สามี(พี่)ที่รัก

ณ  มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งย่านใจกลางกรุงเทพฯ วันนี้เป็นวันแรกของสัปดาห์ทางคณะบริหารธุรกิจของมหาวิทยาลัยได้มีการจัดกิจกรรม นักศึกษากำลังร่วมกันทำกิจกรรมของคณะเป็นจำนวนมาก หนึ่งในนั้นมีญาดาที่ร่วมกิจกรรมอยู่ด้วย

 ญาดาหญิงสาวหน้าตาสะสวย  ผมยาวตากลมโต หุ่นผอมเพรียว สาวดาวคณะบริหารธุรกิจ ยืนร่วมทำกิจกรรมกับคณะอยู่ ในกลุ่มมีประมาณ 4-5 คน เมธา นักศึกษาชายคณะวิศวะกรรมศาสตร์ กำลังจะไปกินข้าวกับเพื่อนที่โรงอาหาร เดินผ่านตึกคณะของญาดา เขาได้หันเข้าไปมอง ด้วยความสงสัยว่าเขากำลังทำอะไรกัน  แว๊บแรกมองผิวเผิน เห็นหญิงสาวคนหนึ่ง สูงขาว ใส่กระโปรงทรงเอ ผมยาว ตากลมโต ยืนอยู่ใต้ตึกคณะ  เมธาหยุดเดิน พร้อมกับเอามือดึงเสื้อหนึ่ง สะกิดๆ เขาเอี้ยวตัวไปมองสาวคนนั้นอย่างช้าๆ ชัดๆ สายตาเขาจ้องไปที่ผู้หญิงคนนั้นคนเดียว

" เฮ้ย!! ไอ้หนึ่งมึงเห็นผู้หญิงคนนั้นไหมว่ะ ที่ตัวสูงๆขาวๆหุ่นดีๆ ผมยาวๆ หันหลังอยู่นั่นนะ"

" ไหน!!!..คนไหนวะ"

" นั่นไง..คนนั้นไงที่ยืนอยู่ใกล้ๆเสาอ่ะ" เมธาเอามือกอดคอหนึ่ง พร้อมกับชี้ไปที่ญาดา

" อ๋อ คนนั้นน่ะหรอ น้องญาดาไง ดาวคณะบริหารอ่ะ มึงจะเล่นกับดาวคณะเลยหร๊อ"

" น้องเขาสวยตรงสเปคกูดี ไม่ลองก็ไม่รู้นะเว้ย"

" เออๆ แล้วแต่มึงเหอะ แต่ตอนนี้หิวข้าวมาก ปะๆๆ" หนึ่งดึงแขนเมธา ให้รีบเดินไปโรงอาหาร

 ระหว่างที่หนึ่งดึงแขนเมธาไปที่โรงอาหารเขาก็มองญาดาแบบไม่ละสายตา 

" โห้!!!คนอย่างเมธา สาวเพียบขนาดนี้ยังจะไปมองเขาอีกหรอ คนที่คุยอยู่ ยังไม่พออีกหรอมึงอะ ระวังนะเว้ยสักวันรถไฟชนกัน ทีนี้แหละมึงไม่เหลือใครสักคนมึงอย่ามาโวยนะ"

" เออน๊า แต่คนนี้สเปคกูเลยนะเว้ย"

" กูเห็นที่ผ่านๆมา ก็สเปคมึงทุกคนเลยนิ"

" แต่คนนี้กูเอาจริง ว่าแต่มึงรู้จักน้องเขาไม่ใช่หรอ"

" ก็รู้จักบ้าง เพื่อนน้องสาวกู"

" งั้นดีเลย!!!! มึงไปเอา ID LINE กับเบอร์ให้กูด้วย"

" เฮ้ย...เกี่ยวอะไรกับกูวะ"

 มัวแต่คุยกัน เดินไม่ถึงโรงอาหารสักที  หนึ่งหิวข้าวก็หิว

" ป่ะ...หาโต๊ะนั่ง"

นั่งโต๊ะยังไม่ทันไร หนึ่งรีบวางกระเป๋าไว้ เดินไปซื้อข้าวมากิน เขาซื้อก๋วยเตี๋ยวเรือชามโต พร้อมกับกระเพราไข่ดาวมา วางลงบนโต๊ะ ไม่สนอะไรทั้งนั้น รีบตัก รีบตัก กินอย่างเดียว ไม่พูดไม่จากับใครเลย

 เมธาผู้กำลังมีความรัก นั่งเขี่ยโทรศัพท์ไปมา คุยกับบรรดาสาวๆของเขา

" อิ่มแล้ว..กูพร้อมไปไหนก็ได้นะตอนนี้ เมื่อกี้กูหิวไส้จะขาด มัวแต่มองสาวอยู่ได้"

" ป่ะกลับ"

