี้ราคาแพง สองมือจุดไฟแช็คพร้อมกับเครื่องระบายที่เรียกว่าบุหรี่ออกมาสูบ กลิ่นของมันคลุ้งไปทั่วบริเวณห้องหรู ร่างหนานอนเงยหน้าอยู่บนโซฟา กระดุมเสื้อเชิ้ตที่ถูกปลดลงมาถึงแผลงอก ในสมองคิดถึงเหตุการณ์ที่เขาได้ทารุณเด็กพวกนั้น แล้วไม่มีใครหน้าไหนทำอะไรเขาได้ แม้จะยศสูงแค่ไหน แค่ได้ยินชื่อของเขาก็หัวหดไปตามๆกัน นึกแล้วน่าสมเพชสิ้นดี ไอ้พวกสวะ

"นายครับ มีนักข่าวแห่กันมาครับ"

เขากำลังรออยู่พอดีนักข่าวพวกนั้นหาที่ตายกันไม่ว่า บุกมาถึงที่นี้จะรอดกลับไปทำข่าวให้เขาเสียหายทำไม สำนักข่าวรายการสุดท้ายที่ขึ้นชื่อว่าดีที่สุดของประเทศ มาหาเขาถึงที่ แล้วยังไงดีล่ะ?

"เปิดประตูหลังไล่ต้อนพวกมันไปที่โกดังข้างหลัง"

"จะได้รู้ว่าตกนรกทั้งเป็นมันเป็นยังไง"

น้ำเสียงเย็นยะเยือก สายตาที่จับจ้องไปที่ฝูงของนักข่าวที่อยู่บริเวณหน้าคฤหาสน์ของเขา นัยน์ตาดุจดั่งรสชสีห์ที่แผ่ออกมา ทำเอาลูกน้องที่อยู่ภายในห้องแอบกลืนน้ำลายกันไปอึกใหญ่

"หาตัวจินฮเยซอนให้เจอ เธอสำคัญกับเรามาก"

จากรอยยิ้มที่เปล่งออกมา ทำให้ลูกน้องลังเลว่าเธอสำคัญกับเขายังไง รอยยิ้มที่คาดเดาอะไรไม่ได้จึงจำต้องออกไปตามหาผู้หญิงที่ชื่อจินฮเยซอน

"เธอมาหาเราแล้วอีแทยง"

ลูกน้องมือขวาคืนสำคัญเงยหน้ามองผู้เป็นนายอย่างนึกสงสัย จอนจองกุกหมายถึงอะไร

ู

จู่ๆภาพทุกย่างก็ดับมืดไป จินฮเยซอนเธอจำอะไรไม่ได้ หลังจากที่เหตุการณ์มันชุลมุนกันไปหมด เนื่องจากลูกน้องของจอนจองกุกได้ออกมายิงปืนขึ้นฟ้า พวกมันพาทุกคนในสำนักข่าวที่เธออยู่ไปที่ด้านหลัง ยกเว้นเธอ

"ปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนี้นะ"

สายตาที่ดูหวาดกลัว มองไปรอบๆห้องที่มืดสนิท เธอถูกมัดแขนมัดขาติดไว้กับโต๊ะ และเสียงประตูเปิดทำให้เธอรู้ว่ามีคนเข้ามา แต่ว่าใครกัน

"ไอ้บ้า ปล่อยฉันออกไป"

เธอตะโกนด่าคนที่เขามาซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็ไม่มีวี่แววซักนิดที่คนนั้นจะมาปล่อยเธอดั่งใจหวัง 

"ต้องการอะไร"

เธอถามคำถามครั้งสุดท้าย ก่อนที่คนที่เข้ามาจะหัวเราะในลำคอ แค่ได้ยินเสียงในลำคอก็รู้ว่าคนตรงหน้าคือใคร

จอนจองกุก

ในหัวเหมือนสมองดับไปอีกครั้งมื่อรู้ว่าคนที่เธอตะโกนด่ามันไปต่างๆนาๆ คือใคร เป็นจังหวะเดียวกันที่เสียงเท้าในห้องดังขึ้นอีกครั้ง เสียงเท้าดังเข้ามาใกล้ตัวเธอเรื่อยๆ และไฟในห้องก็ถูกเปิดขึ้น เธอเห็น เห็นจอนจองกุกก้าวเท้าเข้ามาหาเธอให้เปรียบดั่งสัตว์ คงเป็นเหมือนราชสีห์ที่ก้าวเข้ามาหาเหยื่อที่ไร้หนทางหนี

"จอนจองกุก"

เธอเอ่ยเรียกชื่อขอฝเขาอย่างแผ่วเบา สายตาที่จ้องมาที่เธอ ไม่ต่างอะไรกับคนที่ต้องการเอาชีวิตเธอ เธอจะทำยังไงดี?

"เจอกันซักทีนะครับคุณจินฮเยซอน"

เขาเดินอ้อมมาที่ข้างหลังของเธอ ตอนนี้เธอสั่นไปทั้งตัวและไม่กล้าที่จะขยับตัวแม้แต่มิลเดียว

"ยังจำผมได้ใช่ไหม ไอ้หน้าโง่ที่คุณเคยบอกไว้ไง"

เมื่อสิ้นคำพูดเหตุการณ์วันนั้นก็ฉายเข้ามาอยู่ในหัวของเธอ มันยังคงเป็นภาพที่ยังตรึงอยู่ในหัวของเธอ และจะยังเป็นภาพติดจาเธอไปจนตาย

"ฉ ฉัน"

เธอพยายามที่จะเปล่งเสียงออกมาแต่ทว่า เสียงของเธอนั้นได้สั่นไม่มีชิ้นดี ทำให้คนด้านหลังกระตุกยิ้มเมื่อได้รับรู้ว่าเธอกลัวเขามากแค่ไหน

"ชู่ว จุ๊ๆ อย่าพูดไปครับ"

เขาทำเสียงให้เธอเงียบลง แต่ไม่เลย เธอยังคงปล่อยเสียงสั่นอยู่ตลอด

"เก็บเสียงไว้ร้องขอชีวิตเถอะครับ"

เขาก้มลงมากระซิบข้างหูของเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่า พร้อมหอมไปที่ขมับขวาของเธอ จินฮเยซอนตอนนี้แทบคลั่งก็ว่าได้ เธอไม่คิดว่าจะเจอเขาอีกจนถึงต้องมาที่นี่เพื่อทำข่าว แล้วต่อจากนี้ชีวิตเป็นจะเป็นยังไง

"ทำอะไรไว้ วันนี้ผมมาทวงคืน"

.

.

.

.

.

.

TALK; มาคุยกันก่อนนะครับ เนื้อเครื่องสำหรับเรื่องนี้คือการลบความเดิมเรื่องที่แล้ว เหมือนเริ่มเรื่องใหม่นั่นแหละครับ คือไม่มีเคล้าโคลงเรื่องเดิมเลย จอนจองกุกโหดกว่าและเถื่อนกว่าแน่นอนครับ วันนี้มาแค่อินโทรก่อน แล้วเดือนตุลาจะมาทยอยอัพให้นะครับ ถ้ารักถ้าชอบก็อย่าลืมกดติดตามไว้ล่ะครับ จะได้ไม่พลาดการอัพเดตใหม่ๆ ขอบคุณครับผม