สวัสดีครับ
ผมชื่อลิ้มเป็นนักเรียนม.ปลายของโรงเรียนสหศึกษาแห่งหนึ่งแถวๆชนบทซึ่งใกล้ๆบ้านของผมนั่นเอง
ผมเป็นคนง่ายๆสบายๆ
มีมนุษย์สัมพันธ์ดีเลิศขนาดที่ว่าใครมองหน้าก็กลายมาเป็นเพื่อนกันได้ในทันที
วันนี้ผมมาโรงเรียนสายมากกว่าปกติเพราะว่าเมื่อคืนผมไปสังสรรค์งานวันเกิดกับไม้เพื่อนใหม่ของผมมา
ซึ่งนั่นเป็นเรื่องที่ไม่ดีเสียเลยสำหรับโรงเรียนที่ผมเรียนอยู่นี้เพราะว่าโรงเรียนนี้มีกฎระเบียบที่เคร่งครัดมากกว่าโรงเรียนธรรมดา
อย่างเช่นกรณีมาสายอย่างผม คนที่มาสายจะโดนประธานนักเรียนที่มาจดชื่อนักเรียนเข้าสายลงโทษ
โดยบทลงโทษจัดเป็นนาที ดังนี้
ถ้าสายเกินเวลาปกติที่เข้าโรงเรียนประมาณ
1-5 นาทีจะต้องกระโดดตบหนึ่งร้อยห้าสิบครั้ง
ถ้าสายเกินเวลาปกติที่เข้าโรงเรียนประมาณ
6-10 นาทีจะต้องวิดพื้นหนึ่งร้อยห้าสิบครั้ง
ถ้าสายเกินมากกว่านั้น....ประธานนักเรียนจะเป็นคนให้บทลงโทษเองโดยที่มีข้อห้ามแค่ว่า...อย่าทำให้ถึงชีวิต
ทุกคนคงคิดว่าอีแค่การมาสายมันต้องขนาดนี้เลยเหรอ?
ผมก็คิดตอนที่มาเรียนแรกๆจนถึงตอนนี้แหละครับ
ที่โรงเรียนเคร่งครัดเรื่องระเบียบเรื่องเวลาขนาดนี้เพราะว่าผอ.เขาเป็นคนที่ทำอะไรตรงเวลามาก
อย่างเช่นตอนเช้าเขาก็จะออกมาพูดหน้าเสาธงถ้าเขาบอกว่าจะพูดห้านาทีก็คือห้านาทีและเขาเก่งตรงที่ว่าสามารถทำให้นักเรียนรู้เรื่องที่เขาต้องการสื่อได้ในเวลาที่กำหนดนี่ด้วยสิ
แจ๋วมาก แต่ความเข้มงวดเรื่องเวลาของเขาก็ไม่ใช่เรื่องดีเสมอไปหรอกนะครับเพราะถ้าเกิดว่ามีประชุมครูเมื่อไหร่...พวกครูจะกระวนกระวายกันเป็นพิเศษ
ถ้าครูมาสายห้านาทีจะโดนผอ.ให้งานที่ต้องไปทำแทนห้างาน
ถ้ามาสายสิบนาทีจะต้องเพิ่มคาบสอนมากขึ้นจนแทบไม่มีเวลาจะกินข้าวกลางวันหรือได้กลับไปกินอาหารเย็นที่บ้านกับครอบครัวและแน่นอนว่าถ้ามาเกินหลังจากนั้น...จะถูกผอ.เรียกไปคุยส่วนตัว
ส่วนใหญ่ครูที่มาสายและถูกเรียกไปคุยส่วนตัวพออกมาจากห้องผอ.จะร้องไห้ทุกคนแล้วเอาแต่พูดว่า
ต่อจากนี้ไปจะไม่มาสายอีกแล้วค่ะ แม้แต่วินาทีเดียว
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผอ.พูดอะไรไปแต่มันก็ทำให้ทุกคนในโรงเรียนนี้เป็นระเบียบมาก
ผมก็เป็นคนตรงต่อเวลานะ แต่ไม่ใช่วันนี้
ผมชะโงกหัวมองไปทางด้านในของโรงเรียนที่ยังมีพวกกรรมการนักเรียนยืนกันอยู่เป็นสิบเพื่อรอเช็ครายชื่อของแต่ละคนแล้วทำการลงโทษ
ตอนนี้ถ้าผมเข้าไปก็จะสายประมาณสิบนาทีก็จะโดนวิดพื้นหนึ่งร้อยห้าสิบทีแต่ว่า..เมื่อคืนเพิ่งจะเล่นเกมนี้ไปเนี่ยสิ
เพราะว่าเมื่อคืนดันไปเล่นเกมแพ้ให้เจ้าของวันเกิดเลยโดนลงโทษโดยการวิดพื้นมาตั้งเยอะแล้ว
นี่ถ้าวิดอีกเดินตรงๆไม่ได้เลยล่ะขอบอก
ผมนั่งรอจนกว่ากรรมการนักเรียนพวกนั้นจะเดินกลับเข้าไปในห้องเรียนของตัวเอง
ตอนนี้ประมาณสิบโมงแล้วไม่มีใครอยู่สักคนผมได้โอกาสเลยเดินเข้าไปข้างในโรงเรียนทันที
“ทีนี้ก็รอดตายแล้วเรา”
ผมพูดพลางปาดเหงื่อของตัวเอง
“นายมาสายสองชั่วโมง
ต้องโดนลงโทษ” เสียงนั้นทำให้ผมหยุดชะงักทันควัน ไม่ได้ไปเรียนกันหมดแล้วหรอกเหรอ?
