คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 2
3
คอนโดลู่หาน ( คอนโด The Princess )
“ นี่คอนโดนายจริงๆหรอ “
เซฮุนถามลู่หานเมื่อได้เห็นคอนโดสุดหรูระดับ สี่ ดาวของลู่หานเขาถึงกับอึ้งกับคอนโดสุดหรูนี่แต่ถ้าจะดูให้ดีคอนโดนี่มันห้าดาวชัดๆ นายคนนี้เป็นใครกันนะ เซฮุนคิดแต่ไม่กล้าที่ถามออกไปเพราะเขาพึ่งรู้จักกับนายหน้าหวานได้ไม่ถึง 1 วันด้วยซ้ำ
“ ที่จริงนายควรเรียกฉันว่าพี่นะ ฉันอายุมากกว่านายหนะ “
ลู่หานไม่ตอบคำถามแต่กลับเดินนำไปยังห้องของตัวเองโดยไม่กลัวว่าเซฮุนจะเดินหลงหรือป่าวเพราะคอนโดนห้าดาวนี่ทางเดินยาวยิ่งกว่าเขาวงกตเสียอีก
“ อ้าว หรอ พี่ใช่มั๊ย ? “
เซฮุนทำหน้างงๆ เอียงคอเล็กน้อยเหมือนเคยได้ยินคำนี้ครั้งแรกในชีวิต 18 ปีของเขา
“ ใช่ พี่หนะพี่ลองเรียกสิ “
“ พี่ “
เซฮุนทำตามที่ลู่หานบอกซึ่งคำว่าพี่ครั้งแรกที่เจ้าตัวพูดออกมานั้นมันออกจะเปล่งๆไปเสียหน่อยแต่นั้นก็ทำให้ผู้ที่ถูกเรียกว่าพี่ยิ้มออกมาน้อยๆ พอให้หน้าหวานจนใครๆคงนึกว่าเขาเป็นผู้หญิง
“ ฮ่าฮ่า นายทำเหมือนพูดคำนี้ครั้งแรกเลยนะฉันชอบ แต่เมื่อกี้นายถามว่านี่คอนโดของฉันใช่มั๊ย ฉันจะตอบใช่ดีไหมล่ะ ห้องนี้พ่อฉันซื้อให้หนะแต่ฉันอยากซื้อเองมากกว่าตอนนี้ก็เลยติดหนี้พ่ออยู่นะสิ ฮ่าฮ่า “
“ อื้อ ครั้งแรกเลยล่ะมันตลกหรอ “ เซฮุนถามพร้อมกับก้มหน้าทำหน้าตาเศร้าๆ
“ อะ อ้าว ฉันขอโทษแล้วที่ดาวนายเรียกคนที่อายุมากกว่าว่าอะไรล่ะ “ ลู่หานถามเซฮุนกลับบ้างเพราะเห็นท่าทางดูเศร้าสร้อยของเซฮุน
“ ช่างมันเถอะนี่ห้องของนายหรอ “
เซฮุนได้หยุดบทสนทนาที่แสนจะทำร้ายตัวเขาเองอันที่จริงดาวของเขาก็เรียกว่าพี่นั่นแหละแต่เขามีเหตุผลบ้างอย่างที่ไม่ได้เรียกเท่านั้นเอง ………
“ อื้อ เข้าไปสิไม่ต้องเกรงใจฉันหรอก “
ลู่หานบอกเซฮุนเมื่อเห็นเซฮุนหยุดอยู่หน้าห้องไม่ยอมเข้าไปทั้งๆที่มันถึงหน้าห้องแล้วก็ตามไม่หนำซ้ำเซฮุนยังทำท่าล่องลอยเหมือนกำลังอยู่ในโลกของเขาเองอีกตะห่างในนาทีนี้ลู่หานไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเด็กน้อยเซฮุนกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
ห้องนี้ดูสะอาดสะอ้านเรียบร้อยข้าวของจัดเรียงกันอย่างเป็นระเบียบเหมือนห้องที่มีคนดูแลอยู่ตลอดเวลาหรือเรียกอีกอย่างว่าห้องนี้มันตองเป็นของผู้หญิงแน่นอน เตียงนอนเป็นเตียงคู่ขนาด 6 ฟุตนอนได้ 2 คนพอดีนั่นยิ่งทำให้ผู้มาเยือนห้องอย่างเซฮุนยิ่งมั่นใจว่าห้องนอนนี้ไม่ได้มีเพียงแค่ลู่หานคนเดียวแน่ที่อาศัยอยู่ในห้องห้องนี้
“ พี่อยู่กับใครหรอ “
“ ฮ่ะฮ่ะ แล้วนายคิดว่าฉันอยู่กับใครล่ะ “ ลู่หานถามกลับ
“ แฟนพี่ไงห้องนี้มันดูสะอาดเกินกว่าผู้ชายอย่างพี่จะเป็นคนจัดการเองทั้งหมด “
เซฮุนอธิบายเหตุผลตามที่เขาคิดทั้งหมดนั่นทำให้ลู่หาน อึ้ง ไปเลยกับความคิดของเด็กคนนี้
“ ทำไมผู้ชายอย่างฉันมันทำไมห้ะ ไปนอนที่อื่นไป๊ ชิ้วๆ “ ลู่หานทำเสียงหยอกเซฮุนเล่นๆที่มาดูถูกตัวเองเสียได้นั่นทำให้เขาไม่พอใจนิดๆ
“ ป่าวหรอก อยู่คนเดียวหรือป่าวถ้าไม่ฉันก็ไม่อยู่ที่นี่หรอก ไม่ชอบ “
