คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1
ตอนที่ 1
ถึงเวลาฤดูหน้าฝนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หลายคนอาจจะชอบฤดูๆนี้เพราะมันเย็นสบาย บรรยากาศโรแมนคิกเหมาะกับที่จะอยู่กับคู่รักสองต่อสองที่บ้าน แต่สำหรับฉัน
ฉัน…เกลียด…หน้าฝนเป็นที่สุด ด้วยความที่ฉันเป็นคนชอบแต่งหน้าอย่างมากและมากที่สุดแต่เพราะเจ้าฝนที่พัดกระหน่ำอย่างไม่ขาดสายเนี่ยมันเลยทำให้ใบหน้าของฉันไม่มีสีสันเอาซะเลย เห้อออ… T^T วันนี้เป็นวันหยุดเรียนวันแรกของภาคเรียนที่สอง ส่วนมากวันหยุดที่แสนน่าเบื่อแบบนี้ฉันมักจะออกไปเที่ยวกับกลุ่มของเพื่อนฉันเอง แต่เป็นเพราะฝนตกติดต่อกันมาหลายวันแล้วพวกเพื่อนๆฉันคงไม่อยากออกไปเที่ยวไหนกันมั้ง แต่จะว่าไปฉันก็อดคิดถึงเรื่องสองวันก่อนไม่ได้เลยแหละ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำจะต้องมีอาการแปลกๆตอนที่อัยย…
ก๊อก ก๊อก !
“นาววว….ลูก มีคนมาหาหน่ะเป็นเด็กผู้ชาย เห็นเขาบอกว่าเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนลูกอะ หน้าตาหล่อเหลาเชียว สงสัยมาติดลูกสาวแม่แน่เลยใช่ไหม ฮิฮิ”
“อะไรกันคะคุณแม่ แค่รุ่นน้องที่โรงเรียนหนูแค่นั้นเอง ไม่มีอะไรไปมากกว่านั้นหรอกคะ คุณแม่ขา”
“เห้ออออ…ถ้าคิดจะหาลูกเขยมาให้แม่ แม่ขอหน้าตาประมาณแบบนี้ได้ไหมยัยนาวไม่ใช่ไอตาคนผิวเข้มๆคนนั้นจะได้ไหม แม่ไม่ถูกชะตาเอาสะเลย”
“โถ่คุณแม่ก็….ก็หนูชอบเขาหนิ๊คะ คุณแม่จะมาห้ามความรักของลูกได้ยังไงกันเนี่ย
หึ๊...นาวจะงอนคุณแม่แล้วนะ”
“โอ๋ โอ๋ โอ๋….แหวะ ก็หนูชอบเขาหนิ๊คะ แม่จะมาห้ามความรักของลูกได้ยังไงกันเนี่ย แม่อยากจะบ้าตาย ลูกสาวแม่ต้องห้ามไปหลงกลเล่เหลี่ยมผู้ชายแบบนั้นนะ แม่ดูก็รู้ว่ามันต้องการอะไรจากลูกของแม่ บ้านเราเป็นใหญ่เป็นโต ผู้ชายหน้าไหนก็อยากจะเข้ามาหุบสมบัติเราทั้งนั้นแหละ ทำไมแม่จะไม่รู้ หึ ไปๆไป ไปหาไอ่หนุ่มน้อยหน้าจิ้มลิ้มนั่นสิ เขารอนานแล้วมั้ง หึ๊”
เอร้ยยย ~ คุณแม่ทำไมพูดจาแบบนี้นะ น่าหงุดหงิดชะมัด มาด่าแฟนของหนูเป็นผู้ชายแบบนั้นได้ยังไงกัน! เซอะ…แต่เมื่อกี้ถ้าจำคำพูดของคุณแม่ได้ไม่ผิด คุณแม่ชมไอเด็กน้อยมิณฑ์อย่างนั้นหรอ หึ ๆ อย่างน้องมิณฑ์อะนะจะมาสู้อะไรแฟนของหนูได้ แค่หุ่นก็กินขาดแล้วคะคุณแม่ขา
จะว่าไปนายมิณฑ์น้อยของฉันก็หน้าตาหล่อเหล่าเหมือนที่คุณแม่บอกนั้นแหละ ใบหน้าเรียวๆบวกกับคิ้วเข้มๆ ปากก็นิดๆจมูกก็โด่งเป็นสัน ไหนจะผิวที่แสนจะข๊าวขาว หึ้ยย เดินกับฉันนะ อย่างกับ ทางม้าลาย ชิ!
