[E-bookฟิคคริสสิง]ปลอกคอ(Omegaverse)[จบ]

ตอนที่ 61 : Special : Slash!! Slash!!

Slash!! Slash!!

“โหลดยัง”

“โหลดแล้วๆ”

“ดี เข้ากลุ่มเลย”

บรรดาแม่บ้าน คนสวน และลูกน้องในชุดสูทสีดำละสายตาจากจอมือถือ พยักหน้าตอบรับหัวหน้าแม่บ้านสายพันธุ์อัลฟ่าผิวดำยิ้มพอใจ ก่อนพาร่างท้วมของเธอเดินเข้าไปในครัวกล่าวรายงานกับบุรุษร่างสูงโปร่งที่กำลังง่วนหน้ากับการกวนส่วนผสมทำแป้งชูครีมในชามเข้าด้วยกัน

“คุณคริส ทุกอย่างพร้อมแล้วค่ะ”

“เฉียบ!” มือขาวป้อมทิ้งไม้พายลงเอากลางคันเสียดื้อ รีบหยิบมือถือในกระเป๋าผ้ากันเปื้อนกดเข้าไลน์ทันที หน้าจอรีโหลดไปพักใหญ่ก่อนเด้งขึ้นหน้าต่างสนทนาเข้าสู่ช่องแชทกลุ่มที่มีสมาชิกได้รับการเชิญเข้าร่วมทั้งสิ้น 500 คนสร้างขึ้นมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ!!!

เครือข่ายอันน่าสะพรึง ได้เกิดขึ้นแล้วในลีโอนิกแฟมิลี่

ติ๊ง!!!

ติ๊ง!!!

ทุกสารทิศในโลก คำสั่งที่ไม่อาจปฏิเสธ

คำสั่งภรรยาของนายเหนือหัว โอเมก้าที่ได้รับการยอมรับว่าเป็น ‘ควีน’

หั่นราคา เตารีดอบไอน้ำเหลือ 0 บาท

หั่นราคา เครื่องซักผ้าเหลือ 0 บาท

หั่นราคา เครื่องดูดฝุ่นเหลือ 0 บาท

หั่น หั่น หั่น และหั่นนับไม่ถ้วน

สมาชิกลีโอนิกแฟมิลี่ตกอยู่ในสภาวะสังคมก้มหน้า ทุกคนจำต้องแข่งกับเวลาที่มีจำกัดในแต่ละรอบไม่พอ ยังต้องยื้อแย่งกับผู้คนอีกหลายล้านกับเคมเปญจากเว็บไซด์สั่งซื้อสินค้าออนไลน์ชื่อดังอย่าง LAZADA ที่กำลังเป็นที่นิยม ณ ขณะนี้ หลักการมีไม่มาก..ใครดีใครได้ ใครเพื่อนเยอะพวกเยอะย่อมมีโอกาสสูงที่จะได้ของในราคาย่อมเยา 0 บาท จึงสร้างไลน์กลุ่มที่มีความเป็นทีมเวิร์คพร้อมใจช่วยเหลือซึ่งกันและกันแม้ว่าจะอยู่มุมไหนบนโลก หากลูกน้องคนไหนอยากได้อะไรก็ยินดีให้ช่วยกันแชร์ของที่อยากได้ลงไลน์กลุ่มให้ต่างคนต่างช่วยหั่นกัน

ช่างเป็นการตลาดแสนแยบยล

แน่นอนว่าของทุกอย่าง สินค้าทุกชิ้น คริส พีรวัส คนนี้ต้องได้ในราคา 0 บาท!! ใครมันจะบ้าไม่เอากัน!! ลองคิดดูสิ เดินเข้าห้างจ่ายเป็นหลักหมื่น กดหั่นทีเดียวลดราคาเหลือ 0 บาท ประหยัดไปตั้งหมื่น!! ปริญญาตรีเศรษฐศาสตร์ไม่ได้มีไว้แปะฝาบ้านเล่นๆ คนอย่างเขาไม่ปล่อยให้หลุดมือเป็นอันขาด!!!  