ทำไมถึงยังอยู่เช็คชื่ออีกล่ะ? เธอไม่มีเรียนหรือไง?!!!
“เธอ...ยืนอยู่นี่ตั้งนานแล้วเหรอ?”
ผมถามนักเรียนหญิงคนหนึ่งที่มีหน้าตาสะสวย
เธอทำหน้านิ่งพลางมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า
“”แต่งตัวก็ไม่เรียบร้อยอีกต่างหาก
สงสัยจะต้องโดนโทษครั้งใหญ่เสียแล้วล่ะ” เธอบอกพลางยิ้มมุมปากเบาๆ
ลงโทษครั้งใหญ่เลยเหรอ? นี่กะเอาให้ตายกันไปเลยใช่มั้ยเนี่ย
“ปล่อยฉันไปเถอะนะ
ฉันไม่เคยมาสายเลยนะ มีครั้งนี้แหละครั้งแรก หยวนๆกันเหอะ”
ผมบอกพลางยิ้มเจื่อนๆไปให้ พลังมนุษย์สัมพันธ์ดีช่วยลูกด้วย
ขอให้เธอคนนี้อย่าทำอะไรผมเลย
“.....อืม....ก็ได้”
เธอบอกพลางมองหน้าของผม ผมยิ้มกว้างออกมาก่อนที่จะเดินไปจับมือของเธอด้วยความดีใจ
“ขอบคุณนะ
ขอบคุณมากเลย งั้นฉันขอตัวไปเรียนก่อ-“
“แต่ต้องมีเงื่อนไข”
เธอบอกพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย
“เงื่อนไข?อะไรล่ะ?ถ้าเอาเงินล่ะก็ฉันมีไม่ถึงร้อยหรอกนะ”
ผมบอกพลางเอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง
“ไม่ใช่เงิน
แต่เป็นอย่างอื่นต่างหาก” เธอบอกพลางเดินเข้ามาใกล้ๆผม
“อะไรล่ะ?”
.......................................................................................................................................................................................”โอ๊ย!...เจ็บ
เบาๆฉันเจ็บนะ!” ผมตะโกนขึ้นมาพลางเอามือดันอกอันแบนราบของใครอีกคนหนึ่งออก
“ก็อย่าเกร็งสิ
ถ้าเกร็ง...มันก็ต้องเจ็บแบบนี้นั่นแหละ ฮึบ!”
“อื้อ!!!
อย่าดันเข้ามารวดเดียวสิมันเจ็บนะเว้ย!!!”
ผมตะโกนอีกครั้งพลางใช้เล็บจิกเข้าไปในเนื้อของเขาหรือเธอคนนี้
งงใช่มั้ยครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น ผมก็งงครับ
จู่ๆยัยกรรมการนักเรียนแสนสวยคนนั้นก็มีเงื่อนไขมาให้ซึ่งเงื่อนไขนั้นคือการต้องมีอะไรกับเธอทุกเวลาที่เธอเรียก
ตอนแรกผมก็หลงดีใจที่มีผู้หญิงมาเสนออะไรแบบนี้ให้แต่ที่ไหนได้...เธอดันมีหำเหมือนกับของผมนี่แหละครับ
ไม่รู้ว่าเธอเป็นผู้ชายที่แต่งหญิงหรือว่าเป็นผู้หญิงที่ต่อมาแต่ตอนนี้ผมขอบอกเลยว่า....
