สาวเย็นชากับนายหน้าฝรั่ง

ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง 
   ตือดึง~ เสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้น ในขณะที่ชั้นกำลังกินข้าวมื้อกลางวันกับแม่
'เราเลิกกันเถอะ' ข้อความจากแฟนของชั้นส่งมา ในขณะที่ชั้นกำลังจะพิมพ์ตอบ
'เราเจอคนที่ใช่แล้ว' ฉึก!!! ข้อความนี้มันทำให้ชั้นหยุดหายใจไปชั่วขณะ น้ำตากำลังจะไหลแต่ต้องหยุดเอาไว้ ชั้นไม่อยากให้แม่เห็นมัน ชั้นนั่งก้มหน้ากินของชั้นเงียบๆ พยายามเก็บความรู้สึกที่มันถาโถมเข้ามา ทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ในสมองชั้นมีความคิดมากมายผุดขึ้นมาเต็มไปหมด 
‘มันเกิดขึ้นได้ยังไง?’
‘ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?’
‘เค้ารู้จักกันตั้งแต่เมื่อไร่?’

ชั้นนั่งกินข้าวจนหมด ออกจากร้านอาหารไปส่งแม่ที่บ้าน แล้วไปทำงานต่อ ทั้งที่มันแทบจะไม่ไหว แต่ก็ต้องไหว มันแย่มากๆ ชั้นกลับมาทำงานต่อหลังจากพักกลางวัน ไม่พูด ไม่คุย กับใคร อยากให้เวลาหมดไปเร็วๆ แต่มันช่างช้าเหลือเกิน 

17.30 น. 
  ถึงเวลาเลิกงานแล้ว ชั้นแทบจะวิ่งออกจากที่ทำงาน ที่ๆชั้นกำลังจะไปคือคอนโดเพื่อนสนิทของชั้น คนที่ชั้นสนิทที่สุด 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ชั้นเคาะประตู 
“เรย์ เราเอง” ชั้นพูด ขณะที่น้ำตาชั้นเริ่มไหล หลังจากเก็บความรู้สึกทั้งหมดมาหลายชั่วโมงที่ยาวนาน
“อ้าว เฮอร์มี่ เธอเป็นอะไร!?” เรย์ถาม ทันทีที่เปิดประตู เพราะใบหน้าของชั้นเต็มไปด้วยน้ำตา ชั้นไม่พูดอะไรเดินเข้าห้องเรย์ไป แล้วยื่นแชทที่แฟนชั้นพิมพ์มา
“นี่มันเรื่องบ้าอะไร!!!!” เรย์พูดพร้อมหยิบทิชชู่มาให้ชั้น
.
.
.
“ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน”