~วิ่งเพื่อเธอ~

เนื้อเรื่อง

วันหนึ่งในเดือนตุลาคม        

\"ขอโทษที่ทำให้ทุกท่านรอ ต่อไปเป็นรายการที่34คือ วิ่งผลัดของชมรมกีฬาครับ การแข่งขันซึ่งถือว่าเป็นรายการสำคัญของทุกปี ปีนี้ใครจะเป๋นผู้ชนะ กันแน่นะครับ\" เสียงพิธีกร ดังออกมาจากลำโพงขนาดใหญ่ที่ติดไว้ทั่วโรงเรียน

\"มันก็ต้องชมรมกรีฑาน่ะสิ\"เสียงผู้คนต่างพากับซุบซิบ

\"เป็นเหมือนทุกปีไง\"

\"อย่างงี้มันจะไปสนุกอาร้ายยย\"

\"เอาล่ะครับได้เวลานักกีฬาเข้าที่ได้แล้วครับ\"    จากที่พิธีกรพูดจบผู้คนจ่างพากันเฮ แต่เสียงต้องต้องเงียบเมื่อมองไปเห็นคนๆหนึ่งที่เดินไปเข้าลู่วิ่ง

\"เฮ้ย นั้นมันซากิ\" หนึ่งในผมชมพูดขึ้น

\"ซากิ\"              

\"หมอนั้นได้ชื่อว่า เต่าแห่งชมรมกรีฑา ไม่ใช่เหรอแล้วทำไม\"

\"เลือกนักกีฦายังไงหว่า\"

\"ชมรมกรีฑาปีนี้จะทิ้งรางวัลรึไงนะ\"

\"เฮ้ ซากิ !!!ยืดเข้าไว้ ถึงจะมีใครว่ายังไงนายก็เป็นตัวแทนชมรมกรีฑานะ สู้ตายนะ\" เสียงน่ารักใสๆเสียงหนึ่งดังออกมาจากกลางวงเชียซึ่งเผยให้เห็นผู้หญิงผมสายสลวยหน้าตาน่ารัก ส่งเสียงเสีย นายเตี๊ยหน้าตาเห่ยๆคนหนึ่งที่อยู่ในลู่วิ่ง

อาซึมิซัง……………………….เอาล่ะต้อพยายาม(ซากิคิดในใจ)

\"เฮ้ \"เสียงๆหนึ่งดังขึ้นข้างๆซากิ  เมื่อซากิหันไปมองดู

\"มิซาว่า\" ซากิเรียกชื่อชายคนนั้น

\"นายเป็นไม้สุดท้ายเหมือนฉันสินะ เตรียมตัวไว้แล้วรึยังล่ะ   ตอนที่ชมรมฟุตบอลของชั้นชนะในการวิ่งแข่งผลัดในวันนี้ เข้าใจใช่ไหม\"มิยาซาว่าพูด ขณะที่จ้องมองซากิอย่างเอาเรื่อง

\"เอ่อ………….\" ไม่มีทางแพ้    ไม่มีทางยอมแพ้หรอก เพื่อตัวเอง เพื่อ อาซึมิซัง………………………………



เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ อาทิตย์ก่อนนี้(ต่อไปนี้ผมขอลองใช้บทความเป็นแบบตัวเองเล่าดูนะครับดีไม่ดียังไงบอกด้วยนะ)


\"ฮู เร่  ๆๆๆ \" เอ๋าเสียงดังๆกันหน่อย ดังกว่านี้อีก ให้มันดังกว่านี้\"   เสียงที่เพื่อนๆได้ยินนั้นเป็นเสียงของพวกชมรมเชียของแต่ละสีครับ เขากำลังซ้อมเชียกันอยู่และตอนนี้ผมก็กำลังซ้อมวิ่งอยู่กับเพื่อนๆในชมรม
อ่อ ผมลืมบอกไปครับว่านี้กำลังจะถึงกีฬาสีประจำโรงเรียนแล้วแต่ละชมรมเลยคึกคักกันใหญ่ ผมว่ามันเป็นงานที่ยิ่งใหญ่มากเลยเพราะทุกคนต่างพากันทุ่มเทให้กับมัน                    หลังจากที่ผมวิ่งไปได้ซักพักก็มีเสียงใสๆเสียงหนึ่งปลุกผมจากความคิดเล่นๆของผมที่ประกอบการวิ่งของผม