“เจ็บโว้ย!!!!!”
.......................................................................................................................................................................................”ไอ้ลิ้ม!!เป็นอะไรของมึงวะ
เดินเหม่ออยู่นั่นแหละ”
ไอ้เพิ่มเพื่อนสนิทของผมพูดขึ้นพลางมองหน้าของผมอย่างงงๆเพราะว่าผมเดินเหม่อมาตั้งแต่ตอนพักกลางวัน
ไม่ให้กูเหม่อได้ไงก็กูเพิ่งจะโดนผู้หญิงหรือผู้ชายก็ไม่รู้ข่มขืนมาสดๆร้อนๆ
เลือดยังกังที่ตูดอยู่เลยมั้ง แสบไปหมด ไม่นึกเลยว่าจะเจ็บอะไรขนาดนี้
“เฮ้อ.........
“
แปะ!
“ไม่สบายเหรอวะ?ให้กูพาไปห้องพยาบาลมั้ย?”
เพิ่มถามพลางเอามือมาแนบที่หน้าผากของผม
“กูไหวน่า
ไม่ได้เป็นอะไร ดีนะที่วันนี้แม่งไม่มีพละ...ไม่งั้นกูตายแน่”
ผมพูดพลางเอามือมาลูบก้นตัวเองเบาๆ ขี้เรี่ยวขี้ราดแน่กูคืนนี้ ไม่รู้แม่งใหญ่อะไรนักหนา
ยังกับดาราหนังโป๊...ไม่ปรานีกันเล้ย!!
เจ็บก็เจ็บแสบก็แสบยังจะมีหน้ามาบอกตอนเสร็จอีกว่าแล้วเจอกันใหม่
ใครมันจะไปเจอกันเล่า รู้งี้ยอมเดินเข้ามาในโรงเรียนตั้งแต่แปดโมงสิบดีกว่า
อย่างน้อยก็แค่เจ็บท้อง..ไม่ต้องมาเจ็บตูด แต่ยังดีที่มันไม่ได้ปล่อยข้างใน...ถ้าทำอย่างนั้นกูจะโทรเรียกตำรวจให้มาจับทันทีเลย
ถือซะว่าฟาเคราะห์ไปแล้วกันวะ
“คืนนี้มึงจะไปงานเลี้ยงมั้ย?”
เพิ่มถามขึ้นพลางโอบไหล่ของผม
“งานเลี้ยง?วันเกิดใครอ่ะ?”
ผมหันหน้าไปถามด้วยใบหน้าเซ็งๆ
“ไม่ใช่วันเกิด
แต่วันนี้ห้องเรามีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามาเลยจะไปเลี้ยงฉลองเสียหน่อย”
เพิ่มบอกพลางยิ้ม
“ไปก็ได้
เซ็งๆอยู่พอดี แต่กูไม่กลับดึกเหมือนเมื่อคืนอีกแล้วนะ ไม่คุ้ม!”
ผมบอกแล้วเดินเข้าห้องเรียนเพื่อเรียนคาบต่อไปทันที
“มันเป็นอะไรของมันวะ?แถมท่าเดินยังแปลกๆอีก...ท้องเสียแล้วขี้จนแสบหรือไง?
เห้ย!!!รอกูด้วย!!!!”
.......................................................................................................................................................................................”มึงว่านักเรียนใหม่ชื่ออะไรนะไอ้เพิ่ม?”
ผมหันกระซิบถามเพิ่มที่นั่งกินน้ำอัดลมอยู่ข้างๆอย่างสนุกสนาน
“ชื่อกร
ย้ายมาจากอเมริกามาอยู่กับแม่ที่นี่ มึงถามทำไมวะ?” เพิ่มถามพลางเลิกคิ้ว
“เปล่า...กูแค่คุ้นหน้าเขานิดหน่อยเท่านั้นเอง”
ผมพูดพลางกัดฟันตัวเองแน่นแล้วเหลือบไปมองนักเรียนชายใหม่คนนั้นที่หน้าตาเหมือนกับไอ้คนที่แต่งหญิงแล้วข่มขืนผมเด๊ะ
หลอกว่าเป็นนักเรียนหญิงไม่พอมันยังหลอกว่าเป็นกรรมการนักเรียนอีกต่างหาก
หลอกมาล่อตูดกูแล้วก็มาเปิดตัวเป็นนักเรียนใหม่จากอเมริกาเนี่ยนะ!!!???
