ความเหงาที่เป็นสุข

ข้อมูลเบื้องต้น

วันนี้เป็นวันจันทร์ ดูแล้วรู้สึกไม่มีอะไร แตกต่างจากวันอื่นๆ แต่เป็นวันที่ฉัน พบกับความจริงบางอย่าง เกี่ยวกับความเงียบสงบ ของคืนเดือนมืดและได้ยินเสียงฝนตกปอยๆแม๊ะๆ อากาศเย็น ชื่นๆ ผมกำลังนั่งอยู่ ในห้องเล็กๆ นั่งท่องวิชาภาษาอังกฤษเพื่อที่จะใช้สอบในวันพรุ่งนี้  งานเยอะจริงๆ มีทั้ง งานการตลาด  งานeng งานชมรมอีกบ้างที่ก็รู้สึกเหนื่อย และอยากหยุดอยู่นิ่งๆ เหมือนที่ผมกำลังทำอยู่ตอนนี้ ผมหยุดนั่งลงกับพื้นหลังจากอาบน้ำเสร็จ ใหม่ๆ เปิดเพลงเบาๆ ของพี่บอยโกสิยพงษ์และก็ เปิด อาราบัมรูปถ่าย ในอดีต โอ้!!!จอร์จ ทำไมมันมีความสุขอย่างนี้ มันสบายและได้กลิ่นไอ ของความรักความสุขใจและสบายใจอย่างบอกไม่ถูก ผมคิดในใจว่าขอพักและโยนเรื่องบ้าๆ!! งาน  งาน  งาน  !! และ เรื่องเคียจออกไป สัก 15 นาทีก็ยังดี คงยังไม่ดึก จนเสียงานหรอก ขอนั่งพักและโยนความเหนื่อย ความเคียจต่างๆ ไว้ ตอนนี้สุขใจมากเลยที่ได้อยู่กับความเงียบ ชีวิตรเด็กเมืองก็อย่างงี้ มีปัญหาให้แก้ตลอดเวลา  บ้างครั้งก็อิจฉา เพื่อนๆ ที่อยู่ตามชนบท ตามที่ราบสูง เพราะเขาคงมีความเคียจอย่างมีขอบเขตจำกัดของเขา ที่ผมพูดนี้ไม่ได้อยากไปดูถูกอะไร แต่ มีรุ่นพี่เล่าให้ฟัง ว่าเด็กๆบนดอยเขายังมีความคิดที่ไม่เปิดกว้างและยังไม่คิดถึงความก้าวหน้าในอนาคตมากนัก เพราะด้วยการศึกษาและการแข่งขันที่น้อย แต่ถึงอย่างนั่นก็เถอะ!!! แมร่งสด ดี    มันคงรู้สึก เบาๆ และสงบสุขมากกว่าอยู่ สบายๆ ในเมืองแต่ เต็มไปด้วยปัญหาและความสุขที่จอมปลอมที่คนเมืองชินชากับมัน !!!พระเจ้า ช่วงนี้ก็มีปัญหาการเมืองมากมาย ผมเองก็ไม่สนใจเท่าไหร่เพราะ เบื่อหน่ายกับการเมืองมากแล้ว  ผมอยากบอกว่าผมมีความสุขนะที่ มีช่วงเวลาที่ได้นั่ง คิดอะไร นิ่งๆ และโยนอะไรที่หนักๆหัวไว้บ้าง  เพื่อนๆ คนไหนที่เหนื่อยก็โยนมันทิ้งไว้ สักพัก แล้ว ก็ค่อยแบกมันต่อ นะ ผมเป็นกำลังใจให้ครับ ผมขอไปอ่านอิ้งต่อก่อน ทางอีกยาวไกล ต้องใช้ปัญญา อีกมากมายในการแก้ไข ..