\"ซากิคุง ซากิคุง\" เมื่อผมหันหน้าไปหาต้นเสียง ทันที

\"อาซึมิซัง\" ผมเรียกชื่อเธอเพื่อเป็นการตอบรับ การเรียกของเธอ

\"ซากิคุง ซ้อมวิ่งอยุ่เหรอ ขยันจังเลยนะ\" พูดจบเธอก็เดินมาหาผม

\"อ่อ ไม่หรอกครับ เพราะผมวิ่งช้าน่ะเลยต้องขยันกว่าคนอื่นเขา\" พูดจบผมก็หยุดวิ่งแล้วเดินไปกับเธอ

\"ดีจังเลยนะที่ความพยายามนั้นได้รับการยอมรับ ฉันในฐานะผู้จัดการก็ดีใจด้วยนะ\"

\"อ๊ะ เรื่องอะไรเหรอ ??\" ผมถามด้วยความสงสัยที่เขายอมรับผมในเรื่องอะไร

\"เอ๊ะยังไม่รู้เหรอ\" เธอทำหน้าแปลกใจ

\"งั้นซากิตามฉันมานี้เลยเดี๋ยวก็รู้\"แล้วเธอก็ลากผมไปที่ห้องของชมรม



\"หา!!! จะให้ผมเป็นตัวแทนชมรมในการวิ่งผลัดแข่งระหว่างชมรมเหรอ!?\" ผมร้องออกไปแถบจะทันทีที่ฟังพี่ยาซึงิที่เป็นประทานชมรมบอกว่าผมได้เป็นตัวแทนชมรมในการวิ่งผลัดในกีฬาสีที่จะถึงนี้

\"อย่าล้อผมเล่นซิครับ\"ผมยังไม่ค่อยเชื่อหูตัวเองเท่าไร แต่พี่ยาซึงิยังเงียบนั้นแปลว่ามันคือเรื่องจริง

\"งั้นทำไมถึงต้องเป็นผมล่ะครับคนที่วิ่งเร็วกว่าผมในชมรมก็มีออกตั้งเยอะแยะ\"ผมพูดตามหลักความจริง

\"ก็ กรรมการจัดงานเขาขอร้องผ่านฉันมา…………………\"แล้วพี่ยาซึงิก็เงียบไปซักพักหนึ่ง

\"เขาบอกว่าทุกปีชมรมกีฑาแข็งแกร่งมาเกินไป เลยอยากให้ปีนี้มันสูสีหน่อย\"จากนั้นรุ่นพี่ก็เงียบต่อ

\"งั้น ก็สรุปว่า……….\"ผมพอจะเข้าใจทุกอย่างแล้ว

\"อือ\"นั้นคือเสียงตอบจากรุ่นพี่

\"พี่ยาซึงิ อย่างงั้นมันไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอค่ะพี่ ที่พูดแบบนั้นกับคนที่ตั้งใจซ้อมทุกวันได้ยังไง!!.ดูเธอจะมีน้ำโหพอควรจึงตะคอกใส่รุ่นพี่แรงพอดู รุ่นพี่ก็ได้แต่ทำหน้าแหย่ๆอย่างไม่สบายใจ แต่ผมก็พอเข้าใจว่ารุ่นพี่จำเป็น

\"ช่าง เถอะ อาซึมิซัง\"ผมห้ามปรามเธอ \"ถ้ารุ่นพี่ว่าอย่างงั้นก็ตกลงครับ\"ผมบอกรุ่นพี่ไป

\"ตกลงนายจะวิ่งใช่ไหมซากิ\"รุ่นพี่ถามผมอีกครั้ง

\"ครับ\"ผมตอบรุ่นพี่

\"ขอโทษด้วยนะที่ต้องให้รับหน้าที่ๆเจ็บปวดไปหน่อย\"รุ่นพี่พูดปลอบใจผม แต่ผมก็เข้าใจว่ารุ่นพี่จำเป็น
หลังจากนั้นผมก็เดินออกมาเพื่อจะไปซ้อมต่อ





