ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    >>>>กลอน กับ คำหวานๆ<<<<

    ลำดับตอนที่ #61 : กลอนจ้า

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 202
      0
      5 มี.ค. 51

     
     

    คงทำได้แค่คิดถึง..
    เธอเป็นคนหนึ่งที่ฉันอยากซึ้ง..อยากใกล้
    น่าแปลก! ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด
    คนที่ฉันยังห่วงใย...ก็ยังเป็นเธอ
    จนถึงวันนี้...
    เธอก็ยังเป็นดีของใจเสมอ
    เป็นคนเดียวที่ต้องการจะพบเจอ
    เป็นคนเดียวที่ฉันเก็บไว้เสมอ..ในหัวใจ
    ถึงเวลาจะผ่านมา..
    ผ่าไปกี่นานช้าสักเท่าไหร่
    เธอคือที่สุดในใจคนเดียว
    <
    ^^chisuka^^>

    แม้ม่ายช่ายอะไรที่ดีกว่า
    แม้สายตาของเธอเคยจะไม่เหลียวมอง
    แม้ไม่จะไช่คนที่เธอหมายปอง
    ขอเป็นเพียงคนที่ได้มอง....ก็เพียงพอ
    <
    DEARBOYS>


    กลอนนี้ขอมอบให้เธอด้วยใจความรัก
    เป็นเพื่อนรักให้ความอบอุ่นแก่ฉัน
    มีใจรักและความอบอุ่นกันและกัน
    ขอให้จงมีความสุข
    <
    sian>


    อยากอยู่คนเดียวเงียบๆ
    เพราะน้ำตาเย็นเฉียบกำลังเริ่มไหล
    นึกถึงอดีตแล้วหมดแรงที่จะไขว่ขว้าสิ่งใด
    เพราะเธอจากฉันไปโดยไไม่บอกลา
    ทำไมถึงทำกันได้
    หรือความคิดถึงหมดไปความหวั่นไหวเลยแทนที่
    เธอคิดอะไรของเธอ....คนดี
    มารยาที่มีมันฟ้องฉันคนนี้ว่าเธอคนดี....หลอกลวง
    ตลอดเวลาที่ผ่านมา
    คำรักทุกคำที่เธอบอกว่าค่าของมันใหญ่หลวง
    วันนี้ฉันเห็นมันเป็นแค่คำลวง
    ไม่มีค่าใหญ่หลวงอย่างที่เข้าใจ
    การกระทำเสแสร้ง
    การแสดงนับว่ายอดเยี่ยมยิ่งใหญ่
    ส่วนฉัน....รับบทเป็นคนดู..ก็ซึ้งกับการแสดงไป
    แต่หารู้ไม่การแสดงที่ว่ายิ่งใหญ่....ไม่จริง
    ขอบคุณสำหรับทุกสิ่ง
    ที่เธอทิ้งไว้ก่อนไปจากฉัน
    น้ำตา...ฉันให้เธอเป็นรางวัล
    สำหรับการแสดงที่ทำให้ฉัน
    ---- ตายใจ ----
    <
    รักตะวัน>

    ในฝัน...
    ฉันหนาวสั่นกลางฝนพร่าง
    เดียวดายไร้เพื่อนร่วมทาง
    อ้างว้างในมืดมน
    ผู้คนขวักไขว่ล้วนแปลกหน้า
    ฉันยืนเหว่ว้ากลางฟ้าฝน
    ลมพรูพัดต้นไม้ไหววน
    หักกิ่งจากต้นกลางฝนฟ้า
    ในฝันนั้นฉันเห็นเธอ
    เดินเหม่อผ่านไปคล้ายแปลกหน้า
    ม่านฝนวนไหวในแววตา
    ฉันดิ้นรนไขว่คว้าเรียกหาเธอ
    ก่อนจากไปเดียวดาย
    เธอสบสายตาฉันเหมือนทุกวันเสมอ
    แต่มีบางอย่างเปลี่ยนไปในสายลมละเมอ
    ฉันเผลอน้ำตาไหวในสายฝนพรำ
    ลืมตาตื่นคืนนั้นฉันร่ำไห้
    กับคืนวันผ่านไปในพายุกระหน่ำ
    พบ-เพียงภาพงามความทรงจำ
    พราก-คือภาพย้ำธรรมดาชีวิต..
    <
    ปริวัฒน์>

    มองดาวที่มีบนฟ้า
    บนนภามีดาวแค่ไหน
    หนึ่งดวงแทนความคิดถึงจากใจ
    ดาวมีเท่าใดฉันคิดถึงเธอเท่ากัน
    แต่หากคืนนี้ไม่มีดาวบนฟ้า
    เธออย่าเหมาว่าไม่มีความคิดถึงจากฉัน
    ลองเอาดาวที่เคยมีคูนเก้าสินสี่แล้วกัน
    นั่นแหละความคิดถึงของฉัน
    ในคืนวันที่ฟ้าไร้ดาว
    <
    amnesia>