“ อยากอยู่กันสองต่อสองหรอครับน้องชาย “ ลู่หานแกล้งทำเสียงหล่อเหลาซึ่งมันไม่เข้ากับหน้าตาอันแสนหวานของเขาเสียเลย
“ ผมถามพี่ทำไมพี่ไม่ตอบนะพี่ได้ฟังที่ผมพูดบ้างหรือป่าวห้ะ “ เซฮุนเริ่มงอแงเป็นเด็กหิวนม แต่ต่างกันก็ตรงที่เขาไม่ได้ลงไปชักดิ้นชักงอบนพื้นหนะสิ
“ อยู่คนเดียว พอใจยัง ฉันว่าคนที่ผ่านไปผ่านมาต้องมองว่าฉันกับนายเป็นโจรนะมายืนเถียงกันหน้าห้องเนี่ยจะเข้าไม่เข้า “
พูดจบลู่หานและเซฮุนก็พากันเดินเข้าห้องอย่างเงียบๆ แต่ที่หน้าแปลกก็คือผู้อาศัยอย่างเซฮุนกับเดินตรงไปที่เตียงนอนขนาดคิงไซส์แทนที่จะเดินไปนั่งตรงโซฟารับแขกก่อนตามที่มารยาทของแขกพึงจะมี
“ เห้ยๆ นี่นายทำไมเดินไปที่เตียงก่อนล่ะไม่มีมารยาทเอาสะเลยนะ “ ลู่หานปรามเซฮุนที่เดินดุ่มๆ ไปที่เตียงนอนของตัวเอง
“ อ้าว หรอยังไม่ง่วงหรอฉันง่วงแล้วมานอนด้วยกันสิ มามะๆ “ เซฮุนไม่ฟังคำปรามของลู่หานทิ้งตัวลงนอนบนเตียงขนาดคิงไซส์พร้อมตบมือลงบนเตียงแปะๆ เป็นการเชิญชวนให้เจ้าของห้องลงมานอนเตียงเดียวกับตนเอง
“ ฉันเนี่ยนะยังไม่ง่วงน่าตาฉันมันสดใสขนาดนั้นเลยรึไง อีกอย่างเตียงนั้นหนะฉันนอนแน่แต่ไม่ใช่กับนายออกไปนอนโซฟาไป๊ “ ลู่หานพูดด้วยน้ำเสียงเกือบจะงัวเงียบ่นไปขยี้ตาไปแหมะๆก่อนที่จะเดินตรงไปที่เตียงของตนเอง
ตุ้บ
“ อ้าวนี่นายไม่อยากนอนกับฉันแล้วมานอนกับฉันทำไมฮ่ะ “ เซฮุนถามลู่หาน
“ … “ เงียบปัสสาวะ ( เงียบฉี่ ?? ) <-- มุกนี้น่าตบมาก
“ หลับแล้วหรอ “ เซฮุนย้ำถามอีกรอบหลังจากลู่หานเดิมดุ่มๆมาลงบนเตียงหลังจากนั้นก็เงียบ เอ่ออ เงียบฉี่
“ … “ เงียบฉี่
“ หลับสะแล้วหรอเนี่ยนายนี่หลับง่ายจัง น่าอิจฉา … “ เซฮุนบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะพาตัวเองให้ลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะเดินออกไปที่ระเบียง
จงอินตอนนี้นายอยู่ที่ไหนกันนะ
นายจะมาพาฉันกลับไปจริงๆหรือเปล่า
นายจะไม่ทิ้งฉันไปอีกคนใช่มั๊ย
นายยังไม่ลืมฉันใช่มั๊ย
เรายังคงมีกันและกันใช่มั๊ย
………………………….
“ ไหนดาวของฉันนะ “ เซฮุนเริ่มพึมพำกับตัวเองอีกครั้งหนึ่ง
“ คิดอะไรอยู่หรอมนุษย์ต่างดาวหลงทาง ฮึ ?? “
เสียงนี่มัน จงอิน
“ จงอิน !! “ เซฮุนเรียกชื่อคนตรงหน้าด้วยหน้าตาตื่นตระหนกแววตาเต็มไปด้วยความดีใจ ตกใจ โกรธ โมโห เต็มไปหมด
“ ฉันเองนี่แหละทำไมไม่ไปรอที่นัดกันไว้หะ นายนี่มันดื้อ “ ผู้มาเยือนนามว่าจงอินตอบรับด้วยท่าทางปกติธรรมดาม้ากมากแต่ถึงอย่างนั้นใบหน้าและท่าทางของชายผู้นั้นมันเปี่ยมไปด้วยความเจ้าเล่ห์ความเซ็กซี่และความไว้ใจ จงอินตอบรับคำพร้อมยื่นมือมาหยิกแก้มแดงๆของเซฮุนเล็กน้อยเพื่อเป็นการลงโทษ
“ เจ็บ ปล่อยเลยนะ “ เซฮุนยื่นมือไปตีแขนของจงอินเบาๆ
“ ตีหรือแตะกันแน่ “ จงอินปล่อยมือออกจากแก้มของเซฮุนทั้งยังพูดหยอกๆของการตีที่เหมือนแตะของเซฮุน
“ พร้อมจะกลับดาวของเรากันหรือยัง ?? “
“ … “
“ เซฮุนฉันถามว่าพร้อมจะกลับดาวของเราหรือยัง “
“ ฮ่ะ ฉะ ฉัน พร้อมแต่ว่า “
จงอินนี่ออกแล้ว วะฮ่าฮ่า
แล้วเฮียเมื่อไหร่จะออก
ก็ติดตามหน่อยเส้
เดี๋ยวเฮียก็ออกแล้วน่า
เม้นๆให้เค้าหน่อยนะตะเองเด็กดาวก็เรียกร้องเม้นนะจะบอกให้
จุ้บๆรักคนอ่านถวายหัวเบย :D
ความคิดเห็น