“ทุกคนรัวไป อย่าหยุด สิทธิ์หมดก็ไปลากคนอื่นมาหั่นต่อเร็ว!”

“ครับ/ค่ะ คุณคริส!!”

.

.

.

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะจัดการเก็บให้เรียบร้อย”

“ดี”  สิงโตเดินออกมาจากเซฟเฮ้าส์ของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคมที่เปิดเพื่อใช้ในการคุยธุรกิจลับๆหลังอาชีพนักการเมือง คนในผู้เป็นเส้นสายในเรื่องการอำนวยความสะดวกด้านเส้นทางต่างๆ ด้านการขนส่งให้ง่ายกับลีโอนิก จัดการเรื่องจุกจิกหลบเลี่ยงสายตาการตรวจสอบของภาครัฐด้วยการใช้คนมีอำนาจลงสั่งการเสียเอง รัฐมนตรีกระทรวงคมนาคมยิ้มสุภาพเดินออกไปส่งอีกฝ่ายตามมารยาทถึงรถลีมูซีนสีดำ

ติ๊ง!!!

เสียงไลน์แจ้งเตือนดังขึ้น รัฐมนตรีกระทรวงคมนาคมถอนหายใจ ส่ายหัวไปมาก่อนจะรู้สึกตัวว่าสิงโตจ้องมองอยู่

“เมียผมน่ะครับ ส่งหั่นราคามาในไลน์กลุ่มครอบครัว อะไรกันนักหนาก็ไม่รู้ เฮ้อ..สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าเมีย แพ้ของลดแลกแจกแถมกันทุกคนเลยสิน่า”

“…..” สิงโตฟังเงียบๆ ไม่พูดอะไรปล่อยให้อีกฝ่ายบ่นหงุงหงิง แต่ก็จำยอมกดเข้าไปช่วยเมียหั่นราคาอยู่ดี ขายาวสวมกางเกงแสลตสีดำเดินนำลูกน้องอัลฟ่าทั้งหมดโดยมีมือซ้ายคอยเดินอยู่ข้างๆระยะประชิดใกล้สุด คอยระวังอันตรายที่อาจมาถึงตัวนายได้ทุกฝีเก้า ในที่สุดก็มาถึงรถที่จอดรอ..พบว่าลูกน้องจำนวนหนึ่งที่ถูกสั่งให้เฝ้ารถไว้ยืนกระส่ำกระส่าย ก้มหน้าก้มตาเอาจริงเอาจังกับจอมือถือ ขนาดเข้ามายืนอยู่ใกล้ขนาดนี้ รอเปิดประตูขึ้นรถขนาดนี้..ยัง..ยังไม่รู้สึก..

“ทำอะไร?”

“หั่นอยู่เว้ย อย่าพึ่- บ..บอส!!!?”

ลูกน้องหวีดร้องเสียงหลงหลังรู้ว่าคนที่ถามคือใคร สิงโตมุ่นคิ้ว ส่งสายตาดุใส่ลูกน้องที่ละเลยหน้าที่ ก่อนส่งสายตาเป็นเชิงสั่งไปยัง เต ตะวัน ให้แย่งมือถือมาตรวจสอบ

“บอสครับ ดูเหมือนจะมีการตั้งกลุ่มไลน์ขนาดใหญ่ในแฟมิลี่ของเรา” เตรายงานหน้าเครียด ส่งมือถือให้นายเหนือหัวดู

กลุ่ม slash 1 (500)

กลุ่ม slash 2 (500)

กลุ่ม slash 3 (500)

กลุ่ม slash 4 (500)

.

.

