คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRODUCTION - สิ่งที่เราไม่เคยเข้ากัน
INTRODUCTION
บนโลกใบนี้มีอะไรอีกหลายอย่าที่เราอาจจะไม่เคยรู้...
เสียงเทปข่าวบันเทิงถูกปิดลงอย่างหงุดหงิดก่อนที่รีโมตในมือใหญ่ของคนตัวหนาจะถูกโยนไปนอนนิ่งอยู่ข้างกายชายหนุ่มหน้าตาดี ที่เพิ่งมีภาพข่าวอยู่บนจอเมื่อครู่ เขายกขาขึ้นไขว่ห้างมองอีกคนที่จ้องมาอย่างยียวน
“จะเอายังไงยงจุนฮยอง ...เคยขอนายแล้วใช่ไหมว่าจะทำอะไรให้คิดถึงงาน คิดถึงบริษัทบ้าง ไม่ใช่จะทำอะไรก็จะทำแบบนี้”ผู้จัดการรุ่นราวคราวเดียวกันต่อว่าอย่างไม่ชอบใจ นักร้องนักแสดงหนุ่มตัวสูงยกยิ้มเชิงว่าไม่ใส่ใจและทำท่าจะลุกเดินหนี
“จะไปไหน”คนเดิมร้องถาม เขาหันมองนิดหน่อยแล้วตอบกลับไป
“ไปเที่ยวกับฮยอนอา...อยากไปด้วยไหมล่ะดูจุน”ในแววตาของคนตัวผอมมีแต่ความสนุกสนาน ผิดกับเมเนเจอร์ที่เคยเป็นคนร่าเริงต้องกลับมาเคร่งขรึมและคอยจัดการกับทุกอย่างให้กับดาราตัวดีแบบเขา คนที่เอาแต่ทำเรื่องที่ใครๆ ก็ว่ามันสนุก
“ไม่สร้างปัญหาสักวันได้ไหม”เพราะรู้จักเป็นอย่างดีว่าคนตรงหน้าจะออกไปเที่ยวแบบไหน ไปยังไง และพอได้รู้ว่าออกไปกับใครก็ยิ่งทำให้ปวดประสาทมากขึ้น...ก็เล่นควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ทำตัวเปิดเผยให้ปาปารัสซี่จับภาพได้แทบทุกวัน
แก้ข่าว ตามกลบข่าว ไปจนถึงขอร้องให้สาวๆออกจากชีวิตยงจุนฮยอง...ยุนดูจุนทำมาหมดแล้ว
“นายมีหน้าที่ตามแก้ก็ทำไปสิ ฉันทำงานเหนื่อย อยากจะทำอะไรตามใจตัวเองบ้างฉันก็จะทำ”เดินออกและทิ้งไว้แต่ความรู้สึกเกลียดที่ดูจุนเริ่มมีให้อีกคนมากขึ้นทีละน้อย ..จากคนที่เคยเป็นเหมือนเพื่อนสนิท ทุกอย่างที่จุนฮยองทำกำลังจะทำให้มันตรงข้ามกัน...
ดาราหนุ่มเดินตรงไปที่โต๊ะวีไอพีที่ถูกเตรียมรอเอาไว้สำหรับเขาเฉกเช่นทุกคืน หญิงสาวหน้าตาสะสวยข้างกายในคืนนี้คือไอดอลสาวหน้าใหม่ ที่กำลังเป็นที่จับตามอง จุนฮยองเอนหลังพิงกับพนักโซฟาสวีทสีแดงสด วงแขนกว้างยังคงโอบรั้งที่สะโพกมนของคนที่มาด้วยกัน คิมฮยอนอาในชุดเดรสยาวสีน้ำตาลเข้ม เรียบดูดี นัยต์ตาคู่สวยลึกลับน่าค้นหา
“คุณคิดอะไรอยู่”กระซิบถามที่ข้างใบหูเล็กที่ตกแต่งด้วยต่างหูรูปร่างแปลกตา หญิงสาวปรายหางตาไปมองอีกคน ก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆ
“แค่ได้กลิ่นเห็ดพอชชินี่เลยมองหา”จุนฮยองขมวดคิ้วงงกับชื่อพืชแสนประหลาดของหญิงสาวที่เป็นคู่ควง ฮยอนอาหันมาระบายยิ้มจาง
“จุนฮยองจริงจังกับฉันแค่ไหน”เสียงหวานเอ่ยถาม แต่น้ำเสียงที่มีไม่ได้ออดอ้อนแบบที่สาวๆ ที่ผ่านมาเคยร้องถาม ยงจุนฮยองหันมองดวงหน้าหวานทว่าดูโฉบเฉี่ยว วงตาคมหวานเยิ้มค่อยๆ ก้มลงจะประทับจูบบนแก้มขาวของคู่ควง
“แล้วคุณล่ะครับ จริงจังแค่ไหน”ไม่มีใครปฏิเสธว่าเขาแสนมีเสน่ห์ หญิงสาวที่มองลึกในแววตานั้นแล้วมีแต่ความหวั่นไหว ริมฝีปากสวยเผยอรับจูบที่น่าจะหวาน แต่มันมีเสียงอะไรบางอย่างร้องเตือนหล่อน นิ้วเรียวยกขึ้นมีป้องไม้ให้อีกคนเข้ามาประชิดมากไปกว่านั้น
“ฉันอยากกลับแล้วล่ะ ขอตัวก่อนนะ”คว้ากระเป๋าแล้วทำท่าจะลุก จุนฮยองดึงข้อมือเล็กที่เต็มไปด้วยเชือกถักสีสันแปลกๆ ลายสิบเส้นให้ลงมานั่งบนตัก ฮยอนอาที่หลงคารมของฝ่ายนั้นแล้วเลยไม่ได้ขัดขืนอ้อมกอดนั้น
>ANATHEMA
ดูจุนแทบจะขว้างหนังสือพิมพ์ดาราใส่หน้านักร้องหนุ่ม หลังจากที่เห็นพาดหัวข่าวของวันใหม่ ทั้งที่เตือนแล้วพูดแล้ว ไม่ว่ายังไงเรื่องแบบนี้ก็เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหนื่อยแล้ว....ยุนดูจุนเหนื่อยมากๆ
“นายยังไม่ชินอีกหรอ”จุนฮยองถาม และเป็นคำถามที่เขาไม่คิดว่าควรจะได้ยิน ทำไมกัน...ทำไมเพื่อนที่ดีแบบจุนฮยองถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้
“มันเป็นเรื่องที่ฉันต้องชินหรือไง ไม่สร้างปัญหาให้ฉันต้องแก้สักวันได้ไหม”ยอมรับว่ากำลังโกรธ และโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อคนตรงหน้าไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยสักนิด
“ก็มันเป็นงานของนายนี่ หรือถ้าไม่อยากทำแล้วก็ลาออกไปสิยุนดูจุน”น้ำเสียง ท่าทางและแววตาที่มองมาอย่างกับว่าเขาเป็นแค่สิ่งของ เป็นแค่เครื่องจักรที่เอาไว้รับใช้เท่านั้น ดูจุนก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคำพูดเสียดสี ท่าทางไร้เยื่อใยของเพื่อนคนนี้ทำไมมันช่างบาดใจ
ชอบหรอ...มันนานมาแล้ว เขาหมดความรู้สึกนั้นไปแล้ว
“ถ้ามีโอกาส ฉันไปจากคนแบบนายแน่จุนฮยอง แล้วก็หวังว่าจะไม่สร้างปัญหาอีก!”
