นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
พี่ครับ อย่าปล้ำผมเลย!!
ผมเผอิญได้ไปแชทกับผู้หญิงคนหนึ่งจากแอพหาคู่และนัดกินกินเนอร์กับเธอแต่สิ่งที่ผมเจอ...มันไม่ใช่อย่างที่ผมคิดไว้เลย!!!
ผู้เข้าชมรวม
576
ผู้เข้าชมเดือนนี้
5
ผู้เข้าชมรวม
576
หมวด : นิยายวาย
อัปเดตล่าสุด : 1 พ.ค. 62 / 20:51 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
เมื่อแอพหาคู่ไม่ได้นำพามาซึ่งคู่รักดีๆของเราเสมอไป และเขาคือหนึ่งในนั้นที่ดันไปเจอคนที่ไม่ได้เป็นเหมือนในรูปโปรไฟล์ แล้วเรื่องราวนี้จะดำเนินต่อไปอย่างไร โปรดติดตาม
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
พวุรู้ัแอพหาู่ในโทรศัพท์มือถือันใ่มั้ยรับ?
ที่มีหลาหลายฟัั่น์หลาหลายรูปแบบที่สามารถทำให้เราไ้พบับนที่ถูใและรสเป็
ผม็เป็นนหนึ่ที่ื่นอบารใ้แอพนี้เป็นีวิิใ ผมื่อินรับ
ผมมัะุยแทับผู้หิไปเรื่อยเปื่อยแ่อนนี้มีที่สนใประมาสามสี่นแ่หนึ่ในนั้นที่ทำให้ผมอยาะรู้ัเธอมาว่าแ่ในแอพ
ือบิว รูปโปรไฟล์อเธอสวยมา เธอเป็นสาวหน้ามผิวเ้มามสเป็อผม
ผมเลยลอทัวนเธอไปิน้าวเย็น้วยันผ่านแอพหาู่นั้นแ่เธอยัไม่อบ
ผมแอบถอนหายใเล็ๆแล้วำลัะปิมือถือเธอ็ส่้อวามลับมา
“ล่ะ
ที่ไหนีะ?บ้านันีมั้ย?” เธอส่มาแบบนั้นทำให้ผมยิ้มแป้น
ผมพิมพ์อบไปว่าลและอที่อยู่อเธอมาในที่สุและเราทั้สอ็นัวันันว่าะไปิน้าวเย็นันวันไหนและลเป็นวันพรุ่นี้อนเย็นประมาหโม
ผมอาบน้ำั้แ่สี่โมและทำัวเอให้สะอาและหล่อที่สุเท่าที่ะทำไ้
อนนี้เป็นเวลาห้าโมผมเลยับรถไปามที่อยู่อเธอแ่่อนหน้านั้นผม้อื้ออไม้มา่อน่อหนึ่
หลัาที่ผมื้อมาผม็ไปามที่อยู่ที่บิวให้มาอย่าๆเพราะว่าผมเป็นนที่ไม่ินับเส้นทาแถวนี้สัเท่าไหร่นระทั่ผมมาถึที่หน้าบ้านอบิว
ผมเินออมาารถ
ในมือถือ่ออไม้่อให่เอาไว้แล้วำลัะเินเ้าไปในบ้านอเธอแ่ผม็ิึ้นไ้ว่าถ้าหาพ่อแม่อเธออยู่ะในาไหน
ผมเลยหยิบโทรศัพท์มือถือึ้นมาแล้วเปิแอพหาู่นั้นแล้วทับิวไป
“บิว
ผมมาถึหน้าบ้านุแล้วนะ” ผมส่ไปแบบนั้น เธออบลับมาทันใเหมือนับว่าเธอำลัระ้อวามาผมอยู่
“เ้ามาเลย”
เธอส่ลับมา
ผมเ็บโทรศัพท์มือถือแล้วเินเ้าไปในบ้านและยืนหยุนิ่รที่หน้าประู
ผมเาะประู่ไปสอสามที่อนที่ประูะเปิออ
แ่เมื่อประูเปิออแล้วผม็้อใสุี เมื่อนที่เปิประูออมา..ไม่ใ่บิว
แ่เป็นผู้ายัวสูผิวเ้มที่มีล้ามเนื้อแน่นเหมือนับพวเทรนเนอร์มาเปิให้
ผมมอเานิ่ ใรน่ะ?
“เอ่อ...ือผมมาหาบิวน่ะรับ”
ผมบอเสียสั่นพลามอหน้าอเา เาหลบัวออไปาประูพลาพูึ้นมา
“น้อสาวผมอยู่้าบน
เี๋ยวผมไปามเธอให้” เาบอแล้วเินึ้นไปบนห้อั้นบน ผมถอนหายใยาว โล่อไปที
นึว่าบิวมีแฟนแล้วหลอให้เรามาเสียอี
ผมเินไปรโฟาแล้วำลัะนั่ลแ่สายาอผม็ไปสบเ้าับอะไรบาอยา
มันือรูปถ่ายรอบรัว ผมเินไปู่อนที่ะ้อเบิาโพล
เพราะว่าในรูปนั้น...ไม่มีรูปอบิวเลย
มีแ่หิแ่และายแ่ที่น่าะเป็นพ่อและแม่ส่วนอีน็ือพี่ายอบิว มีแ่สามน
นัวผมลุวาบไปหม แสว่าบิวไม่มีัวนั้นเหรอ? ในบ้านนี้ไม่มีรูปเธอเลยนี่นา
ผมิแล้วหยิบโทรศัพท์มือถืออัวเอึ้นมาและเ็้อวามาบิว
เธอ็บอว่าเป็นที่นี่นิ ไม่ผิแน่ ผม้อโนหลอแน่ๆ รีบหนีออไป่อนีว่า ผมิ่อนที่ผมะ่อยๆถอยหลัออมาารนั้นทันที
“้อออไปาที่นี่แล้ว”
ผมพึมพำแล้วำลัะเินไปที่หน้าประู
แ่แล้วร่าหนาอายนนั้นที่อ้าว่าเป็นพี่ายอบิว็เินลมาาั้นบนพลามอหน้าอผม
เาพุ่ัวมาพลาับไหล่อผมแน่น
หมับ!!!