 มีเสียงดังของโทรศัพท์สมาร์ทโฟนที่อยู่ในกระเป๋าของเมธา ดังทะลุกระเป๋ากางเกงออกมา เขาหยิบขึ้นมาดู ก่อนจะกดตัดสายไป

" ใครโทรมาวะเมธา ทำไมไม่รับสาย"

" ก็มิ้นโทรมาอะดิ" เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ลั่นออกมาด้วยความเบื่อหน่าย

สักพักทั้งเสียงโทรศัพท์ ทั้งสั่นพร้อมกัน เมธากดปิดเครื่องทันทีตัดความรำคาญ

 ตอนกลับก็เดินผ่านตึกคณะบริหารธุรกิจเหมือนเดิม เมธาพยายามมองหาญาดา แต่ไม่เจอเขาแล้ว

" มองหาสาวอีกแล้วอ่ะดิ๊"

" มองไปงั้นแหละเผื่อเจอ"

" คืนนี้ไปร้านเดิมไหม ดื่มแก้เซ็งสักหน่อย"

"เออ 20:00 น เจอกันหน้าร้าน"

 ณ ร้านเหล้า สุดคลาสสิค เพิงหมาแหงนมุงด้วยใบจาก  มีโต๊ะนั่งเพียงไม่กี่โต๊ะ ร้านประจำของเมธาและเพื่อนๆ

" พี่เหมือนเดิมชุดนึงครับ" เสียงเมธาตะโกนสั่งเครื่องดื่ม

" คร้าบบบ" 

กำลังนั่งกินเหล้ากันเพลินๆ หน้าจอโทรศัพท์มีไลน์เข้ามา เมธาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เขามองดูพอรู้ว่าเป็นมิ้นก็วางลงกลับไปบนโต๊ะที่เดิม มิ้นโทรมาจนสายตัดไปเอง เขายังไม่ลดละความพยายาม ทีนี้เปลี่ยนเป็นโทรเบอร์มา โทรศัพท์สมาร์ทโฟนอันเดิมของเมธาก็สั่นขึ้นอีกครั้งนึงไฟหน้าจอกระพริบเป็นสัญญาณเตือนว่ามีคนโทรเข้ามา มิ้นมีความพยายามมาก โทรตลอดเวลา เมธาจึงตัดสินใจรับโทรศัพท์

" ว่าไงตัวเอง!!!"

" เขาโทรตั้งแต่เช้า ทำไมตัวเองไม่รับสายเขา เขาคิดถึงตัวเองรู้ไหม???"

" อ๋อ พอดีเขายุ่งอยู่เลยไม่ได้รับสาย ว่าจะโทรกลับไปก็ลืม"

" ตอนนี้ตัวเองอยู่ไหน เขาไปหาได้ไหม"

เมธานั่งนิ่งเงียบไปสักพัก ไม่ตอบมิ้น

"น๊าานะ ที่รัก เขาคิดถึงอยากเจอตัวเอง" มิ้นพูดจาอ้อนวอนเมธาทุกวิถีทาง

"มาก็มา" เมธา ตอบแบบไม่เต็มใจ

" แล้วตัวเองอยู่ที่ไหน"

" อยู่ร้านเหล้าร้านเดิม ร้านที่เค้าชอบมา"

" อะเครคร่า ตัวเองรอเขาแป๊บนึงนะ เขาแต่งตัวแป๊บเดียว"

ไม่นาน รถเก๋งสีขาวคันเล็กๆประจำตัวของมิ้น มาจอดหน้าร้าน ประตูฝั่งคนขับเปิดออกมาพร้อมกับ มีหญิงสาวคนหนึ่งใส่ส้นสูง ชุดแช็คสีขาวบางๆก้าวเท้าลงมาจากรถ

" ที่รัก!!ไม่เห็นชวนเค้าเลย มาก็ไม่บอกตัวเองอ่ะใจร้าย"

" มันเซ็งๆก็เลยชวนหนึ่งมานั่งชิวๆเดี๋ยวสักพักก็กลับแล้ว"

ใกล้จะเที่ยงคืน ทั้งสามคนเริ่มเมาได้ที่ แต่คืนนี้มิ้นเมามาก เสือยังไงก็คือเสือ เห็นเหยื่อเมามีหรอจะปล่อยให้รอด เขาพยุงร่างกายอันปลวกเปียกไร้เรี่ยวแรงของมิ้น ค่อยๆเดินไป เปิดประตูฝั่งข้างๆคนขับ บรรจงวางมิ้นลงบนเบาะรถเบาๆ

"หนึ่งมึงขับรถกูกลับบ้านนะ เดี๋ยวกูไปส่งน้องเขาที่บ้านก่อน"

" อีกแล้วหรอว่ะ" หนึ่งถึงกับร้องอุทานออกมา รู้ว่าชะตากรรมของมิ้นต่อไปจะเป็นยังไงเมื่ออยู่ในมือของเสืออย่างเมธา

