S.Fic Fugou Keiji | คุณค่า (#ไดสุรุ)

ข้อมูลเบื้องต้น

[S.Fic Fugou Keiji] คุณค่า

Pairing : ไดสุเกะ x ฮารุ 

Rate : PG-13 , yaoi 

Story : blood_hana

++++++++++++++++++++

คุณค่า

เงิน=อำนาจ

โปรยธนบัตรล้ำค่า เหยียบย่ำ ไขว่คว้าทุกสิ่ง นั่นคือสิ่งที่ ไดสุเกะ บุรุษเรือนผมดำในชุดที่ทมิฬเยี่ยงรัตติกาลกระทำเป็นประจำมาตลอดชีวิต

"เงินซื้อความยุติธรรมไม่ได้!"

คำพูดนั้นของคาโต้ ฮารุ

"รวมถึงใจผมด้วย"

นั่นล่ะ..คัมเบะ ไดสุเกะ ถึงยิ่งอยากได้เพื่อลบคำสบประมาทแสนดื้อรั้นให้สำนึกและเหวี่ยงร่างเจ้าแมวให้นอนดิ้นเร้าบนเตียง จากจุดเริ่มต้นการพบพานระหว่างเราเริ่มขึ้นที่ผู้ร่ำรวยแห่งตระกูลคัมเบะเข้ามาสมาชิกใหม่ในกรมตำรวจ รูปร่างหน้าตาหล่อเหลาที่มาพร้อมอำนาจเงินตรา นั่นไม่สำคัญเท่าสิ่งที่ฮารุไม่ชอบใจเรื่องทัศนคติ

คัมเบะ ไดสุเกะ นามของเขา เอะอะปาเงินยิ่งกว่ากระดาษชำระ ใช้ทิ้งใช้ขว้างสนองความต้องการ

"ทำแบบนี้ไม่ได้นะเฟ้ย!"

"...."

"เฮ้ย!!ได้ยินไหม!!! @#฿?!??"

ไดสุเกะไม่คิดฟังเสียงด่าโวยวายของเจ้าของเรือนผมน้ำตาลนุ่ม ส่วนสูงมากกว่าแต่ต่ำเตี้ยไปเสียทุกเรื่องในสายตาเขา สมองคิดประมวลผล อย่างเดียวต่อบุรุษนามว่าฮารุนั้นไซร้

"เท่าไหร่ล่ะ?" ทั้งดวงตา เส้นผม ปาก ผิวกาย และเสียง

ราคาของฮารุ = ?

คำถามวนเวียนในหัวอันไร้คำตอบตลอดมา กระทั่งได้กล่าวมันออกมาอีกครั้งในตรอกซอยมืดมิด ณ คืนหนึ่ง

ฮารุคนนั้นกับความลับเล็กๆ มือบอบบางทำบางสิ่งตกหล่นเป็นมีดพกเปรอะเปื้อนสีแดงฉาน

ฮารุคนนั้นตกในสถานการณ์ของผู้ร้าย

"น..นาย.."

ส่วนไดสุเกะเป็นพยานพบเห็นเหตุการณ์

ผู้ลากมากดีดึงซีก้าร์จากปาก มองดูก็รู้ไปถึงไส้ว่ารุ่นพี่ตำรวจไม่ได้ตั้งใจ สัณนิฐานได้ว่าอาจเป็นกลไกป้องกันตัว ในเมื่อสภาพฮารุเหลือเพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียว

"ตำรวจฆ่าคน.." 

ฮารุหน้าซีดเผือก

"หึ.." ไดสุเกะกระตุกยิ้มมุมปาก

"จะจับงั้นเหรอ.." ฮารุถามย้อนเสียงสั่นต่างจากภาพจำคนปากดีที่คัดค้านราคาของความยุติธรรมด้วยเสียงเอะอะมะเทิง

ประทานโทษเถอะนะ คัมเบะ ไดสุเกะ ได้ซื้อมันมาแล้ว ณ เวลานั้น คาโต้ ฮารุ จึงรอดได้ด้วยเงินตรา สิ่งที่ปรามาศพลิกมาตบหน้าข้อโต้แย้งแสนดื้อรั้นด้วยธนบัตรที่ชาตินี้ตำรวจวัย 30 อย่างฮารุไม่มีวันได้สัมผัสและคนอย่างฮารุผ่านร้อนหนาวมามาก ไม่ได้โง่จนไม่เข้าใจว่าไดสุเกะทำไปเพื่อสิ่งใด

..ยอกย้อนเจ็บแสบ..

แต่ทว่าราคาค่างวดของไดสุเกะ..มันไม่มีเพียงเท่านั้น ทุกครั้งที่จ่าย ย่อมมีสิ่งต้องการเสมอ

"ถอดเสื้อ"

ฮารุตาโตกับราคาที่ต้องตอบแทน เขาเป็นตำรวจแต่ถ้าให้จมในตารางก็ไม่เอาด้วยคน มีลักษณะนิสัยคล้ายแมวย่อมไม่ปรารถนาการถูกขังกรงและนั่น...คือจุดเริ่มความสัมพันธ์ที่ต้องทน

.

