ปฎิบัติการเปลี่ยนนายให้กลายเป็นเธอ

ลำดับตอนที่ #1 : เหตุเกิดที่เลดี้แมน

 “ฮือ ฮือ  ทำไม ทำไม  “
            เสียงร่ำไห้  ราวกับบางสิ่งที่บ่งบอกไม่ได้ถึงที่มา  สูญเสียอะไรบางอย่างไป   ทำให้รู้สึกขนในกายลุกตั้งชูชัน  ความเย็นยะเยือกของบรรยากาศ  และความเงียบงันของทุกสรรพสิ่ง  ทำให้ใครหลายๆคน
นึกถึงสิ่งที่มันไม่น่าจะอยู่ในโลกนี้  มันคือ......  
เอาล่ะพอก่อน  ไม่ใช่หนังผีนะเฟ้ย บรรยายซะ   โอเค  บรรยายใหม่

สวัสดีครับ ผมชื่อเลเวีย คุณคงสงสัยล่ะสิว่าทำไมชื่อแปลกจัง  ชื่อผมมาจากชื่ออสูรในพระคำภีร์ครับ  ผมสูง185 ซม.อายุ 20ปี  ผิวขาวอมชมพู ปากแดง หน้าตาหวาน เหมือนผู้หญิง ทำให้ผมโดนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นเกย์บ่อยๆ  แต่ผมไม่ได้ได้เป็นนะ ผมชอบผู้หญิง แต่ทำไมใครต่อใครชอบคิดว่าผมเป็นเกย์อยู่เรื่อย ผมเองก็ยังไม่เข้าใจ    เอาล่ะแนะนำตัวกันมาพอแล้ว และนี่คือเรื่องราวของผม

ภายในห้องนั่งเล่นที่ติดเครื่องปรับอากาศ เย็นฉ่ำ โซฟาตัวยาวสีแดงสด  มี ผู้ชาย เอ่อ....ผู้ฉิง เรียกแบบนี้จะถูกต้องกว่า  กำลังร้องห่มร้องไห้ราวกับว่า มีลอตเตอร์รี่รางวัลที่ 1 แต่พบว่ามันเป็นของปลอม   โดยที่มีผมนั่งปลอบใจ ไม่ให้ คนร้องไห้ฆ่าตัวตาย  
 เธอ เอ๊ะ หรือว่านายดีนะ ช่างเถอะ เรียกเธอก็แล้วกัน คือน้าชาย ? ของผมเอง

“ โฮ....บอยนะ บอย ทิ้งเจ๊ ได้ลงคอ ทำไม บอยทำกับเจ๊แบบนี้ “
น้าชายผม กำลังคร่ำครวญถึงแฟนหนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกับผม ที่ทิ้งเธอไปหาผู้หญิงที่ สาวกว่า อึ๋มกว่าสวยกว่า  (แน่นอน อยู่แล้ว ) และที่สำคัญ เป็นของแท้

 
“ โธ่น้าศักดิ์ จะไปเสียใจ ทำไมกันครับ “ ผมอดเอ่ยปากไม่ได้  เมื่อเห็นเจ๊แกคร่ำครวญมาเกินกว่าสองชั่วโมงเข้าไปแล้วและไม่ท่าทีจะหยุด

 “ เอ๊ะนังนี่!! บอกกี่ครั้งว่า ให้เรียกแซนดี้ อย่าเรียกชื่อจริง ถ้ารู้ว่าปากแกเป็นแบบนี้  ฉันเอาขี้เถ้ายัดปากตอนแกเล็กๆซะก็ดีหรอก “     ลืมบอกไปสินะครับ  น้าศักดิ์ เอ๊ย น้าแซนดี้  เป็นคนที่เลี้ยงผมมา ตั้งแต่ผมเล็กๆครับ เพราะว่าพ่อกับแม่ผม มักมีงานที่ต่างประเทศ  ทำให้ผมที่ยังเล็กอยู่  ติดสอยห้อยตามไปด้วยไม่ได้   น้าศักดิ์ ก็เลยรับอาสามาดูแลผม

