6.2
"แหมมม ไม่รู้ดอกไม้กับหน้ามึงอันไหนบานกว่ากันนาจา" เพื่อนตัวเล็กที่เดินอยู่ข้างๆ แซวขึ้นหลังจากเห็นเพื่อนตัวเองก้มหน้ามองดอกกุหลาบในมือแบบนั้นตั้งแต่ออกจากหน้าห้องวงโยฯ
วี่ไม่เห็นตอนเขาส่งมอบกันหรอก แต่พนันได้เลยว่าแพต้องเขินมากแน่ๆ
แพและวี่เดินเข้าไปในห้องโฮมรูมที่ตอนนี้มีเพื่อนนั่งกันอยู่บางตา คนตัวเล็กหันไปเจอดอกกุหลาบที่ปักใส่ขวดน้ำแทนแจกันวางอยู่บนโต๊ะของรองหัวหน้าห้องก็อดที่จะแซวไม่ได้
"โหบี๋ ปีนี้ก็ฮอตอีกแล้ว อิจฉาาาา" วี่บอกทีเล่นทีจริง สายตากวาดมองกล่องช็อคโกแลตและตุ๊กตาที่วางอยู่บนโต๊ะของคนตรงหน้า คนถูกแซวส่งยิ้มให้ก่อนจะตอบ
"นิดหน่อยเองจ้า แล้วนี่แพจะเอาดอกกุหลาบไปให้ใครน้อ" บี๋แซวกลับเมื่อมองเห็นดอกกุหลาบที่แพถืออยู่ในมือ
"ให้ใครอะไรล่ะ มีคนให้มันมา" วี่ตอบแทนแพที่ยืนหูแดงด้วยความเขินอยู่
"อีวี่ กลับโต๊ะเหอะ" แพบอกก่อนจะดันไหล่เพื่อนเบาๆ
"จริงเหรอ ดีจังงงง" รองหัวหน้าบอกพร้อมรอยยิ้มน่ารัก
แพและวี่ไม่แปลกใจเลยสักนิดว่าทำไมผู้ชายเกินครึ่งโรงเรียนถึงชอบบี๋ ก็คนตรงหน้าทั้งน่ารักแถมยังนิสัยดี เรียนเก่ง บ้านรวย เพอร์เฟ็คกว่านี้ก็คงหาไม่ได้ที่โรงเรียนนี้แล้วล่ะ พูดได้เต็มปากเลยว่าบี๋คือสมบัติของห้อง 11 และยังเป็นสมบัติของสายชั้น รวมทั้งของโรงเรียนด้วย
แรร์ไอเท็มสุดๆ เลยล่ะ
"แล้วดอกนี้ใครให้มาเหรอ ถึงกับต้องใส่น้ำไว้เลย คนพิเศษใช่ม้า" วี่แซวต่อ ผู้หญิงตรงหน้ายิ้มเขินๆ ก่อนจะตอบ
"พี่โยให้มาอะ เรากลัวเฉาเลยแช่น้ำไว้"
รอยยิ้มของคนที่ถือดอกกุหลาบอยู่หุบลงอัตโนมัตหลังจากได้ยินสิ่งที่คนตรงหน้าตอบ แม้แต่วี่ก็ชะงักไปเช่นกัน อยากตบปากตัวเองที่ถามมากอะไรนักหนา วี่ส่งยิ้มแหยๆ ให้รองหัวหน้าห้องก่อนจะดันหลังแพให้เดินกลับไปนั่งที่
ไม่มีใครพูดอะไรหลังจากเดินมาถึงโต๊ะ คนที่นั่งลงทีหลังขบกรามแน่นจนวี่กลัวว่ารีเทนเนอร์จะแตก-- ก็แค่พูดให้เวอร์ไว้ก่อน วี่ก็ไม่ได้คิดว่ามันจะแตกง่ายอะไรขนาดนั้นหรอก แต่ท่าทางที่เพื่อนของเขาแสดงออกก็ดูมีแนวโน้มอยู่นะ
แพพยายามบอกกับตัวเองว่าคนชื่อโยไม่ได้มีคนเดียวในโรงเรียน ถึงจะบอกตัวเองอย่างนั้นแพก็หยุดคิดไม่ได้สักที
ไหนบอกแค่คุยกับเขาไปงั้นไงแพ แล้วทำไมถึงต้องรู้สึกแย่ขนาดนี้ด้วยนะ
"ไปเตะบอลไหมจ๊ะสาวๆ" เสียงทุ้มของเพื่อนในห้องดังขึ้นก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ที่โต๊ะวี่และแพ
"สาวที่หน้ามึง!" วี่บอกก่อนจะชี้หน้าคนที่ยืนอยู่
"อีแพเป็นไรนิ หงอยแข่งกับดอกกุหลาบเหรอ" ตังค์บอกก่อนจะใช้นิ้วเขี่ยดอกกุหลาบที่วางอยู่บนโต๊ะเบาๆ เจ้าของดอกไม้ยังนั่งมองออกไปนอกหน้าต่างอยู่เหมือนเดิม ไม่คิดจะหันมาด่าเพื่อนเหมือนที่เคยทำ
