เมลเฟีย ดินแดนต่างโลก

    โลกนี้มี2มิติไม่ใช่แค่มิติของมนุษย์เท่านั้นแต่ยังมีโลกของปีศาจ เอลฟ์ นั้นเอง มนุษย์ต่างเรียกโลกนั้นว่า “เมลเฟีย”

  “พ่อครับ เมลเฟียมันคืออะไรเหรอครับ” เด็กน้อยคนหนึ่งเอ่ยถามพ่อของเขาด้วยความสงสัย

“เมลเฟีย ก็คือโลกอีกโลกหนึ่งไงลูก” พ่อตอบ “แต่มันไม่ใช่โลกสวยงามเหมือนโลกเราหรอกนะมันเป็นโลกที่อันตรายและน่ากลัวมากเลยล่ะ”

“งั้นเหรอครับ”เด็กน้อยถามอีกด้วยความสงสัยว่าสิ่งที่พ่อเขาพูดจริงไหม

“ใช่แล้วล่ะ แล้วลูกล่ะมีความฝันว่าจะเป็นอะไร”พ่อถามเด็กน้อย

“ผมไม่เคยคิดเรื่องนั้นเลยล่ะครับ”เด็กน้อยตอบพ่อเขาไป

พ่อเขายิ้ม “พอโตลูกก็จะมีความฝันเองแหละ โบลล์ ลูกพ่อ”

10 ปีผ่านไป . . .

“โลกนี้มันน่าเบื่อชะมัด” โบลล์นอนบ่นอยู่ริมแม่น้ำ

“โบลล์ นี้นายมานอนอยู่ตรงนี้ทำไมเนี้ย” ฮิวพูดกับโบลล์เพราะว่าได้เวลาขึ้นเรียนแล้ว

“นายไปก่อนเถอะน่า”โบลล์ตอบกลับไป “จริงด้วยซิ นายน่ะเคยเห็นไอ้นี้ป่าว” โบลล์หยิบของจากกระเป๋าออกมาให้ฮิวดู ฮิวทำท่าตกใจแล้วหยิบของจากกระเป๋ากางเกงมาให้โบลล์ดูเหมือนกัน

“นายก็มีเหมือนกันเหรอ” ฮิวถามโบลล์ โบลล์พยักหน้า “ฉันเพิ่งได้เมื่อเช้าน่ะ” โบลล์ตอบไป

“ฉันว่าเราเก็บเรื่องนี้ไว้ก่อนเถอะแล้วรีบไปโรงเรียนเถอะ โรงเรียนจะเข้าแล้ว” ฮิวบอกโบลล์จากนั้นทั้งสองคนก็วิ่งไปโรงเรียน

“แฮ่ก แฮ่ก นึกว่าจะมาไม่ทันแล้ว” ฮิวบ่นพร้อมเดินไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองโบลล์เองก็เหมือนกัน

“เกือบมาไม่ทันแล้วไม่ล่ะ โบลล์” ฮิวหันไปพูดกับโบลล์จู่ๆก็มีคนมาตบโต๊ะของฮิว ปึ้ง!!

“พวกนายสองคนมาช้าเกินไปแล้วรู้ไหมว่าฉันมีเรื่องจะคุยกับพวกนายน่ะ” เด็กสาวคนหนึ่งพูดกับฮิว

“เอ่อ...อายามิเธอมีเรื่องจะคุยกับพวกเรางั้นเหรอ”ฮิวกับโบลล์ทำหน้าสงสัย

“ก้ใช่น่ะซิยะ”อายามิตอบด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

 “แล้วทำไมเธอถึงพาไอยะจังมาด้วยละเนี้ย”ฮิวพูดกับอายามิเพราะว่าดันพาไอยะ เด็กป๊อบประจำโรงเรียนมาด้วย

“เพราะไอยะจังก็ได้เจ้านี้มาไงละ”โบลล์กับฮิวตกใจเพราะสิ่งที่ทั้งสองสาวให้ดูคือจดหมายแปลกๆที่พวกโบลล์มีอยู่เหมือน