หลังจากซ้อมเส็จ

\"ไม่อยากจะเชื่อเลย ทำบ้าๆแบบนี้ได้ยังไงกันนะ\"อาซึมิพูดขณะที่ผมและเธอออกมาจากโรงเรียนได้ซักพัก(ผมจะไปส่งเธอขึ้นรถเมล์)

\"เอาน่า อาซึมิซัง ใจเย็นๆหน่อซิ\"

\"ซากิก็เหมือนกัน ทำไมไม่โกรธบ้างล่ะ ยังยิ้มอยู่ได้ยังไงห่ะ\"แล้วอาซึมิก็ชี้หน้าไปที่ซากิ(จากนี้ขอเล่าในแบบที่ผมถนัดนะ)(รู้สึกว่ามันยากไปอ่ะคงไม่ได้อารมเท่าไร)

\"เอ่อ ที่จริงผมก็เสียใจอยู่เหมือนกัน แต่ว่า………….\" ซากิพูด

\"ช่าง เถอะ เรื่องแบบนี้ผมชินแล้วล่ะ ถ้าชนะง่ายไปงานแข่งก็ไม่สนุกจริงงไหมล่ะ การที่ได้รับเลือกเป็นตัวแทนวิ่งผมก็ถือว่าเป็นเกียรติแล้ว\" ซากิพูด

\"ซากิคุงฉันขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม\" อาซึมิจ้องตาซากิแบบเอาเรื่อง

\"คนขี้ขลาด\"อาซึมิพุดเสียงดังฟังชัดด้วยอาการหงิดหงิด \"กลับก่อนล่ะ\"แล้วเธอก็เดินเร็วขึ้นเพื่อที่จะหนีผม ซากิได้แต่ยืนนึ่งกับคำพูดของอาซึมิที่ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวไปซ้ำไปซ้ำมาว่า คนขี้ขลาด………………

\"ผมไม่ใช้คนขี้ขลาดนะ\"ซากิพุด อย่างเหลืออดตะโกนตามหลังอาซึมิไป ได้ผลเธอหยุดชงักแล้วหันขวับมาหาซากิ เธอเดินกลับมาหาผม แล้วเดินเข้ามาใกล้ๆแล้วจ้องหน้าซากิซักพักหนึ่ง

\"อิอิ ซากิพุดออกมาแล้วนะ แบบนี้ค่อยสมกับเป็นลุกผู้ชายหน่อย\"อาซึมิ ยิ้มให้ซากิอย่างพอใจในคำตอบของซากิ

\"นายต้องชนะการวิ่งผลัดให้ได้ แล้วก็ต้องเริ่มซ้อมหนักตั้งแต่วันพรุ่งนี้\"อาซึมิ กำหมัดแน่นอย่างคนคิดได้แล้ว ซากิได้ยินก็ได้แต่ร้องหาพร้อมกับหน้า งงๆๆ อาซึมิก็พุดต่อว่า

\"เอาน่าอย่าทำเล่นๆล่ะซากิ\" แล้วอาซึมิก็มาตบไหล่ซากิทีนึง

\"อะ………เอ่อ อย่างงี้ผมก็ลำบากใจแย่ล่ะซิ




กลับมาที่วันแข่งต่อนะ



\"ปัง\"เสียงกรรมการยิงปืนลั่นเพื่อบอกว่าเริ่มต้นการแข่งขันได้

\"เอาล่ะครับ เริ่มการแข่งแล้ว   แล้วคนที่นำอยู่ก็เป็นคนของชมรมกรีฑาอย่างที่คาดไว้ ทิ้งคนที่ตามออกไปเรื่อยแล้วครับเร็วมากจริงๆครับสมกับเป็นชมรมกรีฑาจริงๆ\"เสียงพิธีกรพูดไว้อยากได้อารมณ์

\"เอ แต่ว่าไม่สุดท้ายเป็นซากิซะด้วยถ้าไม่วิ้งเอาจริงคงลำบากหน่อยตอนนี้เลยต้องรีบทิ้งห่างไว้งั้นมั้งครับ เพื่อที่จะได้มั่นใจว่าจะชนะแน่ๆ\"พิธีกรก็พากต่ออย่างสนุกสนาน พวกที่เชียอยู่ก็พากันหัวเราะไปกับที่พิธีกรพูด