ไม่ตลกเว้ย!!!!
“กูกลับละนะเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย”
ผมบอกแล้วลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกมาจากโซฟาทันทีก่อนที่จะได้ยินเสียงที่ทำให้ผมอยากจะพุ่งเข้าไปชกแม่งสักที
“อ้าว
นั่นนายจะไปไหน?ไม่อยู่เล่นเกมกับพวกเราก่อนเหรอ?”
“.....อยู่ให้มึงล่อตูดกูอีกหรือไงล่ะ?...”
ผมพูดเบาๆก่อนที่จะหันหน้ากลับไปพร้อมรอยยิ้ม
“เราไม่ค่อยสบายอ่ะ
ขอตัวก่อนนะ ไม่อยากกลับบ้านดึก”
ผมบอกแล้วพุ่งตัวเองไปที่ประตูทางออกแต่ไอ้เสียงเจ้ากรรมกลับพูดขึ้นมาอีก
“เราเป็นเจ้าบ้าน..งั้นเราขอไปส่งนายแล้วกันนะ”
ผมกำหมัดแน่นอยากจะชกให้ไอ้หน้าสวยๆนั่นของมันเละไปครึ่งหนึ่งเลย
ผมสงบสติอารมณ์ก่อนที่จะหันหลังกลับไปพูด
“ไม่เป็นไร
เราไปเองได้ ไปนะ”
“เห้ย!ลิ้ม
ให้กรมันไปส่งเหอะ ทำอย่างนี้เพื่อนเสียน้ำใจแย่เลย”
ชายตัวสูงผิวขาวหน้าตี๋แบบสุดๆซึ่งเป็นเพื่อนในห้องของผมชื่อต้นพูดพลางมองหน้าของผม
มันเสียใจแต่กูเสียตูดมึงเข้าใจกูมั้ยไอ้ต้น!!!
“เออนั่นดิ
ให้กรมันไปส่งเหอะ จะได้รู้จักบ้านมึงด้วย
ปกติมึงก็ให้เพื่อนไปส่งบ้านจะได้รู้จักบ้านไปสังสรรค์กันไม่ใช่เหรอวะ?”
ไอ้ทิวที่กำลังยืนกินขนมอยู่บนโต๊ะพูดขึ้นพลางเคี้ยวตุ้ยๆไปด้วย
ไม่น่าเลยกู...ไม่น่าเป็นคนมนุษย์สัมพันธ์ดีแบบนั้นเล้ยยยยยย
“เฮ้อ.....อืม
ขอบใจนะ” ผมบอกด้วยน้ำเสียงเซ็งก่อนที่จะเปิดประตูออกไปข้างนอกของบ้านแล้วตะโกนคำพูดที่อยากจะบอกเพื่อนสนิทแสนรักของผมที่ทำให้ผมต้องกลับบ้านกับสาวดุ้นว่า.....
“ไอ้พวกเพื่อนเ-ร!!!!”
.......................................................................................................................................................................................”อ๊ะๆๆ...อึ๊...อึ๊...”
เสียงร้องครางที่ท่านได้ยินไม่ใช่เสียงของอาโออิหรือมิยาบิในหนัง AV แต่อย่างใดแต่มันเป็นเสียงของผมเอง
ตอนนี้ผมอยู่ในรถที่จอดอยู่และโยกเยกไปมาด้วยแรงการกระทำของไอ้สาวดุ้นหื่นจัดคนนี้
“เสียงเพราะจังเลยอีหนู”
เขาบอกพลางดันเข้ามาอย่างลึก
ไม่รู้ว่าในน้ำอัดลมนั่นมันมียาอะไรผสมอยู่หรือเปล่าแต่ทุกครั้งที่ไอ้บ้านี่ดันเข้ามาในตัวผม
ผมรู้สึกเคลิบเคลิ้มจนปล่อยไปแล้วหลายครั้ง
ผมก็งงตัวเองเหมือนกันแต่มันดันรู้สึกดีเสียจนควบคุมเสียงและสติของตัวเองไม่ไหว
“อ๊ะๆๆ
ตรงนั้น...อื้อ...ตรงนั้น...อ๊า!!!!” ผมพูดก่อนที่จะปลดปล่อยออกมาอีกรอบ
ผมหอบเหนื่อยแรงพลางมองหน้าของเขาที่กำลังแสยะยิ้มอย่างได้ใจ
“อย่าเพิ่งหมดสติไปล่ะ...คืนนี้ยังอีกนาน”
เขาพูดก่อนที่จะซอยถี่ยิบแบบที่ไม่พักให้หายใจหายคอกันบ้างเลย
ถึงกูจะเพลินก็ไม่ได้แปลว่ากูจะชอบนะไอ้กร ไอ้บ้า!!!!!!!
