คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER: ONE - ข้อเสียที่ถูกมองข้าม
CHAPTER: ONE
ตารางงานอัลบั้มใหม่แสนยุ่งเหยิง ยงจุนฮยองแทบไม่มีเวลาจะกระดิกตัวไปทางไหนได้เลย ชีวิตบนรถตู้มากกว่าห้องนอน วันๆ เห็นแต่หน้ายุนดูจุน....ความสุขเดียวที่ขมอย่างกับดาร์คชอคกาแลต
“ทำหน้าให้สดชื่นหน่อยสิจุนฮยอง”ช่างแต่งหน้าสาวแซวเสียงหวาน นักร้องดังฝืนยิ้มจางๆ เพราะเขาไม่ได้นอนมามากกว่ายี่สิบสี่ชั่วโมงแล้ว ที่จริงมันอาจจะผิดที่เขาเองนั่นแหละที่ไม่งีบบนรถ
แต่ยุนดูจุนหลับอยู่ที่เบาะข้างๆ เขาหลับไม่ลงหรอก
“อีกอาทิตย์เดียวก็หมดช่วงโปรโมทแล้ว สู้ๆ นะ”คนเดิมกล่าวพลางวางฝ่ามือบนไหล่เชิงให้กำลังใจ เขามองใบหน้าหวานนั่น ก่อนจะขอบคุณเจ้าหล่อนด้วยการวางมือบนมือของเธอให้รู้ว่าเขารู้สึกได้รับกำลังใจเต็มๆ
“ว่าแต่เมื่อไหร่เธอจะได้เดบิวท์ล่ะ”เพราะรู้จักกันมานานและคนตรงหน้าไม่ใช่แค่ช่างแต่งหน้าช่างทำผมเท่านั้น ปาร์คโชรงเป็นเด็กเทรนที่มีอนาคต เพียงแต่เธอยังไม่มีโอกาส
“ใกล้แล้ว นี่เตรียมอยู่”ก็รู้ว่านี่คือความลับ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเล่าให้ใครสักคนฟังเมื่อถูกถาม จุนฮยองออกอาการตื่นเต้นแทน
“จริงดิ ดีใจด้วย เธอต้องดังแน่ๆ แล้วพอเดบิวท์แล้วยืมควงออกงานบ้างนะ”พูดติดตลก โชรงหัวเราะน้อยๆ
“จะดีหรอจุนฮยอง ฉันไม่อยากโดนแฟนคลับนายบีบคอหรอกนะ”รู้ว่าแฟนคลับมีทั้งดีและไม่ดี แต่เธอก็แค่อยากจะแหย่คนตรงหน้าเท่านั้น
“แฟนคลับยงจุนฮยองหนะน่ารักแสนดีนะ”เขาว่า ทั้งคู่หัวเราะให้กันอย่างสนุกสนานและทั้งหมดอยู่ในสายตาของเมเนเจอร์รูปหล่อที่เอาแต่ขมวดคิ้วมองพวกเขา
“เสร็จหรือยัง มัวแต่เล่น”ไม่รู้สิ จุนฮยองว่าดูจุนมองว่าเขาทำอะไรก็ผิดไปซะทุกอย่าง ส่วนเขาก็แค่ย้ำความคิดนั้นไปอีกหน่อยด้วยคำพูดและท่าทางยียวนกวนประสาททั้งหมด
“ฉันแค่ไม่อยากเครียด เดี๋ยวตีนกาจะมาก่อนวัยแบบใครบางคน..เนอะโชรง”ช่างแต่งหน้าสาวยิ้มแหยไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ จุนฮยองจ้องตาคนตัวสูงกลับเพื่อบอกว่าเขาไม่ได้เกรงกลัว
“........”
ฮยอนอาหย่อนตัวลงนั่งที่เก้าอี้ไม้บุด้วยนวมสีครีมของร้านอาหารหรู ตรงหน้าเธอคือไอดอลหนุ่มที่งานเยอะที่สุดในช่วงนี้ ผู้ชายที่คิมฮยอนอาคิดว่ากำลังหลงรัก...
