คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 14++คนที่ไม่มีใครเห็น++
โพรโมชันเรื่องใหม่ล่าสุดเหลืออีกเพียง 4 วันนะคะนักอ่าน
อย่าพลาดราคาพิเศษ จะไม่ได้เห็นราคานี้ไปอีกหลายปีเลยค่ะ ^^
(สนใจคลิกที่รูปหรือลิงก์ด้านล่างตอนนี้)
++++++++++++++++++
อวัศย์เลี้ยวรถเข้ามาจอดที่รีสอร์ตก็เกือบเที่ยง
คนงานกำลังทำงานกันอย่างขะมักเขม้น สาว ๆ ลงจากรถแล้วก็รีบพนมมือไหว้ขอบคุณ
“ขอบคุณมากนะคะพี่วัศย์
ที่พาพวกเราสองคนไปเที่ยว” ไหมซียิ้มประจบพี่ชาย
“ไม่เป็นไร พี่ก็ได้เที่ยวเหมือนกัน” อวัศย์ยกมือขึ้นวางบนศีรษะหญิงสาวด้วยท่าทางเอ็นดู แล้วชวนต่อว่า
“เดี๋ยวข้าวเที่ยงมากินด้วยนะ
พี่จะให้แม่ครัวลองฝีมือ ช่วยวิจารณ์กันหน่อยว่าพอจะเสิร์ฟแขกได้ไหม”
“หุย
ลาภปากเลยสิคะ” ไหมซีทำท่ากระดี๊กระด๊า
แล้วก็รีบบอกว่า
“ถ้าพี่วัศย์มีงานอะไรให้พวกเราช่วย
บอกมาได้เลยนะคะ สองสามวันนี้พวกเราว่างมากค่ะ”
อวัศย์มองไปยังหญิงสาวอีกคน
แล้วก็พยักหน้า
“ขอบใจนะ”
“งั้นไหมกับพิ้งค์กลับห้องก่อนนะคะ
นี่ยังไม่ได้อาบน้ำกันเลย” สาวชาวม้งทำท่าย่นจมูกเหมือนได้กลิ่นตุ
ๆ
อวัศย์หัวเราะเบา ๆ
แล้วก็บอกว่า “พี่ก็ยังไม่ได้อาบเหมือนกัน”
เมื่อเช้าออกไปตั้งแต่เช้ามืด
เห็นไหมซีเร่งว่ากลัวจะไม่ทันพระอาทิตย์ขึ้นจึงไม่มีใครทันได้อาบน้ำสักคน
ระหว่างที่ทั้งสามกำลังเดินกลับบ้านพัก
ถึงบ้านของอวัศย์ก่อน เขากำลังจะเลี้ยวขึ้นบ้านแล้วถ้าเวียงพิงค์ไม่ถามขึ้นมาว่า
“นั่นใครอะไหม”
“ใครเหรอ” ไหมซีชะเง้อชะแง้มองตามที่เพื่อนชี้
อวัศย์ชะงัก
มองตามมือของเวียงพิงค์ หล่อนชี้ไปทางราวป่า เขาชะเง้อมองบ้างก็ไม่เห็นใคร
“ไม่เห็นกันเหรอคะ” เวียงพิงค์ทำหน้าเหลอหลา
และเมื่อเพื่อนสาวส่ายหน้า เวียงพิงค์ก็หน้าซีดไปเลย
อวัศย์จับสังเกตอาการนั้นอยู่ตลอด
“เห็นอะไร
คนงานเหรอ” เขาถามกลับ
เวียงพิงค์ขมวดคิ้ว
มองกลับไปยังจุดที่หล่อนชี้อีกครั้ง แล้วก็หันกลับมาตอบอวัศย์ว่า
“คงใช่ค่ะ
คงเป็นคนงาน เดินไปไหนแล้วไม่รู้”
ไหมซีพยักหน้า
ไม่สงสัยอะไร ผิดกับอวัศย์ที่เก็บรายละเอียด ลักษณะท่าทางแปลก ๆ
ของเวียงพิงค์ไว้ในใจ
++++++++++++++++++++
เอ๊ะ เวียงพิงค์เห็นอะไรคะเนี่ย ทำไสคนอื่นเขาไม่เห็นกัน ><
 |
|
|
|
ความคิดเห็น