LOSER - LUHAN X XIUMIN

     




          

       มินซอก ลูกเจ้าของร้านขายปลาคุณคิมที่มีธุรกิจส่งออกเกี่ยวกับปลาทะเลไปต่างประเทศมากมาย นอกจากพ่อกับแม่ที่หวงลูกแล้ว ยังมีพี่ชายจิ๊กโก๋คุมซอย คิมจงอิน ที่ดันมีเพื่อนใหม่ชื่อว่า ลู่หาน เป็นลูกเจ้าของร้านอาหารแถวบ้าน ลู่หานไม่ได้ฐานะแย่ หน้าตาแย่ แต่ที่แย่ก็คงเป็นนิสัยของเขาที่ไม่เลิกตอแยคิมมินซอกคนนี้ซักทีนี่แหละ

“มินซอกกกกออกไปดูหน้าร้านให้ม๊าหน่อยสิลูก”
 

“อีกแล้วนะม๊า พี่จงอินไปไหนหล่ะ” ไม่ใช่ว่าผมขี้เกียจหรือเห็นแก่ตัวหรอกนะแต่ที่ปฏิเสธไปก็เพราะรู้ว่าม๊าจงใจจะแกล้งผม ทุกครั้งที่ พี่ลู่หานมาซื้อปลา ม๊าต้องเรียกให้ผมออกไปขายปลาให้ทั้งๆที่ม๊าก็รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากการออกไปเจอหน้ากัน เราสองคนจะต้องเถียงกันเหมือนเป็นบริการหลังการขายแบบนี้นี่แหละ

“จงอินออกไปไหนกับป๊าไม่รู้ออกไปเถอะะม๊ากำลังวุ่น” ไหนคือวุ่นของม๊าเท่าที่ดูคือม๊านั่งดูทีวีอยู่นะ หึ่ม

สุดท้ายผมก็ต้องก้าวออกจากห้องออกไปดูลูกค้าหน้าเหี่ยวว่าที่มาเนี่ยต้องการจะซื้อปลาหรือมากวนประสาทกันแน่

“เอาไรอ่ะ” ถามแบบบคูลมั่กกอ่ะตัดพ้ออสุดๆ เพราะนี่เบื่อมากเมื่อไหร่พี่ลู่หานจะเลิกตอแย

“ก่อนจะซื้อปลานี่มินซอกช่วยถ่ายรูปให้พี่หน่อยก่อนได้ป่ะ” คือไรอีกมามุกไหน

“อะไรของพี่เนี่ยจะเอาอะไรก็รีบบอกสิเสียเวลานะ” 

“วันนี้พี่ไม่ได้มาซื้อปลา พี่มีอีกอย่างที่อยากได้มากกว่าปลา”

“จะเล่นไรอีกไม่ทราบ”

“ถ่ายรูปให้พี่ก่อนเร็ว” คือผมควรจะถ่ายป่ะใช่ปะ พี่แกจะได้ไปซะที ผมรับโทรศัพท์ของพี่แกมาแล้วเปิดโปรแกรมถ่ายรูปตอนแรกก็ว่าจะแกล้งทำถ่ายรูปให้พี่แกหรอกนะแต่ก็ขี้เกียจจะยื้อไว้ 

“อ่ะ พอใจยังกลับไปได้แล้วไป”

“มินซอกรูปมันชัดไปอ่ะ” อ่าว ชัดก็ไม่เอานี่จะเอายังไง จะกวนตีนชิมิจะมาไม้ไหนนนนน

“แล้วมันไม่ดีตรงไหนอ่ะพี่ จะให้ถ่ายประสิทธิภาพแบบโนเกีย่นเก่ารึไงนี่มันไอโฟนนะเว้ย เรื่องเยอะ”

“คือพี่อ่ะ ไม่อยากได้ชัดๆหรอก แต่พี่อ่ะขอเบลออน้องมินซอกกจะได้ปล่าวววววว” ตึง มีอะไรตึงกว่านี้มั้ยใครสอนพี่แกเล่นมุกหรอ โง้ยยสรรหามุกขอเบอร์จริงๆถึงแม้พี่ลู่หานจะเป็นเพื่อนสนิทพี่จงอินแต่พี่จงอินก็หวงน้องมากนะรู้ว่าควรยกน้องให้ใคร และแน่นอนว่าต้องไม่ใช่พี่ลู่หานใช่ป่ะ

.

.

.

.
.


คิดผิดแล้วครับ

     พี่จงอินเหมือนเป็นผู้นำเชียร์ในการตามจีบและขอเบอร์ตั้งแต่เจอหน้ากันเมื่อสัปดาห์ก่อนหลังจากที่ย้ายโรงเรียนใหม่มา พี่จงอินก็มีพี่ลู่หานเนี่ยแหละที่คบด้วย นิสัยอย่างพี่จงอินอ่ะไม่มีใครอยากจะเป็นเพื่อนด้วยหรอกนอนก็เก่ง กินเก่ง ไม่เก่งอย่างเดียวคือเรียนไม่เก่งครับ สมกับพี่ลู่หานจริงๆสิหน่า....

“มินซอกให้ลู่หานมันไปซะทีเถอะ มันจะได้ไม่ต้องหาข้ออ้างมาร้านเราบ่อยๆไง” ม๊าแอบฟังตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะร้ายนะเรา แต่มันก็จริงถ้าได้ไปผมคงไม่ต้องมาเจอหน้าพี่แกทุกบ่ายแบบนี้
 

“ก็ได้ เอาโทรศัพท์มาสิ่” สมใจเขาล่ะหึ่ม ผมจัดการเซฟเบอร์ตัวเองกับโทรศัพท์มือถือของพี่ลู่หานเรียบร้อยแล้วก็ไล่พี่แกกลับ “ไปได้แล้ว ห้ามโทรมาหลังสี่ทุ่มนะผมจะนอน” สั่งไว้ก่อน เปล่าอ่อยนะจริงๆ...

“อ่อองั้นพี่โทรไปตอนสี่ทุ่มสิบนาทีนะ” พูดจบก็ทำหน้ากวนบาทาส่งสายตาหวานๆมาให้ หล่อมากมั้ยย ใครสอนให้มั่นหน้าขนาดนี้

“ผมสาบานว่าผมจะไม่รับ โทรมาเถอะครับ” ต่อไปนี้หลังสี่ทุ่มคงต้องเอาโทรศัพท์ไปไว้บนหลังคาบ้านแล้วล่ะจริงๆ

เอาจริงๆพี่เขาก็ไม่ได้แย่หรอกหน่า 

สวัสดี๊ยยยยดีนะค้าาาา 
เป็นไรท์ใหม่ค่ะ ไม่เคยเขียนอะไรแบบนี้เลยแต่เพราะว่างเลยลองเขียนดูไม่รู้จะชอบกันรึเปล่ายังไงก็ฝากด้วยนะค้า<3