คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 3
บทที่3
‘'เพี้ยยย'’
เสียงแรงมือที่โดนใบหน้าสาวน้อยผู้น่ารักฉันต้องมาโดนอะไรแบบนี้
'’อะใครตบฉ๊านน คนกำลังนอนเต็มอิ่มอยู่เลย'’
แน่นอนคนที่ตบฉันมันก็ต้องเป็นยัยดาร์ลี่ชัวท์
‘'หนูเองพี่คอลเกตพอดีมีคนมาหาอ่ะ'’
‘'ใครอ่ะ'’
‘'ไม่รู้สิแต่ที่ชัดเจนคือผู้ชาย'’
พอยัยน้องสาวพูดประโยคนั้นจบก็เชิดแล้วเดินออกจากห้อง แต่ที่แน่ๆอยู่ตอนนี้ก็คือผู้ชายแล้วผู้ชายคนนั้นใครอ่ะสงสัยต้องลงไปดูแล้ว พอฉังลงจากบันไดมาเสร็จก็เจอนายคูลแต่ว่าใส่ผ้าสามเหลี่ยมเหมือนเดิมฉันก็งงว่าทำไมต้องแต่งแบบนี้สักพักคูลก็ทักฉัน
‘'สวัสดี^^'’
‘'อืม สวัสดี’’
'’เป็นอะไรหรอติดอ่างหรอ?'’
'’ป่าวซ่ะหน่อยฉันก็แค่งงว่านายมาบ้านฉันได้ไง'’
‘'โห่! เรื่องมันจิ๊บๆเอง'’
‘'แล้วนายมาบ้านฉันทำไม'’
‘'นี่ เธออย่าบอกนะว่าลืม'’
‘'ลืมอะไรอ่ะ งง'’
‘’โอ๊ย!! นี้เธอมัน(โ-ค-ร-ต)เบอะเลย'’
‘'นี่นาย! อย่ามาว่าฉันว่าเบอะนะย่ะ'’’
‘'ถ้าไม่เรียกว่าเบอะแล้วจะให้เรียกว่าอะไร ก็เห็นอยู่ว่าเธอลืมเรื่องของขวัญแม่ฉัน ยังไงก็ต้องเรียกว่าเบอะอยู่แล้ว'’
'’ห๊ะ! ของขวัญคุณจินน่า'’
'’ชู่! เบาๆหน่อยเดี่ยวน้องสาวเธอก็ได้ยินหรอก'’
‘'ทำไมล่ะ ทำไมน้องสาวฉันถึงรู้เรื่องนี้ไม่ได้'’
‘'เรื่องนั้นเอาไว้ทีหลัง แต่ตอนนี้เธอรีบเข้าห้องนํ้าเถอะ เห็นน้องสาวเธอบอกว่าเพิ่งตื่นไม่ใช่หรอรีบๆเลย'’
หา! นี้ฉันเพิ่งตื่นเองแล้วนายคูลก็เห็นสภาพฉันแล้วด้วย กรี๊ดด น่าอายจังเลยอ่ะ ฉันว่ารีบอาบนํ้าล้างหน้าแปรงฟันดีกว่าสักพักฉันก็ออกมาแล้วรีบใส่เสื้อผ้าแต่ไม่ใช่แค่ใส่เสื้อแบบเชยๆนะเดี่ยวหมอนั้นจะหาว่าฉันเชยฉันต้องเลือกชุด เอิ่มมม..ชุด ชุดนี้มันต้องเป็นชุดแนววัยรุ่นๆหน่อยมันต้องกางเกงยีนส์ขาสั้นเสื้อรูปหมีตัวโปรดฉันแต่ยังไม่จบเท่านี้ฉันต้องเอาเสื้อเข้ากางเกงแล้วเลือกรองเท้าดีๆหรูๆแต่ถ้าจะให้รองเท้ามันเข้ากับเสื้อผ้าก็ต้องรองเท้าผ้าใบยังเหลือทรงผมอีก เรื่องผมมันง่ายๆก็แค่หวีๆพอหวีเสร็จแล้วก็มัดรวบผมแค่นี้ก็เสร็จ^^
‘'นี้เธอทำอะไรนานจัง'’
‘'ก็แต่งตัวอยู่ไง'’
‘'แต่งตัวเป็นชั่วโมงๆเลยนะเธออ่ะ'’
'โทษที พอดีฉันกลัวว่านายจะว่าฉันเชยก็เลยเลือกซะนาน'
‘'รู้ตัวเองดีนิ เอิ่มพอดีฉันเอาอั่นนี้มาให้เธอ'’
‘’หืม? หมวก กันแว่นที่ไม่มีเลนส์’'
‘'เธอนี้เชย ชะมัดแว่นตาเค้าเรียกกันว่าแว่นตาแฟชั่น'’
‘'เออนั้นแหละ แล้วทำไมมาให้ฉันทำไม'’
‘'ใส่ๆไปเหอะเชื่อฉัน'’
‘'ก็ได้ๆ'’
และไม่นานก็ถึงร้านของขวัญซึ่งดูชื่อร้านแล้วมันไม่น่าเข้าสักเท่าไหร่ แต่พอเข้าไปในร้านล่ะก็ใหญ่เวอร์
‘'ยินดีต้อนรับค่ะ/ครับ'’
รู้สึกว่ามันอึดอัดอยากถอดหมวกยังไงไม่รู้สิ
‘'นี้นายฉันขอถอดหมวกจะได้มั้ยอ่ะ'’