“ช่วงนี้ยุ่งมากหรอ เงียบไปเลย”เปิดปากถามก่อน จุนฮยองที่กำลังม้วนเส้นสปาเกตตี้ในจานเงยหน้าหล่อๆ มามองหญิงสาว
“ก็เพิ่งจะว่างวันนี้แหละ”เขาตอบน้ำเสียงแห้งผากไร้เยื่อใย ก่อนจะส่งอาหารคำแรกเข้าปาก
“ดีจังที่พอว่างแล้วจุนฮยองก็มาหาฉัน”ดีใจจนเห็นได้อย่างชัดเจน จุนฮยองคิดว่าเขาไม่ควรจะทำให้คนตรงหน้าคาดหวังในตัวเขา
“คือฉัน......”หญิงสาวดวงตาสดใสและมีความหวัง ผิดกับครั้งแรกที่เขาได้เจอ ใบหน้าสวยเฉี่ยว แววตาไร้อารมณ์แห้งแล้ง และน่าค้นหา แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เขาเข้าไปหาเธอหรอก เขาไม่ได้สนใจความน่าค้นหา...สนใจแค่ว่ามันมีอะไรบ้างที่ทำให้ดูจุนเดินเข้ามาหาเขา มาสนใจเขาบ้าง
“ว่าไง”ยังคงมีแต่เขาในแววตานั่น จุนฮยองรู้ดีว่าต้องจบเรื่องเพื่อไม่ให้ฮยอนอาต้องรักเขา
“ฉันขอโทษนะ คือฉันไม่ได้ชอบเธอแบบนั้น”ขายาวตัดใจจากอาหารตรงหน้า เดินออกไปจากเก้าอี้ตรงนั้นโดยไม่ได้หันกลับไปมองว่าหญิงสาวจะรู้สึกแบบไหน
นานเกินสิบนาทีที่หญิงสาวทำได้แต่กระพริบตา และทบทวนทุกคำที่ชายหนุ่มพูด ความหลงใหลได้ปลื้มนั่นไม่ได้ทำให้เจ็บจนกระอัก ...เธอรู้สึกเสียหน้ามากกว่า
มันรู้สึกเหมือนโดนคนเดินมาตบหน้ากลางเมียงดง
>ANATHEMA
ร้านเนื้อย่างในตรอกไม่ไกลจากคอนโดมิเนียมหรูของนักร้องคนดัง โต๊ะด้านในสุดถูกจับจองด้วยแขกพิเศษของร้าน จุนฮยองมาที่นี่ตั้งแต่เป็นแค่เด็กเทรน พักหอพักรูหนูอยู่ข้างบนร้าน ทำงานพิเศษที่นี่เพื่อหาเงินจ่ายค่าเทอมและค่ากินค่าใช้ตอนเทรนนี่ สมาชิกร่วมวันนี้มีเพียงเพื่อนและพี่ที่สนิทสนมกับเขาเท่านั้น แน่นอนว่าไม่มียุนดูจุน...
“ร้านนี้เหมือนเดิมเลย”จียุนว่าพลางคีบเนื้อใส่ในผัก ดวงตากลมมองไปรอบร้านที่มีลูกค้าอื่นอีกสามสี่โต๊ะ ไม่มีบริกร มีเพียงเจ้าของร้านและหลานชายวัยรุ่น
“รสชาติก็เดิมนะเจ๊”ฮยอนซึงว่า เทรนเนอร์แด๊นซ์มองไปยังเจ้ามือที่หน้าหมองๆ อดคิดไม่ได้ว่าจุนฮยองกำลังเศร้า
“นี่เป็นไรป่ะ ดูซึม”เป็นโยซอบเพื่อนสนิทและเมเนเจอร์คนดีของโซฮยอนและจีฮยอน อีกหนึ่งเพื่นสนิทของเขาที่วันนี้ตารางงานของสองคนนั้นเป็นวันพักผ่อน อานิสงเลยตกมาที่คนตัวเล็กด้วย
