คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 1
Chapter 1
“เห้ยยย!! พวกแกเห็นนี่ยัง” จองอึนจีวิ่งเข้ามาในห้องทำงานของโบมีอย่างรีบร้อน ก่อนจะโยนนิตยสารชื่อดังลงตรงหน้าเพื่อนทั้งสอง
“ไอ่อึนจี แกจะเสียงดังในออฟฟิศฉันทำไม เดี๋ยวพนักงานเค้าก็ตกใจกันหมด
คนจะทำงานทำการโว้ยยย!!”
ยุนโบมีบ่นใส่เพื่อนตัวแสบที่เพิ่งจะโวยวายไปเมื่อกี้
“ไอบมอย่ามาเว่อร์ ฉันเเห็นแกนั่งสับปะหงกอยู่เมื่อกี้ แกดูนี่ๆ เราสามคนติดอันดับเฟ้ย”
จองอึนจีพูดพลางเอานิ้วจิ้มๆบนนิตยสารที่กางอยู่บนโต๊ะ
“ 10อันดับหญิงสาวผู้มีสเน่ห์ต่อเพศเดียวกัน... ” ยุนโบมีอ่านหัวข้อข่าวเสียงดัง
“เห้ยย ละทำไมฉันได้ตั้งที่3อ่ะ โห้ยย นี่มันโพลไม่มีคุณภาพแล้วอย่าไปสนใ....
โอ้ยยย!! ” บ่นยังไม่ทันจบก็ฮายองก็โดนอึนจีป้าบเข้าให้กลางกบาล
“โอ้ยยย พี่มาตบหัวฉันทำไมเนี่ย เจ็บนะเฟ้ย” ฮายองบ่นก่อนจะเอามือลูบหัวป้อยๆ
“น่าหมั่นไส้จริงๆนะแกเนี่ย หนังสือไม่ไปเรียนหรอถึงได้มานั่งอยู่นี่น่ะ มหาลัยน่ะไปบ้าง”
อึนจีบ่นน้องตัวแสบ ที่กำลังนั่งเล่นเกมอย่างเมามันส์ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามา
“โอ้ยยย โตแล้วเค้าไม่เรียนกันหรอก คาบนี้โดดได้ สบายๆ”
“ได้ๆ เดี๋ยวฉันจะโทรฟ้องคุณอาที่อเมริกา ว่าแกโดดเรียน”
โบมีพูดพลางทำท่าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา จนโอฮายองต้องรับตะครุบมือคนพี่ไว้
“โห้ยยย พี่บมอ่ะ อย่าแกล้งดิ่!! เออๆ เดี๋ยวผ่านด่านนี้จะไปเรียนละ ขอฆ่าบอสก่อน”
ฮายองบ่นก่อนจะกดยิกๆลงบนโทรศัพท์เครื่องหรู
อึนจีกับโบมีได้แต่หันมายิ้มให้กันอย่างสนุกสนานที่จัดการน้องตัวแสบได้
“ฉันว่าแล้วว่าแกต้องได้ที่1ไอบม ฉันว่าแล้ว!!” จองอึนจีพูดพลางเอามือตบโต๊ะเบาๆ
“คนมันหน้าตาดีอ่ะนะ ก็เป็นเรื่องธรรมดา” ยุนโบมีพูดเสียงขรึม เก๊กหน้าหล่อ
ป้าบบบ!! เป็นอีกครั้งค่ะคุณกิตติ ที่จองอึนจีต้องใช้ความรุนแรง
“โว้ยยย มั่นหน้าทุกตัวพวกแกนี่...ถ่อมตัวกันบ้างโว้ยย ให้มันน้อยๆหน่อย!”