เมเนเจอร์หนุ่มเอนแผ่นหลังกว้างลงบนโซฟาตัวยาว เขากลับมาที่ห้องพักที่ซื้อไว้ติดกับห้องของไอดอลหนุ่มที่ดูแลอยู่ ดูจุนมองกรอบรูปที่คนบนภาพนั้นมีแต่รอยยิ้ม ภาพเมื่อสามสี่ปีก่อนนี้ สมัยที่เขาเพิ่งเริ่มทำงานนี้ สมัยที่ยังดูแลไอดอลสาวๆ แบบโซฮยอนและจีฮยอน ก่อนจะถูกขอให้มาดูแลจุนฮยองแทนฮยอนซึงที่ผันตัวไปทำเรื่องแคสติ้งแทน
ตอนนั้นมันก็ดี...ดีมากๆ
“หน้าเครียดเชียว ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าคะ”ลีน่าแฟนสาวลูกครึ่งของเขาที่มักจะแวะเวียนมาหาบ่อยๆ เอ่ยถามพร้อมด้วยน้ำดื่มเย็นๆ แก้วหนึ่งที่หยิบยื่นมาให้
“ก็เรื่องเดิมนั่นแหละ”กี่สิบครั้งแล้วก็ไม่รู้ที่เขาระบายเรื่องเดิมกับหญิงสาว ลีน่าเบ้ปากน้อยๆ อย่างเบื่อหน่าย
“ดูจุนก็ลาออก ไม่งั้นก็ขอย้ายไปดูคนอื่นสิ”เธอเสนอแบบนี้อีกครั้ง ดูจุนถอนใจบางเบา เหนี่ยวเอวบางของคนรักมานั่งบนตัก
“อยู่กับจุนฮยองถึงจะปัญหาเยอะ แต่ได้เงินมากนะ ผมอยากเก็บเงินได้เยอะๆ เพื่อคุณนะ”ยกยิ้มกว้าง เจ้าหล่อนยิ้มเจื่อน โอบรั้งแขนยาวที่คอของเขา ก่อนจะซบใบหน้าลงที่ลำคอยาวชองคนรักอย่างออดอ้อน
“ค่ะ”
เสียงดนตรีจบลงพร้อมด้วยเสียงกรี๊ดกระหึ่มลานกิจกรรมตรงนั้น จุนฮยองยิ้มมุมปากแล้วมองไปที่แฟนๆ ที่ยังคงรักเขาอย่างเหนียวแน่น นักร้องนายแบบคนดังถ่ายรูปกับแฟนคลับอยู่พักใหญ่หลังจากให้สัมภาษณ์บนเวทีเสร็จสิ้น เขายังคงเป็นจุนฮยองคนเดิมของแฟนคลับเสมอไม่ว่าชื่อเสียงที่มีจะทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปแล้วก็ตาม
“น้องจุนฮยองคะ ขอถามเรื่องข่าวที่มีกับน้องฮยอนอาหน่อยค่ะ”นักข่าวสาวที่เขาทั้งคุ้นหน้าทั้งรู้จักดีจู่โจมเข้ามาถามคำถามที่เจ้าตัวก็พอจะรู้คำตอบ
“ก็ให้เป็นเรื่องของอนาคตดีกว่าครับ”คำตอบที่แปลความหมายโดยทั่วไปได้ว่ากำลังคบกันอยู่แต่กับยงจุนฮยองคำตอบนี้เป็นที่เข้าใจกันดีในหมู่นักข่าวและสาวๆ ที่ผ่านมาในชีวิตว่าเขาแค่ควงเล่นๆ ไม่ได้คิดจะคบหาเป็นคนรักแน่นอน
“แล้วสาวคนก่อนแบบน้องโซยูล่ะค่ะ”ยังไม่ลามือจากเขา จุนฮยองยิ้มตอบกวนๆ
“น้องสาวครับ แบบที่เคยตอบไปแล้ว”จุนฮยองโค้งน้อยๆ เพื่อบอกว่าขอตัว นักข่าวอื่นล่าถอยไปที่ดาราเซเลปที่ยืนรอให้สัมภาษณ์อยู่ก่อนแล้ว ผิดกับนักข่าวสาวคนเดิมที่ยังคงไม่เดินไปไหน
“ฮยอนอาก็น่ารักดีออก แกไม่คิดจะจริงจังมั่งหรอวะ”จียุนที่เป็นทั้งนักข่าวบันเทิงและพี่รหัสคนเท่ตั้งแต่ตอนเรียนมหาวิทยาลัย
“เจ๊ก็น่าจะรู้ว่าทำไม”พี่รหัสคนห้าวยิ้มกวน จุนฮยองอมยิ้มเขินนิดๆ
“โอ๊ย ย่ะอีคนดัง ฉันไปละ ไว้ไปก๊งนะ”ทำท่าแบบที่ชอบทำเวลาเจอกัน จุนฮยองโค้งน้อยๆ ก่อนจะหันไปเจอสีหน้าและแววตาดุดันที่ถูกส่งมาจากเมเนเจอร์รูปหล่อ ฝ่ายนั้นทำหน้าเหวี่ยงเดินตรงเข้ามาหา
“อะไรอีกล่ะ นี่ฉันจะมีสังคมไม่ได้ด้วยใช่ไหมดูจุน”จุนฮยองรู้ดีว่าดูจุนจะพูดอะไร เขาถูกว่าหลายครั้งกับการทำตัวสนิทสนมกับนักข่าว
ก็พี่สาว....
