You're my treasure❤

สวัสดีค่าาาาาาาาาาาาาาา อยากจะเพิ่มสระอาล้านตัว กลับมาอีกครั้งกับนิยายแกะกล่อง  (เรื่องที่แล้วก็ยังแต่งไม่จบยังจะมีเรื่องใหม่มาอีกเรอะ) เรื่องนี้พระเอกเป็นใครไม่ได้นอกจากเจ้าเก่าขาประจำเดิม คนอ่านคงจะเบื่อไม่น้อยสินะ ก็เราเป็นติ่งของเขานี่ จะให้เขียนถึงใครละ ยังไงก็ตั้งใจอ่านกันด้วยนะค่ะ เม้นท์ให้หน่อย กดดาวก็ได้นะค่ะ จะขยันอัพบ่อยกว่าเรื่องที่ผ่านมาค่ะ ยังไงคนอ่านก็อย่าหายไปไหนนะค่ะ ไอ เลิฟ ยู้วววว~~°●°

04:56 A.M.
'โบอา....โบอา'
เสียงทุ้มเบาของผู้ชายคนหนึ่งกำลังเคลื่อนเข้ามาหาฉันที่บนเตียง
'ใครน่ะ' ฉันสะดุ้งตื่นในทันที หรือว่าจะเป็นเขาอีกแล้ว
'ฉันไง จุนฮเว พรุ่งนี้ฉันจะไปหาเธอ' จุนฮเว เขาชื่อจุนฮเวเหรอ เป็นครั้งแรกในรอบหนึ่งปีนะที่ฉันฝันเห็นเขาแล้วเขาบอกชื่อฉันเนี่ย
'อะไรของนาย ฉันไม่เข้าใจ นายจะมาหาฉันเหรอ' ฉันขมวดคิ้วมองผู้ชายคนที่ชื่อจุนฮเว
'ใช่ ฉันจะไปหาเธอ รอฉันด้วยนะ' แล้วเขาก็ค่อยๆเคลื่อนตัวมาหาฉันที่บนเตียง และด้วยสัญชาตญาณของมนุษย์ ฉันก็ต้องถอยหนีเป็นธรรมดา และสุดท้ายฉันก็ตัวติดกับหัวเตียงซะแล้ว ฉันตกหลุมพรางอีกแล้วสินะ
เขาเคลื่อนตัวมาที่ฉันจนสุด ทำให้หน้าฉันกับหน้าของเขาห่างกันแค่คืบเดียวเท่านั้น แล้วเขาก็โน้มตัวลงมาที่หน้าฉัน อย่าบอกนะว่าเขาจะ.....
'ขอฉันจูบหน่อยได้ไหม'
'อ..ะ..ไ...ร..น..ะ..' เสียงของฉันขาดเป็นห้วงๆเนื่องจากหน้าของเขาเข้ามาใกล้หน้าฉันเกินไปแล้ว
'ขอให้ได้ฉันลิ้มลองรสชาติจากปากเธอได้ไหม' พอเขาพูดจบ ริมฝีปากบางเฉียบของเขาก็ประทับลงกับริมฝีปากของฉัน มันเป็นจูบที่อ่อนโยน อ่อนหวาน ละมุนไปหมดเลย เขาพยายามไล้ลิ้นของเขาไปทั่วปากฉัน ทำให้ฉันเคลิ้มอย่างไม่รู้ตัว ฉันหายใจไม่ออกอีกต่อไป แล้วเขาก็ถอนริมฝีปากออกมาพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงยั่วยวน
'ขออีกครั้งได้ไหม' เขาพูดโดยที่ไม่รอให้ฉันตอบด้วยซ้ำ แล้วเขาก็ประทับริมฝีปากของเขาลงมาที่ริมฝีปากของฉันอีก และครั้งนี้เป็นจูบที่เร่าร้อน และรุนแรงกว่าครั้งที่แล้วเขาทำอย่างนี้ได้ยังไงน่ะ ฉันจำอะไรไม่ได้อีกต่อไป สมองเบลอไปหมด เหมือนเขาขโมยลมหายใจของฉันซึ่งตอนนี้ฉันเหมือนคนกำลังจะตายอยู่แล้ว และทันใดนั้นเขาก็ถอนจูบออกมา ทำให้ฉันหายใจทั่วท้องได้อีกครั้ง
'อย่าทำอย่างนี้กับใครอีกนะ
'.............'
'ฉันหวงเธอ' ร่างของเขาค่อยๆเบลอไปจากสายตาฉัน ฉันพยายามปรับโฟกัสไปที่เขา แต่ก็มองไม่เห็นอะไรอีกต่อไป นายจะมาจูบฉันแล้วก็ไปเลยนี่นะ ไม่มีความรับผิดชอบซะเลย
'นายจะไปไหนนะ'
'จำฉันเอาไว้นะ ฉันชื่อกูจุนฮเว'
พรึ่บ!!!!! เปลือกตาที่มีแต่ขี้ตาเกรอะกรังพร้อมกับผมที่ยุ่งเหยิงของฉันเปิดขึ้น ฉันฝันอีกแล้วเหรอ ฝันดีหรือฝันร้ายกันแน่นะ เฮ้อ!! แล้วจุนฮเวนี่คือใครอ่ะ ฉันจำได้แค่ว่าเขามาหาฉันที่ห้องนอนนี้ ที่เตียงนี้ แล้วเขาก็จู...... อ๊ายยยยยย หยุดคิดเลยนะ จู จู จู อะไรของแกห่ะ ฉันพยายามสะบัดความคิดนั้นออกจากสมอง อย่าไปคิดเชียวนะ อย่าคิด