อึนจีบ่นพลางส่ายหัวไปมา
“ไอ่อึนจี... เจ็บ แงงงงงง นี่แกตบหัวผู้บริหารในออฟฟิศหรอฟะ มือก็ใหญ่ ฮึ่ย
ฉันจะเรียกพี่รปภ.แน่ถ้ามารังแกฉันอีกที” ยุนโบมีขู่เสียงเขียวก่อนจะเอามือลูบหัวป้อยๆ น้ำตาคลอเบาๆ (ไรท์: ดราม่าเว่อนะบม 5555555555)
“ ปีนี้เป็นปีของแกแล้วแหละไอ่บม ข่าวเรื่องแกเรียนจบแล้วเข้ามาช่วยยุนคอร์เปอเรชั่น บริหารงานสร้างกำไรมหาศาลทำให้คนเค้าจับตามองแกกัน ฮอตสุดๆ ”
อึนจีรีบเปลี่ยนเรื่องคุยเมื่อได้ยินคำว่าเรียกพี่ยาม
“แกก็ใช่ย่อยน่า ตั้งแต่ซิงเกิ้ลฮานึลบารากีออก สาวเพียบ ได้ที่2ไปครอง อิอิ”
93ไลน์ชมกันเองก่อนจะตีมือ ไฮไฟฟ์!
“โอ้ยยย พูดจาให้มันเกรงใจคนได้ที่3หน่อยเส้ ฆ่าบอสเสร็จก็ว่าจะฆ่าพวกพี่ต่อเนี่ย” โอฮายองเงยหน้าจากเกมส์ขึ้นมาโวยวายใส่พี่ทั้งสอง
“ฆ่าฉันเสร็จ วิญญาณฉันก็จะโทรหาคุณอา พ่อของแก ว่าแกโดดเรียนมาฆ่าฉัน”
ยุนโบมีพูดพลางทำหน้าเจ้าเล่ห์
“โอ้ยยย เอะอะก็ขู่น้อง งอนแล้ว ไปกว่า” โอฮายองหน้ามุ่ยทำท่าจะลุกขึ้น
“นี่แน่!! นั่งลงเลย จะบ่นทำไม พวกฉันสองคนทำงานทำการ ติดอันดับก็ไม่แปลก แต่แกเด็กนักศึกษาธรรมดา ได้ที่3ไปครองซะงั้น เพลเกิลคราวก่อนก็ได้ที่1 ชนะพวกชั้นเห็นๆ”
อึนจีแจกมะเหงกหนึ่งที ก่อนจะอธิบายให้เด็กโย่งฟัง
ระหว่างที่ทั้งสามกำลังคุยกันอยู่นั้น ใครบางคนก็ปรากฏตัวขึ้นที่ห้องทำงาน
“ทำอะไรกันอยู่คะ เสียงดังเชียว”
เสียงหวานๆดังขึ้นจากเจ้าของเสียงที่มีใบหน้าสะสวย
“นาอึนอ่าาา มาแล้วหรออออ”
โบมีร้องเสียงดังเมื่อเห็นซนนาอึนที่เดินเข้ามาพร้อมกับขนม
“ดีใจที่เห็นฉันหรือของกินกันแน่คะเนี่ย” นาอึนพูดพลางทำหน้างอนๆใส่โบมี
“ก็ต้องเธอน่ะสิ จะเห็นของกินสำคัญกว่าได้ยังไง”
ยุนโบมีออดอ้อนแต่ไม่ละสายตาไปจากกล่องคุ้กกี้ร้านโปรดของเธอ
“ไม่ต้องมาพูดเลยยย เข้ามาพี่ยังไม่มองหน้าฉันเลย มองแต่คุ้กกี้ นี่แน่ะ!!”
ซนนาอึนบ่นก่อนจะหยิกเบาๆลงไปที่แก้มขาวๆอวบๆของคนพี่
“โอ้ยยย เจ็บนะ อ่ะ.. แบบนี้สนใจรึยัง!!”
ยุนโบมีพูดก่อนจะหอมฟอดใหญ่ลงบนแก้มเนียนของนาอึน
“โอ้ยยย ไปสวีทกันไกลๆได้มั้ย ลำไย!”
