กลอนรัก รัก

เนื้อเรื่อง

คำว่า "แอบรัก" ฟังดูเล็กกระจิ๊ดนึงไงม่ายรู้
แต่ถ้าถามถึงความหมายของอาการนี้ มานยิ่งใหญ่มากเลยนะ
เพราะส่วนประกอบของการ แอบรักใครนั้นน่ะ
ประกอบด้วย ความอดทน ความปรารถนาดี และความจริงใจ ฯลฯ
การแอบรักมีทั้งการแอบหวังเล็กๆว่าเขาจะหันมา หรือตอบแทนความรุ้สึกของเรา
และการขอแค่ได้รัก ได้เห็น ได้แอบมอง โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน

แต่ได้ยินคำนี้ทีไร คิดถึง ความ "บริสุทธฺ์" เสมอ
เพราะบอกแล้วส่วนประกอบของมานเป็นสิ่งที่ล้วนแต่สำคัญ
แค่การได้เห็นเขายิ้ม หรือหัวเราะ เราก้อสุขใจแล้ว
นอกจากนั้นยังมีการแอบลุ้นทุกทีที่เขาหันมา ว่าจะเห็นเราไหม
ใจเต้นแรงเลยใช่ไหมล่ะ กับการได้แอบมองใครคนนั้น
เนี่ยที่รู้สึกว่ามานบริสุทธิ์เพราะมานเปงความรักที่มีแต่การให้

การแอบรัก ไม่จำเป็นที่ต้องครอบครอง หรือแย่งชิง
อาจมีบางที่แอบหึง แอบคิดเล็กคิดน้อยทุกทีที่ใครเข้ามาใกล้
แต่ก้อได้เอาเขาเก็บไปฝันหวานมากมาย
แค่นี้สำหรับบางคน แค่นี้ก็พอ

หลายคนที่คิดอยากจะเข้าไปแสดงความรุ้สึก
แต่ก้อกลัว กลัวความผิดหวังที่อาจเดินเข้ามา
บางคนก้ออาจขอให้เขาได้รับรู้ก้อพอ ไม่รักไม่เป็นไร

และบางคน...แอบรัก คนที่มีเจ้าของหัวใจ
อันนี้ลำบากหน่อย เพราะมานเจ็บทุกครั้ที่เห็นภาพบาดใจ
หรือแค่คิดว่าเขาไปใส่ใจและ คิดถึงคนอื่น นี้ก้อเจ็บเหลือเกิน
เอาน่า...ถ้าตัดสินใจที่จะรักก้อต้อง ทำใจไปด้วยล่ะ

การแอบรัก สุขกะทุกข์ ไหนมากกว่ากาน?...
ถ้าตั้งความหวังไว้สูง ก้อม่ายมีคำว่าทุกข์มากหรอก
อาจมีบ้างถ้าเห็นเขาเครียด แล้วเราก้อเครียดไปด้วย
ก้อถ้าอยากยกเขาไว้สูง แล้วคิดที่จะเอื้อม และหวังว่าจะสมหวัง
อันี้เปอร์เซ็นเสี่ยงต่อความเจ็บจะมากเป็นพิเศษ
แต่ก้อโชคดี ถ้าเขากะเราใจตรงกัน
แต่ก้อนั้นแหละ รักคือการให้
และการแอบรักก้อแค่ได้หัยความปรารถนาดี   ได้เห็นเขาสุข เราก้อสุขแล้ว
แต่ไหนๆก้อเกิดรักเขาซะแล้ว อย่างน้อย
สักวัน....ให้เขาได้รับรู้ว่าเราได้ให้ใจเขาไป
ให้เขารู้ว่าเราแอบมองเขาอยุ่ และก้อรักเขาจากใจจริง
เท่านี้ก้อไม่เสียหายหรอก เพราะสิ่งที่เราให้เขาไป มีแต่สิ่งดีๆ
อย่างน้อยต่อไป เขาอาจจะยิ้มให้เราทุกครั้ง ก้อดีมากเลยช่ายม้า
ก้อเราปรารถนาดี แล้วก้อจริงใจให้เขานี่นา