......................................................................................................................................................................................
“ไอ้ลิ้ม!ไปกินข้าวกัน”
เสียงของไอ้เพิ่มบอกก่อนที่มันจะโอบคอของผม
“เออ...กินไรดีวะ?”
ผมพูดพลางมองหน้าของมัน
“อืม...ก๋วยเตี๋ยวดีมั้ย?มึงชอบนี่”
ไอ้เพิ่มบอก
ผมพยักหน้าแล้วเก็บของใส่กระเป๋าในระหว่างนั้นเองผมก็เห็นร่างใหญ่ของใครบางคนมายืนตรงเก้าอี้นักเรียนของผม
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองก่อนที่จะทำหน้าเซ็ง เจ้ากรรมนายเวรกูนี่เอง
“กำลังจะไปกินข้าวกันเหรอลิ้ม
เพิ่ม?” เขาถามพลางยิ้ม เพิ่มพยักหน้าก่อนที่จะพูด
“อืม
ไปกินด้วยกันมั้ยกร?” เพิ่มถาม ผมมองหน้ามันทันทีพลางขยิบตาส่งสัญญาณประมาณว่า
ชวนมันหาพ่-งมึงเหรอ?! ไม่ต้องชวนแล้วไปแ-กข้าวกันได้แล้ว!!!
“เอาสิ เราหิวอยู่พอดีเลย”
เขาพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์มาทางผม มึงหิวข้าวหรือว่ามึงหิวอย่างอื่นกันแน่ไอ้กร!!!!
“เห้ย!ไอ้เพิ่ม!!”
เสียงแหลมของผู้หญิงคนหนึ่งดังเรียกชื่อเพื่อนของผม
เพิ่มหันไปมองก่อนที่จะเลิกคิ้วข้างหนึ่งมอง
“เจน?มีอะไรอ่ะ?”
เพิ่มถามพลางเดินเข้าไปหาเจนที่ยืนด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยพอใจนัก
“นี่มึงลืมไปแล้วใช่มั้ยว่าตอนกลางวันมึงต้องไปทำอะไร?”
เจนถามพลางจ้องตาของเพิ่ม
“....ทำ?...ทำอะไรวะ?กูจำไม่ได้ว่ะ..แหะๆ”
เพิ่มพูดพลางหัวเราะเสียงแห้ง
“มึงต้องไปวาดฉากละครประกอบแข่งงานฝีมือของโรงเรียน!!!ไปเดี๋ยวนี้เดี๋ยวไม่มีเวลา!!”
เจนบอกแล้วดึงหูของเพิ่มจนแทบขาด
“เห้ย!ข้าวกูยังไม่ได้กินเลย”
เพิ่มบอกพลางดิ้น
“ที่ห้องชมรมมีข้าวเลี้ยง
เร็ว!!!รีบไป!!”
เจนบอกแล้วลากเพิ่มหายไปในทันทีทิ้งให้ผมยืนอยู่กับเจ้ากรรมนายเวรที่จ้องจะกินกันทุกๆห้านาที
“ว้า...งั้นเราก็ต้องไปกินข้าวกันแค่สองคนน่ะสิ”
เขาพูดพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย ผมมองหน้าเขาก่อนที่จะคิดในใจอย่างดัง
มึงกำลังดีใจอยู่ใช่มั้ย?!!!
ที่โรงอาหาร
“ไปนั่งตรงนั้นกันมั้ยลิ้ม..พอดีสองคนเลย”
กรบอกพลางยิ้มอย่างมีความสุขอยู่คนเดียวเพราะว่าผมไม่มีความสุขเลยขอบอก
“อ้าว อ้าว
อ้าว....ก็ว่าใคร กรนี่เอง เดี๋ยวนี้ไม่แต่งหญิงตกผู้แล้วเหรอจ๊ะ?”
