[ fic One Piece ] ตัวฉันกับโลกวันพีช

 โปรดอ่านแจ้งในตอนที่ 7 ก่อนนะคะ

.

.

.

.

.

.

.

.

“อื้ม~ ชีตคณิตเสร็จแล้ว” วันนี้ก็เป็นวันที่ธรรมดาเหมือนเดิม แต่ผมต้องนั่งทำการบ้านที่ดองไว้เพราะใกล้ถึงวันเปิดเทอมแล้วเลยมานั่งปั่นเนี่ย เดี๋ยวไม่มีส่งอาจารย์ได้เทศตอนรับเปิดเทอมแน่

“ไหนๆ ก็เสร็จแล้วไปเดินเล่นหาอะไรกินหน่อยแล้วกัน” ผมที่ลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินออกจากห้องลงไปชั้นล่างเดินไปหยิบกระเป๋าเงินที่โต๊ะก่อนเดินออกจากบ้าน ไปซีเว่นโตะหรืออีกชื่อร้านแล้วแต่จะซื้อหน้าปากซอย

ระหว่างที่กำลังเดินไปซีเว่นโตะอยู่นั้นผมก็รู้สึกเหมือนจะมีเรื่องอะไรเกิดกับชีวิตของผมเลย แต่ก็ชังมันเถอะพอผมถึงซีเว่นโตะแล้วก็เดินไปเลือกอาหารแช่เย็นกับของสดเลือกเสร็จก็เดินไปดูขนมปังสอดไส้ อาหารกระป๋องหยี่ห่อม่าหมี่ ปลากระป๋องโรซี่ เดินไปหยิบถั่วกับสาหร่ายมาใส่ตะกร้าพอใกล้เดินถึงเคาน์เตอร์ รู้สึกอยากกินไอติมขึ้นมาก็เดินไปดูแต่ก็..ได้มาไม่เยอะหรอกแค่ไม่กี่สิบอันเองน้อยมากเลย

พอเดินไปคิดเงินปุ๊บก็ดันมีโปรโมชั่นของลดราคากับสิทธิ์แลกซื้อเต็มเลย แล้วอย่างผมน่ะหรอจะ..เหลืออะไรล่ะซื้อหมดเลย ซื้อเสร็จแล้วก็รู้สึกตัวเบาขึ้นมาเลย ดังสำนวนที่ว่า มาแต่ตัวกับเป๋าตังตอนกลับไม่มีตังมีแต่ตัว แต่ผมเนี่ยเตรียมปวดไหล่ปวดมือเลยของเยอะเกิน (ผลกรรมของตน)

ตอนที่กำลังเดินกลับบ้านนั้นก็มีเสียงเรียกจากข้างหลังแล้วพอผมกำลังจะหันไปมองข้างหลังก็มีคนที่คุ้นเคยกันดีขี่จักยานมาข้างๆ ทำเอาผมสะดุ้งเลย

“ พี่ซี! ทำอะไรเนี่ยตกใจหมดเลย ” พี่เค้าชื่อว่า ซี เป็นพี่ 2 ปีเราเล่นด้วยกันตั้งแต่เด็ก เล่นอะไรก็เล่นด้วยกันแล้วเวลามีการบ้านผมก็ให้เค้าสอนเวลามีอะไรเราก็แบ่งกันเราชอบอะไรเหมือนๆ กันจนสนิทกันจนพี่น้องแท้ๆ ยังอายเลย แต่เดี๋ยวนี้พวกเราก็ไม่ได้คุยกันมากหรอก เพราะพี่ซีต้องทำงานพิเศษเราเลยเจอกันได้ก็มีแค่ช่วงเย็นแหละ แต่ตอนนี้พึ่งบ่ายโมงเอง

“ หึ หึ โทษๆ แล้วกำลังจะกลับบ้านหรอ? ” ดู๊ดูทำยังจะมาหัวเราะผมอีก

“ เดินทางนี้คงไม่กลับบ้านมั้ง ” พูดเสร็จผมก็เดินหนีดิรอไร ไม่อยู่คุยด้วยหรอกหนักของเริ่มหิวแล้วด้วยพอผมเดินหนีแล้วพี่ซีก็ขี่จักยานตามมา

“ โธ่~ อย่างอนพี่นะเจ ” ใช่ผมชื่อว่า เจ แต่เรียกไปเหอะไม่สนหรอก สุดท้ายพี่ซีเลยขี่จักยานมาขวางข้างหน้าผม

“ ขึ้นมาเร็วเดี๋ยวไปส่งที่บ้าน ของเยอะแบบนั้นเดี๋ยวก็ปวดมือหรอก ” เค้าเสนอมาขนาดนี้จะไปมีใครปฏิเสธบ้าง ผมไม่เล่นตัวหรอกนะหนักจริง ผมเดินไปวางถุงใส่ตะกร้าหน้ารถจักยาน 2 ถุงก็เต็มแล้วตอนแรกว่า จะซ้อนท้ายจักยานแล้วถืออีก 2 ถุงที่เหลือ แต่พี่ซีก็ยืนมือมาหยิบถุงไปแขวนกับแฮนด์จักยานทั้งสองฝั่ง แล้วให้ผมขึ้นไปซ้อนท้ายจักยานเร็วๆ ผมก็ขึ้นตามที่พี่แกบอก แต่เหมือนพี่แกยังไม่พอใจจับมือผมไปกอดเอวเค้าไว้แถมเน้นอีกว่า กอดแน่นๆ เดี๋ยวตก นี้ผม 16 แล้วนะถึงจะอย่างนั้นแต่ผมก็กอดแน่นๆ ตามพี่ซีบอกใครจะปล่อยล่ะ เหมือนได้หลอกกินเต้าหู้พี่เลยอะ หิ หิ •p•

.

.

.

.

.

.

.

ตามต่อได้ในตอนถัดไปนะ+-+

 มีคำหยาบนิดๆ เพื่อความสนุก

ติดตามรออ่านได้น้าาาาา<3