S.Fic Fugou Keiji | คุณค่า (#ไดสุรุ)
คุณค่าที่ควรแก่การถาม "เท่าไหร่ล่ะ?"
ผู้เข้าชมรวม
375
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
[S.Fic Fugou Keiji] คุณค่า
Pairing : ไดสุเกะ x ฮารุ
Rate : PG-13 , yaoi
Story : blood_hana
++++++++++++++++++++
คุณค่า
เงิน=อำนาจ
โปรยธนบัตรล้ำค่า เหยียบย่ำ ไขว่คว้าทุกสิ่ง นั่นคือสิ่งที่ ไดสุเกะ บุรุษเรือนผมดำในชุดที่ทมิฬเยี่ยงรัตติกาลกระทำเป็นประจำมาตลอดชีวิต
"เงินซื้อความยุติธรรมไม่ได้!"
คำพูดนั้นของคาโต้ ฮารุ
"รวมถึงใจผมด้วย"
นั่นล่ะ..คัมเบะ ไดสุเกะ ถึงยิ่งอยากได้เพื่อลบคำสบประมาทแสนดื้อรั้นให้สำนึกและเหวี่ยงร่างเจ้าแมวให้นอนดิ้นเร้าบนเตียง จากจุดเริ่มต้นการพบพานระหว่างเราเริ่มขึ้นที่ผู้ร่ำรวยแห่งตระกูลคัมเบะเข้ามาสมาชิกใหม่ในกรมตำรวจ รูปร่างหน้าตาหล่อเหลาที่มาพร้อมอำนาจเงินตรา นั่นไม่สำคัญเท่าสิ่งที่ฮารุไม่ชอบใจเรื่องทัศนคติ
คัมเบะ ไดสุเกะ นามของเขา เอะอะปาเงินยิ่งกว่ากระดาษชำระ ใช้ทิ้งใช้ขว้างสนองความต้องการ
"ทำแบบนี้ไม่ได้นะเฟ้ย!"
"...."
"เฮ้ย!!ได้ยินไหม!!! @#฿?!??"
ไดสุเกะไม่คิดฟังเสียงด่าโวยวายของเจ้าของเรือนผมน้ำตาลนุ่ม ส่วนสูงมากกว่าแต่ต่ำเตี้ยไปเสียทุกเรื่องในสายตาเขา สมองคิดประมวลผล อย่างเดียวต่อบุรุษนามว่าฮารุนั้นไซร้
"เท่าไหร่ล่ะ?" ทั้งดวงตา เส้นผม ปาก ผิวกาย และเสียง
ราคาของฮารุ = ?
คำถามวนเวียนในหัวอันไร้คำตอบตลอดมา กระทั่งได้กล่าวมันออกมาอีกครั้งในตรอกซอยมืดมิด ณ คืนหนึ่ง
ฮารุคนนั้นกับความลับเล็กๆ มือบอบบางทำบางสิ่งตกหล่นเป็นมีดพกเปรอะเปื้อนสีแดงฉาน
ฮารุคนนั้นตกในสถานการณ์ของผู้ร้าย
"น..นาย.."
ส่วนไดสุเกะเป็นพยานพบเห็นเหตุการณ์
ผู้ลากมากดีดึงซีก้าร์จากปาก มองดูก็รู้ไปถึงไส้ว่ารุ่นพี่ตำรวจไม่ได้ตั้งใจ สัณนิฐานได้ว่าอาจเป็นกลไกป้องกันตัว ในเมื่อสภาพฮารุเหลือเพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียว
"ตำรวจฆ่าคน.."
ฮารุหน้าซีดเผือก
"หึ.." ไดสุเกะกระตุกยิ้มมุมปาก
"จะจับงั้นเหรอ.." ฮารุถามย้อนเสียงสั่นต่างจากภาพจำคนปากดีที่คัดค้านราคาของความยุติธรรมด้วยเสียงเอะอะมะเทิง
ประทานโทษเถอะนะ คัมเบะ ไดสุเกะ ได้ซื้อมันมาแล้ว ณ เวลานั้น คาโต้ ฮารุ จึงรอดได้ด้วยเงินตรา สิ่งที่ปรามาศพลิกมาตบหน้าข้อโต้แย้งแสนดื้อรั้นด้วยธนบัตรที่ชาตินี้ตำรวจวัย 30 อย่างฮารุไม่มีวันได้สัมผัสและคนอย่างฮารุผ่านร้อนหนาวมามาก ไม่ได้โง่จนไม่เข้าใจว่าไดสุเกะทำไปเพื่อสิ่งใด
..ยอกย้อนเจ็บแสบ..
แต่ทว่าราคาค่างวดของไดสุเกะ..มันไม่มีเพียงเท่านั้น ทุกครั้งที่จ่าย ย่อมมีสิ่งต้องการเสมอ
"ถอดเสื้อ"
ฮารุตาโตกับราคาที่ต้องตอบแทน เขาเป็นตำรวจแต่ถ้าให้จมในตารางก็ไม่เอาด้วยคน มีลักษณะนิสัยคล้ายแมวย่อมไม่ปรารถนาการถูกขังกรงและนั่น...คือจุดเริ่มความสัมพันธ์ที่ต้องทน
.
