คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : ลมรัก 30
อรมองรถคันหรูแล่นออกไปจากบ้าน มือถือโทรศัพท์ไว้แน่น พยายามกดโทรฯออกอย่างร้อนรน แต่อีกฝ่ายไม่รับสาย ตนจึงเดินไปเดินมาอย่างคนนั่งไม่ติด
“ โธ่เอ๊ย..คุณมิกกี้ ทำไมไม่รับโทรศัพท์ล่ะเนี่ย “ บ่นงึมงำก่อนจะเห็นเจ้าตัวนำรถคู่ใจเข้ามาจอดหน้าบ้าน จึงเปิดยิ้มกว้างด้วยความดีใจสุดๆ
“ คุณมิกกี้ พี่โทรฯหาตั้งหลายรอบทำไมไม่รับโทรศัพท์ล่ะคะ “ เอ่ยถามเจ้านายหนุ่มเสียงเครียด
“ สงสัยผมคงลืมไว้บริษัท เรื่องนั้นช่างมันเถอะ “ ว่าจบก็เดินดุ่มๆ เข้าบ้านโดยไม่รอฟังอรที่อ้าปากจะพูด สอดส่ายตามองหาเมีย
“ คุณมิกกี้ ฉันมีเรื่องต้องบอกคุณ “
“ เอาไว้ที่หลังเถอะน่า “ เขาบอกปัดก่อนจะตรงปรี่ไปที่หลังบ้านที่ประจำของเธอหวังว่าจะเห็นเธออยู่ที่นั่นแต่กลับไม่มีใครเลย
“ คุณมิกกี้คะ ฟังพี่หน่อยมันสำคัญมากนะคะ “
“ เอาไว้ก่อนเถอะ ว่าแต่เกลอยู่ไหนเนี่ย “
“ นี่แหล่ะที่พี่จะบอก หนูเกลเธอไปแล้วค่ะ “ รีบบอกจนหายใจแทบไม่ทัน
“ ไปแล้ว ไปไหน? “ ถามกลับอย่างหน้าตาตื่น
“ ไปสนามบินค่ะ เธอเก็บเสื้อผ้าไปหมด ก่อนคุณกลับมาไม่นานนี่เอง “
“ โธ่เอ๊ย ทำไมไม่รีบบอกผม พี่อรปล่อยเมียกับลูกไปแบบนั้นได้ไง “ ตำหนิเสียงเข้มอย่างขัดใจ รีบกลับไปที่รถแล้วบึ่งออกไปในทันที
“ เอ๊า..ผิดอีก ก็ไม่ฟังเราเลยนี่น่า ขอให้ทันทีเถอะ “ ลุ้นอย่างใจหายใจคว่ำตามหลัง
ภายในสนามบิน เกลินก้าวลงรถพร้อมกระเป๋าสัมภาระ เธอไม่ได้เอาอะไรมามากเพราะบางอย่างมันไม่ใช่ของเธอ เมื่อคิดตัดใจ เธอก็จะไม่เหลือใยเอาไว้มันคือทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเธอและลูกน้อยที่จะเกิดมา เมื่ออยู่โดยที่เขาต้องการเธอขอไปตามทางยังจะดีกว่าอย่างน้อยมันก็ยังเหลือศักดิ์ศรีอยู่บ้าง
“ ไม่เป็นไรนะลูกนะ ถึงเขาไม่ต้องการเรา แต่เราก็ยังมีกันและกันอยู่ “ พูดพลางลูบท้องตนอย่างอดสู นึกสงสารลูกที่ถูกปฏิเสธตั้งแต่ไม่ทันได้ลืมตาดูโลกที่แสนโหดร้ายใบนี้ ก่อนจะตรงไปที่เคาน์เตอร์เช็คอินยืนต่อคิวเพื่อโหลดกระเป๋าลงเครื่อง
มิคาเอลรีบเอารถเข้าไปจอดอย่างร้อนรน ก่อนจะเดินเข้าไปในสนามบินอย่างเร่งรีบ กวาดสายตามองหาร่างนุ่มด้วยความร้อนใจทามกลางผู้คนที่แน่นขนัด
“ อย่าเพิ่งไปนะเกล อย่าเพิ่งไป “
