(การิน x ลัลทริมา) ขอโทษนะยัยแม่มดคนนี้ของฉัน

ลำดับตอนที่ #4 : คู่หมั้น????(100%)

คู่หมั้น????

[LANTARIMA]



การินลากลัลทริมาออกจากห้องเสื้อหรูใหญ่ไฮโซอย่ารวดเร็ว สักพักก็มีรถลีมูนซีนคันยาวสีดำสุดไฮโซมาจอดอยู่ตรงข้างทางเท้า และก็มีคนขับรถรีบวิ่งออกมาเปิดประตูรถสีดำคันหรูให้การินและลัลทริมาเข้าไป แต่ลัลทริมาก็ยืนเฉยนิ่ง เพราะ ไม่แน่ใจว่ารถคันนี้เขามารับเราหรือเปล่า
ลัลทริมามองซ้ายมองขวาหาเจ้าของรถคันหรูนี้ แต่เธอหันไปทางไหนก็มีแต่คนจับจ้องมองมาที่เธอและการิน บางคนก็ถือกล้องถือโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปของลัลทริมาและเด็กหนุ่ม บ้างก็แชทอวดโอ้ หลากหลายสารพัดเหตุผลการกระทำของคนที่รุมล้อมและจ้องมองบุคคลทั้งสองอยู่ห่างๆ  การกระทำของพวกเขาทำให้ลัลทริมางงสุดๆ จนต้องหันไปหาการินเพื่อที่จะถาม ลัลทริมาหันมาทางเด็กหนุ่มที่กำลังยื่นหน้าเข้ามาใกล้มากพอดี เธอเห็นอย่างนั้นจึงตกใจมากแทบจะร้องด่าเด็กหนุ่มขึ้นมาดังๆ แต่เธอก็ยังควบคุมอารมณ์ตัวเองไว้ได้เลยได้แต่ยืนมองหน้าของการินที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้กันจนปลายจมูกจะแตะกันอยู๋แล้ว  ดวงตาสีทมิฬจ้องเจาะลึกเข้าไปในนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนอย่าลึกซึ้ง ราวกับจะดูดซึมซับความหวาดกลัวหรือเรื่องราวไม่ดีหรือเลวร้ายต่างๆออกมาจากตัวของเด็กสาวให้หมด ใบหน้าคมคายค่อยๆเลื่อนเข้าหาใบหารูปไข่ของเด็กสาวอย่างช้าๆ ดวงตาจับจ้องและมองกันอย่างลึกซึ้ง มือของเด็กหนุ่มโอบล้อมเอวของเด็กสาวไว้ข้างนึง ส่วนอีกข้างใช้ประคับประคองจับใบหน้าหวานรูปไข่ของเด็กสาว ในขณะที่ใบหน้าและริมฝีปากของทั้งสองกำลังจะแนบ ประกบกัน เด้กสาวในวงแขนของเด็กหนุ่มผมดำขลับก็หลับตาพริ้มรอรับจุมพิตจากอีกฝ่าย ในขณะที่ทั้งสองกำลังเคลิบเคลิ้มจนลืมไปว่าตัวเองนั้นอยู่ในที่สาธารณะ แถมมีคนมุงดูเป็นร้อย! 

แช้ะ แช้ะ!

เสียงแฟรชดังขึ้นจากกล้องนักข่าว ทำให้ทั้งสองได้สติ การินมองหน้าเด็กสาวที่ตาโตค้างเช่นเดียวกับเขา เด้กสาวผลักการินออก แล้วรีบขึ้นรถไป เด้กหนุ่มก็มองลัลทริมาที่เพิ่งขึ้นรถไป แล้ว หันกลับมามองนักข่าวตัวป่วนที่ชอบขัดจังหวะของเขาด้วยสายตาเย็นชาอาฆาตแค้น  ทันทีที่นักข่าวเห็นก็ได้หยุดท่ายรูปเพราะกลัวสายตาอันน่าเกรงขามนั่น แต่ก็มีนักข่าวสาวตัวดำ รวบรวมความกล้าที่จะถามเจ้าของสายตาดุดันคู่นั้น

"เอ่อ คุณการิน จิตเมธรคะ พอดีว่าทางสื่อHotร้อน ของทางดิฉันได้สืบรู้ข้อมูลมาว่า คุณกำลังคบหา และจะหมั้นภายในวันนี้ใช่มั้ยคะ เะอคนนั้นคือใครกันเหรอคะ ช่วยบอกด้วยค่ะ!!!"
ด้วยความกล้าที่จะถามของนักข่าวสาว ทำให้คนอื่นมีแรงบันดาลใจ ถามซักไซร้การินต่อจากนักข่าวคนนั้นหลายต่อหลายคน และหลายคำถาม

"ได้ข่าวว่า ทางฝ่ายหญิงสาวแต่ก่อนมีความสัมพันธ์เป็นเพื่อนร่วมห้องใช่มั้ยคะ??"

"ช่วยพาเธอออกมาถ่ายรูปได้มั้ยครับ"

"เธอชื่ออะไรเหรอคะ กรุณาตอบด้วยค่ะคุณการิน"

"เมื่อกี้ ทางสื่อเราเห็นพวกคุณกำลังจะจูบกันใช่มั้ยคะ?"

"ถ้าเมื่อกี้จะกล้าจูบกันในที่สาธารณะอย่างนี้  แล้วทำไมไม่กล้าออกสื่อมั่งล่ะครับ?"

หลายสื่อหลายคำถาม เล่นเอาการินและลัลทริมาปวดหัวตาม ไม่น่าเชื่อว่าการินจะดังจนถึงออกสื่อได้เลยในขณะนี้ แต่ทำไมพวกเพื่อนๆในโรงเรียนเขาถึงได้กลัวหัวหดล่ะ? หรือเพราะการินเป็นลูกหลานตระกูลเศรษฐี เลยต้องมีข่าวดังในวงการเศรษฐีเป็นธรรมดา

ลัลทริมานั่งกุมหัวตัวเองหนัก มีทั้งเสียงความคิดและเสียงโหวกเหวกโวยวายมามากมายจนเธอแทบแยกไม่ออกแล้วอันไหนความคิดอันไหนคือเสียงจริงๆ


ทางด้านการินก็เอาแต่ยืนมองนักข่าวด้วยสีหน้าที่ว่างเปล่า จนแทบเอาทุกคนขนลุกเข้าไปเลยทีเดียวเชียว แต่ในไม่นานการินก็ยอมขยับริมฝีปาก

"ลัลทริมา  วิกรานต์วรสริต คือคู่หมั้นของฉัน และจะแต่งงานกันทันทีเมื่อเรียนจบ ข้อมูลต่อจากนี้ ช่วยไป 'คุ้ย' มาเองก็แล้วกัน แล้วถ้าเห็นฉันอยู่ที่ไหน ช่วยอย่าขัดจังหวะของฉันจะได้มั้ย มันโคตร 'รำคาญ' เลย"การินเน้นคำหนักๆ พร้อมกับกวาดสายตาที่ว่างเปล่าเย็นชาดูน่ากลัวมองทุกๆคนที่อยู่รอบด้าน ทุกคนอึ้งและตกใจกับคำป่าวประกาศของการินมาก แม้ลัลทริมาจะปิดหูปิดตาอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำมาก เธอเองก้ตกใจกับคำพูดของการินเช่นเดียวกัน

ในขณะที่เธอเหม่ออยู่นั้น การินก้ได้มาจับมือลัลทริมา และพาลงจากรถ ลัลทริมางงกับการกระทำของการินอยู่แวบนึง ก็เหลือบไปมองมือของการินที่จับมือของลัลทริมาแน่นกว่าครั้งไหนๆ แต่ก้ไม่ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดเลยแม้แต่น้อย ไม่นานนักลัลทริมาก็เงินหน้าละุสายตาจากมือของเขาและเธอ เงยขึ้นมาจ้องใบหน้าคมสีซีดอย่างอายๆ การินไม่รอให้ลัลทริมาตั้งตัวก็ประกบปากจูบต่อหน้าสื่ออย่าดูดดื่ม  มีเสียงฮือฮาดังขึ้นมาเป็นระยะๆ ตามด้วยเสียงแฟรช
ลัลทริมาก้ทำตาโตค้างไม่น่าเชื่อว่าการินจะมีความรู้สึกอย่างนี้ต่อตัวเธอจริงๆ เด็กสาวร่างบางค่อยๆหลับตาพริ้มจูบตอบชายหนุ่มสูทเทาเข้มตรงหน้า ไม่นานมากนักการินก็ถอนจูบลัลทริมาออก พร้อมกับมองหน้าของเด้กสาวแวบนึงแล้วถอดสูทของตนมาคลุมในเด้กสาว แล้วพาขึ้นรถขันหรูไปทันที


"..."