กลุ่ม slash 20 (500)

“เอาไงดีครับบอส ให้ลีตรวจสอบไหมครับหรือจะให้ผมพาคนบุกสำนักงานไลน์ดีครับ?”  อัลฟ่าหน้าไทยผู้ดำรงตำแหน่งมือซ้ายเสนอ สิงโตส่ายหัวแล้วส่งมือถือคืนเจ้าของที่กลัวจนหัวหด สังคมก้มหน้ากับการหั่นราคา ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจว่าเรื่องเหล่านี้เป็นการตลาดล่อหลอกให้คน ‘ขี้งก’ ติดกับดักเข้าให้ ถึงอย่างนั้นอย่าหวัง ต่อให้ทำเคมเปญมาล่อแค่ไหนก็ไม่มีวันใช้ไม่ได้ผลกับบอสแห่งลีโอนิกแฟมิลี่แน่นอน

ทว่า….

นั่งรถกลับมาถึงบ้าน สิ่งแรกที่เห็นคือลูกน้องของเขาทั้งหมดตกอยู่ในสภาวะเสพติดการหั่นราคาเข้าเส้น บางคนก็หลวมตัวไปสนใจสั่งสินค้าไม่ร่วมรายการ ที่หนักไปกว่านั้นคือการที่หัวหน้าแก๊งมาเฟียและหัวหน้าครอบครัวยืนนิ่งอยู่นานหลายนาทีดีดักกลางห้องรับแขก มองภรรยาและลูกก้มหน้าก้มตากดหั่นราคาแทนที่จะวิ่งมาต้อนรับสามีและพ่อ…

ใช้ได้ผลกับคนของบอสลีโอนิกแฟมิลี่แทน…

“กลับมาแล้ว” ตัดสินใจพูดออกไป

“อ๊ะ! คุณพ่อ!?” หวานน้อยเงยหน้าจากจอมือถือ ยิ้มยิงฟันต้อนรับการกลับมาของคุณพ่อสุดที่รัก เธอลงจากโซฟาวิ่งปรี่เข้ามาหาบิดาที่อ้าแขนรอรับอ้อมกอดจากลูกน้อย

ติ๊ง!!!

แต่แล้ว..จู่ๆขาเล็กๆของลูกสาวชะลอและหยุดนิ่งก่อนเข้าสู่อ้อมอก

“ขอหวานน้อยช่วยคุณแม่หั่นของก่อนนะคะ”

“…ค่ะ”

ความสนใจของลูกสาวกลับไปอยู่ที่เรื่องของการหั่นราคาที่ส่งลิงค์มาในไลน์อีกครั้ง สิงโตได้แต่ยืนวืด ทำอะไรไม่ได้นอกจากขานรับลูกสาว ทิ้งแขนลงข้างลำตัวมองตามหลังหวานน้อยที่เดินไป จิ้มมือถือไป ใบหน้าคมหล่อเหลาเสยผมเรียบหันไปมองลูกชายฝาแฝดนั่งอิงซบกันอยู่บนตักคริส นิ้วป้อมเล็กสีเข้มผลัดกันจิ้มหั่นราคาในแท็ปเลตกันสนุกสนาน

ไม่วิ่งมาหาพ่อเลยแม้แต่นิดเดียว..

เสียงกระแอมในลำคอดังขึ้น คริสเงยหน้าขึ้น อุทานตกใจ ไม่คิดว่าสิงโตกลับมาถึงบ้านแล้ว

“อ..อ้าว..กลับมาตอนไหน?”

“สักพัก ฉันอยากกินกาแฟ”

“กาแฟผมชงไว้แล้ว คุณรินจากเครื่องได้เลยในครัว”

“...แล้วชูครีม”

“ยังไม่เสร็จครับ รอก่อนนะ คุณไปรินกาแฟในครัวก่อนไป”

“……..”  อัลฟ่าหนุ่มผิวสองสีเงียบนิ่งไป มองโอเมก้าหนุ่มผู้เป็นภรรยาและแม่ลูกสามติดอกติดใจกลับไปง่วนหน้ากับ แอพพลิเคชั่นสั่งซื้อสินค้าออนไลน์กับเคมเปญหั่นราคา ชื่นเดินกดมือถือมาจนถึงห้องรับแขก จังหวะเงยหน้าสบตาเข้ากับนายเหนือหัว เธอตกใจทำมือถือตกพื้น รีบวิ่งหนีเข้าครัวตัวสั่น..

