ไม่ตอบได้ไหม....เพราะมัน

เนื้อเรื่อง

คุณเคยมี...น้ำตา....เพราะความรักไหม..............
เมื่อมันมาถึงทางตันก้อคงต้องจาก
มีครายบ้างที่อยากทิ้งความรักที่มันปวดร้าว
ไว้เพียงแค่ความหลัง
...................................................
เคยมีผมและเทอในลมหายใจที่เคยเข้าออกอยู่ทุกวัน
เพียงแต่...
เราม่ายเคยอยู่ใกล้กันเลย
ต่างคนต่างต้องแยกทางในความที่
เราม่ายช่ายคนที่แต่ล่ะคนฝัน

................................

ม่ายช่ายสิ!!!!!!!
ผมใม่ใช่ในสิ่งที่เทอฝัน
แต่  เทอ  คือคนที่ผมเฝ้าฝันตามหามาตลอด
ม่ายเคยคิดว่าจะเจอ
ม่ายเคยรู้ด้วยซ้ำว่า
ยังมีเทอคนนั้อยู่บนโลกใบนี้อีก
..................................
และเช่นกัน
ผมก้อม่ายคิดว่าเราจะจากกันได้เร็วขนาดนี้
4 ปีที่เราคบกัน
มันม่ายด้ายยาวนานที่จะทำให้เรา
ด้ายเรียนรู้อะไรกันเลย
เราติดต่อกัน
คุยโทรศัพท์กัน
คิดถึงกัน
อยากมองน่ากัน
นั่งดูรูปที่เคยให้กันไว้
จดจำด้ายดีกับภาพวันเก่าๆๆๆ
ครั้งนึงที่เทอเคยร้องไห้เพราะว่าความกลัว
มันทามหั้ยเทอมั่ยกล้าที่จะสู้กับสิ่งนั้น
ผม....มั่ยเคยรู้สึก
จนมาวันนี้
ผมได้รู้แล้วว่า
การเผชิญน่ากับสิ่งที่ผมมั่ยอยากให้เกิด
มันทรมาณเพียงใด
ในวันนั้นที่เทอร้องไห้
ยังมีผมอยู่ข้างๆ
แล้ววันนี้
ผมเปนแบบนั้นบ้าง
แม้แตไออุ่นของคุณก้อมั่ยมี
ความหนาวมันเริ่มมาเยือน
เมื่อรักค่อยๆลอย...จาก..ไป
.............................................................
มัน...ปวด...อยู่...ลึกๆ
ม่.า.ย.ก.ล้.า.แ ม้ แต่ จะ บอก ว่า
ผม ยัง    "รักเทอ"     คน นั้นอยู่
เคยฝันว่า สักวันนึงเมื่อเรา ต่างพร้อม
ทั้ง คุณวุฒิ และ วัยวุฒิ
เรา จะรักกัน อย่างส บายใจ
ผม ฝันว่าเรา คงต้องอยู่ด้วย กันตลอด
ผม เชื่อว่าเรา รักกัน
และม่ายคิดที่จะ   นอกใจกัน
เพราะ ความห่างไกล    สินะ
ทาม ไห้เราเป็น แบบนี้
เคย คิดว่า ไม่เปนไร
แต่ทำไมมานกลับทำให้เรา....มีน้ำตา..
ถามตัวเองทุกครั้ง
ว่าทามมัยเทอจึงจากไป
ผมผิดเอง..
ผิดที่คิดจะรัก      แต่.....
รักไม่เปน
..................................................
แม้วันนี้
คุณและผมต่างก้อมีคนใหม่
แต่ผมมั่ยสามารถที่จะลบเลือน
ความรักที่มันฝังแน่นอยู่ในใจ
4 ปีที่ผ่านมาคงวัดด้ายว่า
รักของผม
มันฝังแน่นปายเท่าไร..มันลึกลงในใจผมมาก   เท่าไร
แต่ความรักที่เคยมีหั้ย
มันคงวัดไม่ได้หรอกน่ะ
เมื่อคนมันรักมาก
ก้อต้อง  "ปวดร้าว"  มากเท่านั้น
.................................................
ถามว่าทรมาณมั้ยที่เปนแบบนี้...
มั่ยหรอก
เมื่อผมยังคงมี  "เทอ"  คนนั้นอยู่ในความทรงจำ
ผมมั่ยเคยมองดวงจันทร์มานาน
มั่ยเคยรู้ด้วยซ้ำว่า
ทำไมมันถึงสวยงาม
อย่างที่เทอเคยบอกไว้.....
และวันนี้เองผมก้อเพิ่งรู้
เพิ่งรู้ว่าการคิดถึงคนรัก.......
แล้วมานั่งมองพระจันทร์
นั่งมองมันอยู่อย่างนี้
เหมือนที่เทอเคยมองมัน
เทอเคยบอกว่า....
พระจันทร์  เหมือน............จอ หนังใหญ่
ที่ฉาย..........ความรู้สึก..........ของคนดู
ออกมาทาง............หน้าจอกลมๆๆๆ...........บานนั้น
ถ้ารักมันจะทำให้คนดูคนนั้นยิ้มด้าย
และ............มีความสุขกับการที่เราได้.................รักใครสักคน
เหมือนตอนนั้น
ตอนนี้
ผมก้อเข้าใจแล้วว่า
หนังจอนั้น
มันฉาย..............ความรู้สึกของผม............ออกมายังงัย
ออกมาทาง............หน้าจอกลมๆๆๆ...........บานนั้น
บานเดิม.....................
และถ้ามีทุกข์
มันก้อจะทำให้เรามีน้ำตา.....ใช่ไหม................
ตอบผมหน่อยสิ.................
และยิ้มได้.........
ยิ้มให้กับความจริงที่ปวดร้าว
มันอยากจะทรุดลง..........ตรงนี้.............
มั่ยอยากเดินปายน๋าย
ให้มันไกลจากดวงตะวัน
เพียงที่เดียวที่จะทำให้ผม
รู้ว่าคุณอยู่มั่ยไกล
ไม่อยากไห้มันเช้า...................
นั่นหมายถึง.....เทอ...........
เอง..ก้อจะปายจากผม
ต่อให้ผมเอาความรัก.ที่มีให้เธอ
โอบกอดไว้
ไม่ให้เธอไป.............
กายและใจของเธอก้อจะสลายไปในอากาศ
เทอคือสิ่งที่ไม่มีตัวตน
ผมคงไม่มีความสามารถพอจะรั้งเทอไว้
คงได้แต่ยอมรับ
และเข้าใจอย่างปวดร้าว
ว่า.......
เธอไปจากผมแล้ว...............
.............................................................
มันอาจจะใจหายบ้าง
ที่วันนี้.....
ไม่รู้ว่าจะ ฟังเสียง ที่เคยทำให้เรายิ้ม  ได้ที่ไหน...อีก
ไม่รู้ว่าจะซื้อของที่เธอชอบไปให้ที่ไหน
ไม่รู้ว่าจะนอนตักใคร
เมื่อหาหมอนที่เคยหนุนไม่เจอ
ในเมื่อคนนั้น
เดินจากผมปายอยู่ไกลลิบตา
เหลือไว้แค่เพียง
เพียง...........ความทรงจำดีๆ
ที่ผมจะขอเก็บชื่อเทอวั้ย
จนสิ้นลมหายใจสุดท้ายที่ผมมี
..................................................
ก้อผมเคยสัญญากับเทอไว้ไง
..ลมหายใจที่ผมมี   มันมีให้ไว้เพื่อคุณคนเดียว...


ผมรักคุณมากนะคับ.....