Pairing : HP/DM , JP/SS , SB/SS , RL/SS
Rate : Dark
ถ้าหาว่าเ็ายผู้รอีวิ...ไม่ไ้เป็นนีอย่าที่ใรๆิ...
*****************************************************
แฮร์รี่ พอเอร์ มีพลัมหาศาลมาว่าที่ใรๆาิ
และเาเอ็มีิใที่ำมืมาว่าที่ใรๆาิเ่นเียวัน
*****************************************************
ร่าอนสอนำลัวิ่หนีอะไรบาอย่าหัวุหัวุนนระทั่เมื่อพวเาิว่าัวเอปลอภัย พวเาึ่อยๆผ่อนฝีเท้าล
เรโ มัลฟอย หอบหายใ้วยวามเหนื่อยอ่อน เามอบุลที่เปรียบเสมือนพ่อนที่สออเาที่ำลัหอบหายใไม่แพ้ัน
"เเวอรัส ุิว่าเราหนีพ้นรึยั?"
เรโเอ่ยถามายหนุ่มผมำ เเวอรัสหันมามอลูทูนหัวอน่อนะอบเสียเรียบ
"หนีพ้นเพาะอนนี้เท่านั้นแหละ"
เเวอรัสทรุัวลนั่และถอนหายใ เรโทรุนั่ล้าน้าและเอาหัวพิไหล่บอบบาอศาราารย์วิาปรุยา
"เราะ้อหนีไปโลมัเิ้ล ที่นั่นน่าะเป็นที่เียวที่ปลอภัย"
เเวอรัสเอ่ย เรโเม้มปาแน่น่อนะพูึ้นมา
"เราะออาป่ายัไม่ไ้เลยเเวอรัส แล้วเราะไปโลมัเิ้ลไ้ยัไัน"
มัน็ริอย่าที่เรโพู พวเาำลัถูามล่าาฝั่ที่เรียัวเอว่าแสสว่า พวเาเป็นที่้อารอโลเวทย์มนร์ และโยเพาะอย่ายิ่ แฮร์รี่ พอเอร์ ้อารัวพวเา
เ็หนุ่มผู้โ่นล้มอมมาร ถ้าหา้อารอะไรัอย่า เพียแ่เาเอ่ยปา ทุน็พร้อมะประเนสิ่นั้นให้เา
ใร็ามที่ัำสั่อเา นๆนั้นะหายัวไป
สิ่ที่พอเอร์้อารือ เรโ มัลฟอย
หลัสราม เรโและเเวอรัสไ้ถูับุมเพราะเป็นผู้เสพวามาย พวเาสอนไ้พอเอร์่วยเอาไว้โยารที่หมอนั่นเป็นพยานให้พวเาว่าพวเาือสายลับสอหน้า
แลับารที่เรโะ้อเป็นอพอเอร์
เาเปลี่ยนานัโทษมาเป็นสิ่อ พอเอร์ปิบัิับเาเหมือนเาเป็นอล้ำ่า เป็นเหมือนแ้วที่ใล้แสลาย เาอ่อนโยนับเรโเสียนเาเือบสำััวผิ ถ้าหาไม่ใ่วันนึที่เรโรู้ัวว่าเาไม่สามารถัสินใอะไรเอไ้
เาไม่สามารถออไป้านอเอไ้ เาไม่สามารถุยับใรไ้นอานที่พอเอร์ยอมรับ เาไม่สามารถแม้แ่ะเลือเสื้อผ้าใส่เอไ้เลย้วย้ำ
นี่ือารแ้แ้นอแฮร์รี่ พอเอร์
ถึแม้เรโ มัลฟอย ะถูราหน้าว่าี้ลาาาว แ่สิ่นึที่เาะไม่ยอมเสียมันให้พอเอร์ืออิสระเสรี เพราะแบบนี้ เรโถึเลือะหนีออมาพร้อมับเเวอรัส สเนป