วันนี้ฉันโทรหานายมิณฑ์มาที่บ้านฉันเองแหละ เวลาที่ฉันทุกข์สุขเหงาไม่รู้ทำไมต้องคิดถึงนายมิณฑ์เป็นคนแรกนะ อาจเป็นเพราะเราสนิทกันมานานแหละมั่งและนายมิณฑ์ก็เข้าใจฉันทุกเรื่องทุกอย่าง ไม่ว่าฉันจะตบตีทำร้ายร่างกายหนักหนาสาหัสสักแค่ไหน ไอเด็กน้อยของฉันก็ไม่เคยโกรธฉันแม้แต่ครั้งเดียว ตอนนี้ฉันกับนายมิณฑ์เข้ามาอยู่ในห้องของฉันเรียบร้อยแล้ว
“พี่นาวให้มิณฑ์มาที่บ้านทำไมกันเนี่ย เหงาไง๊ โดนแฟนทิ้งอีกหรอหรือว่า…คิดถึงมิณฑ์กันแน่ ฮ่า~”
นี่แหละ สาเหตุที่ฉันชอบตบตีนายมิณฑ์น้อยของฉัน ปากของนายทำไมช่างกวนประสาทแบบนี้นะ ฉันเลยจัดหนักไปสักป๊าบสองป๊าบ ! แต่ทำไมทุกครั้งที่นายมิณฑ์พูดจาแบบนี้ฉันต้องรู้สึกจั๊กกะจี๋ที่หัวใจด้วยนะ
“นี่! พูดจาแบบนี้ต้องการอะไรจากสังคมรึเปล่าคะน้องมิณฑ์น้อยของพี่ ที่พี่เรียกมิณฑ์มาในวันนี้เพราะมิณฑ์ยังไม่พาพี่ไปกินไอติมเลยยังไงละ!”
“ห้ะ! อะไรนะ แค่เรื่องไอติม ถึงขนาดให้มิณฑ์เดินตากลมตากฝนมาอย่างงี้เชียวหรอ”
“โถ่ๆโถ่ น่าสงสาร…แต่พี่อยากกินนี่หน่ามิณฑ์: D โทร! สั่งให้หน่อยสินะ…ไอศกรีม I berry ขอรสสตอเบอรี่สองมะนาวหนึ่ง และก็ขอพวก Topping เขามาเยอะๆนะ เอิ่มมมม…ขอ ช็อกโกแลต โอลิโอ้ เจลลี่ บลาๆๆ แค่นี้ก่อนละกันนะจ้ะน้องมิณฑ์”
ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันระเบิดสั่งของเป็นชุดให้ตาน้องมิณฑ์น้อยของฉัน หน้าของเขาตอนนี้กำลังเหว่อไปชั่วขณะแต่ก็ทำตามคำสั่งก็ฉันโดยไม่คัดค้านสักคำ เฮ้อออ…ฉันนี่โชคดีอะไรขนาดนี้เนี่ยที่ได้รู้จักนาย…. นายมิณฑ์
เช้าวันสดใสแสงแดดพระอาทิตย์ที่ส่องจ้าเหมือนอยากระบายที่ไม่เคยสาดส่องมานมนานหลายวัน วันนี้เป็นวันที่อากาศแจ่มใสมากที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาในช่วงฤดูฝน ตลอดการเดินทางของฉันที่กำลังจะไปยังโรงเรียนอันแสนจะวุ่นวายคนนับล้านรวมกันเข้ามาอยู่ ฉันคิดถึงแต่คนที่ชอบทำเรื่องให้ฉันเกิดอาการหัวใจจั๊กกะจี้อยู่ตลอดเวลา อย่างเช่นหลายวันก่อนหน้านั้นที่จู่ๆตาน้องมิณฑ์น้อยของฉันสะลึมสะลือยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันแทบจะ…เม้าส์ชนเม้าส์สะแบบนั้น หึ๊ยยย…ยิ่งคิดยิ่งจั๊กกะจี๋เว้ยยยยย~
ขณะนี้ฉันได้เดินทางมาถึงโรงเรียนของฉันแล้วแต่กลับต้องแปลกใจที่จู่ๆผู้คนต่างกันแห่วิ่งไปมุงดูอะไรสักอย่างราวกับว่ามีอะไรพิเศษๆอย่างนั้นแหละ
มีอย่างหรอที่คนอย่างฉันจะไม่เข้าไปจุ่นเรื่องของชาวบ้าน ฉันย่างก้าวเดินเข้าไปหาที่เกิดเหตุอย่างร้อนใจว่าเพราะอะไรกัน หรือว่านักศึกษาเข้ามาใหม่หรอ สวยกว่าฉันงั้นสิ หรือว่ามีเรื่องชกต่อยกัน หรือว่าเด็กมัธยมต้นตบกัน โอ้!ไม่นะ
ฉันใช้สิทธิ์คนสวยหน้าตาดีแหวกวายกลางฝูงชนเข้าไป ฮิฮิ
แต่ทว่า…ภาพที่เห็นหน่ะหรอ
“พี่มิณฑ์คะ…คือหนูแอบชอบพี่มานานและนานมาก ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่จะมีคนรู้ใจไปแล้วรึเปล่า แต่หนู…ก็จะขอชอบพี่แบบนี้ตลอดไปได้ไหมคะหนูรักของหนู ได้โปรดรับดอกไม้ดอกนี้ไว้ด้วยเถอะคะ นะคะ”
