ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตาอยู่คาบไปกิน
ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่าพระเอกอาจจะไม่ใช่คนที่คุณคิดนะ ขอให้ทำใจไว้ก่อน(เผื่อใครรับไม่ได้) เราเอาพล็อตเรื่องมาจากตาอินกะตานา
นะ..............................อาวล่ะถ้าทามใจได้แล้วก้อไปอ่านกันเล๊ยยยยยยยยยย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“.............................”
เธออึ้งจนพูดไม่ออก ทันใดนั้นเอง แฮร์รี่กับรอนก็ผลักประตูเข้ามาอย่างโมโห
“นายพูดบ้าอะไรของนายน่ะห๊าๆๆ มัลฟอย แกมีแผนอะไรอีกห๊าๆๆ เฮอร์ไมโอนี่ไม่ต้องไปฟังมันนะ มันต้องการจะหลอกเธอ ให้เธอหัวปั่น
แน่ๆ”
แฮร์รี่โกธรจัดจนหน้าขึ้นสี
“...............ใจเย็นๆก่อนแฮร์รี่ นายดูแปลกไปนะ”
รอนบอก แต่ไม่เป็นผล แฮร์รี่โกธรจัดจนลืมตัว
“ชั้นไม่ได้หลอกซักหน่อยก็ชั้นชอบเกรนเจอร์จริงๆ..............ทำไม หรือนายจะบอกว่านายหึงน่ะ”
มัลฟอยแค่ยั่วเล่นๆโดยไม่นึกว่าคำตอบที่ออกมาจากปากแฮร์รี่จะเป็นดังที่ตนยั่ว
“ใช่ ชั้นหึง ชั้นก็ชอบเฮอร์ไมโอนี่เช่นกัน เพราะงั้นชั้นถึงไม่อยากให้เธอไปคบกับนายซึ่งเป็นศัตรูของพวกเรา”
แฮร์รี่ระบายความในใจออกมา ทุกคนยืนอึ้งกับความโกธรและหึงอย่างรุนแรงของแฮร์รี่
“เอ่อ..................แฮร์รี่ ชั้นดีใจนะที่นายชอบชั้นน่ะ แต่ชั้นไม่ได้ชอบทั้งนายและมัลฟอยเลย.............
สำหรับแฮร์รี่ชั้นมองนายในฐานะเพื่อนสนิทที่สุดของชั้น ส่วนสำหรับมัลฟอย ชั้นมองในฐานะศัตรุมาโดยตลอด ชั้นเลยไม่เคยคิดสนใจนาย
เลย................และอีกอย่าง.............ชั้นมีคนที่ชอบอยุ่แล้วด้วย.........และตอนนี้ชั้นก็คบกับเค้าอยู่..........................”
เธอบอก แฮร์รี่และมัลฟอยจึงถามขึ้นมาพร้อมกันว่า
“ไอ้หมอนั่นเป็นใคร”
ยังไม่ทันที่เฮอร์ไมโอนี่จะบอกรอนก็แทรกขึ้นมาทันทีว่า
“เอ่อ....ไอ้หมอนั่นที่พวกนายว่าน่ะ ชั้นเอง”
“.................................................................................................................................................”
แฮร์รี่และมัลฟอยยืนตะลึงอยู่กับที่ เพราะไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นรอน
“ทำไมล่ะเกรนเจอร์ วีสลีย์มันดีตรงไหน ทำไมเธอถึงเลือกมัน”
มัลฟอยถามด้วยความเสียใจ
“ชั้นชอบรอนในแบบที่เค้าเป็น..............ขอโทษจริงๆนะแฮร์รี่ แต่ชั้นคิดกับเธอเกินคำว่าเพื่อนไม่ได้...................ส่วนมัลฟอย................
ชั้นต้องขอโทษนายจริงๆที่คบกับนายไม่ได้........................”
เฮอร์ไมโอนี่ได้แต่พร่ำขอโทษ เธอรู้สึกผิดจากใจจริง จากนั้นเธอก็บอกกับรอนว่า
“รอนไปกันเถอะ...............”
“ขอโทษพวกนายจริงๆนะ”
รอนพูดขอโทษแฮร์รี่และมัลฟอยก่อนเดินตามเฮอร์ไมโอนี่ไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เป็นไงบ้างคะ ใช่คนที่ทุกๆคนคิดไว้หรือเปล่า(สงสัยจาไม่ช่ายแฮะ -_-\") ก้อเกริ่นไว้แล้วน้า ว่าเหมือนตาอินกะตานา น่ะ อ๊ะ!!! เรื่องนี้ยังไม่จบ
นะ ยังมีต่ออีก 1 ตอน ไว้จะมาลงวันหลัง(เพราะยังแต่งตอนสุดท้ายไม่เส็ด T^T) อาวเป็นว่า ต้องเข้ามาติดตามตอนจบให้ได้นะ................