ฮายองบ่น(ด้วยความอิจฉา อยากให้เค้าจุ้บบ้างว่างั้น 55555555)
“เอ้อ ฉันก็ไม่แปลกใจหรอกที่หนังสือพิมพ์จะลงข่าวว่าพวกแกกิ๊กกันเนี่ย ยังกะแฟน”
อึนจีบ่นบ้าง (นี่ก็อิจฉาา 55555555555)
คำแซวจากคนทั้งสองทำให้ซนนาอึนหน้าแดง ในขณะที่ยุนโบมีคุ้กกี้เต็มปาก นั่งเคี้ยวตุ้ยๆด้วยความเอร็ดอร่อย
ใช่แล้วค่ะ ซนนาอึนชอบยุนโบมี ชอบมานานแล้วตั้งแต่จำความได้
**สิบปีก่อน
ซนนาอึน คุณหนูตัวเล็กหน้าตาน่ารักกำลังเดินไปเรื่อยๆตามทางในหมู่บ้านหรู ก็เธอออกมาเดินเล่นกับพี่เลี้ยงแล้วดันหลงทางซะได้เนี่ย ยิ่งคิดก็ยิ่งกลัว มือเล็กๆกอดตุ๊กตาในมือแน่น ก่อนจะเดินไปเรื่อยๆ
“อันยองจ้ะน้องฉาว จาไปไหนหยอ ตุ๊กตาตัวนั้น พี่ขอได้อ้ะเป่า!!”
เด็กผู้ชายตัวอ้วนกลมกระโดดออกมาขวางหน้าเธอไว้ พร้อมกับเด็กผู้ชายอีกหลายคน
เด็กน้อยตัวสั่นเทาด้วยความกลัว ก่อนจะปิดตาแน่น ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที เด็กน้อยได้แต่คิดในใจ ซนนาอึนอยากจะร้องไห้เสียตรงนั้น
แต่ทันในนั้น มืออุ่นๆนิ่มๆของใครบางคนก็เข้ามาจับเธอไว้ก่อนจะดันตัวเธอไปหลบข้างหลังเค้า นาอึนค่อยๆลืมตาขึ้นมาก่อนจะพบกับเด็กผู้หญิงที่ตัวโตกว่าเธอไม่มากนักกำลังยืนบังเธอไว้จากเด็กผู้ชายเหล่านั้น
“มาอีกแย้วหยอ ไอ้ยุงโปมี ถอยไปเยย ชั้นจาเอาตุ้กตา!!” เด็กอ้วนโวยวายเสียงดัง
“แกนั่นแหยะ ถอยไปเยยยย อย่ามายังแกคนตัวเย็กกว่าฉิ่!!” ยุนโบมีเถียงเสียงดัง ก่อนจะบีบมือคนตัวเล็กเบาๆ พลางหันมากระซิบใส่ซนนาอึน
“นิ่ ไม่ต้องกัวน้าาา ชั้นจะไม่ให้พวกนี้มาทำอาไยเทอแน่ๆ ไม่ต้องย้องห้ายน้า ยออยู่ตงนี้ก่อน เดี๋ยวจัดกานพวกนี้เฉดจาพาไปฉ่งบ้าน” โบมีพูดก่อนจะลูบหัวเด็กน้อยเบาๆ
เมื่อพูดจบ ยุนโบมีก็วิ่งเข้าไปกลางดงเด็กชายเหล่านั้น ก่อนจะอาละวาดด้วยวิชาเทควอนโดที่เรียนมา เพียงเวลาไม่ถึงห้านาที เด็กผู้ชายเหล่านั้นก็วงแตก ร้องไห้ขี้มูกโป่งวิ่งกลับบ้านไปคนละทิศ
ซนนาอึนได้แต่ยืนอึ้งกับสิ่งที่ได้เห็น ถึงโบมีจะตัวโตกว่าเธอ แต่ก็ตัวเล็กกว่าเด็กผู้ชายพวกนั้นมาก แต่กลับจัดการทั้งหมดให้วงแตกได้ภายในเวลาไม่ถึงห้านาที
“เยียบย้อยย ปัยกานเถอะ เดี๋ยวชั้นจะพาเทอไปฉ่งบ้านน้า บ้านเธอคือที่พึ่งย้ายมาใหม่ใช่อ้ะเป่า เทอคือตะกูนซนใช่มั้ย เห็นป่ะป๊าเย่าหั้ยฟังอยู่”
นาอึนได้แต่พยักหน้าหงึกๆให้คนตรงหน้า
“นี่ๆ ไม่ต้องย้องไห้แย้ว ชั้นชื่อยุงโบมีน้า ต่อไปนี้ชั้นจะปกป้องเทอเอง ไม้ให้คัยมาแก้งเทอได้อีก” ยุนโบมีพูดก่อนจะเอื้อมแขนสั้น เอานิ้วอวบๆไปเช็ดน้ำตาบนหน้าคนตัวเล็ก
มือเล็กๆจูงกันไปจนมาหยุดที่หน้าบ้านของตระกูลซน ที่กำลังวุ่นวายเพราะตามหาคุณหนูตัวเล็ก
“นาอึนนนนน มาแล้วหรอลูก เป็นอะไรรึเปล่า เจ็บตรงไหนมั้ยลูก”
ชายหน้าตาดีวัยกลางคนรีบวิ่งเข้ามาสวมกอดลูกสาวแน่น
“ไม่เป็นไยค่ะพ่อ พี่ยุงโปมีช่วยหนูไว้” เด็กน้อยยิ้มร่าก่อนจะชี้ไปที่โบมีที่กำลังยืนยิ้มแป้น
แม้เหตุการณ์จะผ่านไปสิบกว่าปีแล้ว แต่นาอึนยังจำภาพวันนั้นได้ดี ภาพที่ทำให้เธอตกหลุมรักยุนโบมีมาจนถึงทุกวันนี้
“พี่นาอึนเป็นอะไรรึเปล่า นั่งยิ้มอยู่คนเดียวน่ะ!!”
ฮายองตะโกนถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นพี่สาวคนสวยนั่งยิ้มเหมือนคนบ้า
“ป่าวซะหน่อย... พี่บมกินดีๆสิคะ เลอะหมดแล้วว”
นาอึนตอบก่อนจะหันไปหยิบทิชชู่มาเช็ดปากพี่ยุงโปมีของเธอเบาๆด้วยความเอ็นดู
ถึงเวลาจะผ่านไปแค่ไหน ถึงตอนนี้เธอจะสูงกว่าโบมีแล้ว แต่สำหรับนาอึนพี่โบมีก็ยังเป็นเด็กน้อยที่ตัวโตกว่าเธอนิดหน่อยและคอยปกป้องเธอไว้จากอันตราย :)
**แปะรูปพี่โบมีกับน้องซนนาค่ะ
————————————————————————————————
คุยกันก่อน
ขอบคุณทุกคนที่มาติดตามกันนะคะ นี่เป็นนิยายเรื่องแรกของเราเลย ต้องบอกไว้ก่อนว่าเรื่องนี้บมเป็นเมะน้าา หาอ่านได้ยากในไทย แต่เราชอบรู้สึกว่าบมดูเท่ๆแมนๆ เลยอยากอ่านบมเป็นเมะบ้าง พอไม่มีให้อ่านเลยแต่งเองซะเลย 555555555 สำหรับตอนแรกก็ปูเรื่องก่อนเนอะ ตัวละครยังออกไม่ครบ แต่เดี๋ยวตอนหน้านางเอกอย่างคุณหนูโชรงมาแน่นอนค่า ยังไงก็ติชมกันได้นะคะ เม้นคุยกันจะดีมากเลยค่า ต้องการคำแนะนำและกำลังใจเพราะเป็นเรื่องแรก 555555555555555
** ตอนพาร์ทวัยเด็กของบมกับนาอึนอ่านยากนิดนึงนะคะ ใช้ภาษาวิบัติเพราะอยากให้ได้ฟีลเด็กน้อยพูดไม่ชัดคุยกันค่า
ความคิดเห็น