เรื่องน่าอาย... ของเรา
เรื่องน่าอายหวานๆ ขององค์อาทิตย์และผักบุ้งคลุมดิน
ผู้เข้าชมรวม
628
ผู้เข้าชมเดือนนี้
8
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เรื่องน่าอายหวานๆ ขององค์อาทิตย์และผักบุ้งคลุมดิน
++++++++++++++++++++++++++
เสียงสวบสาบระมัดระวัง ลมวูบพัดผ่านหน้า สาวเสื้อขาวกระโปรงดำเดินผ่านไป ศูรย์อารมณ์กรุ่นกลายเป็นเบื่อเผลอมองตามหลัง ตัวเล็ก ผมสีน้ำตาลรวบหลวมๆ ไว้เหนือศีรษะเป็นก้อนกลมเหมือนซาลาเปา ทำไมผู้หญิงชอบทำทรงนี้กัน ศูรย์เห็นไม่เรียบร้อยเลย ดูนั่นสิ ... ไรผมบางตกลุ่ยเคลียลำคอ แนบผิวนอกเสื้อขาวเหลืองนวล
เธอหยุดยืนหน้าชั้นหนังสือ หันข้างให้เขา อ้อ! พี่เต้นไก่ย่างหน้าทะเล้นคนนั้นนั่นเอง วันนี้ไม่มีสีเลอะแล้ว หน้าผากเคยคาดผ้าขาวเขียนตัวอักษรตลกๆ ก็เกลี้ยงเกลา มือบางมีริสแบนด์และเชือกถักหลากสีสองสามเส้นบนข้อ สอดหนังสือคืนสู่ชั้น
อาทิตย์บ่ายส่องลอดหน้าต่างเลยมาไล้ร่างที่ยืน กระจกกรองแสงสะท้อนต้องวงหน้าละมุน เรียวคิ้วเป็นระเบียบ ขนตาแพหลุบต่ำพินิจหนังสือ จมูกไม่โด่งมาก ริมฝีปากสีธรรมชาติเคลือบลิปมันขึ้นประกายนิดๆ
ศูรย์เพลินมองเรื่อยจนถึงไรผมสีจาง ทอประกายเป็นเส้นสายใสน้ำตาลทอง ดังรูปวาดสีน้ำมันชิ้นเอกของจิตกร ... ภาพที่เหมือนไม่มีอยู่จริง เขาฝันทั้งลืมตาตื่นหรืออย่างไร
“โทษทีที่ช้า”
ตาวตบบ่า เป็นดังสัญญาณปลุก
“อย่าทำหน้างี้ดิวะ มึงโกรธเหรอ เออ! เดี๋ยวกูเลี้ยงขนม”
เพื่อนหน้าแหยกับสายตาจ้องเขม็ง ศูรย์ขมวดคิ้วเพื่อย้ำให้แน่ใจว่าตนไม่ได้ฝัน หันไปทางชั้นหนังสือ รุ่นพี่สาวผมทรงซาลาเปาหายตัวไปเสียแล้ว
“ไปไป๊! อยากยืมหนังสืออะไรก็หอบไปเคาน์เตอร์บรรณารักษ์ กลับไปอ่านที่หอดีกว่า มีของเด็ดให้ดู”
แล้วคนมาช้ากว่าเวลาก็ลากไป เขาคิดว่าภาพเมื่อครู่อาจเกิดจากตาลายอ่านหนังสือมากไป มองผู้หญิงธรรมดาๆ นอกสายตา ‘ดูดี’ เกินจริง
ผลงานอื่นๆ ของ Rawi Rawanda ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Rawi Rawanda
ความคิดเห็น