แล้วก้อทำใจก่อนอ่านตอนจบนิดนึงนะ (เพราะมานค่อนข้างเน่านิ๊ดดดดดนึง(นี่ขนาดยางแต่งไม่จบตอนนะเนี่ย -_-\")) เข้ามาอ่านและคอมเม้น
แล้วโหวดให้ด้วยน้า ไปแต่งตอนจบต่อดีก่า แล้วเจอกานจ้า
นะ..............................อาวล่ะถ้าทามใจได้แล้วก้อไปอ่านกันเล๊ยยยยยยยยยย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“.............................”
เธออึ้งจนพูดไม่ออก ทันใดนั้นเอง แฮร์รี่กับรอนก็ผลักประตูเข้ามาอย่างโมโห
“นายพูดบ้าอะไรของนายน่ะห๊าๆๆ มัลฟอย แกมีแผนอะไรอีกห๊าๆๆ เฮอร์ไมโอนี่ไม่ต้องไปฟังมันนะ มันต้องการจะหลอกเธอ ให้เธอหัวปั่น
แน่ๆ”
แฮร์รี่โกธรจัดจนหน้าขึ้นสี
“...............ใจเย็นๆก่อนแฮร์รี่ นายดูแปลกไปนะ”
รอนบอก แต่ไม่เป็นผล แฮร์รี่โกธรจัดจนลืมตัว
“ชั้นไม่ได้หลอกซักหน่อยก็ชั้นชอบเกรนเจอร์จริงๆ..............ทำไม หรือนายจะบอกว่านายหึงน่ะ”
มัลฟอยแค่ยั่วเล่นๆโดยไม่นึกว่าคำตอบที่ออกมาจากปากแฮร์รี่จะเป็นดังที่ตนยั่ว
“ใช่ ชั้นหึง ชั้นก็ชอบเฮอร์ไมโอนี่เช่นกัน เพราะงั้นชั้นถึงไม่อยากให้เธอไปคบกับนายซึ่งเป็นศัตรูของพวกเรา”
แฮร์รี่ระบายความในใจออกมา ทุกคนยืนอึ้งกับความโกธรและหึงอย่างรุนแรงของแฮร์รี่
“เอ่อ..................แฮร์รี่ ชั้นดีใจนะที่นายชอบชั้นน่ะ แต่ชั้นไม่ได้ชอบทั้งนายและมัลฟอยเลย.............
สำหรับแฮร์รี่ชั้นมองนายในฐานะเพื่อนสนิทที่สุดของชั้น ส่วนสำหรับมัลฟอย ชั้นมองในฐานะศัตรุมาโดยตลอด ชั้นเลยไม่เคยคิดสนใจนาย
เลย................และอีกอย่าง.............ชั้นมีคนที่ชอบอยุ่แล้วด้วย.........และตอนนี้ชั้นก็คบกับเค้าอยู่..........................”
เธอบอก แฮร์รี่และมัลฟอยจึงถามขึ้นมาพร้อมกันว่า
“ไอ้หมอนั่นเป็นใคร”
ยังไม่ทันที่เฮอร์ไมโอนี่จะบอกรอนก็แทรกขึ้นมาทันทีว่า
“เอ่อ....ไอ้หมอนั่นที่พวกนายว่าน่ะ ชั้นเอง”
“.................................................................................................................................................”
แฮร์รี่และมัลฟอยยืนตะลึงอยู่กับที่ เพราะไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นรอน
“ทำไมล่ะเกรนเจอร์ วีสลีย์มันดีตรงไหน ทำไมเธอถึงเลือกมัน”
มัลฟอยถามด้วยความเสียใจ
“ชั้นชอบรอนในแบบที่เค้าเป็น..............ขอโทษจริงๆนะแฮร์รี่ แต่ชั้นคิดกับเธอเกินคำว่าเพื่อนไม่ได้...................ส่วนมัลฟอย................
ชั้นต้องขอโทษนายจริงๆที่คบกับนายไม่ได้........................”
เฮอร์ไมโอนี่ได้แต่พร่ำขอโทษ เธอรู้สึกผิดจากใจจริง จากนั้นเธอก็บอกกับรอนว่า
“รอนไปกันเถอะ...............”
“ขอโทษพวกนายจริงๆนะ”
รอนพูดขอโทษแฮร์รี่และมัลฟอยก่อนเดินตามเฮอร์ไมโอนี่ไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เป็นไงบ้างคะ ใช่คนที่ทุกๆคนคิดไว้หรือเปล่า(สงสัยจาไม่ช่ายแฮะ -_-\") ก้อเกริ่นไว้แล้วน้า ว่าเหมือนตาอินกะตานา น่ะ อ๊ะ!!! เรื่องนี้ยังไม่จบ
นะ ยังมีต่ออีก 1 ตอน ไว้จะมาลงวันหลัง(เพราะยังแต่งตอนสุดท้ายไม่เส็ด T^T) อาวเป็นว่า ต้องเข้ามาติดตามตอนจบให้ได้นะ................
แล้วก้อทำใจก่อนอ่านตอนจบนิดนึงนะ (เพราะมานค่อนข้างเน่านิ๊ดดดดดนึง(นี่ขนาดยางแต่งไม่จบตอนนะเนี่ย -_-\")) เข้ามาอ่านและคอมเม้น
แล้วโหวดให้ด้วยน้า ไปแต่งตอนจบต่อดีก่า แล้วเจอกานจ้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น