คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [OS] From Now On,Youre Mine (ChanBaek)
OS : From Now On,You’re Mine
Couple : Chanyeol X Baekhyun ft.EXO & VIXX
PG : 15
From Now On,You’re Mine
นอน ออนเนา ามุน อิบูโร นัล โบมยอ
ุมัะมอผม้วยริมฝีปาที่ปิแนบสนิทอยู่เสมอ…
เััล ีันนึล ัลราโ
อให้ผมให้เวลาุิหน่อย…
ีรับผมปาร์ านยอล หรือที่เพื่อนๆทั้โรเรียนอบเรียผมว่าไอ้เอ๋อ ไอ้หยอย วันนี้ผมะมาสารภาพรัับ แบฮยอนล่ะรับ~ มีีรีเป็นถึาวอโรเรียนมัธยม้นJinki highschool เียวนะร้าบบบบ
“เห้ยเอ๋อานหยอยุะรีบไปไหนรับ ไม่มีใรแย่โรอาหารุไปหรอ” แหรือไอ้เินเพื่อนมหาสุเิ่มเพียนเียวอผมทัึ้นเมื่อเห็นพบรีบร้อนเ็บอไปโรอาหารอย่ารวเร็วแบบที่ไม่เยเป็นมา่อน
“ไอุ้เินรับนี่แลืมไปแล้วหรอว่าวันนี้วันสำัอผมเลยนะรับุเิน” พอผมพูบมันทำหน้าิัพั่อนะร้อ “อ๋อ” เมื่อนึึ้นไ้ว่ามันลืมอะไร
“ั้น็สู้ๆนะเว้ยเพื่อน ไปๆรีบไปิน้าวไ้แล้วเี๋ยวหมาบพั” หลัานั้นผมับแ็รีบวิ่ไปิน้าวแล้วแมัน็บอผมว่ามันะรอผมอยู่ที่ห้อสมุแล้วพวผมึแยย้ายันไป
ผมมายีนอยู่ที่สถานที่นัหมายผมส่หมายไปหาแบฮยอนเพื่อนอนประถมที่ผม็ไม่รู้ว่าผมแอบไปอบเาั้แ่เมื่อไหร่ผมเยะบอสารภาพรัับเาแ่วันบ ป.6เาลับหายไปไม่เยิ่อมาอีเลยพอมาเอผมอน ม.้นเา็ทำัวเหินห่าไม่เยทัทายหรือุยับผมอี…
“มีปัหาอะไรับัน?”แบฮยอนพูับผม้วยแววาเยาพร้อมับ้มมอนาฬิาเป็นพัๆเหมือนไม่อยาอยู่ที่นี่นาน
“อะ…เอ่อ ..ะ ือ ผ…ผม” ผมพูะุะั้วยวามื่นเ้นนแบฮยอนทนไม่ไหวเลยโพล่ออมา
“นี่ะอ้ำๆอึ้ๆอีนานไหม! ันรีบนะ! ถ้าไม่มีอะไรันลับละ เสียเวลา”แบฮยอนพู้วยน้ำเสียิะโมโหึ้นมานิๆ่อนะ่อยๆเินออไปผมึรีบพูวามในใอผมออมา
“ผมอบนายแบฮยอน ปาร์านยอลรับยอนแบฮยอน เป็นแฟนันนะ” แบฮยอนอึ้ไปัพั่อนะลับมามอผม้วยสีหน้าเย็นาเ่นเิม
“อี 3 วัน ปาร์านยอลให้นายมารอที่นี่แล้วันะมาให้ำอบนาย” แบฮยอนทิ้ำพูไว้แบบนั้นแล้วเินาไปโยไม่หันมามอผมอี
เน โเบเ เับบึล มีรอี
ผลัไสำอบอำสารภาพอผม…
นอน อีเยา ัึน มโรีโร นัล บุลโร
ในที่สุุ็เรียผม้วยเสียแผ่วเบา…
3 วัน่อมา
ผมลับมาสถานที่นัหมายอีรั้ ผมลุ้นำอบาปาแบฮยอนเป็นอย่ามานนอนไม่หลับมา 3 วันเ็มๆ ผละออมาเป็นไนะ… นั่น!แบฮยอนมาแล้ว ผมรีบรไปหาเาทันที
“ำอบละรับ” ผมถาม้วยสีหน้าื่นเ้นนเ็บไม่อยู่ แ่แบฮยอนมอผม้วยสีหน้าราบเรียบเ่นเิม่อนะแสยะยิ้มแล้วพูออมา
“อย่านายน่ะิว่าัวเอีพอับันแล้วั้นหรอ อโทษนะันไม่อบผู้ายเยๆเิ่มๆแบบนี้!!” หลัาที่แบฮยอนพูบผมรู้สึอบาร้อนผ่าว ้อารออไปารนี้ให้เร็วที่สุหัวใผมเหมือนแหลสลายไป่อหน้า่อานที่ผมรัแ่เาไม่รัผม…
1อาทิย์่อนะบมัธยม้น
“เห้ยแะไปแนาาับเราริิ!!!” เินพู้วยวามใที่อยู่ๆผม็ะไป่อ่าประเทศับมัน
“เออ ไปริๆ อยาไปเปลี่ยนแปลัวเอใหม่” ผมบอเิน ไอ้เิน็พยัหน้าหึหัแล้ว็นัวันไปเรียน่อับผมึ่ผมับมัน็ไม่ไ้ลาเพื่อนๆเพราะพวผม้อารที่ะไปันแบบเียบๆโยไม่ให้ใรรู้
3 ปี่อมา