\"เป็นไงล่ะซากิ โดนดูถูกซะแล้ว แหมแต่ก้เป็นความจริงซะด้วยนี้นะ\"มิซาว่าหันมาพูดเยอะเย้ยซากิ

\"เอ่อ คือว่าเรื่องนั้น…………\"ซากิเหมือนกำลังจะพุอะไรแต่มิซาว่าก็พูดตัดหน้าต่อ

\"ไม่ใช่รึไง ที่ซ้อมหนักมา1อสทิตย์เปลี่ยนแปลงอะไรได้บ้างล่ะ\"  ซากิได้แต่เงียบแต่ก็คิดในใจว่า เปลี่ยนซิ เราเปลี่ยนไปแล้ว อย่างน้อยความรู้สึกก็เปลี่ยนไปแล้ว ตลอดหนึ่งอาทิตที่ผ่านมาเราพยายามฝึกหนักกับอาซึมิซังมาตลอด……………………………….






\"เอาล่ะต่อไปก็วิ่ง100เมตรต่อ50รอบ\"อาซึมิผู้หน้าตาน่ารักพูดขึ้น

\"หา!! แบบนี้ก็อ่วมก่อนแข่งจริงอ่ะดิ\" ซากิบ่นอย่างเหนื่อยอ่อน

\"นี้  ห้ามบ่นรู้มั้ย\" อาซึมิบอก

แต่ทั้งสองก็ต้องจบบทสนถนาเพราะมีคนๆหนึ่งเดินเข้ามา

\"ไง\" คนที่เดินเข้ามาพุด

\"มิซาว่า\"อาซึมิพูดเสียงเบาๆ

\"คิดอยู่ว่าหมู่นี้ไม่ค่อยเห็นหน้าที่แท้ก็มาทุ่มเทให้กับไอ้กระจอกนี้หน่ะเหรอ แปลกจริง\"มิซาว่าพูด

\"อย่าพูดมากหน่า\"อาซึมิเถียงกลับทันที

\"เอ่อ มิซาว่าผู้ชายคนนั้น…………….\"ซากิพูดเหมือนจะถามว่าคนที่เดินเข้ามานั้นเป็นใคร

\"มิซาว่า โคจิ อยู่ชมรมฟุตบอล       นิสัยไม่ดี ซากิคุงก็เคยได้ยินใช่ไหมล่ะข่าวลือน่ะ\"อาซึมิหันไปพูดกับซากิที่ยืนทำหน้าเด๋อๆอยู่

\"เอ่อใช่ที่ว่า………เจ้าชู้  หลายใจ ลามก รึเปล่าอ่ะ\'ซากิพูดเสียงเบาๆ

\"พูดชายแบบนั้นไม่เห็นเอาไหนเลย\"อาซึมิพุด แล้วเธอก็หันไปมองมิซาว่าต่อ

\"ถึงนายจะตามตื้อเท่าไรคำตอบก็เหมือนกันนั้นล่ะ ใครจะไปคบผู้ชายอย่างนายแล้วที่สำคัญตอนนี้ชั้นก็มีคนที่ชอบแล้วด้วย!!!\"อาซึมิพุดเสียงดัง

\"หา าาาาา รึว่าจะเป็นไอ้กระจอกนั้นอ่ะนะ\"มิซาว่าชี้ไปที่ซากิ

\"หาผมเหรอ\"ซากิทำหน้างงๆแล้วชี้นิ้วมาที่ตัวเอง    อาซึมิทำหน้าเคืองๆเหมือนคนเก็บกดก่อนที่จะระเบิดออกมา

\"ใช่ แล้วไง ฉันชอบซากิคุง\"อาซึมิพูด

\"ฮ่า ๆๆๆๆ นี้มันเรื่องตลกชัดๆ\" มิซาว่า ปล่อยก๊าก ออกมาทันทีแต่หลังจากนั้นก็พยายามหยุดหัวเราะแล้วพุดต่อว่า
\"ถ้างั้นแบบนี้เป็นไงล่ะ หมอนั้นก็จะลงแข่งวิ่งผลัดระหว่างชมรมด้วยใช่ไหมถ้าชมรมกรีฑาชนะได้ชั้นจะลืมทุกอย่าง แต่ถ้าชมรมฟุตบอลเป็นฝ่ายชนะเธอจะต้องคบกับชั้น ว่าไงล่ะ\"
อาซึมิได้ยินก็ตอบกลับทันทีว่า