จะมีไหมอีกครั้งที่เราจะได้พบกัน     จะมีไหมครั้งนี้ที่เราจะบอกรักกัน

จะมีไหมคนๆนี้ที่ยังห่วงใย               จะมีไหมคนคนนั้ที่ใจยังรักตลอดไป

บางครั้งอาจหวั่นไหวด้วยใจเพ้อ         บางครั้งอาจพลั้งเผลอด้วยไหวหวั่น
บางครั้งอาจหมองใจด้วยไกลกัน        บางครั้งอาจต้องโศกศัลย์ด้วยหวั่นกลัว

มีหลายครั้งที่ร้องไห้เพราะใจเศร้า       มีหลายครั้งที่เงียบเหงาในเงาสลัว
มีหลายครั้งที่กล้าแกร่งมิหวาดกลัว      มีหลายครั้งใจสั่นระรัวด้วยกลัวใจ

ใจของเราเมื่อมันเศร้าเขาไม่รู้               แล้วจะยอมทุกข์ทนอยู่หรือไฉน
ปล่อยวางเสียเถิดหนาอย่าอาลัย            จะเศร้าโศกอยู่ใยนะใจตน

ใจของเราทำให้สุขสนุกสนาน            เรื่องร้ายร้ายให้พ้นผ่านอย่าสับสน
ได้เรียนรู้รสชาติความเป็นคน             จะมีจนหรือสุขทุกข์อยู่ที่ใจ

ความรักที่ดี...ไม่ใช่แค่เรารักกัน....

    แต่...เราต้องเข้าใจ..เชื่อใจ..และพร้อมจะให้อภัยในกันและกัน

เพราะเธอคือสายใยของฉัน..เป็นความผูกพันที่มีอยู๋

         เพราะมีเธอฉันจึงต่อสู้..จะต้องอยู่ให้ถึงวันที่ได้อยู่ข้างกัน

ระยะทางไม่อาจกลั้นความห่วงหา         กาลเวลาไม่อาจกลั้นความหวั่นไหว

อดีตกาลไม่อาจกลั้นรักในจัย                 ความอบอุ่นที่มอบให้ถึงปลายทาง

รักเเรกคือสบตา                                     รักต่อมาคือยิ้มให้

รักแท้เเล้วจิงใจ                                      รักมากไปคือน้ำตา

 
วอนสายลมฝากบอกความคิดถึง            จากผู้หญิงคนหนึ่งที่ห่วงหา

เป็นห่วงเทอทุกยามหลับตา                    อยากดูเเล  ทุกเวลา  ที่หายใจ

อาจไม่ใช่คนวิเศษจากฟากฟ้า                 อาจไม่เป็นเทวดามาจากไหน

แต่เป็นคนที่รักเทอมากกว่าใคร              สิ่งสุดท้ายอยากบอกว่า...รักเทอ

ความอบอุ่นเปรียบเป็นเช่นผ้าหม่           วอนสายลมบอกผ่านความหวั่นไหว

ฝากดวงดาวช่วยพาความรักไป              มอบถึงเธอที่อยู่ไกลถึงปลายทาง

คบครั้งแรกแปลกจิตคิดเป็นเพื่อน          คบเปงเดือนความเปงเพื่อนเริ่มจางหาย

คบเปงปีความเปงเพื่อนก้อเสื่อมคลาย    กลายเปงสายสัมพันธ์ ฉัน รัก เทอ

ไม่ได้โกหกว่าคิดถึง                               ไม่ได้โกหกว่าห่วงหา

 แต่โกหกที่ผ่านมา                                  โกหกว่า...ไม่รักเธอ

ทุกเวลา ทุกนาที ที่มีเธอ                          เป็นเหมือนเจอรักแรกในยามนั้น
ทุกชั่วโมง ตลอดเวลา ที่ใกล้กัน              เธอนั้นเหมือนตัวแทนใจของฉันตลอดมา