“นั้นมันจดหมายที่พวกเรามีนี้นา”ฮิวหันไปพูดกับโบลล์พร้อมหยิบจดหมายให้ทั้งสองสาวดู

“ตอนเย็น...เจอกันที่ริมแม่น้ำ”โบลล์พูดพร้อมทำหน้าที่จริงจัง “เราจะไปที่เมลเฟียกัน”

ทั้งสามคนทำท่าตกใจ ฮิวพูดขึ้นว่า “นายอย่ามาล้อเล่นน่า เมลเฟียเนี้ยนะ ที่ที่อันตรายนั้นยังไงฉันก็ไม่ไปหรอกน่า”ฮิวพูดกับโบลล์

“นายคิว่าจะไม่ได้ไปหรือไง ดูที่หลังซองซิมันเขียนว่ามาจากเมลเฟีย เพราะงั้นฉันไม่ได้ล้อเล่นเราทั้งสี่คนต้องไปที่เมลเฟีย” โบลล์พูดพร้อมสีหน้าที่จริงจัง

“เห้อ..นายนี้มัน ช่วยไม่ได้แหะฉันจะไปแล้วพวกเธอล่ะ” ฮิวหันไปถามสองสาว

“ไปสิ”สองสาวตอบ “งั้นเย็นนี้เจอกันนะ”

ตอนเย็น ณ ริมแม่น้ำ

“เฮ้ โบลล์” ฮิวตะโกนเรียกโบลล์ที่นอนอยู่ที่ริมแม่น้ำ อายามิกับไอยะก็มาด้วย

“อ่าไงทั้งสามคน” โบลล์ทักทายทั้งสามคนด้วยสีหน้าที่ดูดีใจ

“นี้นาย ทำหน้าเหมือนกับว่าจะเจอเรื่องดีๆงั้นแหละ”อายามิพูดกับโบลล์เพราะเห็นสีหน้าดีใจของโบลล์

“ฮิว อายามิ ไอยะ ทั้งสามคนมีความฝันหรือป่าวว่าอยากเป็นอะไร” โบลล์ถามทั้งสามด้วยสีหน้าที่สงสัยบวกดีใจควบคู่กันไป

“ฉันน่ะ คิดว่าจะไปเป็นนักดาบอันดับหนึ่งของโลกน่ะ” ฮิวตอบเพราะที่บ้านของฮิวพ่อของเขาเป็นนักดาบที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งในญี่ปุ่น

“ฉันกับไอยะน่ะยังไม่มีหรอก” อายามิตอบไป ไอยะก็พยักหน้า

“งั้นเหรอ งั้นพวกเราทั้งสี่คนไปตามความฝันของตัวเองในเมลเฟียกันไหมล่ะ ฮิวนายน่ะเป็นนักดาบอันดับหนึ่งในเมลเฟีย พวกเธอสองคนก็หาความฝันในเมลเฟียเป็นไง” โบลล์บอกทั้งสาม

“ให้พวกเราไปหาความฝันในเมลเฟียเนี้ยนะ” ฮิวบอกโบลล์ โบลล์ก็พยักหน้า “แล้วควมฝันของนายล่ะโบลล์” ฮิวถามโบลล์

“ราชาของโลกเมลเฟีย” โบลล์ตอบกลับไป

“ราชาเนี้ยนะ!!” ทั้งสามคนตกใจในคำพูดของโบลล์

“ใช่ งั้นพวกเราไปที่เมลเฟียกันเถอะ” โบลล์บอกทั้งสาม

“ช่วยไม่ได้นะ ไปกันเถอะ” ฮิวหันไปบอกสองสาว สองสาวก็พยักหน้า

พอทั้งสี่คนเปิดซองจดหมายจู่ๆก็มีแสงสว่างวาบพอรู้ตัวอีกทีทั้งสีคนก็มาอยู่ในป่า ทั้งสีเดินออกมาก็พบกับเมืองอันใหญ่โตทั้งสีคนได้เข้ามาอยู่ในโลกที่ชื่อว่า “เมลเฟีย” แล้ว