\"ก็ได้…….\" ซากิได้แต่ทำหน้าเอ๋อกับคำตอบของอาซึมิทั้งสองอย่าง แล้วมิซาว่าก็เดินจากไป

\"เอ่อ อาซึมิซัง        เมื่อกี๊ล้อเล่นใช่ไหม\"ซากิถาม  แต่อาซึมิยังคงเงียบ

\"นี้ อาซึมิซัง \"ซากิพยายามตื้อต่อแต่ไม่ทันที่ซากิจะพูดจบ

\"ไม่ได้พูดเล่นนะ ชั้นพูดจริง\" อาซึมิพูดก้มหน้า แล้วเธอก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วหันกลับไปหาซากิ\"ซากิต้องชนะ นะขอร้องล่ะ  ซากิคุง\"อาซึมิพูดด้วยสีหน้าที่ดูไม่ออกว่าอยู่ในอารมณ์ใด

ที่พูดจริงนั้นหมายถึงเรื่องอะไรกันแน่นะ เรื่องที่รับคำท้าของมิซาว่า หรือว่าเรื่องที่บอกชอบเรา…………………






\"เอาล่ะครับมาถึงไม้ที่สามแล้วครับชมรมกรีฑายังคงนำอยู่ แต่ว่าไม่ได้ทิ้งห่างมากตามที่คิดไว้ครับ ประมาน12เมตรได้และที่สองในตอนนี้ก็คือชมรมฟุตบอลครับ แบบนี้ชักสนุกแล้วซิครับ\"


เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ตอนนี้เรื่องนั้นจะเป็นยังไงก็ช่าง ตอนนี้รู้แต่ว่าจะต้องปกป้อง ดอกไม่แรกแย้มที่แสนจะงมงานนั้น อยากจะชนะ ไม่สิ ต้องชนะ ……………………………………… เพื่ออาซึมิ


\"เอาล่ะครับตอนนี้กำลังจะถึงไม้สุดท้ายแล้ว…………………..ส่งให้ไม้สุดท้ายแล้วครับ\"
\"เอาล่ะครับการแข่งวิ่งผลัดระหว่างชมรมซึ่งเป็นรายการสำคัญในกาแข่งกีฬาสีของโรงเรียนในที่สุดก็ถึงไม้สุดท้ายแล้ว  
ตอนนี้ที่นำอยุ่คือชมรมกรีฑา  ไม้สุดท้ายคือซากิผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็น เต่าแห่งชมรมกรีฑา(แล้วทุกคนก็พากันหัวเราะทั้งสนาม) แต่เขาก็พยายามวิ่งต่อไปครับทั้งที่มีเสียงหัวเราะรอบสนาม  อ๊ะ ๆๆ แต่ตอนนี้เสียงเชียของพวกสาวๆเริ่มดังขึ้นแล้วครับ   เพราะเขาคนนี้  มิซาว่า โคจิ  ซึ่งเป็นที่2อยู่ในขณะนี้ นักกีฬาเอกแห่งชมรมฟุตบอล วิ่งด้วยสีหน้าที่มั่นใจมากเลยครับ  ตอน นี้ห่างกันอยู่ประมาน10เมตรได้ แต่คงไม่ใช่เท่าเดิมต่อไปแน่ ตอนนี้มิซาว่าวิ่งกวดเข้ามาติดๆแล้วครับ ติดๆแล้ว              อ่าวไม่ติดครับ นี้มันหมายความว่ายังไงกัน มิซาว่ามีอะไรผิดปกติรึยังไงกัน\"

\"ฮึ ๆๆ\"มิซาว่าหัวเราะออกมาเบาๆ

อย่างที่อาซึมิพูดจริงๆด้วย

\"บางทีตอนแรกมิซาว่าอาจจะยังวิ่งไม่เต็มที่\"

\"ทำไมหล่ะ\"

\"ก็อาจจะทำให้อีกฝ่ายคิดว่าอาจจะชนะก้ได้แล้วสุดท้ายตัวเองก็จะชนะ   ตอนที่คิดว่าตัวเองทำได้ก็จะทำแบบนั้น
หมอนั้นชอบเป็นคนบงการยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น\" อาซึมิพูด ซากิได้ฟังก็ทำหน้าเจื่อๆลง