ที่ผ่านมา ทุกๆอย่างฉันดีใจ                     ที่เธอนั้นมอบหัวใจไว้ที่ฉัน
อยากขอบคุณหัวใจที่ให้กัน                    ฉันจะเก็บใจนั้นไง้ที่ฉันตลอดกาล

เมื่อมีรัก รู้ว่ารัก นั้นมีค่า                          เมื่อสิ้นรัก รู้ว่ารัก นั้นยิ่งใหญ่
เมื่อรักเธอ รู้ว่าเธอ อยู่ที่ใจ                       เมื่อจากไกล รู้ว่าใจ อยู่ที่เธอ

ไม่เห็นเธอหนึ่งวันแสนคิดถึง                 นั่งคะนึงถามเธอและใฝ่ฝัน
อยากให้เราสองคนได้พบกัน                  จะได้มอบความรักนั้นให้ แด่เธอ

อยากบอกรักสักพันเที่ยว                        อยากเก็บเกี่ยวไปฝันทุกราตรี
อยากอยู่ใกล้เธอทุกนาที                         วินาทีนี้แค่มีเพียงเธอ

คิดถึงจังเลยวันนี้                                     อยากเห็นหน้าคนดีรู้ไหม
คิดถึงจนแทบขาดใจ                              จึงฝากดาวใสๆ มาบอกเธอ

ออมเศษความรักหยอดกระปุก               สะสมซ่อนซุกหัวใจไว้

หากเศษความรักเต็มวันใด                     จะหล่อเป็นหัวใจให้เทอ

 เธอเปรียบเหมือนพระอาทิตย์ ที่ส่องชีวิตให้คนบ้านๆอย่างฉัน เธอเปรียบเหมือนแสงจันทร์ ที่คอยส่องให้ฉันได้เดินก้าวไป

 จีบผู้หญิงเปรี้ยวๆต้องเกี้ยวคล่อง           จีบผู้หญิงจองหองต้องขยัน
จีบผู้หญิงลวดลายต้องไล่ทัน                 จีบผู้หญิงกลัดมันต้องผันผ่อน
จีบผู้หญิงสมัยใหม่ต้องใจกล้า               จีบผู้หญิงมายาอย่าใจร้อน
จีบผู้หญิงไก่แก่ต้องแง่งอน                   จีบผู้หญิงใจอ่อนต้องผ่อนตาม
จีบผู้หญิงช่างพูดอย่าพูดมาก                 จีบผู้หญิงหุบปากต้องมั่นถาม
จีบผู้หญิงนุ่มนิ่มอย่าลวนลาม                จีบผู้หญิงรูปงามอย่าวางโต
จีบผู้หญิงคนชั่วต้องสอนสั่ง                  จีบผู้หญิงรวยสตางค์ต้องวางโก้
จีบผู้หญิงนักศึกษาอย่าคุยโม้                 จีบผู้หญิงยโสอย่าขัดใจ

จีบผู้หญิงรูปชั่วต้องยกยอ                     จีบผู้หญิงของตกต้องเก็บให้
จีบผู้หญิงใจร้อนอย่ามือไว                   จีบผู้หญิงบ้านไกลต้องหมั่นเยือน
จีบผู้หญิงนักเดินทางต้องเงินหนัก        จีบผู้หญิงอกหักต้องเป็นเพื่อน
จีบผู้หญิงรุ่นน้องต้องคอยเตือน            จีบผู้หญิงเป็นเพื่อนต้องใจเย็น  

สุ ด ข อ บ ต า ยั ง มี ข น ต า                        สุ ด ข อ บ ฟ้ า ยั ง มี ฟ้ า ก ะ น้ำ

สุ ด ข อ บ ถ น น ยั ง มี ไ ห ล่ ท า ง             แ ต่ ไ ม่ มี สุ ด ข อ บ ใ จ สำ ห รั บ คำ ว่ า รั ก เ ธ อ

 ความรักคือการจ้องตาก็หาไม่      แต่หมายถึงคนสองคนต่างมองไป       ในทิศทางมุ่งหมายอย่างเดียวกัน