เสียงเล็กแหลมของผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นก่อนที่เธอจะเดินมาประจันหน้ากับผมและกร
เธอหน้าตาสวยประมาณหนึ่งแต่การแต่งตัวนี่ผิดกฎระเบียบไปหมดทุกส่วน
แม้กระทั่งสีผมที่มีสีแดงแปร๊ด ทำไมไม่โดนผอ.เรียกไปตักเตือนสักที
อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน
“หลิว?”
กรพูดพลางมองหน้าของเธอคนนั้นด้วยใบหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก เรียกว่าหน้าซีดเลยก็ว่าได้
“แล้วนี่ใครล่ะ...คนที่นายตกได้งั้นสิ....คงจะแต่งหญิงหลอกแล้วข่มขืนเขาอีกล่ะสิท่า
แจ้งจับดีมั้ยเนี่ย?” เธอคนนั้นพูดพลางหยิบมือถือขึ้นมาแล้วจ้องหน้าของกร
กรทำหน้าเสียมากกว่าเดิมก่อนที่จะหันมามองหน้าของผม มองทำไม?มันก็สมควรแล้วนิ
“เลิกยุ่งกับฉันสักทีเถอะหลิว
เราจบกันไปตั้งนานแล้วนะ” เขาพูดพลางทำสีหน้าจริงจัง
“จบ?...นายจบแต่ฉันไม่จบ
ฉันอุตส่าห์อ่อยนายมาเป็นปีๆแต่นายกลับไปชอบพี่ชายฉันเสียซะอย่างนั้น!!นี่นายบ้าหรือว่าโง่กันแน่ฮะกร
ของๆฉันมันไม่แน่นเท่าของพี่ฉันหรือไงถึงได้ไม่ชอบฉันแต่ไปเอากับพี่ชายฉันจนตอนนี้พี่ฉันมันมีแฟนเป็นผู้หญิงไม่ได้แล้ว!!!”
เธอพูดตะโกนจนทำให้คนทั้งโรงอาหารมองมาที่เรา
ผมหันไปมองก่อนที่จะค่อยๆถอยห่างออกมาทีละนิดทีละนิด
“แล้วของไอ้ผู้ชายข้างๆนั้นของนายมันคับแน่นดีมั้ยล่ะ?ถึงได้ติดใจเสียจนต้องทำอีกหลายๆครั้งน่ะฮะ??!!!”
เธอตะโกนอีกครั้งทำให้ผมสะดุ้ง เกี่ยวอะไรกับกูวะ?อุตส่าห์กำลังจะไปแล้วแท้ๆ
“อย่ามายุ่งกับเขานะ!!!”
กรบอกพลางเอามือมาป้องผมที่ยืนอยู่ด้านหลัง
“เขาคือคนของฉันและฉันจะไม่ยอมให้เธอทำร้ายคนรักของฉันอีกต่อไปอีกแล้ว!!”
กรบอกแล้วจ้องหน้าของเธอคนนั้น มึงดูหล่อขึ้นมาทันทีเลยว่ะไอ้กร
“หึ้ย!!!ฉันล่ะหมั่นไส้...รูก้นมันจะไปดีกว่ารู-“
“พอได้แล้วมั้ง
แค่นี้คนก็มามุงดูกันเยอะแล้วนะ” ผมพูดขึ้นพลางเดินออกมาประจันหน้ากับเธอ
เธอเลิกคิ้วข้างหนึ่งแล้วทำหน้าไม่พอใจ
“อย่ามายุ่งไม่เข้าเรื่อง!!อีพวกผิดเพศ!!!”
เธอตะโกนเสียงลั่น ผมเลิกคิ้วมองก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ
“แล้วคนที่ถูกเพศอย่างเธอเขาเอามั้ยล่ะ?”
