อ๋องจอมมารสู่ยอดสามี

เพื่อรักษาตำแหน่งชายาอ๋อง เขาจะร้ายกาจต่อนางเพียงใดก็ทนได้ เว้นก็เสียแต่  

"ข้ามิยอมให้เด็กคนนี้ได้เกิดมาเด็ดขาด เจ้าจะหาทางเอาออกเองหรือให้ข้าจัดการ!"

นางตั้งครรภ์บุตรของเขา?

นี่อยู่เหนือความคาดหมายของนางอย่างไม่ต้องสงสัย เหตุใดเด็กคนนี้จะต้องมาเกิดในเวลานี้ด้วยเล่า?

ในขณะที่หญิงสาวยังไม่สามารถจัดการความรู้สึกนึกคิดของตนเองได้ว่าควรทำอย่างไรต่อไป เสียงทุ้มอันเชือดเฉือนก็ดังขึ้นมาอย่างโหดเหี้ยม

"ข้าไม่มีวันให้เด็กคนนี้เกิดมาเด็ดขาด เจ้าจะเอาออกเองหรือให้ข้าจัดการ"

น้ำเสียงเยือกเย็นกล่าวออกมาชัดทุกถ้อยคำ แววตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความรังเกียจและโกรธแค้นอยู่เก้าในสิบส่วนราวกับต้องการเผื่อแผ่ความขยะแขยงให้ทารกในครรภ์ของนางด้วย

"ท่านอ๋อง เด็กคนนี้เป็นบุตรของพระองค์นะเพคะ"

"เด็กในท้องของเจ้ามิใช่ลูกของข้า"

ชายหนุ่มเค้นลอดไรฟัน มือทั้งสองข้างกำติดกันแน่น มองดูอีกฝ่ายที่ตัวสั่นระริก ขบเม้มริมฝีปากอย่างขมขื่น

แม้กระทั่งทารกในท้องของนาง เด็กที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเขาก็ไม่ยินยอมให้คลอดออกมา

ถึงตอนนี้นางเข้าใจแล้วว่าความพยายามตลอดระยะเวลาหนึ่งปีของนาง นอกจากจะไม่ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองดีขึ้นแล้ว กลับกลายเป็นความเกลียดชังที่ลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิม

"ท่านอ๋อง?"

คราวนี้หญิงสาวตัวสั่นไหว พยายามสบสายตาอีกฝ่ายอย่างเว้าวอน แต่ดูเหมือนว่านอกจากสิ่งที่นางร้องขอจะไม่มีประโยชน์แล้ว ยังทำทำให้โทสะของเขาทวีความเข้มข้นขึ้นอีกด้วย

เพียงพริบตาเดียวร่างสูงใหญ่ก็เข้าไปใกล้พร้อมกับใช้มือข้าวหนึ่งโอบรัดลำคอของนางไว้แน่นจนเกิดเป็นรอยนิ้วจ้ำแดง

น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงมากระทบกับหลังมือจนรู้สึกอุ่นชื้นขึ้นมา ทว่าก็มิได้ทำให้เขาเปลี่ยนใจ

"อีกเจ็ดวันหากเด็กคนนี้ยังมีชีวิตรอดอยู่อีก ข้าจะจัดการทั้งเจ้าและมารหัวขนก้อนนี้ให้สิ้นซากไปเอง!"