ชายหนุ่มมองหาเธอตามเคาน์เตอร์ของสายการบินต่างๆ แต่ก็ไม่พบ ใจเริ่มกลัวแล้วว่าเธออาจจะขึ้นเครื่องไปแล้ว จึงรีบไปที่โซนด่านตรวจที่มีคนยืนต่อแถวยาวเหยียด คนเยอะเหลือเกินจนเขาไม่รู้ว่าใครเป็นใคร แต่แล้วก็เห็นเธอเดินผ่านเข้าไปตนจึงรีบวิ่งหา ตะโกนเรียกเธอผ่านที่กั้น
“ เกล! “
เพียงได้ยินเสียงเรียกเธอจึงหยุดชะงัก หากแต่มิได้หนกลับมา มิคาเอลยืนมองด้วยความกลัวจับใจ ณ เวลานี้เขายอมทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เธอจากไป ต่อให้คุกเข่าลงตรงหน้าเขาก็ยอมทั้งนั้น
“ ขอร้อง หันกลับมาหาฉันหน่อย ฉันขอโทษกับเรื่องที่ฉันทำลงไป ฉันรู้เรื่องทั้งหมดจากแม่เธอแล้ว ฉันเสียใจจริง ฉันมันโง่เอง อย่าไปเลยนะ กลับมา กลับมาอยู่ด้วยกัน เราสามคนฉันสัญญาฉันจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว “
สัญญาเหรอ เกลินนึกขำในใจ เขาให้คำสัญญาได้ง่ายเหลือเกิน หากแต่พอถึงเวลากลับทำไม่ได้ เธอเสียใจกับเรื่องนี้มาพอแล้ว และคิดว่าจากนี้เธอจะใช้ชีวิตต่อไปโดยไม่มีเขา เธอได้วางทุกอย่างลงแล้ว เท้าเล็กก้าวต่อไปโดยไม่เหลียวหลัง
“ เกล..เกล “ มิคาเอลก้มลอดผ่านที่กั้นจะไปหา แต่ถูกเจ้าหน้าที่ของสนามบินรั้งเอาไว้
“ คุณครับเข้าไม่ได้นะครับ คุณไม่ได้ผ่านการตรวจอย่างถูกต้อง “
“ ผมแค่จะไปตามเมียผม ได้โปรดให้ผมเข้าไปหน่อย “ เขาอ้อนวอนอย่างไร้ผลเมื่อท่าขึงขังของอีกฝ่ายยืนยันหนักแน่น
“ เสียใจครับ เราให้คุณเข้าไปไม่ได้ “
“เกล! “
เสียงตะโกนเรียกของเขาไม่มีความหมายต่อเธอเลย ยังคงเดินหน้าต่อไปด้วยใจที่เด็ดเดี่ยว ไม่สนคนทางนี้ว่ากำลังทุรนทุรา มิคาเอลก้มหน้าลงพื้นด้วยความเศร้าใจ เธอไปแล้ว พร้อมกับเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา เสียงสะท้อนจากลำคอหนาที่แห้งผากไม่ว่าจะดิ้นรนสักเพียงใดก็ไม่สามารถตามเธอไปได้
เบอร์นาร์ดยืนกอดอกมองลูกชายที่นั่งหน้าเศร้าอยู่ในห้องรับแขกด้วยความเห็นใจ ไม่รู้ว่าตนควรจะปลอบอย่างไรดี จึงได้หันไปหาตัวต้นเหตุของเรื่องราวที่ยืนคอตกอย่างคนรู้สึกผิด
“ สมใจคุณแล้วใช่ไหม เพราะคุณเรื่องมันถึงลุกลามแบบนี้ กลัวอะไรไม่เข้าท่า สุดท้ายคุณเห็นรึยังว่ามันเป็นยังไง คุณเป็นแม่ที่แย่ที่สุด “
“ ฉันเสียใจ ฉันไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้เลยจริงๆ “ พูดพลางน้ำตาร่วงผล็อยกับคำตำหนิของสามีที่ยามนี้มีแต่ความหมางเมิน แต่จะโทษใครได้ในเมื่อตนทำตัวเองแท้ๆ
“ เสียใจแล้วมันช่วยให้อะไรดีขึ้นไหม ทำไมตอนนั้นถึงไม่คิด คุณนี่มัน...”