“ฉันบอกเลิกฮยอนอาไปแล้ว”คนตรงนั้นพยักหน้าเข้าใจ และไม่มีใครเห็นว่าเป็นเรื่องน่าตกใจตรงไหน ยงจุนฮยองเปลี่ยนสาวคู่ควงอาทิตย์ละครั้ง อาจจะแปลกตรงที่คนนี้คบได้นานกว่าสองเดือน...แต่ก็นั่นแหละ เลิกแล้วมันไม่เห็นน่าตื่นเต้น
“อย่าบอกว่ามึงเศร้าเพราะเลิกกับสาวสวยนางนั้น”ปากก็เคี้ยว แต่โยซอบก็อดไม่ได้ที่จะถาม จุนฮยองเบ้ปากน้อยๆ แล้วพยักหน้าสองสามครั้ง ก็ยอมรับว่ามันหน่วงเหมือนกัน แต่มันไม่ได้เสียใจ เขารู้สึกว่าฮยอนอาเหมาะกับการเป็นเพื่อนมากกว่า มันไม่เหมือนกับคนอื่นๆ ที่เขาเจอ ไม่ได้เสน่หาแบบชู้สาว ง่ายๆ คือจุนฮยองอยากเป็นเพื่อน แต่ฮยอนอาคงเกลียดเขาไปแล้ว
อยากเป็นเพื่อนกับคนแบบคิมฮยอนอา
“กูเครียดเรื่องอื่นด้วย กินเถอะน่า”ตัดบทไม่ขอพูดต่อ เอาไว้สักระยะเขาจะติดต่อทางนั้นอีกที ยังไงเขาก็รู้สึกว่าอยากเป็นมิตรไม่ใช่ศัตรู
ภาพข่าวบนหนังสือซุบซิบดาราใต้กรอบพาดหัวอันใหญ่ของหนังสือคู่แข่งของจียุน จุนฮยองมองมันแล้วส่ายศีรษะเชิงว่าไร้สาระ ทั้งข้อความพาดหัวที่มุ่งร้ายไปที่นักข่าวรุ่นพี่ของเขามากกว่าเขานั่นยิ่งน่าโกรธ
“บอกแล้วว่าให้ระวัง อย่าทำตัวสนิทกับนักข่าวให้มันมาก แล้วนี่เป็นไง เสียทั้งนายทั้งนักข่าวนั่น”จุนฮยองเงยหน้าขึ้นสบตาฝ่ายนั้นเหมือนกับกำลังหวังอะไรสักอย่าง ก่อนจะพบว่าแววตาคู่นั้นไม่ได้ดูห่วงใยเลยสักนิด
“แล้วไง ฉันก็ไม่เคยดีอยู่แล้วนี่ดูจุน”ลุกขึ้นเต็มความสูง ถอนใจบางเบาแล้ววางมือบนไหล่ของเมเนเจอร์หนุ่ม
“เอาเวลาที่คอยมาจับผิดฉันไปจัดตารางงานแล้วก็รับงานให้ฉันน่าจะดีกว่านะ”ขายาวเดินหายเข้าไปในห้องนอน ทิ้งให้คนตัวสูงอีกคนยืนนิ่งไม่ชอบใจกับคำพูดนั้น
เขาไม่ใช่คนรับใช้....
“พูดแบบนี้ได้ยังไงกัน ไม่รู้ล่ะดูจุน คุณต้องไปลาออกนะ”แฟนสาวของยื่นคำขาด ร่างสูงมองเจ้าหล่อนอย่างหนักใจ ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากทำแบบนั้น แต่พอนึกถึงเม็ดเงินที่จะได้ ..แค่อยากจะสร้างอนาคตที่มั่นคง
“แต่....”