 
ผมยกมือไหว้ท่วมหัว ก่อนจะบอกแก
 “ โทษคร้าบน้าแซนดี้ ผมบอกกี่ครั้งแล้ว ว่าบอย น่ะ มันไม่จริงใจกับน้าหรอก  ที่สำคัญ หาใหม่ก็ได้ แค่ผู้ชายคนเดียว “

 “ แกไม่รู้อะไร น้าน่ะให้มันหมดเลยนะ อยากได้อะไรน้าก็ให้หมด ก็บอยน่ะ ทั้งเท่ ทั้งหล่อ กล้ามเป็นมัดๆ  ที่สำคัญน่า...กินที่สุด (กรุณาอ่านด้วยน้ำเสียงกระแดะนิดๆ) “  พอถึงตรงนี้น้าศักดิ์  ก็ทำหน้าเคลิ้มฝัน  ทำเอาผมขนลุก 

“ พอเหอะน้า ผมไม่อยากพูดอะไรแล้ว ทำไงได้ ของมันไม่อยู่กับเราแล้ว อีกอย่าง น้าจะเสียใจไปทำไม หาใหม่ก็ได้ “  ผมยกมือขึ้นข้างหนึ่งเป็นสัญญาณ

“ ก็น้าน่ะสิ  สัญญากับนังเอมี่  ว่าจะพาแฟนใหม่ไปให้มันดู  แกก็รู้ ว่าน้ากับนังเอมี่ไม่ถูกกัน  ถ้ามันรู้ว่าน้าถูกบอยทิ้งแล้วล่ะก็ มันคงเที่ยวไปประกาศให้ใครต่อใครให้รู้กันไปทั่วแน่ๆเลย  แล้วน้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน “ น้าศักดิ์ ทำท่าหมดอาลัยตายอยาก

 ที่แท้ก็เรื่องชิงดีชิงเด่นกันของสองคนนี้อีกแล้ว  ผมอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ 
“ ก็ไว้ที่หัวสิครับ “ 

“ เดี๋ยวแม่โบกซะหรอก มันใช่เวลา ตลกเหรอ “ สักพัก โทรศัพท์ ของน้าแก ก็ดังขึ้น ทำเอาแกสะดุ้งสุดตัว
“ เลเวียรับโทรศัพท์ หน่อย นัง เอมี่โทรมา “ น้าศักดิ์ เอ๊ย!! น้าแซนดี้ เอ่ยหลังจากดูเบอร์ที่โชว์สาย

 
ผมส่าย หัวก่อนจะรับโทรศัพท์มาจากมือของแก  พร้อมทั้งเปิดลำโพงเพื่อที่จะได้ยินด้วยกันทั้งคู่
“  ฮัลโหลสวัสดีครับ “

 “ สวัสดีค่ะ ขอสายนังแซนดี้หน่อยค่ะ “ เสียงผู้ชายที่ดัดให้แหลมเล็ก ดังลอดมาตามสาย

 “ เค้าไม่อยู่ครับ “  ผมตอบกลับไป

“ เฮอะ!! มันหลบล่ะสิ ได้ข่าวว่าแฟนมันทิ้งคงไม่กล้าสู้หน้าใครไปอีกนาน อย่างว่าล่ะนะ กระเทยอัปลักษ์อย่างมันน่ะ ใครที่ไหนจะไปอยากอยู่ด้วย “  น้ำเสียงเยาะเย้ย  ดังรอดมาตามสาย

คนที่ชื่อ เอมี่ คงจะเดาได้ว่า  น้าแซนดี้ คงจะ อยู่แถวนั้น เลยพูดยั่วยุออกมา

ซึ่ง.......มันก็ยุขึ้นซะด้วย เพราะ น้าแซนดี้คว้าโทรศัพท์จากมือผม 
ก่อนจะตะโกนใส่โทรสัพท์ราวกับว่ามันอยู่ห่างสักร้อยเมตร
“ แก ว่าใคร อัปลักษ์ยะ นังกระเทยป่าเถื่อน “