\"แต่ว่าตรงกันข้ามที่เราจะชนะได้ก็เพราะตรงนี้ล่ะ\"อาซึมิพุด  ทำให้ซากิกลับมีสีหน้าดีขึ้น


\"ตอนแรกที่หมอนั้นยังไม่ตามเราก็ต้องออมแรงไว้เหมือนกัน แล้วครึ่งหลังพอเขาวิ่งเต็มที่เราก็ค่อยวิ่งเต็มที่เช่นกัน\"อาซึมิพูดแผนการให้ซากิฟัง

\"แล้วผมจะชนะได้เหรอ\"ซากิพุดเสียงเหมือนคนที่ไม่ค่อยมั่นใจ

\"ชนะสิต้องชนะ\"อาซึมิพูด\"แต่ว่า\"ซากิอึกอัก

\"เธอน่ะวิ่งเร็วออก   ซากิคุงน่ะไม่ได้เต่าอย่างที่ทุกคนพูดกันหรอก แต่เพราะอยู่ชมรมกรีฑามีแต่คนที่วิ่งเร็วทั้งนั้นเลย  ทุกคนเลยคิดไปว่าอย่าง นั้นไงล่ะ\"อาซึมิพูดเสียงใส

\"งะ………….งั้นเหรอ\" ซากิยังคงไม่มั่นใจ

\"ก็แน่น่ะ สิ ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับซากิก็คือความมั่นใจในตัวเองยังไงล่ะ พยายามเข้านะซากิคุง\" พูดจบอาซึมิก็จะเดินข้ามถนนไปอีกฝั่งเพื่อที่จะไปขึ้นรถไฟ   แต่ก็มีรถบรรทุกคันหนึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วจากอีกทาง

\"อาซึมิซังอันตราย ไฟยังแดงอยู่เลยนะ(ไฟงขนามถนนอ่ะที่ญี่ปุ่นเขามีนะ)\"ซากิร้องออกไปสุดเสียง

อาซึมิก็มาอีกทางก็เห็นรถบรรทุกคันใหญ่วิ่งมาโดยที่มองไม่เห็นเธอเลยแม้แต่น้อย

\"อาซึมิซัง งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง\"






\"อ่ะซาบุวิ่งเต็มที่แล้วครับ   อะไรกันเนี๊ย ทิ้งห่างมิซาว่าไปแล้วครับ เป็นไปได้ยังไงกัน\"เสียงพิธีกรพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหลือเชื่อ
\"นี้คงเป็นการหลอกมิซาว่าซะแล้วครับ เห็นแบบนี้มิซาว่าก็เริ่มวิ้งเต็มที่แล้วเช่นกันตอนนี้เริ่มกวดเข้ามาแล้วครับ แต่ก็ยังกวดไม่ติดครัย นี้มันหมายความว่ายังไงกันแน่ครับ\"


\"ดีมาก ๆๆ ซากิ ฉันก็ไม่ชอบหน้าหมอนั้นอยู่แล้ว พยายามเข้า\"เสียงเชียของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น

\"ชั้นด้วยๆ \"และอีกหลายเสียงก็ดังตามขึ้นมา

\"อ๊า ไม่นะมิซาว่า ซัง อย่าอยมแพ้นะ\"ฝั่งพวกสาวๆก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน ต่างส่งเสียงเชียมิซาว่า
มีทั้งเสียเชียและวี๊ดว้ายผสมกันไป






บรื้น…………………………….. เสียงรถวิ่งผ่านไป

\"จะบ้ารึไงห่ะ\" เสียงคนขับรถชะโงกหัวออกมาว่า

ภาพที่เห็นอยุ่นั้นเป็นภาพที่ซากิกระโดนคว้าตัวอาซิมิไว้แล้วทั้งคู่ก็ล้มลงที่ฟุตบาทข้างทางโดยที่ซากินอนทับอาซึมิอยู่

\'ไม่เป็นไรใช่ไหมอาซึมิซัง\" ซากิลุกพรวดแล้วรีบถามอาการของอาซึมิ อาซึเงียบไปได้พักนึงแล้วพูดเบาๆว่า

