เหยื่อรักซาตาน

เหยื่อรักซาตาน

(ภาค2 ของกลโกงเสน่หา) เรื่องราวความรักของคนทั้งสองคู่

ชิลา ฮันซีโอน & วิวาห์

เฮดเวน อินกริด & ยี่หวา

 

บางบทบางตอน

            “ปล่อยฉันไปเถอะ เพราะนายก็มีผู้หญิงเยอะแยะแล้วหนิ นายยังจะเก็บฉันไว้อีกทำไม?” เสียงเครือของวิวาห์บอกขึ้นพร้อมกับนัยน์ตาคู่งามที่จ้องมองเขาอย่างไหวระริก เขาจะใจร้ายกับเธอไปถึงไหน เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะขโมยเงินของเขาไปสักหน่อย

 

           “ก็อยากปล่อยเธอไปอยู่หรอก แต่ฉันกลัวขาดทุน มันจะไม่คุ้มค่าเอาน่ะสิ ฉันเสียเงินไถ่ตัวเธอไปตั้งหลายสิบล้าน ขืนปล่อยตัวเธอไปมันก็ไม่สนุกง่ายๆน่ะสิ! เธอว่าไหม(?)” ชิลาบอกพร้อมกับยิ้มเหี้ยมกระด้างให้กับหญิงสาว

            “นายมันคนใจร้าย ใจดำ ไร้มนุษยธรรมที่สุดเลย! นายทำอย่างนี้กับผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฉันได้ยังไง?” เสียงหวานแว้ดต่อว่าเขาอย่างกรุนโกรธมากมาย หากแต่อิสระที่เธอฝันถึงนั้น มันคงไกลกว่าที่จะเอื้อมออกไปทุกทีสินะ! เขาก็บอกไปแล้วหนิว่าเขาจะไม่มีวันที่จะยอมปล่อยตัวเธอออกไปง่ายๆแน่

           “เห่! รังแกผู้หญิงน่ะมันงานถนัดของฉันเลยนะ!” ชิลาบอกอย่างยั่วเย้าคนตรงหน้า ร่างบางนัยน์ตาเครือเม้มปากแน่น มือหนาคว้ากระชากเอวบางเข้ามาปะทะอกกว้างอย่างรุนแรง

           “มนุษย์หน้าเงินอย่างเธอโกรธเป็นด้วยรึไง?” เสียงหวนกระชากบอกก่อนจะฉกริมฝีปากอันร้อนผ่าวลงแตะดูดเม้มที่เรียวปากอิ่มของเธออย่างเร่าร้อน

            “เธอทำหน้าเครียดทำไม? เป็นแค่ของเล่นของฉันเธอไม่จำเป็นต้องเครียด เพราะเธอได้สนุกแน่ที่รัก!” เสียงหวนประชดบอกร่างบางที่เขาซอกไซ้ลำคอขาวผ่องของเธออย่างช้ำชองและเร่าร้อน

……………………………

             “ร้องไห้ทำไม? แค่จะถูกผู้ชายทิ้งแค่นี้ ทำไมเธอต้องร้องไห้เสียน้ำตาด้วย?” เสียงหวนกระด้างฟังดูไร้หัวใจบอกร่างบางที่สะอื้นน้ำตาไหลพรากเกาะเรียวขาแกร่งของเขาเอาไว้แน่น

             “ฉันไม่อยากถูกคุณทิ้ง ขอร้องละนะคะคุณเฮดเวน คุณจะให้ฉันเป็นอะไร หรือทำอะไรให้คุณก็ได้ แต่ขออย่างเดียวเถอะนะคะ ได้โปรดอย่าทิ้งฉันไป ฮืออออออออออ” ยี่หวาร้องไห้เกาะขาเขาไว้ ร่างบางนั่งกับพื้น เธอจะไม่ยอมเสียเขาไปแน่ เขาต้องไม่ทิ้งเธอไป มันไม่มีเหตุผลที่ทำไมเฮดเวนถึงจะต้องมาทิ้งเธอ ทั้งๆที่เธอก็ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักอย่าง

             “นี่ยัยเฉ่ม!  ซื่อๆอย่างเธอฉันคงจะไม่เก็บเอาไว้ใช้ในสต็อกนานหรอกนะ น่าเบื่อจะตาย! ไปโหยหาความรักจากที่อื่นเถอะไป๊!” เสียงหวนกระด้างสะบัดบอกอย่างไม่แคร์ ร่างโปร่งสูงกำยำใบหน้าหล่อเหลาสะบัดมือเรียวออกจากลำแข้งของเขาอย่างไม่ใยดี