    เช้าวันใหม่สดใสขึ้นอีกครั้ง
    แต่ตัวฉันยังมืดไม่สดใส
    ฉันนั้นอาจไม่น่ารักเหมือนใครๆ
    แต่ในใจทั้ง 4 ห้องยกให้เธอ
    อาจดูเหมือนติ๊งต๊องผสมบ้า
    แต่ความบ้าซ่อนไปด้วย ความไม่สดใส
    อยากให้เธอได้รู้ได้เข้าใจ
    ว่าข้างในรักเธอเพียงคนเดียว
    <
    S&P>

    ได้เจอกันในวันนั้น
    ฉันเก็บไปฝันเธอรู้ไหม
    นั่งคิดนอนคิดอยู่ร่ำไป
    รู้ว่าในใจแอบชอบเธอ
    เธอจะรู้บ้างหรือเปล่า
    ว่าคนขี้เหงาแอบห่วงหา
    อยากเจออยากสบตา
    เหมือนวันที่ผ่านมาดังเดิม
    <ราธิชา>

    ไม่มีอะไรจะช่วยให้เธอกลับมา
    ฉันเข้าใจเพียงแต่อยากจะบอกกับเธอว่า
    หลับให้สบาย.....
    จะจับมือเธออย่ข้าง ๆ ไม่ไปไหน
    ตราบจนนาทีสุดท้ายที่ยังมี
    จะมองหน้าเธอสบตาอย่างวันนั้น
    และมีความผูกพันให้เธออย่างเต็มที่
    อย่าหวั่นไหวกับน้ำตาของฉันเลยคนดี
    สักวันฉันคนนี้จะตามไป
    <ปลายฝน>

    อยากบอกว่ารักสักพันเที่ยว
    อยากเก็บเกี่ยวไปฝันทุกราตรี
    อยากอยู่ใกล้เธอทุกนาที
    วินาทีนี้แค่มีเพียงเธอ
    <Super moo>

    ขอแค่มีเธอคอยเป็นกำลังใจให้
    แม้ไม่ได้อยู่ใกล้-ใกล้ไม่เป็นไร
    ขอแค่เพียงรอยยิ้มที่เธอมีให้ตลอดเวลา
    ก้อทำให้ฉันก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นใจ
    <
    alone2>

    ฉันรักเธอที่เป็นเธอ
    ไม่ได้รักเธอเพราะเธอเหมือนใคร
    แต่รักเธอด้วยความจริงใจ
    และพร้อมที่จะให้อภัยเธอ
    <sakura>

    หัวใจดวงนี้........บางทีสับสน
    แต่ไม่เคยทำให้ความรู้สึก......
    .......ของใครบางคน.........
    ...ร่วงหล่นไปจากหัวใจ.......ปลายเมฆ
    <
    ปลายเมฆ>

    มิไช่เป็นเพียงบางสิ่งที่ผ่านไป
    แต่ป็นความเข้าใจระหว่างเรา
    อบอุ่นลึก ๆในความเหงา
    อาจจะปวดร้ายบ้างในบางครั้งครา
    ผ่านมาแล้วเลยลับดูราวกับไม่มีค่า
    คิดถึงกันตลอดเวลาไช่ว่าจะลืมเลือน
    <
    นลัทพร>

    อย่าโทษตัวเองเลยนะคนดี
    ความผิดครั้งนี้ไม่ใข่ของเธอคนเดียว
    คงเป็นเพราะฉันซินะที่ดูแลเธอไม่ดี
    ปล่อยให้เขามาแทรกตรงกลางได้
    ....หยุดร้องให้ทีได้ไหม....
    น้ำตาไม่ช่วยให้เธอกลับมารักฉันได้
    ในเมื่อเธอต้องการจะจากไป
    อย่าปล่อยน้ำตาเป็นสิ่งเตือนใจ
    ยามที่ฉันต้องอยู่คนเดียว......ไม่มีเธอ
    <
    endulo>

    ทุกวันพร่ำบอกว่ารัก
    อยากรู้นักว่ารักแบบไหน
    หรือเธอแกล้งบอกเพื่อปัดไป
    รู้ไหมว่าทำให้ใจหวั่นไหวเต็มที
    <
    pae-G>

    เหนือฟ้ายังมีฟ้าอยู่เสมอ
    แต่เหนือเธอไม่มีใครในใจฉัน
    เหนือความรักยังมีรักมาผูกพัน
    เหนือใจฉันมีแต่เธอเพียงคนเดียว
    <
    หน่อย>

    นานแล้วน่ะที่เรา
    ห่าง-ห่างกันอย่างนี้
    หากจะไปก็บอกกันก่อน
    อย่าให้ฉันหวังลมแล้งๆอย่านี้
    เพราะหากเป็นเช่นนี้ต่อไป
    ผู้หญิงอย่างฉันอาจจะทำอะไร-อะไร
    ที่คนอย่างเธอคิดไม่ถึงก็ได้
    <
    fineart>