\"ยอดไปเลย ซากิ ยอดไปเลย\"ซากิได้ยินก็ได้แต่ทำหน้างงๆ

\"แรงฮึดของซากิคุงไง แรงฮึดเมื่อกี๊อ่ะ\"อาซึมิพุดเสียงดัง

\"เอ่อ คือเมื่อกี๊ ผมคิดแต่ว่า ต้องช่วยอาซึมิซังให้ได้น่ะ\"ซากิพูด อาซึมิได้ยินก็ถึงกับหน้าแดงแต่ก็พุดต่อว่า

\"งั้นซากิ ต้องช่วยชั้นอีกครั้งนะ\"อาซึมิพูด ซากิก็ยังคงทำหน้างงต่อไป

\"ปกป้องชั้นจากมิซาว่าไงล่ะ\"  แล้วอาซึมิก้เงียบไปพักนึงส่วนซากิก็ยืนนิ่งฟังอาซึมิอยู่
\"ซากิวิ่งเร็วออก ฉันคอยดูซากิวิ่งอยู่เสมอรับรองดูไม่ผิดหรอก ซากิคุงวิ่งอย่างเต็มที่เสมอ มั่นใจในตัวเองหน่อยสิซากิคุง ซากิคุงหน่ะวิ่งเร็วออก เอาชนะให้ได้นะ เพื่อชั้น\"………………………………….





เฮ  เฮ  เฮ  เฮ  เสียงในขณะนี้เริ่มดังขึ้นๆแล้ว

\"ไล่มาแล้วครับไล่มาแล้ว ในที่สุดมิซาว่าก็ไล่ตามซากิจนทัน แจาซากิก้ไม่ยอมลดละเหมือนกันทั้งคู่สูสีกันมากเลยครับตอนนี้\"

\"ซากิสู้ตาย\"    \"กรี๊ดมิซาว่า\"

\"คนที่จะชนะจะเป็นชมรมกรีฑา      หรือว่าชมรมฟุตบอลกันแน่ครับ\"

\"ก็ต้องเป็นชั้นสิไอ้บ้า\"มิซาว่าพุด แล้วก้หันหน้าไปหาซากิ

\"เต่ายังไงก็ยังเป็นเต่าอยุ่วันยังค่ำล่ะน่า แต่ว่ามาถึงขึ้นนี้ได้ แกก็เป็นคู่ต่อสู้ที่เหมาะสมเหมือนกัน\"





ฉันคือซากิ ชีวิตนี้เป็นรองมาตลอด     นั้นก็เพราะเป็นคนอย่างนี้ แต่ว่า………….

\"ซากิคุงยึดเข้าไว้ ถึงใครจะว่ายังไงนายก็เป็นตัวแทนของชมรมกรีฑานะ\"

\"ต้องชนะนะ ซากิคุงชนะเพื่อชั้น\"

มีคนที่ไว้ใจเรา

\"เธอวิ่งเร็วออก มั่นใจในตัวเองหน่อย\"

มีคนเชื่อมั่นในตัวเรา

\"คนที่ต้องชนะต้องเป็นผม\" ซากิตะโกนออกมาเสียงดัง

ชีวิตของผมผมก็ต้องเป็นที่หนึ่งสิ

\"อ่ะ ซากิออกนำไปอีกแล้วครับ เริ่มทิ้งห่างไป   2เมตร     3เมตร แบบนี้ใครจะชนะกันแน่นะครับตอนนี้ใกล้จะถึงเส้นชัยแล้ว\" เสียงพิธีกรพากดังขึ้นเมื่อใกล้จะถึงเส้นชัยและซากิก็กำลังนำอยู่

\"หน๊อยแน่ แกไอ้ซากิ ไอ้บ้า\" แล้วมิซาว่าก็คว้าคอเสื้อซากิเอาไว้ ทำให้ซากิล้มลงไปกองกับพื้นส่วนตัวเองก็วิ่งเข้าเส้นชัยไป
\"ที่หนึ่ง\"มิซาว่าพูด แต่เมื่อพูดจบก็มีกระป๋องโค้กกระป๋องหนึ่งลอยมาโดยมิซาว่าเต็มๆหัว เมื่อมิซาว่าหันไปก็เห็นแต่สายตาที่ดูน่ากลัวของคนทั้งสนาม

\"อะไรของแก\"
\"แกอยากชนะมากขนาดนั้นเลยเหรอ\"