รอน วิสลีย์ เป็นหนึ่ในนที่รู้ว่าพอเอร์เปลี่ยนไปนาไหนหลัาสราม เาเป็นนที่่วยพาเรโและเเวอรัสหนีออาปราสาทให่โที่สร้าเพื่อพอเอร์าพวสภาเวทมนร์
ภาพสุท้ายที่เรโเห็น ือวิสลีย์โนำสาปบาอย่าอพอเอร์เ้าที่ลาหลั หมอนั่นล้มลไปและไม่ฟื้นึ้นมาอี
เรโและเเวอรัสหายัวทัน่อนที่พอเอร์ะเ้ามาับัวเา เรโไม่รู้ว่าเเวอรัสำลัหนีอะไร ายหนุ่มไม่เยเล่าให้เาฟั หาแ่เารู้ว่าสถานาร์อเเวอรัสับเา็ล้ายลึัน
"เรโ พวเรา้อรีบไปแล้ว"
ู่ๆเเวอรัส็เอ่ยพร้อมับผุลุึ้น แ่ยัไม่ทันที่เาะไ้พูอะไร่อ เสียหอนอมนุษย์หมาป่า็ัลั่น
ใบหน้าอายหนุ่มีเผือ เรโบีบมืออพ่อทูนหัวไว้แน่น
เสียอหมาป่ายัเป็นเสียที่ทำให้เเวอรัสหวาลัวเสมอ
"เเวอรัส ุไม่วรหนีมาแบบนี้เลยนะ"
เรโนลุันเมื่อไ้ยินเสียอพอเอร์ เายิ่บีบมืออเเวอรัสแน่นมาึ้นไปอี
พวเาเห็นพอเอร์เินออมาามุมมื พร้อมับสัว์อีสามัวือ วา สุนั และอย่าสุท้ายือ มนุษย์หมาป่า
เเวอรัสเผลอ้าวถอยหลั หมาป่ามอเาและำรามแผ่วในลำอ
"ุ็รู้ว่าพวเา้อารุนาไหนแท้ๆ"
เเวอรัสผลัเรโไป้านหลัเา เาหยิบไม้ทาออมาี้ใส่หน้าพอเอร์ เ็หนุ่มเพียแ่ยิ้มให้เาอย่าอ่อนโยน
"ผมอบุและเรโที่รนี้แหละ พวุไม่เยโหผม"
เเวอรัสาเบิว้า มอหน้าแฮร์รี่อย่าไม่เ้าใ ่อนที่เาะอเรโไว้แน่นเมื่อเห็นเหล่ามือปราบมารำลัเินล้อมรอบเา
"ผมมีอวัมาให้พวุ้วยนะ เรโ เเวอรัส"
พอเอร์เอ่ย้วยรอยยิ้ม เาโยนบาสิ่บาอย่าลรหน้านทัู้่ เรโาเบิว้า้วยวามะลึเมื่อเห็นว่าสิ่นั้นืออะไร
มันือศีรษะอลูเียส มัลฟอย
เรโอ้าปา้า้วยวามะลึ น้ำาไม่แม้แ่ะไหล เา็อเินว่าะิอะไรออ ไ้แ่้อมอศีรษะอพ่อัวเอแบบนั้น เ่นเียวับเเวอรัส สเนปที่าเบิว้าเ่นเียวัน
"พอเอร์!"
เเวอรัสเอามือปิาเรโไว้แน่นไม่ให้มอวาไร้แววอลูเียส
"เาทำให้เรโเสียใ เาทำให้เรโ้อลายเป็นผู้เสพวามาย มันมีเหุผลอะไรันที่ผม้อไว้ีวิเา มีเหุผลอะไรที่ทำให้เรโ้ออยาเห็นผู้ายนนี้ยัมีีวิอยู่"
พอเอร์เอ่ย้วยน้ำเสียแผ่วเบาแ่แฝไป้วยวามเรี้ยวรา
"เาเอ็บัับเเวอรัสเหมือนัน ทำไมุถึ้อปป้อเา?"