    ขอโทษนะคนดี
    คำแก้ตัวเราไม่มีอะไรทั้งนั้น
    เอาเป็นว่าเราผิดล่ะกัน
    แต่ฉันก็ยังรักคนดี

    ถึงเธอจะโกรธฉัน
    ขอโทษล่ะกันสำหรับครั้งนี้
    ครั้งต่อไปคงไม่มี
    เพราะชีวีคงเหลือเท่านี้เอง
    <
    กวีสิ้นชีพ>

    ทำไมไม่โทรศัพท์มา
    เพียงเพราะว่าไม่อยากให้เธอเงียบหาย
    หรือว่าฉันไม่สำคัญเท่าใครๆ
    เธอจึงไม่สนใจจะโทรมา
    อย่าบอกนะว่ามีธุระมาก
    เธอต่างหากไม่สนใจจะโทรหา
    หรือเธออยากจะให้วันเวลา
    ย้อนกลับไปเหมือนกับว่า...เราไม่รู้จักกัน
    <
    คุณลำใย>

    คิดถึงจังเลยวันนี้
    อยากเห็นหน้าคนดีรู้ไหม
    คิดถึงจนแทบขาดใจ
    จึงฝากดาวใส ใสมาบอกเธอ
    <
    wiwty>

    รักเธอมากขนาดไหนเธอคงรู้
    เธอจะอยู่ในใจฉันฉันเท่านั้น
    ถึงแม้ว่าเธอนั้นคิดจะหลอกกัน
    แต่ฉันนั้นยอมโดนหลอกอย่างเต็มใจ
    <
    rabbit_tai>

    ความทรงจำที่ดีระหว่างเรา
    เธอยังจำได้บ้างรึเปล่าวันนั้น
    ความห่วงหาอาทรที่เคยให้กัน
    กับความผูกพันที่เคยให้มา
    แล้ววันนี้ที่เธอทิ้งไป
    ไม่นึกเสียดายเพรราะมันไม่มีค่า
    รู้บ้างรึเปล่า.ฉันเสียน้ำตา
    เจ็บที่ดูไม่มีค่าในสายตาเธอ..
    ไม่รักกันแล้วใช่ไหม
    ตลอดมาที่ทำห่วงใยหลอกกันเสมอ
    อย่างน้อยๆเวลาที่พบเจอ
    ขอรอยยิ้มเวลาที่เจอบ้างแล้วกัน
    ฉันอาจไม่ใช่ทุกอย่าง
    เป็นแค่..หมอกเลือนลางที่ผ่านมาในชีวิตเธอนั้น
    อยากให้เธอนึกถึงบ้างความผูกพันธ์
    อย่าทำร้ายจิตใจกันด้วยคำว่า..หวังดี
    <
    รัตน์>

    จะให้มันพังทลายไฉนได้
    ฉันนั้นคงจะต้องขาดใจตาย
    หัวใจวายเพราะรักไม่เคยจาง
    แค่เห็นหน้าสบและเจอะเจอ
    ฉันก็เพ้อถึงเธอไม่เคยห่าง
    ความรักฉันให้เธอไม่เว้นวาง
    แม้ต้องร้างจากไกลสักเพียงใด
    <hary>

    คิดถึงเธอคิดถึงมาก อยากเห็นหน้า
    คิดถึงเธอคิดถึงมาก เธออยู่ไหน
    คิดถึงเธอคิดถึงมาก แทบขาดไจ
    คิดถึงเธอคิดถึงมาก ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้เจอ
    <
    ไอดิน>

    ...วันนั้นฉันคิด..ฉันฝัน...
    ...วันนี้แม้นไม่เป็นเช่นหวังไว้...
    ...วันหน้ายังคงหวังอยู่ในใจ...
    ...วันไหนๆ คงไม่สิ้น..วิ่งสู่ฝัน.....
    <
    ฟ้าใส>

    ความรักไม่ใช่บทละคร
    และไม่แน่นอนอะไรขนาดไหน
    ทุกอย่างไม่ได้แฮปปี้เหมือนในนิยาย
    อุปสรรคกำหนดไม่ได้กับหนทางที่มี
    แค่ให้ความเข้าใจกับความผูกพัน
    และเชื่อมั่นในกันและกันวันนี้
    เวลาจะกำหนดอะไรให้เป็นไปก็ตามที
    เชื่อสิสิ่งดีๆ จะคงเดิม
    <
    ศนิ>

    *****************************************************************************************************************************
    PS.THANK
    http://www.narak.com/poem/poem271.shtml
    http://www.narak.com/poem/poem272.shtml
    http://www.narak.com/poem/poem273.shtml
    http://www.narak.com/poem/poem274.shtml
    http://www.narak.com/poem/poem275.shtml

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×