"..."


ต่างฝ่ายต่างเงียบไม่มีใครคิดจะปริปากพูดคุยกันเลยแม้แต่น้อย นานมากกว่าจะถึงที่หมายคือ คฤหาสน์ใหญ่ต้นตระกูลของจิตเมธร แม้ลัลทริมาจะรู้มาซักหน่อยว่าการินไม่ค่อยถูกกับญาติๆ แต่เธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่าพวกเขารู้เรื่องของพวกเราหรือเปล่า แล้วจะยอมให้พวกเรา....คบกันหรือเปล่า......

แกร๊ก


เสียงเปิดประตูดังขึ้นโดยการิน เขารีบลงจากรถโดยไม่รอให้คนมาเปิดประตูให้ การินชำเลืองมองลัลทริมาอยู่หน่อยๆ แล้วสบัดหน้าดันไปทางอื่นแทน แต่มือของเขากลับยื่นเข้ามาหาลัลทริมา พอร่างบางเห็นก็อดขำไม่ได้ ไม่นึกว่าเขาจะมีมุมมองน่ารักๆอย่างคนอื่นเขาบ้าน

ในที่สุดลัลทริมาก็ยื่นมือไปจับมือของการินไว้แล้วก้าวลงจากรถมา
เด็กสาวถอดสูทที่การินเอามาคลุมตัวของเธอไว้ออก แล้วนำไปยื่นให้การินพร้อมเอ่ยขอบคุณ

"ขอบคุณนะ .... การิน"

เด็กสาวจ้องหน้าเด็กหนุ่มผมดำอย่าทงไม่วางตา แต่เด็กหนุ่มกลับมองแต่เสื้อและเงยหน้าขึ้นไปมองทางอื่นโดยไม่สนใจลัลทริมาเลย เล่นเอาร่างบางก็งงเช่นเดียวกัน





แอดดดดดดดด


ประตูบานใหญ่เป็นไม้สักเปิดออกอย่างช้าๆ โดยพ่อบ้านที่พอดูมีอายุสองคน ดูจากรูปร่างหน้าตาแล้วน่าจะเป็นฝาแฝดกัน พ่อบ้านทั้งสองเปิดประตูจนติดกับกำแพงข้างนอก แล้วหันกลับมาน้อมคำนับให้ลัลทริมากับการิน อย่างสุภาพ

"เชิญเข้าไปด้านในเลยครับ คุณหนู"

พ่อบ้านทั้งสองเอ่ยพร้อมกัน พร้อมผายมือเข้าไปในยังคฤหาสถ์หลังใหญ่ ลัลทริมาก็ก้มหัวตอบพ่อบ้านสองคนอยู่หน่อยๆ พร้อมเดินตามการินเข้าไป ในคฤหาสถ์หลังนี้ ภายนอกเป็นสไตล์ยุโรป แต่มาดูข้างในแล้ว ก็เป็นเหมือนบ้านไทยหรูๆ ที่ดูแล้วโบราณ น่าอยู่ มองแล้วสะบายตาดั่งได้ย้อนกลับมาอีกยุคของไทย


"ยัยโง่ เธอเข้าไปก่อน"การินพูดกับลัลทริมาโดยที่ไม่สบตากับเด้กสาว เล่นเอาเด็กสาวเกิดอารมณ์ฉุนขึ้นมานิดๆ ก่อนที่จะก้าวเท้าเข้าไปในลิฟท์แก้วใส ภายในมีลวดลายไทยไล่กันอย่าสวยงามน่าสนใจ แต่ตอนนี้เด้กสาวสนใจเด็กหนุ่มมากกว่า เด้กสาวผมสีน้ำตาลก้มองเด็กหนุ่มไม่เลิก และในที่สุดร่างบางก้อดทนไม่ไหวจริงๆด้วย

"นี่การิน!!"

"!!!"

