คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : My Sassy boy ☆ 00
My Sassy boy
Intro
'ถ้ายังไม่มาภายในสามนาที ชาจะไม่รอแล้ว'
มุมปากกระตุกยิ้มหลังจากได้อ่านข้อความผ่านสมาร์ทโฟนสีขาวของตน
เรียวขายาวก้าวยาวๆ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในร้านอาหารที่อีกฝ่ายเป็นคนนัดไว้
นัด... ใช้คำนี้จะถูกต้องไหม? ก็อีกฝ่ายเพิ่งบอกให้เขาออกมาที่นี่เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี่เอง!
เด็กบ้านี่... เอาแต่ใจชะมัด
ตาคมมองหา'เด็กบ้า'ในความคิดของตัวเอง ไม่ช้าก็พบกับเจ้าตัวเล็กที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์ของตนรออยู่ที่โต๊ะตัวยาวในมุมหนึ่งของร้าน
นี่ผ่านไปกี่นาทีแล้วนะหลังจากที่เขาได้รับข้อความนั่น.... วูบหนึ่งที่ในใจร่างสูงเกิดความคิดว่า ถ้าไม่เดินเข้าไปหาตอนนี้ แต่ปล่อยให้เวลาผ่านไปจนครบสามนาทีอย่างที่อีกฝ่ายว่า เจ้าตัวเล็กนั่นจะไม่รออย่างที่พูดไว้รึเปล่า?
น่าสนุกดีหรอกนะ แต่เอาเข้าจริง ก็ไม่กล้าลองใจอีกฝ่ายอย่างนั้นหรอก
ก็รายนั้นน่ะ... เอาแต่ใจเป็นที่หนึ่ง ขี้งอนเป็นที่สอง ปากแข็งเป็นที่สาม แถมยังไม่เคยเป็นฝ่ายง้อเขาเลยสักครั้งเดียว
หลายครั้งที่นายเต๋าคนนี้ไม่ได้ทำอะไรผิดสักนิด แต่กลับต้องเป็นฝ่ายไปง้อเจ้าตัวเล็กอยู่ร่ำไป
หวังว่าครั้งนี้ คงจะไม่ต้องง้อล่ะนะ...
"รอนานไหมตัวเล็ก?"
เสียงทุ้มเอ่ยพลางนั่งลงด้านตรงข้ามอีกคน ริมฝีปากหนาฉีกยิ้มหวานให้คนตัวเล็ก
แค่หวังว่าอีกคนจะยิ้มด้วยเท่านั้นเอง...
"นาน... ชานัดพี่สิบโมงนะ นี่มันตั้งสิบโมงสิบห้าแล้ว" พูดจบคนตัวเล็กก็เบะปากเชิดใส่... แม้ไม่ได้เอ่ยปากว่างอน แต่ท่าทางอย่างนั้น ยังไงเขาก็ต้องง้ออยู่วันยังค่ำ
"พี่เต๋าขอโทษนะ ก็รถมันติดนี่ คอนโดพี่ก็ไม่ได้ใกล้ด้วยอ้ะ" หน้าหล่อยื่นเข้าหาคนตรงกันข้าม ทำหน้าตาน่าสงสารสุดใจ "คชาอย่าโกรธพี่เลยนะ.. เดี๋ยวพี่เลี้ยงไอติมสตรอเบอร์รี่ของโปรด"
"คิดจะเอาของกินมาล่อกันหรอ?" ยังคงเบะปากพูด เชิดหน้าใส่เช่นเคย
"เปล่าซะหน่อย.. ก็คชาทำหน้าบูดอย่างนี้ พี่ก็อยากหาของชอบคชามาให้ไง จะได้หายไง" อาจเป็นเพราะเหตุผลหล่อๆ ของเต๋านี่มั้งที่ทำเอาคชาเริ่มใจอ่อนหันหน้ากลับมามอง พอได้จังหวะคนตัวโตก็เอื้อมมือไปคว้ามือนุ่มของอีกคนเอาไว้ ทำหน้าอ้อนๆ ใส่พลางพูดประโยคที่ให้ตายก็จะไม่ทำกับคนอื่นแน่ๆ "ดีกันนะตัวเล็ก... นะนะนะ"
"ก็ได้.. ครั้งนี้จะยกโทษให้เพราะนัดกะทันหัน แต่ครั้งหน้าต่อให้พี่เต๋าอยู่เชียงใหม่หรือขอนแก่นก็ต้องรีบขึ้นเครื่องมาหาชาเลยนะ"
ริมฝีปากบางเอ่ยอย่างคนเอาแต่ใจตามนิสัย ทว่าอีกคนกลับยิ้มรับอย่างเอ็นดู
"ต่อให้พี่อยู่ขั้วโลกเหนือหรือว่ากลางทะเลทราย... พี่ก็จะรีบกลับมาหาคชาทั้งนั้นแหละครับ"
เสียงทุ้มเอ่ยอย่างนุ่มนวล ประสานแววตากับอีกคนราวกับจะสื่อความจริงใจทั้งหมดออกไป
คนตัวเล็กเบะปากเรียวออกอีกครั้งเมื่อได้ฟัง เอ่ยเสียงแข็ง "ทำให้ได้อย่างที่พูดเหอะ"
"คร้าบบบบบ" เต๋าลากเสียงยาว ยิ้มหวานตามเคย
จะไม่ให้ยิ้มได้ยังไงกันเล่า ก็ในเมื่อคนตรงหน้าเขากำลังเขินแก้มแดงซะขนาดนั้น
ปากแข็งแต่หน้าแดงแบบนี้... น่ารักจะตาย จริงไหม?
น่ารักแบบนี้ จะเอาแต่ใจแค่ไหนเต๋าก็ยอม
แต่ว่า... เอาแต่ใจเต๋าคนเดียวก็พอนะ ยกให้หมดทั้งดวงเลย
TBC
ความคิดเห็น