เ พี ย ง บ อ ก กั น ว่ า ฉั น นั้ น ไ ม่ ใ ช่          ค ว า ม ห่ ว ง ใ ย ที่ ผ่ า น ม า เ ป็ น แ ค่ ฝั น

ห า ก วั น นี้ เ ธ อ จ ะ ม า บ อ ก ล า กั น        จ ะ ข อ เ ก็ บ ค ว า ม ฝั น ไ ว้ กั บ ใ จ

เ พี ย ง บ อ ก กั น ว่ า ฉั น นั้ น ไ ม่ ใ ช่           ค ว า ม ห่ ว ง ใ ย ที่ ผ่ า น ม า เ ป็ น แ ค่ ฝั น

ห า ก วั น นี้ เ ธ อ จ ะ ม า บ อ ก ล า กั น         จ ะ ข อ เ ก็ บ ค ว า ม ฝั น ไ ว้ กั บ ใ จ

ห า ก บ ร ร ย า ย ค ว า ม คิ ด ถึ ง ซื่ ง มี ใ ห้           ค ง ห ม ด ใ จ ด ว ง นี้ มั่ น เ ส ม อ

จ ะ อ ย่ า ง ไ ร ฉั น นี้ ก็ จ ะ รั ก เ ธ อ                      ฝั น ล ะ เ ม อ คิ ด ถึ ง เ ธ อ ทุ ก เ ว ล า

ใ ห้ ฉั น นั้ น คิ ด ถึ ง เ ธ อ จ ะ ไ ด้ ไ ห ม                อ ย า ก เ ก็ บ ค ว า ม ห่ ว ง ใ ย ไ ว้ กั บ ฉั น

แ ล้ ว วั น ห นึ่ ง วั น ที่ เ ร า ม า พ บ กั น                จ ะ บ อ ก กั น ว่ า รั ก นั้ น มั่ น มิ ค ล า ย

ฝ า ก บ อ ก ฟ้ า ฝ า ก ไ ป ส า ย ล ม นั่ น                 บ อ ก ว่ า ฉั น นั้ น คิ ด ถึ ง เ ธ อ เ ส ม อ

ฝ า ก ด ว ง ด า ว ว่ า รั ก นั้ น ฉั น มี เ ธ อ                ฝ า ก ด ว ง ใ จ ไ ว้ กั บ เ ธ อ ต ล อ ด ไ ป

 ต้ น ไ ผ่ พ ริ้ ว ต า ม ส า ย ล ม                 ด ว ง ใ จ ลิ่ ว ต า ม คำ ค ม

เ พ ลิ ด เ พ ลิ น ใ จ แ ส น สุ ข ส ม          พ ร่ำ เ พ้ อ ล ะ เ ม อ ล อ ย ล ม     

คำ ว่ า รั ก ที่ เ ธ อ เ อื้ อ ย เ อ่ ย                 ฝ า ก รั ก มั่ น ถ้ อ ย คำ อ่ อ น ห ว า น

รั ก รั ก รั ก พ า จิ ต โ น้ ม น้ อ ม              เ ป รี ย บ ดั่ ง น้ำ ทิ พ ย์ ม า โ ล ม ใ จ

รั ก . . . คื อ คำ นิ ย า ม ค ว า ม ลึ ก ซึ้ ง            เ ธ อ . . . คื อ ห นึ่ ง ใ น คำ นิ ย า ม นั้ น  
ค น . . . ที่ เ ป็ น เ ช่ น แ ส ง แ ห่ ง ต ะ วั น       เ ดี ย ว . . . ด า ย พ ลั น เ มื่ อ ฉั น ไ ม่ มี เ ธ อ

