secret love รักในใจ [Yaoi]

ข้อมูลเบื้องต้น

"รักในใจ เก็บมันเอาไว้เรื่อยมา ก็เพียงแค่มองในตา เธออาจจะพอเข้าใจ รักที่ใครบางคน ต้องทนเก็บไว้ข้างใน ไม่อาจจะเปิดเผยไป ให้ใครได้รู้ ฉันจึงต้องทำเป็นเฉยชา กลัวซักวันเธอรู้ว่า ฉันรักเธอตลอดมา และเธอเกิดจะบอกลา กันไป"

เนื้อเรื่อง

"รักในใจเก็บมันเอาไว้เรื่อยมา ก็เพียงแค่มองในตา เธออาจจะพอเข้าใจ"
เสียงเพลงที่ดังออกมาจากหูฟังที่เสียบอยู่ในหูผม มันทำให้ผมคิดว่า คนแต่งเพลงก็เก่งเนอะ เหมือนกับการเอาชีวิตของผมไปเขียนแล้วให้นักร้องร้องออกมาเพื่อให้ผมฟังก่อนผมจะหลับไปตลอดกาล...
ก๊อกๆๆๆ
"ได้เวลาทานยาแล้วนะค่ะ น้องข้าวปุ้น"
"ครับ งั้นวางไว้หน้าทีวีนั่นแหละครับ เดี๋ยวผมไปกิน"
"งั้นพี่วางไว้ตรงนี้นะคะ ถ้าพี่กลับมา ยาต้องหมดนะคะ"
"คร้าบโผมมมมมมมม"
ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทุกคนจะยื้อชีวิตผมไว้ทำไม ในเมื่ออีกไม่นานผมก็ต้องจากไปอยู่ดี โครกกกกกกกกกกกกก เสียงกดชักโครกดังขึ้น ทุกคนคงรู้ว่าผมทำอะไร ใช่เเล้วผมเอายาอันน่าอัปลักษณ์น่าขยะแขยงนั่นทิ้งไป ตั้งแต่ผมมาอยู่ที่โรงพยาบาบแห่งนี้ ผมก็ไม่เคยกินยานั้นเลย เพราะผมนะ อยากตายหายไปจากโลกนี้เร็วๆนะสิ ยิ่งเร็วยิ่งดี ก่อนที่เค้าคนนั้นจะรู้ว่าผมอยู่ที่นี้
"หวัดดีข้าวปุ้น พวกเรามาเยี่ยมแล้วน้าาาาาา"
"อืม หวัดดี คีน ภูมิ ธันเดอร์ เอแคล์"
"อืม แล้วอาการเป็นไงบ้างอ่ะ"เอแคล์ถามเพื่อนของตนอย่างน่ารัก
"ก็ขึ้นๆลงๆอยู่เหมือนเดิมแหละ ทำไงได้หล่ะ แต่ก็ดีแหละจะได้สบายสักที"
"เฮ้ย มึง อย่าพูดอย่างนั้นสิ ทำพวกกูใจไม่ดีเลย ยังไงมึงก็เพื่อนกูนะเว้ย"คีน พูดขึ้น
"เอ่อ ใช่ ไอแลมป์มันมีแฟนใหม่แล้วนะ รู้สึกจะชื่อ สายป่าน เป็นเด็กผู้ชาย หน้าตาน่ารักเชียว กูอุตส่าห์เล็งไว้ ชิ"ภูมิ เอ่ยบอกเพื่อนของตน "อืม ก็ดีแล้วแหละ เค้าจะได้ลืมเรา เค้าจะได้ไม่เสียใจถ้าหากเรา ฮึก ฮึก..."
"นี้ ข้าวปุ้นคิดดีแล้วหรอ ที่ปล่อยแลมป์ไปอ่ะ ทำไมไม่บอกความจริงเค้าไปหล่ะ"เอแคล์รู้สึกสงสารเพื่อนรักของเค้ามาก แต่ก็คงช่วยอะไรไม่ได้มาก คงทำได้เพียงคอยยอยู่ใกล้ และให้กำลังใจเท่านั้นแหละ
"จะให้ฉันบอกหรอ ว่าฉันเป็นเนื้องอกในหัวใจนะ จะผ่าหรือไม่ผ่า ก้คงตายเหมือนกันนั่นแหละ สู้ปล่อยเค้าไป ให้เค้าไปใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ดีกว่ามานั่งจมอยู่กับคนใกล้ตายอย่างฉัน ไม่ดีกว่าหรอ ฮืออออ"
"เอ่อ คือ ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้นนะ ข้าวปุ้น ฉันเพียงแต่..."

"พอเถอะ พวกนายกลับไปก่อนได้ไหม ฉันอยากอยู่คนเดียวนะ น้ะ ฮึก ฮึก"
"งั้น พวกกูกลับก่อนนะ มึงเองก็พักผ่อนเยอะหละ อย่าคิดมาก เดี๋ยวพรุ่งนี้พวกกูมาเยี่ยมใหม่ ไปกันเถอะคีน ภูมิ เอแคล์"
"อืม บาย"
พอพูดเสร็จก็รีบคลุมโปง แล้วร้องไห้อยูคนเดีนว อย่างเงียบเหงา แลมป์ ฉันคิดถึงนาย ฉันอยากให้นายปลอบ อยากให้นายคอยกล่อมฉัน ฮึก ฮือ แม้ว่า ฮึกๆ เวลาของฉันจะเหลือไม่มาก แต่ฉันก็อยากเจอนายอีกสักครั้งฮึก ฮึกแต่ฉันก็ทำไม่ได้ เพราะนายจะเจ็บปวดไปหมด และเค้าคนนั้นของนายจะเข้าใจผิด แล้วนายจะเสียใจ ดังนั้น ให้ฉันต้องเจ็บปวดอยู่คนเดียวก็ดีแล้ว
1 เดือนที่แล้ว ________________________________________30%______________________________________________ 5555555 เดี๋ยวมาต่อให้ สนุก หรือ ไม่สนุกยังไงก็เม้นบอกกันด้วยน่ะ เรื่องนี้เป็นงานแต่งชิ้นแรกของเรา มันเกิดจากอยู่ดีๆก็นึกเพลงขึ้นมาได้ประกอบกับ ชอบเสพดราม่า แล้วช่วงนี้นิยายหมดสต๊อก ทำให้อยากอ่านอะไรที่มันโซดราม่า 55555 เพื่อนเลยแนะนำให้แต่งเอง ปกติไม่ใช่คนเขียนอะไรเก่งนะ แต่มโนเก่งเฟ่อร์ อิอิ แต่ขอบอกไว้เลยว่า เรื่องนี้ เราอยากให้มัน ดราม่า แต่ไม่รู้ว่าจะดราม่าหรือป่าวนะ ยังไงก็เม้นหน่อนก็ยังดี 10 เม้นแล้วอัพต่อเลย ถถถถถถถ ปล.เปล่าโลภมากนะ คริๆ