.

.

"ฟู่ว.." ไดสุเกะผ่อนควันซีก้าร์หลังกลืนกินผู้ชายคนหนึ่งเสร็จสิ้น คู่ขาชดใช้ราคานอนนิ่งเอาแต่เหม่อมองเพดาน ร่างกายเปรอะเปื้อนบนเตียงเกลื่อนแบงค์เยนทุกหนแห่ง 

ฮารุนึกชังกลิ่นเงินและสัมผัสกระดาษพิมพ์หมึกก็คืนนี้ ไม่คิดเลยว่าชีวิตไล่จับผู้ร้ายจะพลิกผันสู่ทางน่าสำรอก คืนนั้นเขาเตร็ดเตร่กลับบ้าน เจอคนรุมทำร้าย เขาพลาดท่าเสียทีและอีกนิดเดียว..จะโดนกระทำสิ่งที่ไม่มีใครอยากให้เกิด แต่แล้ว คัมเบะ ไดสุเกะ ผ่านมาด้วยท่าทางเยี่ยงราชา ทว่ากลับใช้เงินมากมายบีบให้เขาต้องจำยอมในสิ่งที่ไม่อยากกับคนไม่รัก

"ผมเป็นผู้ชาย.."

"จะชายหรือหญิง ถ้าจ่ายเงินแล้วก็ต้องตอบแทน" ไดสุเกะช่างตอบเอาคุ้มค่านัก ฮารุกลืนน้ำลายลงคอยากลำบาก เป็นเช่นนี้ทุกครั้ง..หลายคืนแล้ว...

"ระบายกำหนัด แค่นี้เหรอ?" ถามออกไป ไดสุเกะไม่ตอบและทำหูทวนลมไปเฉยชิบ จมในห้องไร้สุรเสียงจนฮารุเป็นฝ่ายหยัดกายพร้อมคว้าเสื้อกองพื้นสวมใส่

"เท่าไหร่?" คำถามเดิมๆ มาอีกครั้ง 

ฮารุเหลียวมองคนตัวเปลือยท่อนบนอันแสนกำยำ ดวงตาหยิ่งผยองคอยหมางเมินทุกสิ่งเป็นเพียงราคาแลกได้ด้วยการจ่ายและเวลานี้คนอย่าง คัมเบะ ไดสุเกะ จ้องมองมาที่เขาด้วยแววตาของราชามากอำนาจเงินตราเข้าจับบุรุษผมน้ำตาลคล้ายแมวจร

คุณค่า สัมผัสมาก กลับทวีคูณ

ฮารุกลั้นหายใจ ทำตาขึงดุ แยกเขี้ยวเกรี้ยวกราดตอบไปอย่างรู้ทัน

"หัวใจผมไม่มีราคา!และไม่มีวันให้นายซื้อด้วย จำไว้ ไดสุเกะ!!" แมวจรจอมดื้อจากไปแล้ว ออกไปจากห้องลับแลที่เรานัดพบกันเพื่อจับจ่ายใช้สอยมันส์มือ ไดสุเกะแตะมือบนของเหลวสีขาวขุ่นเลอะแบงค์ที่เขาใช้ขย้ำถูฮารุจนแดดิ้นคาเตียงและกำเอาไว้ในฝ่ามือ

"หึ.." ใบหน้าหล่อเหลากระตุกยิ้มมุมปากทั้งตาพราวระยับยิ่งกว่าดวงดาราบนฟ้า

ยิ่งยาก ยิ่งอยากชนะ

ยิ่งยาก ยิ่งปรารถนา 

"ไดสุเกะซัง ที่สั่งไว้ เรียบร้อยแล้วครับ" ลูกน้องเข้ามารายงานให้นายฟัง หลักฐานสาวถึงตัวฮารุกลบหมดแล้ว ชดเชยให้ญาติเรียบร้อย ช่างเป็นการรายงานอันน่าพอใจนัก เขาพยักหน้าเล็กน้อยเป็นรับรู้ เมื่อเสร็จงานลูกน้องจึงย่ำฝีเท้าห่างไปไกลจากคนรวยจอมแผนการณ์ ทำทุกอย่างให้สามารถเอื้อมไปถึงความปรารถนา

ไม่วางขายบนชั้น ก็ลากให้จำต้องขาย 

อำนาจเงินตรา คุณค่าของมัน สักวันฮารุต้องศิโรราบจนมอบทุกสิ่งให้กับเขา

คุณค่าของเงิน

อยู่ ตรง นี้

END

++++++++++

ว่าด้วยเรื่องของสายเปย์ 

ไปก่อนนะ บายจ้า