พอเอร์ระิบเหมือนพูับัวเอ สายาอเา้อมอไปยัสัว์สามัวที่่อยๆเลื่อนไหวเ้ามาอย่าเียบัน เหมือนผู้ล่าำลั้อนเหยื่อให้นมุม
"ถึยัไะลูเียส็เป็นพ่ออเรโ"
เเวอรัสเอ่ยอบแทนเรโที่็อนไม่สามารถพูอะไรออมาไ้ ่อนที่วาสีำะเศร้าล
"อย่าน้อยเา็เยเป็นเพื่อนอัน"
เเวอรัสและเรโสะุ้เฮือเมื่อไ้ยินเสียำรามาหมาป่าและสุนัสีำ
"ุไม่วรพูแบบนั้นออมาเลยนะเเวอรัส ุ็รู้ว่าพวเา่อน้าอ่อนไหวับเรื่อแบบนี้"
พอเอร์เอ่ยเือน ่อนะหันไปยิ้มให้ับสุนัและวาที่อนนี้ำลัเปลี่ยนร่าลับเป็นน หมาป่าเินเ้ามาใล้เเวอรัสและเรโ่อนะเินล้อมเป็นวลม มลิ่นอเาอย่าระหาย
"พอเอร์ ันปป้อเธอมาลอเ็ปีไม่ใ่ให้เธอลายเป็นแบบนี้"
เเวอรัสพ่นำพูออมา นัยน์าสีำู่สวยายแววโรธและเลียัอย่าปิไม่มิ เายัอเรโไว้แน่น
"นาย่าุพ่อ..."
เรโพึมพำออมาอย่าเหม่อลอย และนั่นทำให้พอเอร์มอหน้าเรโ้วยสายาอ่อนล
"เาทำร้ายนายไม่ไ้แล้วเรโ ันทำไปเพื่อปป้อนายนะ
"แ่...นาย่า..."
"ันิว่าันไม่วระไว้ีวิเา หลัาที่เาทำร้ายนาย"
พอเอร์อบอย่าเยือเย็น เหมือนาร่านเป็นเรื่อธรรมา เา่าอมมาร เา่าผู้เสพวามายที่ั้ใะทำร้ายเรโมานับไม่ถ้วน ับแ่ลูเียส มัลฟอย ทำไมเาะลมือเพื่อเรโไม่ไ้
"แล้ววิสลีย์...?"
เรโพลันนึถึรอน วิสลีย์ ที่เอาัวเอเ้าปป้อเา
สายาอพอเอร์เย็นเยียบลทันที เาอบ้วยน้ำเสียเย็นา
"เาเป็นนเป่าหูนายให้หนีออมา เาเป็นนบัับให้นายหนีออมา้วย เาทรยศันอย่าไม่น่าให้อภัย ไม่มีเหุผลอะไรที่ันะ้อไว้ีวิเาเหมือนัน"
ทั้เรโและเเวอรัส่าหยุหายใ
วามเียบปลุมั่วรู่่อนที่เสียทุ้มะเอ่ยัึ้นมา
"เลิื้อ้านเถอะสนิฟเวลลัส นาย็รู้ว่านายืออพวเรา"
เสียอิเรียส แบล็ ยัเป็นเสียที่เเวอรัสเลียัอยู่ลอมา แ่ในเวลานี้มันมีวามลัวอยู่้วย โยเพาะอย่ายิ่ เวลาที่เาอยู่ับใรนหนึ่ที่เปรียบเสมือนเพื่อนสนิทอเา
"ันปล่อยนายมาลอหลายสิบปีที่ผ่านมา ันไม่ปล่อยนายไปแล้วแน่"
เสียนั้นัอย่าอ่อนโยน แ่มันลับ่าน่าหวาผวาเหลือเินในวามิอเเวอรัส มันเป็นเสียอนที่สมวระายไปแล้วแ่เาลับมีีวิอยู่อย่าน่าอัศรรย์
เสียอเมส์ พอเอร์
"ันยอมายีว่า้อไปอยู่ับพวแแน่"
เเวอรัสพึมพำอย่าเลียั ส่วนเรโลับบีบายเสื้ออพ่อทูนหัวัวเอไว้แน่น เาสะุ้ทุรั้ยามที่พอเอร์สบสายาับเา
"เรโ"
พอเอร์เรียเา้วยน้ำเสียอ่อนหวาน แ่มันเหมือนับับั เรโส่ายหัวไปมาอย่าไม่ยอมรับ
เาบอับัวเอว่าเาะไม่มีวันยอมเสียอิสระเสรีให้ับพอเอร์อี
เาะไม่ยอมลับไป
"ผมไม่อยาทำร้ายพวุเลย"
พอเอร์ถอนหายใเหมือนเศร้าเสียใ
"แ่พวุทำให้ผมไม่มีทาเลือริๆ"
เรโหลับาและอเเวอร์รัสไว้แน่นเมื่อำสาปบาอย่าพุ่เ้ามาหาพวเาทัู้่