ก้ อ . . . เ พ ร า ะ เ ธ อ เ ดิ น เ ข้ า ม า ใ น วั น นั้ น 

ก้ อ . . . เ พ ร า ะ เ ธ อ เ ป ลี่ ย น คื น วั น ใ ห้ มี ค ว า ม ห ม า ย

ก้ อ . . . เ พร า ะ เ ธ อ ทำ ใ ห้ รั ก ซ ะ ม า ก ม า ย

แ ต่ สุ ด ท้ า ย ต้ อ ง ช้ำ ใ จ ก้ อ . . . เ พ ร า ะ เ ธ อ

อ า จ จ ะ ผิ ด ที่ ใ จ ไ ป รั ก เ ข า

ห รื อ ตั ว เ ร า ไ ร้ ค่ า ห ม ด ค ว า ม ห ม า ย

คิ ด ที ห ลั ง สุ ด แ ส น จ ะ เ สี ย ด า ย

ว่ า ค ว า ม ห ม า ย แ ท้ จ ริ งอ ยู่ ที่ รั ก

ห นึ่ ง รั ก ที่ พั ก ดี                 เ ห มื อ น โ ร ตี คู่ ส า ย ไ ห ม

รั ก เ ธ อ จ น ห ม ด ใ จ         เ ห มื อ น ส า ย ไ ห ม คู่โ ร ตี

รั ก ม า ก ม า ย เ กิ น ทำ ใ จ ที่ จ ะ เ จ็ บ

ค ง ห น า ว เ ห น็ บ ห า ก เ ธ อ เ ดิ น ไ ป จ า ก ฉั น

ไ ห น สั ญ ญ า . . . ว่ า จ ะ . . . ไ ม่ ทิ้ ง กั น

ใ ย ป ล่ อ ย ฉั น ห น า ว เ ห น็ บ เ จ็ บ ฝ่ า ย เ ดี ย ว

ท น อ ยู่ กั บ ค น ที่ เ ร า ไ ม่ รั ก มั น เ จ็ บ ป ว ด น ะ

แ ต่ อ ยู่ กั บ ค น ที่ เ ขา ไ ม่ รั ก เ ร า มั น เ จ็ บ ป ว ด ยิ่ ง ก ว่ า

รั ก รั ก รั ก ทำ ไ ม รั ก ซ ะ เ ห ลื อ ห ล า ย         รั ก รั ก รั ก แ ล้ ว ทำ ไ ม ไ ป จ า ก ฉั น

รั ก รั ก รั ก แ ล้ ว ทำ ไ ม ต้ อ ง ทิ้ ง กั น               รั ก รั ก รั ก ส า ม คำ นั้ น . . . . ฉั น รั ก เ ธ อ

ความเหงาพัดผ่านม่านแห่งรัก ม่านบางนักความรักจึงขาดหาย

แต่บังเอิญกลับเจอเจ้าชาย จึงใช้ได้ทอด้วยรักปักลงปัย
เธอเสมือนเจ้าชายในกวี ซึ่งฉันนี้เหมือนม่านที่ขาดหาย

มีเจ้าชายอยู่เคียงข้างกาย เติมเต็มให้ม่านแห่งรักกลับเหมือนเดิม....

สิ่ ง ต อ บ แ ท น ที่ ไ ด้ จ า ก ค ว า ม รั ก คื อ ... ค ว า ม สุ ข

แ ต่ สิ่ ง สิ่ ง ต อ บ แ ท น ที่ ไ ด้ จ า ก า ร เ มิ น เ ฉ ย คื อ ... ค ว า ม ทุ ก ข์

แ ล ะ ก า ร ใ ห้ อ ภั ย คื อ ... ก า ร เ ริ่ ม ต้ น ใ ห ม่

แ ล ะ นั่ น คื อ ... อ ดี ต - ปั จ จุ บั น - แ ล ะ อ น า ค ต

รั ก คื อ รั ก จ า ก ใ จ ใ ช่ คำ พู ด

รั ก คื อ ก า ร พิ สู จ น์ ที่ มี ค่ า

รั ก คื อ รั ก แ ม้ ล่ ว ง ผ่ า น ก า ล เ ว ล า

รั ก คื อ ค ว า ม ศ รั ท ธ า ที่ มั่ น ค ง

ผี เ สื้ อ คู่ ด อ ก ไ ม้                              เ ท้ า ซ้ า ย คู่ เ ท้ า ข ว า