“ อ้าว อยู่เหรอยะ นึกว่าตายคาบ่อเกรอะ ไปซะแล้ว “ น้ำเสียงขบขันแกมเยาะ  ดังตอบกลับมา

“ฉันไม่ใช่ขี้นะยะ “  น้าผมกระทืบพื้น ด้วยความเจ็บใจ

“ อ้าว  ก็เห็นราดไม่ลงซักที “

“ แก!!... “  
ถ้าน้าผม ไปยืนกลางสี่แยกตอนนี้ รถคงได้จอดกันเป็นแถวๆ เพราะหน้าน้าแก แดงซะยิ่งกว่าไฟแดงซะอีก
“ ก็ได้ ๆ ฉันจะพาแฟนของฉันไปให้แกดู รับรองว่า เลิศกว่าบอยเป็นร้อยเท่า “

 “ เหรอ...ยะ  แล้วจะคอยดูคืนนี้ ที่ร้านเลดี้แมน “ สุ้มเสียงที่แสดงความมั่นใจตอบกลับมา

“ แล้วแกจะได้เห็นดีกัน “ น้าผมก็กดหูโทรศัพท์ วางสายไปด้วยอารมณ์โกรธ และโมโหสุดๆ

“ แล้วน้าจะหาจากไหน “ ผมเอ่ยถึง ผู้ชายที่เลิศ กว่านายบอยอะไรนั่นของน้าแก

 “ ก็นั้นน่ะสิ แล้วชั้นจะทำไงดีเนี่ย “ น้าผมกุมขมับอย่างทุกข์ใจ

“ผมเอง ก็อยากจะช่วยนะ แต่ไม่รู้จะช่วยยังไง ก็น้าเล่น สัญญาไว้คืนนี้นี่นา “

 ผมคงหมดธุระแล้วสินะ  ที่จริงผมตอนแรกที่มาที่นี่ก็เพราะ น้าศักดิ์  ร้องห่มร้องไห้จะเป็นจะตายว่า  กำลังจะตายแล้ว   แย่แน่ๆ    ผมก็นึกว่าเรื่องอะไร  ที่แท้ก็....  เฮ้อ.... 

 ทันใดนั้นน้าศักดิ์ก็จับข้อมือผมที่กำลังจะลุก
“ เลเวียที่จริง แกก็หล่อนี่นา  “ น้ามองดูผม ด้วยสายตาที่คาดหวังสุดๆ

“ หยุดเลย  ไม่ ผมบอกได้คำเดียวว่า ไม่  “  ผมยกมือโบกไปมา

“ ชั้นยังไม่ได้บอกอะไรแกเลยนะยะ “ น้าศักดิ์ ยกมือเท้าสะเอว

“ ผมรู้นะ จะให้ผมแสดงเป็นแฟนน้าใช่มั้ยล่ะ “

“ ฉลาด  สมเป็นหลานชั้น “ 

“ ไม่ต้องมายอเลย   ผม -ไม่-ทำ-เด็จขาด “ ผมเน้นเสียงทีล่ะคำ

“ เฮ้อ.. ชีวิตชั้นมันเศร้า ที่มีหลานก็พึ่งพาไม่ได้  “ น้าผมแกล้งหยิบแบงค์พันขึ้นมาซับน้ำตาใบหนึ่ง

“ เศร้าจริงๆเลย “ หยิบใบที่สองออกมา

“ แสนเศร้ามากๆเลย “ ใบที่สาม

“ ก็ได้ครับ  ผมจะช่วยน้าเองครับ “ (ยอม ตั้งแต่ใบที่สอง)

อะไรกันทุกๆ คน  ทำไมมองผมแบบนั้นกันล่ะครับ เอ๋...ผมไม่ได้หน้าเงินซักหน่อย
แต่ว่าคนเราต้องกินต้องใช้นะครับ (รอก่อนนะ ลีวายลูกพ่อ )

........................................................................