"อย่าแซวมัน มึงจะไปไหนก็ไปเหอะ ไปตายก็ได้" วี่บอกพร้อมกับดันแขนคนที่ยืนอยู่ให้เดินไป
"ปากหมานะมึง-- กูไปละก็ด้ะ" ตังค์บอกก่อนจะเดินไปหยิบลูกฟุตบอลที่หลังห้องแล้วเดินออกไป
ในห้อง ม.4/11 ตอนนี้เลยเหลือแค่เพื่อนรักสองคนที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ก่อนเพื่อนที่เป็นเวรประจำวันจะกลับวี่เลยอาสาจะเป็นคนปิดไฟและปิดประตูห้องให้
คนตัวเล็กอยากให้เพื่อนระบายสิ่งที่อยู่ในใจตอนนี้ออกมาให้หมด แต่คนที่นั่งเหม่ออยู่ก็ไม่มีทีท่าจะเปิดปากออกมาสักประโยคเดียว เอาอีแพหัวร้อนเพื่อนรักของวี่คืนมาเถอะขอร้อง
"มึง--" วี่ตัดสินใจเรียกคนที่อยู่ข้างๆ เพราะไม่โอเคกับอาการของเพื่อนที่เป็นอยู่
วี่ยอมให้มันด่าสามชั่วโมงแบบนอนสต็อปเลยก็ได้แค่ขอให้มันเลิกนอยด์แบบนี้สักที
"..." ไม่มีเสียงตอบจากเพื่อนสนิท แพยังคงนั่งเหม่ออยู่แบบนั้นจนวี่เหนื่อยใจ
"มึงจะมานั่งเล่นเอ็มวีอยู่แบบนี้ไม่ได้นะเว้ย กูรู้ว่ามึงไม่โอเคแต่--"
"กูไม่ได้เป็นอะไร" คนที่นั่งเงียบอยู่นานหันมาตอบ หน้านิ่งๆ ของแพอาจทำให้คนอื่นคิดว่าแพพูดความจริง แต่แววตาที่วูบไหวของคนตรงหน้าทำให้วี่รู้ทันทีว่าเพื่อนเขาโกหก
"เอาเหอะ กูจะไม่เซ้าซี้มึงละกัน" วี่บอกก่อนจะถอนหายใจ
"แต่เราควรจะกลับบ้านกลับช่องกันป่ะวะ" วี่พูดต่อ แพถอนหายใจออกมาเสียงดังพอกันก่อนจะจัดการเก็บกระเป๋าแล้วพากันเดินออกจากห้อง ไม่ลืมปิดไฟ ปิดพัดลมตามที่ได้สัญญาไว้กับเพื่อนด้วย
คนตัวเล็กเดินด้วยความเอื่อยเฉื่อยไปที่หน้าโรงเรียน มือข้างขวายังถือดอกกุหลาบอยู่ ใจจริงแพอยากจะทิ้งไว้ที่ห้องเรียนแต่วี่ก็บอกให้เอามาด้วย แพไม่อยากเห็นมัน ไม่อยากจะถือมันไว้แบบนี้เลยสักนิด
"อ๊ะ!" แพร้องออกมาเมื่อความเจ็บแล่นเข้าที่ปลายนิ้ว คนตัวเล็กยกนิ้วขึ้นมาดูก่อนจะพบว่าหนามของดอกกุหลาบทิ่มเข้าที่ปลายนิ้วตัวเอง สงสัยเมื่อกี้แพคงกำมันแน่นเกินไป
วี่รีบดึงกระดาษทิชชู่จากกระเป๋ามากดซับเลือดไว้ก่อนที่เลือดจะไหลออกมาเยอะกว่านี้
เหอะ ขนาดของที่เขาให้ยังทำให้แพเลือดออกเลย นับประสาอะไรกับเจ้าของมันล่ะ
"เจ็บไหมมึง" วี่ถามขึ้นด้วยความร้อนรน พักหลังมานี้เพื่อนเขาเจ็บตัวบ่อยจนน่าเป็นห่วง ว่างๆ จะบอกมันไปทำบุญสะเดาะเคราะห์สักวัน
คนเลือดออกส่ายหน้าช้าๆ แทนคำตอบ ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันเพื่อสะกดอารมณ์ที่กำลังประทุขึ้นในความรู้สึก
แพไม่เจ็บนิ้วหรอก เพราะหัวใจแพตอนนี้เจ็บกว่าโดนหนามตำซะอีก
"อ้าว กำลังจะกลับบ้านกันเหรอ" เสียงทักทายจากด้านหลังทำให้วี่และแพที่สาละวนกับการห้ามเลือดอยู่รีบหันไปมอง คนตัวเล็กรีบซ่อนมือที่เลือดออกไว้ด้านหลังทันที