" เออน๊า!!!!" พร้อมกับส่งสัญญาณบอกหนึ่ง

ดูเหมือนเมธาจะเป็นเสือ เป็นคนที่มีเขี้ยวเล็บ แต่ภายใต้ความเจ้าชู้ความขี้เล่นของเขาเป็นอาการที่เกิดจากความขาด ต้องการไขว่คว้าหาความรักและการยอมรับ อย่างไม่รู้จบ ผ่านการก้าวขึ้นเตียง กับหญิงสาวมากหน้าหลายตา

เขาพามิ้นไปที่โรงแรมแห่งหนึ่งไม่ได้พามิ้นกลับบ้าน ไปถึงหน้าห้องของโรงแรมเมธาจอดรถเปิดประตูเดินลงไปติดต่อขอจองห้องพัก

" พี่ผมเปิดห้องค้างคืนห้องหนึ่ง"

" ได้ครับเดี๋ยวผมไปเปิดห้องให้" พนักงานของโรงแรมรีบวิ่งไปเปิดห้องให้เมธา

" เชิญเลยครับพี่" พนักงานเชิญเขาเข้าห้อง พร้อมกับยื่นกุญแจห้องให้เมธา

"ครับ"

เมธาเดินไปเปิดประตูรถ ค่อยๆโอบตัวของมิ้นพยุงขึ้นยืน แล้วเดินเข้าไปในห้องปิดประตูทันที เขาค่อยๆวางร่างอันบอบบางของหญิงสาวลงบนเตียงนอน แสงไฟสลัวในห้อง!!!คืนนี้ช่างบรรยากาศดีเหลือเกิน

เมธาค่อยๆปลดกระดุมชุดแซ็กของมิ้นอย่างช้าๆ ลูบที่ด้านหลังเบาๆไปปลดชุดชั้นใน ค่อยๆถอดออก ทีละชิ้น ทีละชิ้น มิ้นเมามากแต่ก็สัมผัสได้ถึงความสุข

ปฏิบัติการเผด็จศึกเริ่มขึ้นทันที

ซิ๊ดด ซิ๊ดด อ่าาา อ่าาา

เสียงมิ้นครวญครางดังออกมาข้างนอกประตู สัมผัสได้ถึงความซาดิสท์ของเมธา ริมฝีปากบางสีอมชมพูไซ้ไปทั่วลำตัวอันบอบบางหญิงสาว ขณะที่มิ้นไม่ปล่อยให้เมธารุกฝ่ายเดียว มิ้นจัดไปซาดิสท์ยิ่งกว่าผลักเมธาล้มตัวลงนอน ขึ้นขย่มเอง ควบถี่ๆ 

อ่าาา..อ่าาา.ซิ๊ดด ที่รัก..ไม่ไหวแล้ว

เสร็จภารกิจหนักไป ต่างคนต่างเหนื่อยหลับไป

"เมื่อคืนหนูมีความสุขมาก" เธอกอดเมธา. เอาคางซบบนไหล่ของชายหนุ่มพร้อมกระซิบข้างหู ไม่ใช่แค่ร่างกายที่ลงทุนไป หัวใจและความรู้สึกที่ลงทุน เดิมพันความสัมพันธ์รักของเรา โดยไม่สนว่ามันจะเป็นเช่นไร

เมธาผลักใบหน้าอันเรียวเล็กของมิ้นเอาจากไหล่ เดินเข้าห้องน้ำ อาบน้ำทำธุระส่วนตัวเสร็จ เดินใส่ผ้าขนหนูตัวเดียวออกมาพร้อมหยดน้ำที่เกาะเติมตัว มิ้นเห็นหุ่นที่มีซิกแพ็คชัดๆ สูง ขาว ของเมธา เธอยิ่งหลงรักเมธาแบบโงหัวไม่ขึ้น เขาเห็นเธอมองแปลกๆ รีบใส่เสื้อผ้า แล้วโทรบอกหนึ่งมารับ

"พี่ขอตัวกลับก่อนนะ"เขาพูดแบบไม่มีเยื่อใยกับเธอเลย

"พี่ไม่กลับกับหนูหรอ ทิ้งหนูแบบนี้เลยใช่ไหม"

"พี่มีเรียนเช้าเลยรีบ โทรให้หนึ่งมารับ ส่วนค่าห้องพี่เคลียหมดแล้ว"

สักพักเสียงรถหนึ่งมาจอดหน้าห้องพอดี เมธาเปิดประตูห้องเดินออกมาก้าวขาขึ้นรถแล้วปิดประตูรถทันที

หนึ่งมองหน้าเมธาแบบงงๆ

"มึงไม่ให้น้องเขาไปส่ง ไม่รอน้องเขาเลยหรอวะ ตอนมึงอยาก!!พาน้องเขามาได้ แต่พอมึงบรรลุวัตถุประสงค์ มึงไม่ไม่สนใจน้องเขาเลยหรอ กูนับถือมึงจริงๆ"