ติ๊ง..ติ๊ง..ติ๊ง........

จู่ๆไลน์ก็เงียบฉี่ เงียบพอกันบรรยากาศในห้องรับแขก คริสมุ่นคิ้วไม่สบอารมณ์ยอดขาดอีก 3 คนถึงจะได้เครื่องฟอกอากาศเกิดอะไรขึ้น ทุกอย่างดูชะงักนิ่งไปหมดจนน่าฉงน เขาพิมพ์เข้าไปถามก็ไม่มีใครตอบ ไม่มีใครอ่าน

“ทำไมยอดไม่ขึ้นวะ..”

สติเริ่มกลับออกมาจากเว็บออนไลน์ นัยน์ตากลมโตกวาดมองโดบรอบ ทุกคนหายไปไหนกันหมด ทั้งลูก แม่บ้าน เหล่าลูกน้อง เหลือแต่สิงโต..กับเขา..

“เอ่อ….” คริสเริ่มรู้ตัว อาการไม่ค่อยดีแล้วสิ

“ค..คือว่- เดี๋ยวๆๆๆ คุณสิงโต!!!!!!!!#@!!!????!!”

.

.

.

เครื่องฟอกอากาศ

สินค้าหมด

สิงโตปิดหน้าจอมือถือของภรรยาแล้วโยนลงหัวเตียงก่อนหันหน้าไปยังคนสลบเหมือดคาโซฟา ลากยาวมาทุกอาณาบริเวณในห้องนอนจบลงสุดท้ายบนเตียงยับยู่ทิ้งรอยอารยะธรรมไว้เพียบบนผิวขาว โดยเฉพาะลำคอประดับรอยกัดทำพันธะสัญญาคู่ชีวิตเอาไว้..แดงพร้อยจนน่ากลัว

“ฮึก..เครื่องฟอกอากาศ” ขนาดนี้ยังจะ..คร่ำครวญหาเครื่องฟอกอากาศ!?

แรงยุบบนเตียง ตามด้วยน้ำหนักทิ้งลงทับหลัง คริสสะดุ้งมือฝ่ามือแกร่งคร่อมขนาบตัวเขา ค่อยๆเงยหน้าจากหมอนสบตาสามีหน้าตึงเห็นได้ชัดในระยะชิดใกล้ ดวงตาสีดำเข้มดั่งอีกาส่อเค้าดุดัน ไม่พอใจอย่างมาก ทำเอาเผลอกลืนน้ำลายลงคอเสียวไส้เป็นฝ่ายหลบตาไปเสียก่อน สิงโตขยับ..อีกครั้งจนช่างล่างสัมผัสกัน ร้อนวูบในอกจนขนลุกซู่ ไหนจะใช้มือประคองหน้าให้แหงนขึ้นมาในทิศทางง่ายต่อการก้มหน้าเข้าไปขบเม้มใบหูแดง เสียงชื้นแฉะดังเป็นระยะชวนใจสั่นก่อนจะหล่นวูบหลังได้ยินเสียงทุ้มกระซิบเย็นยะเยือก

“จะงกไม่ว่า แต่ อย่า เมิน ฉัน เข้าใจไหมพีรวัส” ชื่อเต็มยศ..รู้เรื่อง..

