จันทราส่องแสง - นิยาย จันทราส่องแสง : Dek-D.com - Writer
×

    จันทราส่องแสง

    ทั้งชีวิตผมเจอแต่เรื่องแย่ๆ แต่แย่ที่สุดคือผมดันทะลุมิติมายุคโบราณของจีน แถมยังมีผู้ชายคนหนึ่งพูดจาเย็นชาพร้อมบอกผมว่าเขาเป็นสามี!

    ผู้เข้าชมรวม

    300

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    300

    ความคิดเห็น


    9

    คนติดตาม


    20
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  4 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  2 เม.ย. 62 / 23:34 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

                   สวัสดีครับ ตัวผมชื่อ "นาย" เป็นนักเรียนชั้นม.6เรียนสายวิทย์คนิต หน้าตาแย่แล้วยังมีผลการเรียนแย่มากเลยมักจะถูกคุณพ่อดุเรื่องการเรียนเป็นประจำ วันนี้เป็นวันประกาศผลนักเรียนที่มีสิทธิ์เข้าศึกษาในสาขาภาษาอังกฤษ ซึ่งตอนนี้เวลา15:00น.ผมนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ลุ้นผลคนเดียวที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ออกไปทำธุระข้างนอก จึงเป็นโอกาสดีที่ผมจะดูผลแอดมิดชั่น ผมทำใจอยู่หลายชั่วโมงกว่าจะกล้าเข้ามาดู ผมกลั้นหายใจนับ 1.....2......3.......   แล้วคลิ๊กเข้าไปดูผลปรากฏว่า"ผมไม่ติด"ครับ ความรู้สึกแรกคือเสียใจมากมันแน่นในอกหายใจไม่ออก ไม่นานก็มีน้ำใสใสไหลอาบทั้งสองแก้ม ผมร้องไห้หนักมากและร้องไห้คนเดียวจนค่ำ รู้สึกตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงรถคุณพ่อคุณแม่เข้ามาจอดในบ้านแล้ว ผมเปิดดูเวลาในโทรศัพท์ตอนนี้เวลา18:00น.แล้วครับ  ผมเลยคิดจะไปอาบน้ำกินข้าวเพื่อบอกเรื่องนี้กับท่านทั้งสอง เมื่อผมลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วเดินไปที่หน้าต่างเห็นลมพัดแรงมากคล้ายพายุจะเข้าฝนต้องตกแน่นอน แต่เหนือสิ่งอื่นผมยังเห็นพระจัทร์เต็มดวง ผมจึงปิดหน้าต่างไว้และเดินไปอาบน้้ำ ในระหว่างการอาบน้ำผมได้แต่คิดว่าคุณพ่อต้องดุแน่ๆแต่ก็ยังดียังมีคุณแม่ที่ยังเข้าใจผมและเสมอมา 

             
     18:30น. ณ ห้องครัว

                   "ลงมาทานข้าวได้แล้วนาย" เสียงแม่เรียกดังมาจากห้องครัว



                   "ครับแม่แป่บหนึ่งครับ นายกำลังลงไปครับ" 


                   เมื่อมาถึงอาหารก็ถูกวางไว้เต็มโต๊ะซึ่งมีคุณพ่อและคุณแม่นั่งรออยู่ผมเดินไปและนั่งลงข้างคุณแม่และกินข้าวได้ไม่นานคุณพ่อก็ถามขึ้นมา


                  "มหาลัยประกาศผลหรือยัง" คุณพ่อพูดด้วยน้ำเสียงเครียดๆ


                  "ประกาศแล้วครับ" พูดเสียงเบา


                  "แล้วผลเป็นยังไง"



                   ผมมองหน้าคุณแม่สั่กพักก่อนตอบคุณพ่อ "ไม่ติดครับ"



                   แล้วคุณพ่อก็โมโหตบโต๊ะเสียงดังลั่น พร้อมคำดุด่าสารพัด


                   "ฉันบอกแกรแล้วว่าให้ตั้งใจเรียน แกรมัวแต่หมกหมุ่นอยู่แต่ในห้อง ฉันให้ไปเรียนพิเศษแกรก็ไม่ไป วันๆไม่ทำอะไรเลยมั่วแต่เล่นโทรศัพท์อ่านนิยายไร้สาระ"


                  "คุณใจเย็นๆก่อน ลูกก็คงเสียใจเหมือนกัน" คุณแม่พูดห้าม


                   "ที่ผมไม่ไปเรียนก็เพราะที่พ่อให้ผมไปเรียนมีแต่วิชาพวกวิทย์คณิต ซึ่งผมไม่ชอบครับ" 


                  "ก็ฉันอยากให้แกรได้ดิบได้ดีเป็นแพทย์เป็นหมอ พี่แก้วก็เป็นหมอ พี่บอยก็เป็นเภสัช" ใช่ครับผมมีพี่2คนซึ่งเรียนเก่งแตกตต่างจากผมมาก



                   "แต่ผมไม่ได้อยากเป็นครับคุณพ่อ"


                  "ฉันพูดแกรยังมาเถียงฉันอีก มานี้วันนี้ฉันจะสอนแกรให้รู้จักว่าผลของการไม่ตั้งใจเรียนเป็นยังไง!" คุณพ่อเดินไปหยิบไม้กวาดมาแล้วจับผมลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ ผมถูกไม้กวาดฟาดลงประมาณ2-3ครั้ง แล้วคุณแม่ก็เข้ามาห้ามคุณพ่อไว้


                   "หยุดนะคุณ ลูกเสียใจมากพอแล้วคุณยังมาทำแบบนี้กับลูกอีก คิดถึงความรู้สึกของลูกบ้าง" คุณแม่พูดขณะที่จับไม้กวาดไว้


                   "ความรู้สึกอะไรกัน มันไม่เคยสำนึกที่ฉันส่งเรียนมั่วแต่เล่นไปวันๆเป็นไงละสุดท้ายก็ต้องเสียใจที่ตัวเองทำเอาไว้"


                    ตอนนี้ตัวผมสั่นและหนาวไปหมดผมเครียดมากเลยตัดสินใจวิ่งหนีออกจากบ้าน ซึ่งคุณพ่อก็ตะโกนตามหลังมา


                   "ไปเลยไม่ต้องกลับมาอีก ไป! " ซึ่งก็ตามมาด้วยเสียงคุณแม่


                   "อย่าไปนะลูกมันอันตรายพายุเข้าฝนจะตกแล้ว"


                   ผมไม่ฟังเสียงอะไรทั้งสิ้นวิ่งออกมาหน้าบ้านก็เห็นฝนตกแล้วแถมตกหนักมากจนมองเห็นทางลางๆตา ผมวิ่งจนมาถึงสะพานไม้เก่าหน้าหมู่บ้านซึ่งไม่มีที่กั้นระหว่างข้างสะพาน ผมวิ่งเกือบถึงกลางสะพานแล้วแต่เหตุไม่คิดด็เกิดขึ้นผมสะดุดลื่นล้มลงกลางแม่น้ำ รุ้ตัวอีกทีก็จมอยู่ลึกมากมองขึ้นไปเห็นแสงหนึ่งส่องลงมายังใต้แม่น้ำมันสว่างมากและส่องมาที่ผม ผมพยายามว่ายน้ำกลับขึ้นไปจนถึงแสงนั้นบนผิวน้ำ ไม่นานผมก็ไม่รู้สึกไม่ได้สติอีกเลย



    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น