ลัลทริมาเอามือทั้งสองข้างยืดขึ้นไปแตะใบหน้าของการินแล้วออกแรงทำให้เขามาสบตากับเด็กสาวอย่างจังๆ ลัลทริมาตกใจมากเมื่อเห็นสีหน้าของการิน เพราะการินตอนนี้มีใบหน้าที่แดงก่ำมารกกว่าลัลทริมาเสียอีก เธอไม่แน่ใจว่าการินนั้นเขินเรื่องอะไรหรอเขาเอาหน้าไปจุ่มน้ำร้อนมา(ตอนไหนยะะะ) 

"นาย...หน้าแดงงั้นเหรอ...การิน.."ลัลทริมาเอ่ยถามการินอย่างแผ่วเบา ทั้งๆที่ตอนนี้ลัลทริมากำลังประคองหน้าการินให้จ้องมาที่ตัวเธอเอง ถึงแม้การินจะมีแรงมากกว่าลัลทริมา แต่ถ้าเด้กสาวเล่นมาแตะกันอย่างนี้ก่อน แรงทั้งหมดคงละลายสะลายไปเพราะความรักที่เขามีต่อเธออยู่แน่ๆๆ
การินยอมมองหน้าลัลทริมากลับพร้อมกับน้อมหน้าและจับมือลัลทริมาให้อยู่กับที่อย่างนั้นคราวนี้การินกลับเป็นฝ่ายจ้องลัลทริมาแทนซะงั้นและลัลทริมาก้เป็นฝ่ายหลบตาการินแทนเหมือนกัน ในขณะที่การินกำลังจะประกบริมฝีปากบาง กลับมีเสียงขัดจังหวะอีกแล้ว

"มาแล้วเรอะ ไอ้เด็กนอกคอก"นิรันดร์จิเมธรเอ่ยทักหลานชายด้วยถ้อยคำที่ดูเหมือนไม่ค่อยเป็นมิตร

"..."

"แกนี่มันบ้าบิ่นจริงๆ ไปเอาหนูลัลทริมาเขามาเอี่ยวกับแกได้ยังไง แกน่ะไม่เหมาะ..."นิรันดร์พูดยังไม่ทันจบก็โดนการินขัดด้วยเสียงก้าวร้าว

"เงียบนะ แล้วนายมันจะไปรุ้อะไรกันล่ะ เป็นยัยแม่มดนี่รึยังไงกัน อย่ามาแส่ทำเป็นรู้ดีหน่อยเลย"การินจัดฉอดกลางให้นิรันดร์ เล่นเอาซะผู้เป็นลุงเหงื่อตกเลยทีเดียว

"ยัยโง่ ไปกันเถอะ"การคินหันมาบอกลัลทริมา

"อะ...อื้อ...เอ่อ สวัสดีค่ะ คุณหมอนิรันด์"ลัลทริมาตอบรับการินและเดินไปตามแรงจูงของเขา แต่ลัลทริมาก็ยังหันกลับมาเอ่ยทักนิรันดร์ พอนิรันดร์เห็นอย่างนั้นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้

"เฮ้อ แกเนี่ยน๊า น่าจะไปเรียนความสัมพันธ์ใหม่ ขอให้โชคดีนะเจ้าหลานบ้า" นิรันดร์พุดอยู่คนเดียว แล้วหันหลังให้ทั้งคู่ ก่อนที่จะสาวท้าวก้าวเข้าไปในลิฟท์ใส




การินพาลัลทริมาไปแนะนำให้ทุกคนได้รู้จัก และจัดการเรื่องสินสอดแล้วเรียบร้อย มีเงินสดสิบล้าน พร้อมชุดเครื่องประดับเพชรสีฟ้า 25กรัต เพียงลัลทริมาเและรสวดีเห็นก็รีบส่ายหน้ารับไว้ไม่ได้ ขอน้อยกว่านี้ยังดี แต่ทางพวกจิตเมธรยืนยันอย่างเดียวว่าจะให้ๆ สุดท้ายลัลทริมาก็รนับมาจนได้
หลังจากงานเลิกการินก็ไปไหนของเขาก็ไม่รุ้ รสวดีเลยพาลัลทริมากลับบ้านไปเลย เพราะรสวดีมีรายงานที่ทำค้างไว้อยุ่ ลัลทริมาก็เลยต้องตามผู้เป็นน้าของตนกลับบ้านไปด้วย

นายหายไปไหนอีกแล้วเนี่ย ตาบ้าการิน......




----------------------------------------------------------------------------------------


สวัสดีค่าาา เค้าคงไม่ได้อู้งานนานไปใช่มั้ย มันสนุกสมรอนานหรือเปล่า เราว่าคงไม่ค่อยสนุกแน่เลยพิมแล้วหายหลายครั้งเลยต้องเริ่มพิมใหม่ เหนื่อยมากกก ตอนนี้เราอยู่ในช่วงเรียนซัมเมอร์คงไม่ค่อยมีเวลามาอัพสักเท่าไหร่หรอก ขอโทษด้วยนะะะะ