“ฉันให้เวลาถึงแค่หมดโปรโมท ไม่งั้นเราก็จบกัน”พูดจบก็เดินฉับๆ ไปจากตรงนั้น ดูจุนถอนหายใจยาว ในหัวหนักอึ้งคิดอะไรไม่ออกสักอย่าง มากกว่าเงินทอง ในใจของเขาก็ยังคงแอบเป็นห่วงเพื่อนเคยสนิทอย่างจุนฮยองอยู่ดี
‘’’’
ฮยอนซึงซับเหงื่อที่ไหลลงมาตามลำคอยาวและช่วไหล่ลาดของตัวเอง มือขาวหยิบเครื่องมือสื่อสารของตัวเองขึ้นมาเช็คโซเชี่ยลมีเดีย ในห้องยังคงเปิดเพลงคลอเบาๆ ซึ่งเป็นเพลงใหม่ที่จะอยู่ในอัลบัมรีแพคเกจของจุนฮยอง เทรนเนอร์หนุ่มโคลงศีรษะไปมา ก่อนจะมีเสียงเตือนจากโปรแกรมแชทของเขา ข้อความของคนรักที่อยู่ห่างกันค่อนโลก
‘KK:ไง~~’
‘HS:ว่างหรือไงเรา’เขาเผลอยิ้มออกมาอย่างเสียไม่ได้ และคิดว่าฝ่ายนั้นคงไม่ต่างกัน
‘KK:ใช่ครับ ไม่มีคนไข้ พี่ทำอะไรอยู่’
‘HS:คิดท่าเพลงใหม่ให้จุนฮยอง คิดถึงจัง เมื่อไหร่จะกลับมา’เวลาพิมพ์เขาก็เก่งแบบนี้ล่ะ แต่ถ้าเจอหน้าไม่รู้ว่าจะแบบนี้ไหม บอกเลยว่าตั้งแต่คบกัน เขากับคนรักเจอหน้ากันตรงๆ แค่ครั้งเดียว....สองปีแล้วตั้งแต่ตอนนั้น
‘KK:อีกปีนึงไง คิดถึงพี่ก็มาหาผมสิ’ฮ ยอนซึงหัวเราะออกมาอย่างเลยไม่ได้ ให้ไปหาเหรอ เขาอยากไปจะตาย ที่ขอมาเป็นเทรนเนอร์แด๊นซ์เพราะจะได้มีเวลาไปทำแบบนั้นนั่นแหละ แต่แล้วยังไง เป็นปีก็ไม่เคยกล้าไปสักครั้ง
‘HS:พี่ไปทำงานต่อแล้วนะครับคุณหมอ แล้วค่ำๆ จะโทรไป’ตัดบทด้วยงาน ฝ่ายนั้นคงจะโกรธไม่น้อย แต่น่าจะดีกว่าที่เขาจะบอกว่าไม่กล้าไปเจอ ก็จะยังไงอยู่...
‘KK:สู้ๆ นะครับพี่ฮยอนซึง กีกวังรักพี่นะ’
ยิ้มหรอ ความรู้สึกของเขามันมีมากกว่าที่แสดงออกอีก อาจจะจริงแบบที่ใครๆ ว่าเขา ว่าเป็นพวกแสดงออกไม่เป็น เดาใจไม่ได้ แต่มันผิดที่ตรงไหนที่เขาจะเป็นแบบนี้ เขารู้ว่าตัวเองทำอะไรก็พอ
มือขาวกำลังจะวางโทรศัพท์ลงที่เดิม แต่เสียงเตือนจากโซเชี่ยลมีเดียอันเดิมก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง ไวกว่าความคิด เขาดูข้อความนั่น แล้วหัวเราะขื่นๆ ในลำคอ
‘JH: เพื่อนพี่ใจร้าย ผมอุตส่าห์ไม่สร้างปัญหาก็ยังหาเรื่องมาว่า’ อดไม่ได้ที่จะสไลด์หน้าจอเข้าไปตอบข้อความที่เอาแต่บ่นนั่น จุนฮยองหนะเหมือนป้าแก่ๆ ที่เอาแต่บ่น ถึงอย่างอื่นก็ดูแมนสมเป็นไอดอลรูปหล่อก็เหอะ
‘HS: แล้วรักมันไหม’
‘HS:ตอบ!’
‘JH: ไม่อยากรักแล้ว เจ็บ’
‘JH: พี่อยู่ห้องซ้อมใช่ไหม ผมแวะไปหานะ บาย’
คนอ่านคำตอบยกยิ้มพลางไหวไหล่ก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วย้ายตัวเองไปซ้อมท่าเต้นที่เป็นงานของเขา ระหว่างรอทีมเต้นและรอเจ้าของเพลงที่คงจะมานั่นรอให้พาไปข้างนอกเหมือนเคย
จุนฮยองไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ฮยอนซึงกลายเป็นเหมือนกับเพื่อนสนิทของเขา ทั้งที่จริงๆ แล้วฮยอนซึงเป็นแค่แฟนของเพื่อนรักแค่นั้น แต่ให้ทำไงได้ ก็อีกีกวังดันสอบชิงทุนไปเรียนต่อตั้งไกล แถมยังทิ้งแฟนไว้ให้เขาดูแล
เฮิร์ทมากๆเดี๋ยวก็เคลมพี่ฮยอนซึงซะหรอก!