ท้ายที่สุดไฟโทสะคุกกรุ่นในใจมอดดับลง สิงโตถอนหายใจปล่อยคริสให้เป็นอิสระ มานั่งพิงหัวเตียงพร้อมหยิบบุหรี่มาจุดสูบ อัดนิโคตินเข้าปอด ปล่อยควันสีขาวคลุ้งกระจายไปทั่วห้องนอนผสมปนเปกลิ่นควันแมกไม้ผสมใบชาและกุหลาบดามัสก์คลุ้งจัดหลังผ่านการมีเซ็กส์มาอย่างหนักหน่วงไม่ต่างจากกลิ่นชูครีมช็อกโกแลตจากตัวโอเมก้าคู่ชีวิต

“เงินก็มี อยากได้ทำไมไม่บอก”

“มันไม่เหมือนกันนี่ครับ..” คริสตอบอ้อมแอ้ม

“เครื่องตีไข่ก็มีแล้ว เอาอีกทำไม?”

“เครื่องนั้น..ผมจะเอามาขายต่อ”

“.......”

สิงโตมองภรรยาที่นอกจากจะงกแล้วยังจะหัวการค้าไปอีก ชายผิวขาวตัวสูงทัดเทียมหยัดกายขึ้นมา เอาศอกเท้าเตียงไว้แล้วเริ่มอธิบายแผนเก็บเกี่ยวตักตวงประโยชน์จากเคมเปญนี้

“คุณสิงโตคิดดูอย่างเครื่องตีไข่อันนี้ราคาปกติอยู่ที่ 5000 บาท แต่เราแลกในราคา 0 บาท ถ้าผมเอาไปขายต่อ ยังไงก็ได้กำไร ยิ่งเป็นสินค้าของแบรนด์โดยตรง ยิ่งโคตรกำไรเลยนะ แทบไม่ต้องลงทุนนอกจากค่าจัดส่ง 30-40 บาท แต่เอาของไปตั้งขายโดยไม่ต้องจ่ายต้นทุนด้วยซ้ำ! ผมว่าผมจะตั้งซัก 4500 แล้วพอเขาต่อ ผมจะลดให้4300 ไม่เกินนี้ ยังไงผมก็ได้กำไรอยู่ดี”

..ร่ายมาเป็นช่องเป็นฉาก..

“แล้วต่อจากนั้นผมจะ- อะไรเล่า คุณยิ้มอะไร!?” คริสหน้าแดง เริ่มประหม่าที่เล่าแผนอยู่ สิงโตกลับยิ้มขึ้นมาเสียอย่างนั้นพอถามซ้ำก็ไม่ตอบ หันไปขยี้ดับบุหรี่ในถาดแทน

“หัวธุรกิจโดยสายเลือด”

“รู้ด้วยเหรอว่าพ่อผมเป็นนักธุรกิจ?” คริสเลิกคิ้วสูง สิงโตกระชับดึงคนทำหน้าประหลาดใจมาโอบกอด ประคองหัวกลมให้พิงอกก่อนสางผมสีดำอมน้ำตาลนุ่มไปมาด้วยสัมผัสแสนอ่อนโยน ทะนุถนอม ผิดจากความดุดันเรื่องบนเตียงหลายชั่วโมงก่อนที่ผ่านมา “คุณสิงโต?”

“ฉันรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับของๆฉัน”

‘ของๆฉัน’ คำแสดงความเป็นเจ้าของที่สิงโตชอบใช้กับทุกสิ่งที่เขาตั้งใจไว้แล้วว่าอยากได้ ปรารถนาครอบครองโดยไม่สนวิธีการ คริสหายสงสัย อันที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจที่อัลฟ่าคนนี้จะรู้เรื่องพ่อเขา โดยอุปนิสัยจากที่อยู่กินกันมาหลายปีสิงโต ปราชญา เป็นคนที่ถ้าสนใจอะไรจะอยากรู้ไปเสียให้หมด

สนใจมาก ยิ่งใส่ใจมาก

“แต่ฉันก็ชอบฟังเวลานายเล่าออกมา”  ฟังดูแปลก น่าประหลาด ทว่า..สำหรับคนที่อยู่ด้วยกันมา ผ่านอะไรมาก็มากมายด้วยกัน คริสเข้าใจสิงโตดี เข้าใจจนหน้าร้อนผ่าว