She talk

หน้าโอเค

ผมเท่ห์สุดๆ

การแต่งตัวล่ะ ละลายใจสาวๆได้แน่ๆ

 สวัสดี ฉันชื่อ เว  ฉันเป็นทอมสุดหล่อละลายใจสาวๆมาแล้วนับไม่ถ้วน ฉันสูง 170 รูปร่างผอมบาง

เล็กน้อย หน้าใสกิ๊ง ปากแดงน่าจูจุ๊บ ที่สำคัญ คืนนี้แฟนไม่อยู่

แน่นอน  หนูย่อมร่าเริงอยู่แล้ว จริงมั้ยทุกคน 

และคืนนี้ ฉันจะออกไปเที่ยว รอก่อนนะจ๊ะ สาวๆทั้งหลาย

บน ถนนที่ผู้คนค่อนข้างหนาตา เนื่องด้วยวันนี้เป็นวันเสาร์ ทำให้ผู้คนที่ออกมาท่องราตรีย่อมมากกว่าวันไหนๆ
ร้านรวงเปิดไฟและ เสียงเพลงเชิญชวนดังกระหึ่มอย่างเต็มที่ บางร้านมี โต๊ะเล็กๆข้างนอกให้ออกมานั่ง  
ฉันกำลังฉายเดี่ยวด้วย อาการลัลล้าสุดฤทธิ์ ก็วันนี้น่ะสาวๆเพียบเลย 
น้องคนนั้นก็ น่ารัก คนนี้ก็น่ากิน โหยคนโน้นก็นางฟ้า   แต่ว่า  ทำไมมันมาเป็นแพ็กเกต ฟะ ทำม้ายทำไม ต้องมากะแฟนด้วยฮะ เห็นใจคนไม่มีแฟนมั่งเซ่( เฉพาะคืนนี้ ) คนไหนๆ ก็นั่งกับแฟน กับเพื่อนสนิท( แบบดารา ) ไอ้ที่ฉายเดี่ยวก็ไม่เข้าตา 
โอ๊ะๆ ทันใดนั้นเอง เข้าตาอย่างแรงคร้าบพี่น้อง
สาว สวย หมวย ที่สำคัญ.....อึ๋ม  และที่โดนกว่านั้น อยู่คนเดียวด้วย

 “ สวัสดีครับ มาคนเดียวเหรอครับ “ ฉันเริ่มปฎิบัติการหลีทันที โดยนั่งตรงที่ว่างตรงกันข้ามเธอ

 “ เอ่อ ....”  น้องเค้ามองหาอะไรบางอย่าง  แหมๆทำเป็นเขิน 

 “ มาคนเดียวเนี่ย ไม่เหงาเหรอครับ ขอให้ผมนั่งเป็นเพื่อนได้มั้ยครับ “ ฉันส่งยิ้มที่คิดว่าเท่สุดๆไปให้

“ เอ่อ...คือ “ 

“ แล้วน้องมีแฟนรึยังครับ “ ฉันยิ้มมุมปากเล็กน้อย  ก่อนจะเอ่ย

“ มี แล้ว“  อะไรฟะเซ็งเลย

 เอ๋...ว่าแต่ ทำไมน้องเค้าเสียงห้าวจังฟะ ที่สำคัญทำไมมันดังข้างหลังฟะเนี่ย
ข้างหลัง งั้นเหรอ  ฉันหันไปด้านหลัง ก็พบกับ ผู้ชายหน้าตาโหดเหี้ยมพร้อมกับกลุ่มคนที่จะน่าเป็นเพื่อนของหมอนั่น 
นับได้หนึ่ง
 สอง
สาม ...ตรีนทั้งนั้นเลย ซวยแล้วพี่น้อง
 “ จีบแฟน ข้าเนี่ย เปรี้ยวมากใช่มั้ย “  พี่โหด เอามือกระแทกหมัด  หมายจะออกกำลังกายเต็มที่