“นี่พี่ไม่คิดจะไปหาเตี้ยมันมั่งหรอ ได้ข่าวว่ามันฮอทนี่นา ฝรั่งหล่อล่ำทั้งนั้น”ฟังจบแทบขว้างส้อมที่กำลังจะเข้าปากใส่รุ่นน้องคนสนิทที่มาพูดจาไม่เข้าท่า จุนฮยองเห็นท่าถลึงตาแล้วขำกิ๊ก
“จริงนะพี่ หุ่นแบบมันนี่ถูกใจฝรั่งแน่นอน เตี้ยล่ำปล้ำง่าย น่าตาก็ออกจะน่ารัก ยิ้มเก่งอีก โอ๊ย นี่หวั่นใจแทนเลยนะครับ”แหย่อีกทีจนรุ่นพี่ดูเหมือนจะฉุนมาจริงๆ มือขาวของไอดอลจับต้นแขนอดีตเมนเนเจอร์
“โอ๋ๆ ผมล้อเล่นน่า ไอ้เตี้ยมันรักพี่คนเดียวนั่นแหละ ฝรั่งหล่อล่ำจะมาสู้ผู้ชายหน้าหวานแถมขี้ป๊อดแบบพี่ได้ไง”
ถ้าพรุ่งนี้ยงจุนฮยองหายไป..รู้ไว้เลยว่าเขาฆ่าหั่นศพมันไปแล้ว!
>ANATHEMA
นิตยสารถูกโยนไปบนที่นอนลวดลายตะวันตกโบราญ บนปกนั่นตีพิมพ์ภาพของหญิงสาวในชุดเดรสสีแดงเลื่อมรัดรูปตัดกับผิวขาวเนียนนวล ริมฝีปากสีแดงสดเข้าได้ดีกับดวงตาสวยคมกริบ ทว่าเจ้าตัวพอเห็นมันแล้วกลับไม่ชอบใจ
“.............”ขาเรียวสวยเดินอย่างสุขุมไปที่โต๊ะพิธีซึ่งอยู่ตรงอีกมุมของห้องนอน แววตาสวยหันมองคัมภีร์โบราญในตู้ไม้ ก่อนจะหันไปมองปกหนังสือที่มีข้อความเล็กๆ อยู่ใกล้ๆ ภาพนั้น
‘หัวใจคาสโนว่า ในวันที่ไร้สาวคู่ใจ’
นั่นจะหมายถึงใครถ้าไม่ใช่คนที่ทำให้คิมฮยอนอาแทบบ้าคนนั้น แล้วนี่ก็เอามาลงเล่มเดียวกันอีก....อยากจะเผาพริก เผาเกลือแช่งให้หนังสือมันพินาศขายไม่ออกจริงๆ
“ฉันจะทำยังไงให้มันสมกับที่นายทำฉัน”สบถในลำคออย่างหัวเสีย ไม่เลยตลอดเวลาเกือบเดือน เธอไม่เคยลืมวินาทีที่ถูกบอกตัดสัมพันธ์ ไม่เคยลืมว่าเวลาไมค์มาจ่อปากแล้วถามถึงเรื่องของเจ้าหล่อนกับยงจุนฮยองแล้วได้แต่ตอบว่า ‘เราเป็นเพื่อนกันค่ะ’ มันรู้สึกแบบไหน
....ทั้งๆ ที่อยากจะเสกลูกดอกเข้าท้องไอ้ผู้ชายกลับกลอกนั่นให้ตายไปซะ....