“ พอเถอะครับ อย่าทะเลาะกันอีกเลย อย่าให้เรื่องของผมต้องเป็นต้นเหตุของความร้าวฉานของใครอีกเลย แค่นี้ผมก็รู้สึกแย่พออยู่แล้ว “ มิคาเอลปรามขึ้นอย่างเหนื่อยหน่ายก่อนจะกลับขึ้นไปข้างบนอย่างคนหมดแรง
“ ไหนคุณบอกมาสิว่าไอ้หมอนั่นมันพักอยู่ไหน ผมจะจัดการมันเอง “ เบอร์นาร์ดถามเสียงห้วนมองผู้เป็นภรรยายืนน้ำตานองหน้า ทั้งโกรธทั้งสงสารไปในคราวเดียวกัน
กายใหญ่นอนเอกเขนกอยู่บนตียงนอนแสนนุ่ม ภายในโรงแรมสุดหรูที่เขาใช้เป็นที่ซุกหัวนอน ขาพาดทับกันพร้อมกระดิกเท้าอย่างสบายอารมณ์นอนจินตนาการไปว่าป่านนี้บ้านหลังนั้นคงลุกเป็นไฟ มีความสุขกับการที่เห็นความทุกข์ของคนอื่นโดยกับผู้หญิงจอมทรยศคนนั้น เธอกล้าลองดีกับเขาก่อน เอาคืนแค่นี้มันยังน้อยไป ยันกายลุกขึ้นเพื่อหาเครื่องดื่ม มือหยาบเอื้อมเปิดตูเย็นเห็นมันโล่งเลยคิดจะลงไปหาอะไรดื่มข้างล่าง
ครั้นเมื่อลงมาถึงระหว่างที่กำลังจะเดินไปที่ไนต์คลับชั้นใต้ดินของโรงแรมกลับเจอกลุ่มคนเข้าเสียก่อน หนึ่งในนั้นเขาจำได้ว่าเป็นเบอร์นาร์ดเพียงแต่ว่ามากับอีกคนที่ทำให้ตนตาค้าง เขาคนนั้นคือเจ้าของบ่อนกาสิโนที่ตนเคยไปโกงมา ไม่รู้ว่าสองคนนั้นรู้จักกันได้อย่างไร แต่ที่แน่ๆ คือมาด้วยกันแบบนี้มันไม่ดีสำหรับเขาแน่จึงคิดจะหนีเอาตัวรอดหลบเลี่ยงออกมา กลับมีหนึ่งในนั้นจำเขาได้
“ นั่นครับ เขาอยู่นั่น “ ชายคนหนึ่งชี้มือมาทางเขา ตนจึงรีบโกยอ้าวแบบไม่คิดชีวิต
เบอร์นาร์ดมองภาพเบนวิ่งหนีอย่างเอาเป็นตายด้วยความสะใจ ก่อนมานี่ตนได้สืบประวัติเขามาอย่างละเอียดยิบ เบน มากอส เป็นที่รู้จักกันในวงพนัน เขามีชื่อเรื่องในกลโกง ไวจนไม่มีใครจับได้ หากแต่หลายเดือนเขาไปตะเวนบ่อนที่มีเพื่อนของตนเป็นเจ้าของต่อให้เก่งกาจแค่ไหนมันก็ยังพลาดอยู่ดี สุดท้ายก็ถูกจับได้จนต้องหนีมานี่ เขากะจะถอนรากถอนโคนโดยการเรียกผู้เป็นเพื่อนมานี่เพื่อที่จะได้ชำระความให้จบๆ แต่หมอนี่มันเหมือนนกรู้ ไหวตัวทันหนีไปเสียก่อน
“ เป็นไง ตามมันทันไหม “
“ ไม่..ไอ้นี่มันไวชิบเผ๋ง เจ็บใจจริง “ ชายวัยกลางคนสบถเสียงขุ่น ความจริงเงินที่ เบน มากอสโกงไปนั้นมันก็ไม่ได้มากมายสำหรับเขาหรอก เพียงแต่มันทำเขารู้สึกเสียหน้าเมื่อโดนลบเหลี่ยมจึงอยากจะเอาคืนก็เท่านั้น หมอนี่มันปลาไหลเรียกพี่จริงๆ
ขณะที่ทั้งสองยืนคุยกันอย่างอารมณ์เสียอยู่นั้น อีกมุมหนึ่งร่างสูงแอบมองคนทั้งคู่มาจากมุมตึกด้วยความเคียดแค้น ดวงตาวาวโรจน์เป็นประกายภายในความมืดราวกับสัตว์ร้าย
“ แกอย่าหวังเลยว่าฉันจะยอมรามือ รมย์นลินเธอกล้าดัดหลังฉันอีกเป็นครั้งที่สอง คอยดูเถอะ สักวันฉันกลับมาแน่ อย่าหวังเลยว่าจะได้อยู่กันอย่างสงบสุข ฉันไม่มี พวกแกก็ต้องไม่มี “ กล่าวอาฆาตทิ้งท้ายอย่างคนขุ่นแค้น หนี้นี้รอการชำระความ หากไม่แหลกกันไปข้างหนึ่งเขาไม่มีวันยอม
.........................
นางเอกเรางอนตุ๊บป่อง หนีไปแล้ว ช่วงนี้ให้นางพักก่อนเนาะ ค่อยมาต่อกัน ใครคิดถึงก็ทวงมานะจ๊ะ ตอนนี้ขอไปฟัดกะแอนเดรสก่อน
ความคิดเห็น