ผมถามพลางยิ้มมุมปาก
เธอจ้องหน้าของผมปานจะกินเลือดกินเนื้อแล้วยกมือขึ้นมาเตรียมจะตบหน้าของผม
“ตบเลย
แล้วเรามาดูกัน...ว่าถ้าคลิปที่ทุกคนในนี้ถ่ายไปฟ้องผอ.จะทำให้ใครโดนลงโทษ”
ผมบอกพลางทำท่ากอดอกมองเธอ
เธอทำหน้าเสียแล้วเอามือลงแล้วหันไปมองกรที่ยืนอยู่ข้างหลังของผมในตอนนี้
“เดี๋ยวนี้ให้เมียมาบังหน้าเลยงั้นเหรอกร?ไม่แมนเอาเสียเลยนะ”
เธอบอกพลางเบะปาก
“ก็ถ้าเขาแมนเขาคงเอาเธอแล้วล่ะ
เนอะ?” ผมพูดพลางยิ้มกว้าง เธอทำท่าทางกระฟัดกระเฟียดก่อนที่จะเดินออกจากโรงอาหารไป
หลังจากนั้นฝูงชนก็แยกย้ายกันไปกินข้าวยกเว้นไอ้พวกเพื่อนๆในห้องของผมนี่แหละที่กรูกันเข้ามาหาผมใหญ่
“ไอ้ลิ้ม
หมายความว่าไงวะ?นี่มึง...เป็นอะไรกับไอ้กรกันแน่วะ?” ไอ้ต้นถามพลางมองหน้าของผม
ผมหันไปมองหน้าของกรที่มองตาผมอย่างอ้อนวอน
“ตอบมาดิว่ามึงสองคนเป็นอะไรกันวะ?”
ไอ้ทิวถามอีกคนพลางเขย่าร่างของผม
“เออ
มันเป็นผัวกูส่วนกูเป็นเมียมันโอเคมั้ย ปะ กินข้าว”
ผมบอกแล้วจับมือกรไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว
พอก้นผมถึงที่นั่งปุ๊บความคิดของผมมันก็ดังขึ้นมาในใจทันที กูเป็นอะไรเนี่ย?!!!
กูทำแบบนั้นทำไม??? กูบอกแบบนั้นกับเพื่อนคนอื่นๆทำไม? กูทำอะไรลงไปเนี่ย?!!!
“หมับ!!”
กรที่นั่งอยู่ด้านหน้าของผมยื่นมือมาจับมือของผม
ผมเงยหน้าแล้วมองหน้าของเขาที่ยิ้มกว้างมาให้ก่อนที่เขาจะหัวเราะเบาๆ
“ฮิๆ”
“หัวเราะอะไรของมึง?”
ผมถามพลางเลิกคิ้วข้างหนึ่ง
“ก็มีความสุขที่ลิ้มบอกว่าเราเป็นผัวไง
แถมยังบอกอีกว่าลิ้มเป็นเมียเรา โคตรดีใจอ่ะ” เขาบอกพลางยิ้มจนตาหยี
ดีใจอะไรนักหนา น่าหมั่นไส้เหลือเกินนะพ่อคุณ
“ได้กูแล้วอย่าทิ้งแล้วกัน
ถ้าทิ้งนะกูจะตัดไอ้นั่นให้ไม่ต้องไปเอากับใครได้อีกเลยคอยดู”
ผมบอกแล้วตักข้าวเข้าปาก กรหัวเราะในลำคอเบาๆก่อนที่จะจับแก้มของผม
“ไม่ทิ้งหรอกคนน่ารักแบบนี้อ่ะ”
“กินข้าวไป
เหลือเวลาพักอีกหน่อยเดียวเอง เอ้า!”
ผมบอกแล้วตักข้าวในจานเขายัดเข้าไปในปากของเขาทันที
“เอาๆ(เบาๆ)”
เขาบอกพลางจับมือของผม
“ทีตอนกูบอกให้เบาๆมึงยังไม่ยั้งเลย”
ผมบ่นก่อนที่จะนั่งกินข้าวของตัวเอง
แล้วหลังจากนั้นข่าวที่ผมตบกับกรก็ดังกระฉ่อนไปทั้งโรงเรียนแต่ก็ไม่ได้มีการรังเกลียดอะไรเพราะเดี๋ยวนี้ใครๆก็ยอมรับเรื่องแบบนี้กันทั้งนั้นยกเว้นหลิวอะไรนั่นคนเดียวเท่านั้นแหละ
ถึงการคบกันของผมกับกรจะเกิดจากความบังเอิญแต่ตอนนี้เรารักกันมากแบบที่ไม่เคยคิดเลยว่าผมจะมาชอบไอ้ผู้ชายที่แต่งหญิงมาหลอกข่มขืนผมคนนี้ได้ขนาดนี้เลยด้วยซ้ำ
แต่ก็เอาเถอะ....ความรักของคนเรามันไม่มีขอบเขตอยู่แล้วนี่เนอะ?
