Identity V [Naib x Reader]​

ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง

''​นี้ๆ.... รินะ''​

เสียงของเด็กผู้ชายคนหนึ่งทักขึ้นมาจากด้านหลังคุณ

"มีอะไรหรอ.... นาอิบ... ''​

" ฉันทำเจ้านี้มาให้... รับไปสิ"

เด็กหนุ่มส่งสร้อยคอที่ถักจากดอกไม้ให้พร้อมกับรอยยิ้ม

" ข... ขอบคุณนะ"^^

" อื้อ"^^

" นี้... รินะ.....ฉันมีอีกเรื่องที่อยากจะบอกกับเธอ" 

" เรื่องอะไรหรอ"

" คือว่า.. ฉัน... จะไปสมัคเป็นทหารล่ะ...''^^

"อ่อ... แล้วจะไปเมื่อไรหรอ" 

" ก็... เช้าวันพรุ่งนี้น่ะ เธอจะไปส่งฉันรึป่าว"

" ไม่ล่ะ... ฉ.... ฉันขอตัวกลับบ้านก่อนนะ..... รู้สึกเหมือนจะไม่สบาย" 

"ให้ฉันไปส่งมั้ย" 

"ไม่เป็นไร... นายไปเตรียมตัวเถอะนะ" ^^

ตึก~ ตึก~ ตึก~ ตึก~

ฉันพยายามเดินออกมาจากนาอิบให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้ พร้อมกับกลั้นน้ำตาที่กำลังจะเอ่อ ออกมา... ละหวังไว้ในใจว่า ขอให้เขาโชคดี.... 

เช้าวันถัดมา

" นาอิบ.... ไปได้แล้วลูก"

เสียงของหญิงชราคนหนึ่งเรียกชื่อเขาพร้อมกับความยินดีที่ลูกของเธอจะได้ทำความฝันให้เป็นจริง

"ครับ... แม่" ^^ (เธอจะไม่มาจริงๆ... หรอ)​

การร่ำลาจบลงรถก็เคลื่อนออกจากสถานนี

ตึก  ตึก  ตึก  ตึก

ฉันรีบวิ่งออกจากบ้านด้วยความเร็วที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้เพื่อที่จะไปสถานนีเพื่อลานาอิบก่อนที่จะไม่ได้เจอเขาอีก

"ฉัน..... อยากเจอนายเป็นครั้งสุดท้าย"

ฉันรีบวิ่งอย่างไวโดยไม่ได้สนใจกับสิ่งรอบข้างจนกระทั่ง.... 

โครม~~

มีรถคันหนึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วพุ่งชนเข้าที่ร่างของฉันเข้าอย่างเต็มเเรง

"แย่แล้วตามรถพยาบาลเร็วเข้า" 

เสียงของชาวบ้านแถวนั้นตโกนขึ้นพร้อมกับเข้ามาพยุงตัวของฉันเอาไว้ ฉันที่ยังพอจะเหลือสติอยู่เพียงน้อยนิดก็ได้นึกแต่เสียใจที่ไม่ได้บอกลา ฉันรู้ตัวดีว่าไม่มีทางรอดแล้วเพราะฉันเสียเลือดมากเกินไป ฉันจึงพยายามใช้แรงเฮือกสุดท้ายเพื่อพูดกับชาวบ้านที่พยุงร่างของฉันไว้

"...... ค... คุณป้าคะ......หนูขอร้องล่ะค่ะ.......อย่าบอก..... นาอิบนะค่ะ..... เรื่องอุบัตติเหตุ..... หนูไม่อยากให้เขาเสีย...... ใจ....." 

หลังจากจบคำพูดสุดท้ายฉันก็หมดลมหายใจ.....