            “นี่เงินค่าตัวของเธอ ที่อุตส่าห์อยู่ทนรองมือรองเท้าของฉันจนฉันเบื่อได้ เมื่อได้เงินแล้วก็รีบๆไสหัวไปไกลๆจากฉันซะ!” เฮดเวนทิ้งเงินปึกใหญ่หนึ่งโยนลงบนใบหน้าสวยอ่อนหวานของยี่หวา

             ไม่จริงใช่มั้ย! คำพูดเขามันรุนแรง การกระทำของเขามันช่างแตกต่าง ดุเดือด โหดร้ายและป่าเถื่อนหยาบกระด้าง จนเกินที่เธอจะทนได้ ทั้งๆที่รักเขาได้จนหมดหัวใจ หากแต่กิริยาการกระทำนี้ของเขามันก็ทำให้เธอรู้สึกเกลียดชังเขาขึ้นมาได้ในเวลาเดียวกัน

            “ขอบคุณนะคะที่คุณเบื่อฉัน! และต่อแต่นี้ไปคุณไม่ต้องเป็นกังวล เพราะฉันจะไม่มีวันเฉียดกรายเข้ามาใกล้กับรัศมีใบหน้าคุณ ให้คุณเห็นหน้าฉันอีก” เสียงเข้มกังวานโพล่งขึ้นตรงกันข้ามกับความรู้สึก ยี่หวาเดือดแค้นคับแค้นใจเป็นที่สุด รักมากมาย ทุ้มเทให้ทุกอย่าง แต่ผลสุดท้ายที่เธอได้รับจากเขา เฮดเวน อินกริด คือ การถูกเขาทอดทิ้ง สลัดโละลงถังขยะเหมือนกับสิ่งของเน่าๆที่ไร้ราคาที่เขาไม่ต้องการ

            “ก็ดี! ทำให้ได้อย่างที่พูดก็แล้วกัน! รีบไสหัวของเธอออกไปจากคอนโดของฉันได้แล้ว และอย่าได้มาเหยียบที่นี่อีก” เฮดเวนบอกเสียงเข้มหวน ร่างบางสั่นไหวยะเยือก เธออยากจะเมินหน้าหนีจากเงินปึกใหญ่ก้อนโตตรงหน้า หากแต่ทว่าในวินาทีนี้เธอจะทำมาเป็นหยิ่งไม่ได้ นึกถึงผลพวงระยะยาวเข้าไว้สิ! ในอนาคตอันสั้นนี้เธออาจจำเป็นต้องใช้มันเพื่อไปตั้งตัวอยู่ที่ไหนสักแห่ง มือเรียวบางหอบเอาเงินที่เขาทิ้งเอาไว้ให้ตรงที่ปลายเท้าของเธอ เฮดเวนยิ้มหยันมองจ้องร่างบางตรงหน้าด้วยสายตาดูถูกดูแคลน

            หึ! ผู้หญิงอ่อนแอ อ่อนหวาน ช่างมีหัวใจที่มักง่ายและโลเลซะยิ่งกว่าอะไรที่เขาเคยรู้จัก กลอเรียก็คงจะเป็นอย่างนั้นสินะ อีกไม่นานหล่อนก็คงจะเบื่อไอ้แฮเรียต เลิกรักมัน และก็หันมาเกลียดชังมันแทน เหมือนอย่างที่ยี่หวากำลังเกลียดชังเขาอยู่ในขณะเวลานี้
 

คำเตือน

ปล1... เป็นสตอรี่ของเพื่อนสนิททั้งสองของเกอร์ทรูด ซึ่งคำและภาษาที่ใช้บรรยายก็อาจจะสวยหรูกว่าเรื่องกลโกงเสน่หาขึ้นมานิดถือว่าอยู่ในระดับขั้นปานกลาง ที่คนโลกสวยและโลกไม่สวยก็พอที่จะอ่านกันได้
ปล2... กำหนดการอัฟ นั้นเป็นไปตามใจฉัน คือไม่แน่นอน เพราะเราเขียนแนวตามใจฉัน ถ้าคนอ่านชอบเราก็จะอัฟไว แต่ถ้าคนอ่านไม่ชอบ เพื่อนๆนักอ่านน้อย แต่เขียนไปเขียนมา เรื่องนี้เกิดเราชอบ เราก็อัฟไว (กวน!!! โครม!! โดนรีดเดอร์ถีบ!!!!) 5555 แล้วเจอกันค่ะ...ขอให้มีความสุขกับการอ่านนวนิยาย