เ จ้ า เ ง า ะ คู่ ร จ น า                            ห ม อ ดู บ อ กว่ า ฉั น คู่ กั บ เ ธ อ   

ค า บ ค ณิ ต คิ ด ถึ ง เ ธ อ จ น ห งุ ด ห งิ ด               ค า บ วิ ท ย์ คิ ด ถึ ง เ ธ อ จ น ห วั่ น ไ ห ว

ค า บ อั ง ก ฤ ษ คิ ด ถึ ง เ ธ อ จ น เ ห นื่ อ ย ใ จ        ค า บ ต่ อ ไ ป โ ด ด ดี ก ว่ า ไ ป ห า เ ธ อ

    "เพียงได้พบ สบพักตร์ ก็รักยิ้ม                          ทำให้ใจ เอิบอิ่ม ลิ้มรสหวาน

เพียงเธอเดิน ผ่านหน้า เมื่อวันวาน                         พาความรัก แผ่ซ่าน สะท้านทรวง

      เจ้าดั่งเปลว ไฟลุก ปลุกจิตพี่                            ให้แสงที่ ริบหรี่ นี้โชติช่วง

เพียงประสบ พบพักตร์ แม่พุ่มพวง                        ดังข้าวรวง รอเจ้า เฝ้าแต่รอ

       ยามราตรี ทิวาลับ ดับซึ่งแสง                          จิตใจพี่ อ่อนแรง ระทดท้อ

หวังให้เจ้า เอาความรัก ที่ถักทอ                            ไปแต่งเติม เสริมต่อ ห้องหัวใจ

      โอ้ยอดรัก ทักทาย ใจพี่บ้าง                             เพียงก้าวย่าง ผ่านหน้า เจ้าตาใส

พี่ให้เจ้า หมดแล้ว ทั้งหัวใจ                                  รอเพียงเจ้า มาชิดใกล้ ร่วมใจเดียว"

ฉันจะก้าวบันไดฝัน

ที่เราเชื่อมกันเอาไว้

ไปสู่คืนเดือนหนาว...ลายดาวพราย

จะหอบความอุ่นไอ

ไปห่มให้เทอคนดี

อย่าร้องไห้ถ้าวันนี้พ่ายแพ้
เพราะคนที่ยังอ่อนแอ อย่างไรก็ต้องแพ้ซ้ำๆ
เรื่องราวแสนเจ็บปวด ถ้านึกถึงแล้วมันร้าวรวด ก็อย่าจำ
คนร้องไห้มันน่าขำ อย่าทำ! ท่องให้ขึ้นใจ

ยิ้มสิ! ถึงวันนี้อ่อนแรง
สักวันที่เอกล้าแกร่ง เธอจะยื่นขึ้นใหม่ได้
ผิวหวังเล็กน้อย บาดเจ็บแค่ริ้วรอย ไม่ถึงตาย
ถ้าเธอผ่านมันไปได้ ก็ไม่มีอะไรต้องกลัว

อยู่ที่เธอแล้ว ว่าจะมองอย่างไร
เธอจะเห็นแสงไฟไหม กลางหมอกใดที่มืดสลัว
เธอจะเห็นแสงดาวหรือเปล่า ในคืนที่มืดมัว
ท่องเอาไว้ว่า "อย่ากลัว" อย่างน้อยเธอก็ยังมี "ตัวของเธอเอง" 

อาจผิดพลังพลังผิดคิดสงสัย                   ว่าทำไมชีวิตแสนหดหู่                  

มองทางไหนเห็นแต่คนมีคู่                     เฝ้ามองดูชีวีเราเหงาทั้งใจ              

มีเหงาบางท้อบ้างบางเวลา                     ใจนำพาความคิดจิตสับสน          

คิดได้แล้วทำได้แล้วไม่กังวล                 แต่ใจคนยากนึกจักชั่งดู