“แม่ค่ะ หนูควรจะทำยังไงให้หายแค้น”มองเลยไปที่กรอบรูปของหญิงมีอายุ หน้าตาดุดันที่มีแววตาแสนใจดี คนที่สอนวิธีการสืบทอดมรดกสามมืดให้ คนที่สนให้บูชาเทวรูปไม้สลักเก่าแก่
สาวสวยทรุดตัวลงนั่งทำสมาธิ เสียงต่างๆ อื้ออึงในหูเหมือนทุกครั้งที่เคย ข้อความจากรอบๆ ตัวทั้งวันสะสมในหัว เธอต้องลบมันทั้งหมดออก..ก่อนที่เสียงอ่อนละมุนที่แสนคุ้นเคยจะกระซิบบอก
“ANATHEMA GUAWETALEI”
>ANATHEMA
ดูจุนมองภาพที่แฟนสาวค่อยๆลากกระเป๋าเดินทางออกจากห้องพักของเขาไปอย่างไร้เยื่อใยด้วยหัวใจที่แสนร้าวราน เขาไม่ได้ผิดสัญญาที่ให้ไว้ แต่จุนฮยองไม่ยอมให้เขาไป และเขาขัดไม่ได้ ในเมื่อฝ่ายนั้นมีสัญญาจ้างที่เซ็นกันไว้ และจะหมดในอีกเกือบสองปี
‘ดูจุนนั้งอยู่ตรงหน้าท่านประธาน ชายสูงวัยมองใบลาออกของเขาในมือตัวเอง ก่อนจะเหลือบไปมองไอดอลหนุ่มที่สร้างชื่อ สร้างเม็ดเงินมหาศาลให้กับค่าย จุนฮยองที่ทำเหมือนไม่ได้สนใจแค่มานั่งอยู่ด้วย จุนฮยองที่เข้ามาบอกก่อนที่ดูจุนจะมาลาออกว่าไม่ยอมให้ดูจุนไป คนที่ทำประโยชน์และทำตัวดีมาเสมอ
“ทำไมล่ะดูจุน ค่าตอบแทนน้อยไปหรอ”อดไม่ได้ที่จะถามทั้งที่มีคำตอบอยู่แล้ว ดูจุนเม้มริมฝีปากแน่น จุนฮยองเหลือบมองที่ชายหนุ่มอย่างเสียไม่ได้
“คือผม..”
“ติดหญิง”จุนฮยองโพล่งแทรกขึ้นมา ดูจุนหันควับไปมองคนปากมาก ไอดอลหนุ่มทำเป็นเบือนหน้าหนี
“เอาล่ะ พี่ก็ไม่ได้อยากขัดใจอะไรหรอกนะ แต่นายคงจำเรื่องสัญญาจ้างได้ ที่นายเซ็นตอนที่ไปเป็นเมเนเจอร์ของจุนฮยองหนะ มันยังเหลือเกือบสองปี แล้วที่สำคัญ...”ชายมีอายุมีท่าทีลำบากใจที่จะพูดจนจบ ซึ่งฟังแค่นั้นเขาก็รู้ชะตาตัวเองแล้ว
“ถ้าจะเลิกสัญญาแบบไม่โดนปรับฉันต้องยินยอมด้วย ซึ่งฉันไม่”จุนฮยองเดินเข้ามจนประชิดตัวแล้วก้มลงจนกระซิบคำว่าไม่ชัดๆ ที่ข้างหู’
ถ้าไป...ก็หมดตัว
“ในเมื่อดูจุนทำตามที่รับปากไม่ได้ ฉันก็มีคนที่พร้อมจะทำเพื่อฉันรออยู่”เพิ่งรู้ตอนนั้นว่าไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่ลีน่าคบหา แต่มันเจ็บที่สุดตรงที่รู้ว่าเธอมีคนใหม่เพราะเขามัวแต่ตามแก้ข่าว จัดคิวงาน ตามรับใช้ไอดอลคคนั้น คนที่ทำให้ทุกอย่างพังคือจุนฮยอง ...
“ฉันเกลียดนาย เกลียดนายยงจุนฮยอง”
>ANATHEMA
' เกลียดกันให้มากๆ นะยุนดูจุน ..พี่จะได้ไม่เหลือหัวใจไปรักใครอีก'
TO BE CON'
talk : แต่ละตอนห่างกันราวกับว่าจะไม่มีแต่งต่อว่าไหม TT มาแต่งจนจบแน่นอนค่ะ เพราะอยากลองแนวนี้มานานแล้ว
ฝากไว้ในอ้อมใจ(?) คนอ่านด้วยนะคะะะะะ ทูจุนแน่ๆ แตจะไปทางไหนอยากให้ลอง
บางทีอาจจะไม่มีใครคาดก็ได้ว่ามันจะไปทางนั้น ฮ่าๆ
ขอบคุณที่รักทูจุน
ความคิดเห็น