"อ้าว พี่เฟรม" วี่ทักทายพร้อมรอยยิ้ม
"ไอ้โยเล่นบาสอยู่หน้าโรงเรียนอะ ไปหามันดิ" รุ่นพี่ตรงหน้าหันมาบอกแพที่ยืนเอามือไขว้หลังอยู่
"ทำไมแพต้องไปหาเขาอะ" คนตัวเล็กถาม ถ้าเป็นปกติก็คงเขินแต่ตอนนี้แพรู้สึกรำคาญที่ได้ยินชื่อเขามากกว่า
"เป็นแฟนกันก็ต้องไปเชียร์กันดิ ป้อนข้าวป้อนน้ำงี้-- หรือมันยังไม่ขอเอ็งเป็นแฟนวะ"
"ไม่อะ" แพปฏิเสธตามความจริง
"ไอ้เหี้ยเอ๊ย นี่พวกพี่อุตส่าห์เล่นใหญ่ให้มันเลยนะ พลาดโอกาสดีๆ หมด" พี่เฟรมพูดขึ้นด้วยความเซ็งหลังจากรู้ความจริง ก็พวกเขาเตี๊ยมกันมาอย่างดีว่ายังไงวันนี้เพื่อนของเขาก็ต้องได้แฟน แต่มันดันปล่อยโอกาสลอยขึ้นฟ้าไปเรียบร้อยแล้ว
มีเพื่อนโง่เขาก็คงต้องทำใจเยอะๆ หน่อย
"เขาคงไปขอคนอื่นคบแล้วมั้ง พี่เฟรมแซวผิดคนแล้ว" แพบอกก่อนจะหัวเราะเบาๆ เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึก ใช่ กลบเกลื่อนความรู้สึก ทุกคนอ่านไม่ผิดหรอก
"บ้าน่า ก็มันชอบน้องไม่ใช่เหรอ" รุ่นพี่ถามด้วยความไม่แน่ใจ ถ้าเป็นเมื่อกลางวันแพคงเขินจนหุบยิ้มไม่ได้ แต่ตอนนี้ยิ่งฟังยิ่งหงุดหงิด มือที่ไขว้หลังไว้กำแน่นจนแทบไม่มีสีเลือด
"ฮ่าๆ ๆ พี่เฟรมจะไปไหนไม่ใช่อ๋อ รีบไปเหอะพี่ พวกหนูต้องรีบกลับแล้วเดี๋ยวรถสองแถวหมด" วี่ที่ยืนฟังเงียบๆ มาสักพักพูดขึ้นก่อนจะโบกมือให้คนตรงหน้าและรีบดันหลังแพให้ออกไปจากตรงนี้
"พี่เฟรม" แพเรียกรุ่นพี่ที่กำลังจะเดินไป เท้าของเฟรมหยุดชะงักก่อนจะหันมาหาแพอีกครั้ง
ดอกกุหลาบที่ตอนนี้คอเริ่มตกถูกยื่นไปข้างหน้ารุ่นพี่ คนตรงหน้าทำหน้างงก่อนที่คนตัวเล็กจะเฉลยการกระทำของตัวเอง
"ฝากคืนพี่โยหน่อย" แพบอกแค่นั้นก่อนจะหันหลังให้เขาแล้วรีบเดินนำหน้าวี่ไป
แพเกลียดดอกกุหลาบโง่ๆ นั่น
เกลียดพอๆ กับคนที่ให้มันมา
และแพเกลียดตัวเองตอนดีใจที่ได้มันมาที่สุดเลย
TBC
***
ความใจดี+มึนของพี่โยกำลังทำให้อีกคนร้อนเป็นไฟแล้วข่าาา
ตอนเมื่อกี้ยังหวานแหววติดสติ๊กเกอร์ตั่งต่างอยู่เลยเนอะ 55555
สำหรับไทม์มิ่งตอนนี้คือน้องแพคุยกับพี่โยมาประมาณสี่เดือนแล้วเด้อ
เราต้องรีบไปกันนิดนึงไม่งั้นต้องมีประมาณร้อยตอนแน่ๆ
จริงๆ ในสเปมีถึงแค่ตอนที่ 6 ค่ะ แต่แอบอยากให้น้องร้อนรนบ้างเลยใส่ตอนนี้เข้ามา
คนซึนต้องแสดงความรู้สึกบ้างแล้วน้า
เอนจอยรีดดิ้งนะคะ
<3
ป.ล. น้องไม่คิดจะชอบผู้ชายแบบพี่โยแต่น้องชอบไปแล้วตะหาก ยัยคนไม่รู้ใจตัวเอง 55555
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความจริงก็แค่รวยเลยหาทางระบายเฉยๆ ใช่มั้ย 55555
แต่ดอกที่ให้น้องแพคือตั้งใจให้จริงๆ งี้ป่ะ 55555 #ทีมพี่โยสุดใจ