“พ่อผมเป็นนักธุรกิจที่เก่งมาก เติบโตจากเป็นพนักงานบริษัทด้านวิเคราะห์ขนส่ง แล้วก็ออกมาเปิดหุ้นส่วนกับเพื่อนๆ แป๊บเดียว 3 ปีได้กำไรเป็นหลายล้าน” เล่าเรื่องของพ่อที่เป็นไอดอลในดวงใจ พ่อที่จากไปพร้อมกับแม่

สูญเสียและได้ใหม่ในวันเดียวกัน

“พ่อเป็นคนดีและเก่งมาก” คริสยิ้มยามนึกถึงบุพการีผู้จากไปไกลหลายปี ทุกสิ่งอย่างเกิดขึ้นอย่างเฉียบพลัน แก๊งมอเตอร์ไซด์รุมปาดรถจนพลิกคว่ำไปหลายตลบ คริสกระเด็นหลุดออกมา ส่วนพ่อแม่หาได้เป็นเช่นนั้น ทุกวันนี้ก็ยังเสียใจยามนึกถึงเรื่องราวน่าสะพรึงกลัวในวันนั้น ความโง่และเชื่อใจมากไปจนพาพ่อกับแม่ไปตาย..พวกเขาควรอายุยืนกว่านี้...

“วันนั้นผมควรอยู่คนเดียวในรถ”

วงแขนแกร่งกระชับกอดโอเมก้าน้อยไว้แนบแน่น ปล่อยให้อีกฝ่ายได้ระบายความรู้สึก ไม่ว่าจะดีใจ เสียใจ โกรธแค้น ทุกสิ่งอย่างในหัวใจที่อยากบอกกล่าวให้ใครซักคน สิงโตพร้อมที่จะอยู่ตรงนี้เสมอเพื่อฟังอีกฝ่ายเล่าได้เรื่อยๆอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

.

.

.

วันรุ่งขึ้นกิจกรรมหั่นราคาจำต้องขอตัดจบไปล่วงหน้า ทางเว็บไซด์ให้คำชี้แจงว่าระบบล่ม เนื่องจากมียอดเข้าใช้บริการจำนวนมาก จำต้องขอปิดปรับปรุงพักใหญ่ แต่ทางเว็บไซด์ยังทำหน้าที่ส่งของให้สำหรับคนที่เข้าร่วมกิจกรรมได้ทันก่อนปิดบริการ ช่วงบ่ายรถตู้ขนส่งสกรีนคำว่า LAZADA จอดหน้าคฤหาสน์สีขาวหลังใหญ่ในรั้วสีดำ สิงโตมองเหล่าลูกน้อง แม่บ้าน และขนสวนช่วยพนักงานทยอยขนของที่หั่นราคาเข้ามาวางในห้องโถงกว้างเป็นจำนวนมากสูงเกือบชิดเพดาน

จัดหนักเต็มคันรถ..

กล่องพัสดุชิ้นสุดท้ายวางลงเสร็จสิ้น ลูกน้องของพวกเขาปาดเหงื่อก่อนโค้งลาขอตัวไปทำงานตรวจประจำการตามจุดต่างๆในบ้านต่อ เหลือแต่คริสกับแก๊งแม่บ้านเข้ามาช่วยกันทยอยแกะของออกมาวางเรียง

“อันนี้ตั้งขายในเพจเลยป้าชื่น”

“ได้ค่ะคุณคริส”

ทั้งหมดช่วยกันจำแนกของระหว่างใช้เองกับขายให้เป็นหมวดหมู่ ตาคู่คมกวาดตามองสิ่งของเหล่านี้ โดยรวมแล้วราคาเล็กน้อยมากเมื่อเทียบกับเงินที่สิงโตมี เพียงแค่คริสขอมา เขาสามารถเหมาให้ทั้งโรงงานก็ยังได้