\"มอซาว่าซังเป็นคน แบบนี้เหรอ\"
\"แย่ที่สุดเลย\"        เสียงของผู้คนต่างพากันพูดเสียดสีมิซาว่าที่กระทำไปอย่างงั้นแล้วทุกคนก็เริ่มปาข้าวของเข้าใส่มิซาว่า

\"ไอ้กระจอกเอ๊ย\"
\"ไปตายซะ ไอ้บ้า\"
\"ไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นผู้ชนะ\"  ขณะที่ทุกคนต่างพากันรุมมิซาว่าก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น

\"พอเหอะทุกคน\" ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่กลับเป็นอาซึมินั้นเอง  แล้วอาซึมิก็เดินไปที่หลังเส้นชัย

\"ยังแข่งอยู่นะซากิ อย่าท้อแท้อย่างงั้นสิ\"แล้วทุกคนก็พากันฮือฮากันใหญ่

\"เอาสิซากิคุงเส้นชัยอยู่ข้างหน้าแล้วนี้ไง\"อาซึมิพูดต่อ ซากิมองหน้าอาซึมิ และก็พยายามจะลุกแต่ก็ต้องเจ็บปวดเพราะล้มเมื่อกี๊ทำให้เหมือนกับว่าขาของเขาคงจาหัก  แต่เขาก็พยายามลุกต่อไปจนลุกขึ้น และก็พยายมเดินไปโดยการลากขาของตนกระเพกๆไปเรื่อยๆ………………………………………
จนถึงเส้นชัย  ทุกคนต่างพากันเฮ แล้วตบมือให้กับซากิจนลืมเรื่องของมิซาว่าไปเลย


\"เอาหล่ะครับ กรรมหารลงความเห็นว่า มิซาว่าทำฟาวล์ ครับ เพราะฉะนั้นคนที่ถือว่าเข้าเส้นชัยเป็นคนแรกคือซากิแห่งชมรมกรีฑาครับ\"     หลังจากที่พิธีกรประกาศทุกคนต่างก็พากันเฮยิ่งขึ้น

\"อาซึมิซัง\"ซากิพุดเสียงอ่อย

\"ยินดีด้วยนะซากิคุง……………….แล้วก็ขอบใจด้วยที่ช่วยปกป้องชั้นตามสัญญาขอบคุณจริงๆนะ\"อาซึมิเดินเข้าไปแล้วพูดกับซากิทำให้ซากิรู้สึกเขินถึงกับหน้าแดง

\"มะ มะ มะ ไม่เปงไรครับ\"ซากิพูด

\"พูดอะไรที่มันดีหว่านี้ไม่ได้เหรอ\"อาซึมิหัวเราะคิๆกับ ท่าทางของซากิ

\"เอ่อ คือมันเขินหน่ะครับ\"ซากิพูดก้มหน้าอาย

\"นี้ชั้นชอบซากิคุงนะ\"    \"หา\"  \"ที่บอกว่าชอบหน่ะพูดจริงๆนะ\"   อ่ะชอบผมด้วยเหรอ แหะๆ\"

และแล้วเรื่องราวในวันนี้ก็จบลงด้วยดีหลังจากนั้นซากิก็สารภาพรักกับอาซึมิแล้วทั้งสองก็คบกันเป็นแฟนกันเรื่อยมาตั้งแต่นั้น








=TaZuKe=เอ่อ หวัดดีครับทุกคน เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมอยู่ๆก็นึกขึ้นได้ที่จริงแล้วพ๊อตเรื่องมันเปงรักเศร้าๆแต่ไปๆมาๆมันกลายเปงหวานๆแบบนี้ไปได้ไงหว่า เรื่องนี้ก็ลองเขียนดูอยากให้เพื่อนๆช่วยติเตียนกันหน่อยนะครับขอบคุนครับ               ผมมีเรื่องที่แต่งอีกเรื่องหนึ่งนะครับเป็นเรื่องยาว ตอนแรกอาจจะเขียนผิดๆถูกๆไปบ้างแต่ก็พยายามปรับปรุงเรื่อยมาครับชื่อเรื่อง ~เรื่องวุ้นๆของเธอและฉัน~  
http://www.dek-d.com/entertain/viewlong.php?id=5330