‘'ลองถอดดูสินักข่าวตามมาทีนี้แน่'’
‘'อ้าว ทำไมล่ะทำไมนักข่าวถึงมา'’
‘'ที่ฉันต้องแต่งตัวแบบนี้ก็เพราะว่าถ้านักข่าวเห็นก็ต้องบอกว่าดาราหญิงใหม่ได้จับมือกับดาราหนุ่มชื่อดั่ง ชัวร์'’
‘'= =นี้ที่แต่งแบบนี้ก็แค่เรื่องพวกนี้'’ ว่าแต่ฉันเป็นดาราตั้งแต่ตอนไหนเนี่ยออกข่าวแล้วหรอ
‘'เดี๋ยวเธอเป็นดาราดัง สักวันเธอก็จะรู้เองแหละ'’
‘'นายกลัวนักข่าวขนาดนั้นเลยหรอ'’
‘'ก็กลัวอยู่นะ เพราะว่าตอนฉันเริ่มดังพร้อมๆกับยัยไซล่าพอดียัยนั้นชวนฉันไปชอปปิ้งเป็นเพื่อนเลยตอบจะไปด้วยไปถึงร้านพวกเราไปพร้อมๆกันพวกนักข่าวเห็นก็คิดว่าฉันเป็นแฟนกับยัยนั้นแต่ฉันแก้ข่าวไปแล้วล่ะว่าเราแค่มาซื้อของเท่านั้นไม่ได้เป็นแฟนกัน ฉันเลยต้องปลอมตัวมาไง'’
‘'รู้สึกว่านายเล่านานไปมั้ย'’
‘'เออใช่ว่ะ'’
‘'ดาราเค้าพูดว่ะด้วยหรอค้าบ'’
‘'มันเป็นคำหลุดที่ใช่กับเพื่อนน่ะขอโทษที'’
‘'อื้ม'’
และแล้วฉันก็เจอขอเด็ดที่เป็นของขวัญที่ดีมากมันคือ มันคือ มันคือสร้อยคอฉันว่ามันน่าจะเหมาะดันๆนายคูลดันไม่สนใจซ่ะงั้นนายคูลดันสนใจกำไลเงินกำไลทองแต่ก็คิดๆดูก็น่าจะเมาะนะหมอนี้เข้าใจแม่ตัวเองเหะเป็นฉัน ฉันไม่ได้ทำอะไรแบบนี้หรอกแม่ฉันเสียไปตั้งฉัน5ขวบพ่อฉันก็เลิกกับแม่ไปแล้วฉันเลยไม่มีโอกาศ
'’นี้เธอ'’
‘'....'’
'สงสัยฉันต้องเตือนแบบตอนนั้นอีกใช่มั้ย'
วูบ
‘'นี้นายจะทำอะไรฉันนะ'’
‘'ฉันแค่จะตะโกนใส่หูเธอสักหน่อยเห็นเธอเหม่ออะไรก็ไม่ไปอีกครั้ง'’
‘'ไอ้บ้า'’
‘'นี้เธออย่าบอกรักฉันด้วยวิธีนี้นะรู้มั้ยว่าคำว่าบ้าวันแปลว่ารักอ่ะ'’
= =หมอนี่แต่ก็ยังดีกว่าวันนั้นเล่นซะฉันใจละลาย
‘'แล้วตกลงเลือกซื้ออะไรล่ะ'’
‘'กำไลเงิน เธอล่ะ'’
‘'สร้อยคอ'’
‘'อื้ม'’
แล้วสักพักพวกเราก็จ่ายเงินและห่อของขวัญและพวกเราก็เขียนคำอวยพรแต่ฉันรู้สึกว่าหมึกมันเริ่มหมดแล้วพอฉันมองมาที่ตัวฉันแน่นอนฉันไม่ได้พกปากกามามองไปยังคนข้างๆนั้นก็คือคูลฉันแอบมองคูลว่าเขียนอะไรแน่นอนหมอนั้นก็ต้องเขียนคำอวยพรสิแต่พอมองลายมือของคูลลายมือก็ใช้ได้ดีนิสักพักนายคูลก็หันมา
‘'มองอะไรหรอ หรือว่าไม่มีปากกา'’
‘'คือว่าปากกาอ่ะมีอยู่แต่หมึกมันใกล้หมดแล้วอ่ะ'’
‘'งั้นฉันให้ยืมอันนี้ก็แล้วกันพอดีฉันมีอีกอันน่ะ'’
‘'ข ข ขอบใจ'’
กรี๊ดดน่ารักอ่ะผู้ชายอ่ะไม่รู้น่ารักเป็นบ้าเลยชะมัดพอเขียนคำอวยพรเสร็จฉันและคูลก็แยกย้ายกันกลับบ้านพอฉันกลับมาถึงบ้านฉันก็โทรหาคูล
‘'ฮัลโหล่คูลหรอ'’
[อื้ม โทรมาทำไมน่ะ]
‘'พอดีวันเกิดแม่นายวันไหนน่ะ'’
[พรุ่งนี้]
‘'ไหนบอกว่าอีกวันหนึ่งไงล่ะ'’
[พอดีจำวันผิดน่ะ ขอโทษที]
‘'อื้มๆไม่เป็นไรแค่นี้นะ’'ฉันวางสายแล้วรีบเข้านอนฉันมีความรู้ลืมเรื่องวันนี้ไม่ลงเลยล่ะแต่ก็นอนม่านตาฉันเริ่มลงๆไปช้าๆและก็หลับสนิทไปเลย
thank theme
ความคิดเห็น