อื้อหื้อออออ~ ฉันอยากจะอ้วกกับคำพูดของหนูน้อยหน้าตาไม่สวยแล้วแถม หมวยอีกตั้งหาก นี่! น้องว่างๆหัดหางานทำเก็บตั้งไปกรีดตาสองชั้นสะดีกว่ามาทำอะไรเน่าๆแบบนี้
“ เฮ้~”
“วิ๊ดดดวิ๊วววว~”
“อร้ายยยย~”
โฮะ ! เสียงกรี๊ดกร๊าดเสียงเรียกเสียงเชียร์จากบรรดาแฟนคลับของนายมิณฑ์ปะทุเข้าหูฉันอย่างเต็มๆ!ที่เลยละคะ นึกว่านายมิณฑ์จะไม่รับดอกไม้นั้นสะอีกที่ไหนได้ รับและยิ้มสะกว้างฟันครบสามสิบสองซี่อย่างเต็มอกเต็มใจเลยแหละ หึ! ก็แค่เด็กผู้หญิงคนเดียวมาสารภาพรักแค่นี้ทำเป็นขงทำเป็นเขิน เชอะ! ที่อยู่กับฉันนะไม่เค๊ยไม่เคยยิ้มกว้างหน้าบานเป็นจานดาวเทียมแบบนั้นเลย ฉันละหมั่นใส้นายจริงๆไอเด็กน้อยย คอยดูนะนายมิณฑ์ ฉันจะไม่พูดกับนายจนกว่าฉันจะหายโกรธ
“ ติ๊งติงติ๊งต่อง ต่องต๊องงต่องต๊องงงงง ~’’
เสียงอ๊อดเข้าแถวดังขึ้น ฉันไม่มีอารมณ์ที่จะเข้าแถวหรอกคะแถมอากาศที่ร้อนอบอ้าวเดี๋ยวทำให้เครื่องสำอางฉันละลายอีก ฉันจึงไปแอบในที่ประจำของฉันคือหลังห้องน้ำแต่ไม่คิดไม่ฝันว่าคนที่ทำให้ฉันอารมณ์เสียแต่เช้าเข้ามาแอบด้วย
“นายมิณฑ์ …นายมาทำอะไรที่นี่ นี่มันที่ลับส่วนตัวของพี่นะ!”
“ก็มาแอบหน่ะสิ ถามได้ เบาๆหน่อยได้ไหม เดี๋ยวอาจารย์ก็จับได้หรอก”
“ไม่ได้!...ต่อไปนี้ห้ามมาแอบในที่ของพี่อีกเด็ดขาด จะไปอยู่กับเด็กไม่สวยหมวยที่ไหนก็ไปเลย”
“ห้ะ…ว่าไงนะ?”
“เอ่อออ….คือ…นายมาอยู่แล้วมันอึดอัด ดูสิที่มันออกจะแคบจะตายไป พี่มะ..”
ปี๊ด ปี๊ด~
“ไปเข้าแถวกันได้แล้ว ถ้ายังเห็นว่าใครอยู่ที่นี้ยังไม่ไปเข้าแถวละก็ โดนทำโทษแน่”
สิ้นเสียงของอาจารย์จอมโหดประจำโรงเรียนเงียบลง ร่างของฉันก็ไปอยู่อ้อมกอดของนายมิณฑ์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว มือข้างนึงของเขาได้ปิดปากของฉันอย่างมิดชิด
ตอนนี้ใจของฉันเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ เฮ้อ เฮ้อ ทะทะทำไมหน้าร้อนแบบนี้นะ
“ปื้ออี้อึ ปื้ออ~” (ปล่อยพี่นะ ปล่อย)
“ชู่ๆ~เบาๆหน่อยสิ เดี๋ยวก็โดนจับได้อีกหรอก เอ๊ะ!พี่นาวนิ๊ อย่าดิ้นสิ จุ๊ๆ”
อึ้ยยย~ ไอตาบ้ามิณฑ์พูดเสียงกระซิบใส่ฉัน ยิ่งฉันดิ้นเขายิ่งกอดรัดฉันแน่นขึ้น ทำยังไงดีเนี่ย > <!
ผลั๊ก~
ฉันได้สติเลยใช้ข้อศอกกระทุ้งไปยังท้องของนายมิณฑ์ ตอนนี้เขาได้ลงไปนอนอยู่กับพื้นร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด ฮ่าๆ แอบสะใจเบาๆแต่ก็แอบสงสารนิดๆ แต่ด้วยความที่นายมิณฑ์จะร้องเสียงดังเกินไปแล้ว ฉันเลยกลัวว่าอาจารย์จะมาจับได้หน่ะสิฉันจึงรีบเข้าไปจะเอามือไปอุดปากแต่ดันนน……..สะดุดขาของนายมิณฑ์เข้าอย่างจัง
ฉันล้มลงไปทับตัวของนายมิณฑ์ริมฝีปากประกบของฉันกับริมฝีปากของเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ ฉะ…ฉะ…ฉัน ควรจะทำยังไงกับสถานการณ์นี้ดีคะ
ความคิดเห็น