“ฉันแค่อยากจะย้ำ...”
“นักข่าวไว้ใจไม่ได้ ถ้าฉันเผลอเอาเรื่องส่วนตัวไปเล่าเขาอาจจะเอาข่าวไปเขียน...ดูจุน พี่จียุนรู้เรื่องของฉันมากกว่าที่นายรู้อีก ถ้าจะเอาไปเขียน ฉันจบไปนานแล้ว”พูดแทรกเพราะและรำคาญ แล้วเขาโกรธ โกรธที่ดูจุนดูถูกเพื่อนของเขา โกรธที่ดูจุนไม่เคยไว้ใจเขาหรือใคร โกรธมากที่สุดเมื่อมองเลยไหล่กว้างนี่ไปเจอกับสาวลูกครึ่งที่เกาะติดดูจุนเหมือนจะไม่ให้กระดิกไปไหน
“แล้วแฟนนายหนะ ไม่ต้องเกาะกันเป็นเห็บขนาดนั้นหรอก มันไม่มืออาชีพ!”กระแทกใส่ใบหน้าคมแล้วเดินหลีกไปทางแฟนคลับที่ยังคงยืนอยู่ไม่ไกลจากพวกเขา ดูจุนมองตามไอดอลหนุ่มอย่างหงุดหงิด
แค่พาแฟนมาด้วย มันไม่โปรเฟสชั่นนอลตรงไหน....
“จุนฮยองมันพูดถูกนะ มึงพาลีน่าไปถ้าบอสรู้คอขาดแน่”ไอ้คนที่คิดว่าจะเข้าข้างก็กลับไม่ ดูจุนทำท่าไม่พอใจในคำตอบ แต่แล้วยังไงในเมื่อถามจางฮยอนซึงเขาก็ตอบตรงๆ
“มึงเพื่อนกูไหม”ถามเสียงเข้ม เพื่อนหน้าสวยหันมอง แววตานิ่งเฉยบอกให้รู้ว่านี่ไม่ได้แคร์
“จะโกรธกูกูก็ไม่ได้ว่านะ แล้วแต่มึง”กระดกจินโทนิกลงคอพร้อมใบหน้าเหยเก ดูจุนวางเงินสดไว้ที่ท์เตอร์แล้วกระแทกรองเท้าดินออกไป
จางฮยอนซึงก็งงว่าอดีตนักร้องในความดูแลของเขาอย่างจุนฮยองไปชอบคนไม่มีเหตุผลแบบดูจุนได้ยังไง
>ANATHEMA
ควันจากโถดิเผาลอยคลุ้งไปทั่วห้องโทนสีน้ำตาลเข้ม หญิงสาวในชุดแบบโมฮีเบี้ยนหลับตานิ่งนั่งขัดสมาธิเพื่อเรียกเอาสติของตัวเองกลับมาหลังจากที่คิมฮยอนอาเพิ่งเลิกจากงานเดินแบบและอีเวนท์อีกสามที่ที่เพิ่งเสร็จสิ้น ในห้องมีเพียงแสงไฟสลัว กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้ป่า ริมฝีปากเรียวบางที่แต่งแต้มด้วยลิปสติกสีแดงเข้มกำลังพร่ำสวดคาถาภาษาแปลกประหลาดที่แสนเงียบเชียบ ตู้ไม้สีทะมึนที่ภายในเก็บสิ่งของหายากและตำราศาสตร์ลึกลับเก่าแก่ต่างๆ ไว้มากมาย
รูปสลักไม้เก่าแก่ถูกตั้งไว้ที่ชั้นบนสุดของโต๊ะบูชา หญิงสาวใบหน้าสะสวยค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า ก่อนจะขยับตัวขึ้นคุกเข่าและคำนับรูปสลักไม้ที่เจ้าตัวนับถือ
‘คิมฮยอนอาเป็นผู้สืบเชื้อสายแม่มดมาจากแม่’
TO BE CON'
TALK* เปิดฟิคเรื่องใหม่โดยที่เรื่องเก่ายังไม่จบคือ? อย่าเพิ่งด่านะอย่าเพิ่งงงงงงงงง
ฟิคเรื่องนี้สไตล์เดิมแต่เนื้อเรื่องแบบที่ไม่เคยเห็นเราแต่งแน่นอน
ขอบคุณที่รักทูจุนค่ะ
ความคิดเห็น