“ เอ่อ ....ไม่ใช่มะนาวนะจ๊ะ “

“ อย่ามาตลก กลบเกลื่อน  “

“ โอ๊ะ!! นั่น “ ฉันชี้ไปด้านหลัง ทำให้พวกมันหันตาม ก่อนจะเผ่นอย่างไม่คิดชีวิต
เก่าไปหน่อย แต่ก็ยังใช้ได้แฮะ

“ เฮ้ย!!ตาม ไป “ พวกมันวิ่งไล่ตามฉันอย่างไม่ลดละ

ฉันพยายามวิ่งเข้าไปในฝูงคนเพื่อที่จะหลบพวกมัน   ซวยแล้วพวกมันตามมาติดๆ  ฉันหยุดอยู่ร้านๆหนึ่งที่ป้ายนีออนส่องสว่าง ดัดเป็นตัวอักษรว่า

เลดี้แมน

...................................................................................

แฮ่กๆ สีหน้าของฉันตอนนี้คงบอกได้คำเดียวว่าดูไม่จืดเลยล่ะ ฉันพุ่งพรวดเข้าไปในร้าน ก่อนจะหันไปมองรอบๆภายในร้านที่ตกแต่งด้วยโทนสีม่วงซะส่วนใหญ่  กับเก้าอี้ + โซฟาสีแดงบาดใจ แสงสลัวๆ ทำให้มองไม่ค่อยชัด แต่ว่าร้านนี้ ทำไมมันมีแต่ผู้ชายฟะ แถมมีเด็กนั่งดริ๊งผุ้ชาย นักคอยเฉาะเลาะกระเทยรุ่นป้า  นี่มันบาร์เกย์นี่หว่า

ทำไมคนเขียนมันใจร้ายแบบนี้เนี่ย  หลบทั้งทีให้หลบที่แบบนี้เนี่ยนะ  ฉันเดินหลบ ไปตามมุมมืดเพราะอาจมีพนักงานจับได้ว่าฉันไม่ใช่ผู้ชาย  ทันใดนั้นเอง ประตูร้านก็ถูกเปิดออก

 “ ที่นี่ล่ะ เห็นหลังมันไวๆ  “  นายหน้าเหี้ยม กับลูกสมุน นี่นา ซวยแล้ว มองหาฉันใหญ่เลย
ฉันรีบนั่งหลบที่หลังโซฟา สีแดงตัวใหญ่สุด  ที่โซฟาตัวนั้นมี กระเทยรุ่น คุณน้าสองคนนั่งอยู่กันคนละฟาก

สายตาของสองคนนั้น มองเหมือนกับจะ ฆ่ากันให้ตายไปข้าง คนหนึ่งร่างผอม  จนนึกว่ากระดูกเดินได้ ส่วนอีกคน เอ่อ..พี่ยังไม่ตายใช่มั้ย ทำไมขึ้นอืดแล้วอะ คนนี้มีผู้ชายที่หน้าตาดีผิวขาวอมชมพู คิ้วเข้มปากแดง หน้าหวาน ดูมุมไหน หมอนี่คือทรัพยากรที่สูญเสียชัดๆ กำลังนั่งอยู่ข้างๆโดยทำหน้าตาเหมือนโลกจะแตก

 “ ว่าไงนังเอมี่ นี่ล่ะเลเวีย แฟนใหม่ชั้น “กระเทยอ้วนทำหน้าสะใจเต็มที่ ก่อนจะจีบปากจีบคอพูด

“ เหรอยะ ไม่ใช่ว่าแก เอาเด็กแถวบ้านมาตบตาชั้น ว่าเป็นแฟนหรอกนะ “  กระเทยร่างผอมส่งสายตาเขม้นมองชายหนุ่มหน้าตาดีอีกคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ

“ ต๊าย ....อิจฉา ล่ะสิ “  กระเทยอ้วน  จีบปากตอบกลับไป

“ เฮอะ ใครจะไปอิจฉาแกยะ นังแซนดี้ ฉันว่าเด็กคนเนี้ย เผลอๆไม่ใช่พวกเราด้วยซ้ำ “
เหมือนฉันจะตาฝาด  เพราะทั้งคู่ดูเหมือนจะสะดุ้งนิดๆ

“ แกรู้ได้ไงยะ “  กระเทยอ้วน ตอบด้วยน้ำเสียงฉันรู้สึกว่าสั่นนิดๆแฮะ

“  ผีย่อมเห็นผีด้วยกันย่ะ"  กระเทยผอม  จีบปากจีบคอ แถมส่งสายตาให้หมอนั่นอีกต่างหาก

 “ เด็กคนนี้ของแท้ ฉันคอนเฟิมร์ ย่ะ “

“ งั้นต้องพิสูจน์ “

“ พิสูจน์ว่าไง “

“ เดี๋ยวก่อนนะ ขอฉันคิดก่อน “ กระเทยที่ชื่อเอมี่ ทำท่าคิดอย่างหนักจนคิ้วที่ กันไว้อย่างดี ชนกัน

“ ผมขอตัวก่อนนะครับ ทานน้ำเยอะไปหน่อย “ ผู้ชายคนที่ตกเป็นเป้าสนทนา ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว   ส่วนที่เหลือจะเป็นยังไง ฉันไม่สนใจ เพราะนายหน้าเหี้ยม กับลูกสมุนกำลังเดินมาทางนี้

ฉันรีบเดินค้อมตัวก้มต่ำไม่ให้พวกมันเห็น โดยเอาโซฟาเป็นที่กำบัง  แต่ว่ามองมุมไหน มันก็ไม่พ้นแน่ๆ เลยอะ  ฉันเลยใช้ที่พึ่งสุดท้าย คือผู้ชายคนนั้น  คนที่รู้สึกว่าจะชื่อเลเวีย  ฉันแอบ กระตุกมุมเสื้อ ของหมอนั่น แรงดึงทำให้เขาหันมามอง
“ คุณๆ ช่วยฉันหน่อยได้มั้ย “

“ คุณไม่ใช่ผู้ชายนี่ “ หมอนั่นเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ ที่เห็นผู้หญิงมาอยู่ในบาร์เกย์

“ มันมีเหตุจำเป็นน่ะ คุณเห็น ผู้ชายพวกนั้นมั้ย คุณช่วยบังฉันอย่าให้พวกนั้นเห็น จนกว่าจะถึงห้องน้ำได้มั้ย “ฉันชี้ไปทางพวกนายโหด  ที่กำลังหาฉันอยู่

 "อืม..ได้สิ"  เขาตอบ ก่อนจะครุ่นคิดอะไรซักอย่าง ก่อนจะทำท่าเหมือนคิดออกแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า
" จริงสิผมกำลังเดือดร้อน ผมช่วย คุณแล้ว คุณก็ต้องช่วยผมเหมือนกัน เป็นการตอบแทน ตกลงไหม "

“ ได้สิ “  นาทีนี้อะไร ก็ต้องคว้าไว้ก่อน

เราเดินไปยังห้องน้ำ โดยมีหมอนั่น บังฉันจนเราจะถึงห้องน้ำอยู่แล้ว แต่บรรดาป้าๆ ก็มายืนออกันอยู่หน้าประตูทำให้เราเข้าไปไม่ได้  ซวยแล้วพวกนั้นกำลังเดินมาทางนี้ ควับ!! จู่ๆ ฉัน ก็รู้สึกว่าตัวเองถูกดันไปชิดผนัง โดยมีหมอนั่น เอามือกั้นกลางไว้
“ ท...ทะ...ทำอะไรน่ะ “