“เห้ยไอุ้นัร้อรับรุารีบๆเิน้วยรับ” ผมะโนบอไอ้เินที่อนนี้ีวิมันพลิผันไ้ไปเป็นนัร้อในวเอ็โ รวมทั้ผม้วย
“เออร้าบ ไอุ้านยอล รอเมียแปบิวะ!!!เี๋ยวเมียบ่น” ไอ้เินะโนอบมาแ่่วหลัๆเหมือนเสียเบาลแปลๆนะ หึๆ
ผมลับมาในลุที่ใรๆ็้อเหลียวหลัมามอผม หลัาที่ผมไปแนาาผมไปเอับแมวมอพวเา่วยันเปลี่ยนลุผมับเินนพวผมมีวามมั่นใมาึ้นไม่เิมเหมือนแ่่อน ผมัผมสั้นลเลิใส่แว่นายอมผมสีำสนิทและแ่ัวให้เ้าับแฟั่นส่วนไอ้เิน็เลิใส่แว่นหัแ่ัวูีึ้นนผมับมันมีแฟนลับล้นหลามและที่สำันะรับไอ้เินมันิ่ไปมีภรรยา่อนผมื่อิ่วหมิน นในวอีนรับ - -”
อนนี้ผมะลับมาทวรัรั้แรอผมืน เพราะผมะลับมาเรียนมหาลัยที่นี่่อพร้อมับทำานไป้วยรับแล้วผม็สืบมาแล้วว่าแบฮยอนเรียนมหาลัยไหนและผม็ะามเาไป
@ SM University
ผมให้ผู้ัารอผม่วยิ่อเรื่อารสมัรเรียนอผมให้รับ ่วนั้นผมึมีเวลาว่าผมึเินสำรวโรเรียนไป้วยและผม็เห็นแบฮยอนรับเาำลัร้อไห้อ้อนวอนผู้ายนหนึ่อยู่
“พี่เอ็น อร้ออย่าทิ้แบไป ฮึ..ฮืออ” แบฮยอนร้อไห้ อ้อนวอน อย่าที่ผมไม่เยเห็นมา่อนแ่ผู้ายนนั้นับสลัแนทิ้ไม่หันับไปมอแบอี ผมเลยรีบวิ่ไปูอาารอแบฮยอนทันที
“เป็นอะไรรึเปล่ารับ?” ผมถามออไป่อนแบะวัสายาับมามอผมแล้วทำหน้าใ
“านยอล! านยอลใ่ไหม?” แบถามผมแ่ผมยัไม่ทันที่ะไ้อบอะไร ผู้ัาร็มาเรียผมะ่อนผมึรีบวิ่ไปโยไม่ทันไ้บอลา
โิมมือเร นนึล อนเนมยอ
ุ่อยๆส่มือมาให้ผม…
อูรี ารัึล มิอบูาโ
และบอว่าุอยาะเื่อในวามรัอเรา…
หลัาวันนั้นผม็เอับแบฮยอนบ่อยึ้น แบฮยอนไม่เย็นาับผมเหมือนแ่่อน แบฮยอนอโทษผมและอให้ผมับเาบันใหม่อีรั้
ันอรี บาเรวัอน ีึม อี ุนัน
ผมรอเวลานี้มานานแล้ว…
เนา นารึล บันาุน ุนัน
่วเวลาทีุ่ยอมรับในัวผม…
อีอ ฮานามันนึน เนเ ยัเ
ผมะสัาับุ้วยสิ่หนึ่นี้…
โอนึลบูทอ นอน แน ยอานิา
เพราะว่าุือผู้หิอผมนับานี้ไป…
นา อานิน นัมานึน ยอาโ โบี มา
อย่าไ้มอนอื่นที่ไม่ใ่ผม…
ผมับแบฮยอนไปัน้วยีมาลอใน่วเวลาที่บันแ่เหมือนเา็ยัลืมผู้ายนนั้นไม่ไ้พอผ่านะอผู้ายนนั้นแบฮยอนมอหาเาลอนระทั่วันนี้แบฮยอนเอเาและมอ้วยสายาที่ห่วหาแ่เาับไม่สนใันิ
“แบฮยอนรับานี้ไปมอแ่ผมนเียวเท่านั้นนะรับ ุือนอผมห้ามมอใรผมหว” ผมบอออไป้วยอารม์ที่ิะหุหิเล็น้อย
“อื้อ านี้ไปเราะไม่มอใรเราะมอานยอลนเียว” แบฮยอนบอผม ผมีใมาอแบฮยอนแน่นไม่มีทีท่าว่าะปล่อยนระทั่เสียโทรศัพท์ผมัึ้นผมึอัวไปรับโทรศัพท์ไม่ให้แบฮยอนเห็น
“ว่าไ มีไรไอ้เอ็น” ผมพูับปลายสายเพื่อนสนิทที่เยอยู่แนาา้วยันพร้อมระุยิ้ม
“แหม มึสมหวัเสร็ลืมูเลยนะรับเพื่อน อย่าลืมสัานะเว้ย” เอ็นพู้วยน้ำเสียิล้อเลียนแถมู่เรื่อสัาอี่าหา
“เออ ไม่ลืมหรอเี๋ยวส่เินเือนนี้ไปให้ แ่นี้นะเี๋ยวแบเห็น ิ้~” ผมวาสาย่อนะหันไปยิ้มให้แบฮยอนที่เินมาหาผมเพื่อไปทาน้าว้วยัน
__________________________________________________________
ุยับไรท์เอร์
เย้เสร็ไปอีนึอนอาะๆไปันิเพราะไรเอร์็มึนเหมือนันแหะๆๆยัไ็ฝาิม้วยนะร้าบบบบ
:) Shalunla
ความคิดเห็น