.
.
"ฟู่ว.." ไดสุเกะผ่อนควันซีก้าร์หลังกลืนกินผู้ชายคนหนึ่งเสร็จสิ้น คู่ขาชดใช้ราคานอนนิ่งเอาแต่เหม่อมองเพดาน ร่างกายเปรอะเปื้อนบนเตียงเกลื่อนแบงค์เยนทุกหนแห่ง
ฮารุนึกชังกลิ่นเงินและสัมผัสกระดาษพิมพ์หมึกก็คืนนี้ ไม่คิดเลยว่าชีวิตไล่จับผู้ร้ายจะพลิกผันสู่ทางน่าสำรอก คืนนั้นเขาเตร็ดเตร่กลับบ้าน เจอคนรุมทำร้าย เขาพลาดท่าเสียทีและอีกนิดเดียว..จะโดนกระทำสิ่งที่ไม่มีใครอยากให้เกิด แต่แล้ว คัมเบะ ไดสุเกะ ผ่านมาด้วยท่าทางเยี่ยงราชา ทว่ากลับใช้เงินมากมายบีบให้เขาต้องจำยอมในสิ่งที่ไม่อยากกับคนไม่รัก
"ผมเป็นผู้ชาย.."
"จะชายหรือหญิง ถ้าจ่ายเงินแล้วก็ต้องตอบแทน" ไดสุเกะช่างตอบเอาคุ้มค่านัก ฮารุกลืนน้ำลายลงคอยากลำบาก เป็นเช่นนี้ทุกครั้ง..หลายคืนแล้ว...
"ระบายกำหนัด แค่นี้เหรอ?" ถามออกไป ไดสุเกะไม่ตอบและทำหูทวนลมไปเฉยชิบ จมในห้องไร้สุรเสียงจนฮารุเป็นฝ่ายหยัดกายพร้อมคว้าเสื้อกองพื้นสวมใส่
"เท่าไหร่?" คำถามเดิมๆ มาอีกครั้ง
ฮารุเหลียวมองคนตัวเปลือยท่อนบนอันแสนกำยำ ดวงตาหยิ่งผยองคอยหมางเมินทุกสิ่งเป็นเพียงราคาแลกได้ด้วยการจ่ายและเวลานี้คนอย่าง คัมเบะ ไดสุเกะ จ้องมองมาที่เขาด้วยแววตาของราชามากอำนาจเงินตราเข้าจับบุรุษผมน้ำตาลคล้ายแมวจร
คุณค่า สัมผัสมาก กลับทวีคูณ
ฮารุกลั้นหายใจ ทำตาขึงดุ แยกเขี้ยวเกรี้ยวกราดตอบไปอย่างรู้ทัน
"หัวใจผมไม่มีราคา!และไม่มีวันให้นายซื้อด้วย จำไว้ ไดสุเกะ!!" แมวจรจอมดื้อจากไปแล้ว ออกไปจากห้องลับแลที่เรานัดพบกันเพื่อจับจ่ายใช้สอยมันส์มือ ไดสุเกะแตะมือบนของเหลวสีขาวขุ่นเลอะแบงค์ที่เขาใช้ขย้ำถูฮารุจนแดดิ้นคาเตียงและกำเอาไว้ในฝ่ามือ
"หึ.." ใบหน้าหล่อเหลากระตุกยิ้มมุมปากทั้งตาพราวระยับยิ่งกว่าดวงดาราบนฟ้า
ยิ่งยาก ยิ่งอยากชนะ
ยิ่งยาก ยิ่งปรารถนา
"ไดสุเกะซัง ที่สั่งไว้ เรียบร้อยแล้วครับ" ลูกน้องเข้ามารายงานให้นายฟัง หลักฐานสาวถึงตัวฮารุกลบหมดแล้ว ชดเชยให้ญาติเรียบร้อย ช่างเป็นการรายงานอันน่าพอใจนัก เขาพยักหน้าเล็กน้อยเป็นรับรู้ เมื่อเสร็จงานลูกน้องจึงย่ำฝีเท้าห่างไปไกลจากคนรวยจอมแผนการณ์ ทำทุกอย่างให้สามารถเอื้อมไปถึงความปรารถนา
ไม่วางขายบนชั้น ก็ลากให้จำต้องขาย
อำนาจเงินตรา คุณค่าของมัน สักวันฮารุต้องศิโรราบจนมอบทุกสิ่งให้กับเขา
คุณค่าของเงิน
อยู่ ตรง นี้
END
++++++++++
ว่าด้วยเรื่องของสายเปย์
ไปก่อนนะ บายจ้า
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ผลงานอื่นๆ ของ blood_hana ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ blood_hana
ความคิดเห็น