 “ เฉยๆสิ ถ้าทำแบบนี้ พวกนั้นคงมองไม่เห็นคุณหรอก “
จริงอย่างที่เขาพูด พวกนั้น กำลังเดินผ่านเราไปแบบไม่สนใจ และกำลังเดินออกไปทางประตูหลัง

เราทั้งคู่ต่างเงียบงัน

เรา อยู่ใกล้กันจนแทบจะได้ยินเสียงของลมหายใจของกันและกัน
“นี่พวกมันไปแล้วปล่อยฉันได้แล้ว “  ฉันกระตุกชายเสื้อให้เขารู้สึกตัว

เขายังไม่คลายวงแขน แต่กลับพูดขึ้นมาว่า
 “ แต่ว่า คุณยังไม่ตอบแทนผมเลยนะ  “

 “ จะให้ฉันทำอะไรล่ะ “ ฉัน  เลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ

 “ จูบผมที “

 “ อะไรนะ “ เดี๋ยวนี้ไอ้พวกโรคจิต แม้แต่ทอม มันก็ไม่เว้นเรอะ

ดูเหมือนเขาจะอ่านสายตาฉันออก
“ อย่าพึ่งเข้าใจอย่างนั้น แค่ทำท่าหลอกๆน่ะ เห็นพวกป้าๆที่มองมาทางเรามั้ย “
 เมื่อฉันมองเลยไปยังข้างหลังเขาก็พบป้าๆที่โต๊ะนั้นกำลังมองมาที่เรา

จริงด้วยพวกป้าๆที่โต๊ะนั่นกำลังมองมาที่เรา 
“  เห็น“

เขาเอ่ยกระซิบที่ข้างหูฉัน   ทำฉันรู้สึกจักกะจี้นิดๆแฮะ 

“ นั่นล่ะแค่ทำท่าว่ากำลังจูบกับผม ให้พวกป้าๆ พวกนั้นเห็นก็พอ “

“แค่หลอกๆนะ “ เอาเหอะ  ถึงแม้ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร  แต่เขาช่วยฉันไว้  ช่วยแค่นี้คงไม่เป็นอะไรหรอก

“ อืม “ แล้วเขายื่นหน้ามาเรื่อยๆ รู้ว่าแค่หลอกๆ แต่ทำไมเสียงหัวใจดังขึ้นทุกที

“ แค่นี้น่าจะพอแล้ว นะ“ ฉันเอามือยันอกหมอนั่นไว้ ใกล้กว่านี้ไม่ดีแน่

 เขาหันไปมองพวกป้าๆ  ก่อนจะยิ้มมุมปากเล็กน้อย
“  ...แค่นี้ก็พอแล้วล่ะ “

แต่แล้ว ก็มีคนมากระแทก ข้างหลังเขา

ทำให้

จุ๊บ

 เขากับฉันจูบกัน!! 

จูบกัน

จูบกัน

จูบกันนนนน &%$#@
 อ๊าค!!ฉันจูบ ผู้ชาย

“ เอ่อ..ขอโทษ “ หมอนั่นดูเหมือนไม่ตั้งใจ แต่ว่า

วืด..พลั่ก!! เท้าของฉันลอยไปเข้าจุดยุทธศาตร์ของหมอนั่นอย่างจัง

“ ไอ้บ้า ไอ้เกย์โรคจิต “   ฉันเช็ดริมฝีปาก อย่างแรง ไม่รู้ล่ะจะตั้งใจหรือไม่ตั้งก็ไม่รู้ รู้แต่ว่า โมโหมาก ฉันผลักหมอนั่นที่เอามือกุมเป้าจนล้ม ก่อนจะวิ่งหนีออกจากร้าน

ฮือๆ ฉันจูบผู้ชาย...ยยยย ทำไงดีคนหล่อ อยากตายฮะ พี่น้อง

..................................................................................................................................