อย่างว่า ความสนุก

คริสที่ยิ้มแย้ม คริสที่ทำตาวาวกับการแกะกล่องดูของลดราคา คริสที่หัวเราะร่าเริง ตราบใดที่ไม่ทิ้งหน้าที่หลักการของการเป็นภรรยาและแม่ สิงโตก็ยินดีให้พื้นที่ความสุขตรงนั้นให้โดยไม่อิดออดแต่อย่างใด เขาชอบเวลาคริสมีความสุขมมากกว่าทุกข์ใจ รู้ดีว่าอะไรที่ทำให้คริสมีความสุข แต่ความสุขนั้นต้องตกอยู่ใต้เงื่อนไขเห็นแก่ได้ของเขา

ไม่ใช่พระเอกแสนดีหรือพระรองใจบุญที่จะให้คนรักไปจากตัวเอง

อัลฟ่าเห็นแก่ได้ เห็นแก่ตัว ที่รู้เรื่องของโอเมก้าคนนี้ดีที่สุด

“พ่อผมเป็นคนดีและเก่งมาก”

ภาพจำที่มีต่อบิดาผู้จากไป สิ่งที่คริสรู้กับสิงโตรู้ ช่างแตกต่างเหลือเกิน..พ่อของคริสเป็นตัวแปรสำคัญที่ทำให้สิงโต ปราชญา ก้าวเดินมาไกลเกินกว่าคนจะนึกฝัน เป็นคนที่ชี้ทางให้กลายเป็น ‘คิง’ ที่ทุกคนหวาดกลัวในทุกวันนี้ หากโลกนี้ล่วงรู้เรื่องนี้ เชื่อเถิด..คนทั้งโลกอาจร่วมกันสาปส่งพ่อของคนรักไปถึงชาติหน้าก็ว่าได้

บางเรื่องเก็บไว้ตลอดกาลเสียดีกว่า รักษาความทรงจำดีๆต่อผู้จากไป

“คุณสิงโต ดูนี่สิ เครื่องทำไข่ม้วน!!” คริสอวดเครื่องครัวให้สามีดู

“ฉันเห็นแล้ว ลูกต้องชอบแน่”  เขาบอกกับภรรยาทั้งรอยยิ้มนึกเอ็นดู อีกเดี๋ยวลูกน้อยทั้ง 3 คนก็ใกล้เลิกเรียนแล้ว กลับมาคงตาวาวไม่ต่างจากแม่น่าดูที่จะได้กินไข่ม้วนเสียบไม้ของโปรด โดยเฉพาะหวานเข้มและหวานข้นที่ชอบไข่เสียบไม้มากเป็นพิเศษจนต้องแวะซื้อที่ร้านหน้าโรงเรียนเป็นประจำทุกวัน คริสยิ้มตาหยีให้สิงโต ก่อนยกเครื่องทำไข่ม้วนราคา0 บาท นำทีมแม่บ้านช่วยกันขนของไปตั้งในครัว

ข้อดีของหั่นราคาสำหรับบอสลีโอนิก

อยู่ตรงนี้

END

++++++++++++++++++++++

มีขยายเพิ่มเติมจากฟิคสดนะ และก็ระวังหลังกันด้วยนะ มานิดๆหน่อยๆ เราแก่แระ 555

ตอนหน้าเป็นสเปดูดวงนะ พาย้อนทามไลน์อดีตอีกแล้ว และจะจบลงที่สเปงานเต้นรำค่ะ

สเปซิริอุสนี่จะไม่ได้รวมเล่มนะ ขอตัดนะ เนื่องจากพาร์ทอดีตของซิริอุสแทบไม่เกี่ยวกับเรื่องหลักเลย 

รวมเล่ม 4 เล่ม 5 ก็เหมือนเดิมเลยครัช จะมีสเปพิเศษแถมให้เฉพาะคนสั่งซื้อรวมเล่มเช่นเคย

ไปก่อนนะ บายจ้า