“อึ...อะ...อะไรเหรอรับ?”
ผมถามเสียสั่นพลามอหน้าอเาอย่าหวาๆ เายิ้มมุมปาแล้วโอบเอวอผม
“ะไปไหนั้นเหรอะ...ิน”
เาระิบ้าหูทำให้ผมนลุู่
ผมำลัะเบี่ยัวหนีแ่เาที่ัวให่ว่า็แบร่าอผมึ้นบ่าอเาทันที
หมับ!!
“เอาล่ะ
เราไปมีวามสุันที่ห้ออันีว่านะะ...ิน” เาบอ้วยเสียอันน่าสยสยอ
ผมลัวมานัวเร็ไปหม นี่เาหลอเรามาทำไม?หลอมา่าั้นเหรอ?
ายๆๆๆๆวันนี้ผมายแน่
พอมาถึที่ห้อเา็วาร่าอผมลบนเียพลามอใบหน้าอผม่อนที่เาะใ้มือมาลูบที่แ้มอผม
“น่ารััเลย...น่ารัว่าในรูปอีนะะ”
เาบอพลาึร่าอผมไปอแน่น
อะไร?เา้อารอะไราผมันแน่?แล้วเาหลอผมทำไม?
“ทำแบบนี้ทำไม?หลอผมทำไม?”
ผมถามพลาใ้มือผลัออเา เาผละออาร่าอผมพลา้อหน้าอผม
“เพราะันรันายไิน”
เาบอพลาพุ่ัวเ้ามาผมลบนเีย เ้า้อาอผมอย่าสัว์ที่ระหายเ็ส์
ผมลืนน้ำลายอย่าทุ์ทรมาน
เหุาร์ที่เิึ้นรหน้านี่มันเป็นสิ่ที่ผมไม่เยิไม่เยฝันมา่อนว่าผมะ้อมาเอับอะไรแบบนี้
ผมรู้สึสับสนไม่หม อยาร้อไห้้วย
“ไม่เป็นไรนะิน
มันะเ็บแ่อนแรเท่านั้นแหละ...หลัานั้น..นาย็ะไ้ึ้นสวรร์อย่าแท้ริเลยล่ะ”
เาล่าว่อนที่ะเ้ามาไร้ที่ออผม มันเป็นวามรู้สึที่แปลประหลา
ไม่ไ้รัเียแ่็ไม่ไ้ถึับอบ
ผมไปหมและส่ายหน้าไปมา่อนที่เาะยหน้าอัวเอึ้นมาแล้วมอาอผม
“หอมั
....หอมัเลยิน...หอมมา ลิ่นัวอนายมันหอมอย่านี้นี่เอสินะ
หอม...หอมเหลือเิน...” เาบอแล้วเอาแ่สูมไปามร่าายอผมทั้ออ หลัหู
แน และแม้ระทั่รัแร้
“อึ...พอ..พอไ้แล้ว...อย่าทำอะไรผมเลยนะ..อล่ะ...ปล่อย...ปล่อยผมไปเถอะ...”
ผมบอพลายมือึ้นมาไหว้และมีน้ำาไหลออมานิหน่อย
เาเบิาโพล่อนที่ะโอบอร่าอผมเอาไว้แน่น
พลาใ้มืออเามาลูบหัวอผมเบาๆ
“ไม่เป็นไรนะิน
มันไม่เ็บมาหรอ
ันสัา...ว่าันะทำมันเบาๆนะ...และันสัา..ว่าันะทำแบบนี้ับนายเพียแ่นเียวเท่านั้น...ุ๊บ”
เาบอพลาูบที่หัวอผม เา่อยๆวาร่าอผมลและระาเสื้ออผมออมา
ายแน่...โนแน่ๆ
“ไม่้อลัวนะิน
ไม่้อลัว” เาบอพลาปลิปาเอผมออแล้วึาเในอผมล
นทำให้เ้าน้อายอผมมันโผล่ออมาูโล แ่เป็นในสภาพัวเียที่ยัไม่ื่นี
เรียว่าหลับสนิทเลย็ว่าไ้ ็เวลาแบบนี้ใรมันะไปแ็ันเล่า?
“น่ารัั...รนี้อิน..็ยัน่ารัเลย
อั้ม!!” เาบอ่อนที่ะใ้ปาอเาอมเ้าน้อายอผมเ้าไปนหมนทำให้ผมรู้สึแปล
“อื้อ!!...อือ..ย...อย่า...อย่าทำแบบนี้..ฮึ๊!”
ผมอุทานออมาและเร็ไปทั้ัว ท่าทีอผมที่ห้ามปรามเหมือนับไฟที่ราลไปบนน้ำมันวาม้อารทาเพศอเา
เาูและอมน้อายผมอย่าเมามันส์โยที่ผมนั้นแ่แ่เร็ัวไปมา่อนที่สะโพอผมะยับไปเอามอัโนมัิโยที่ผมไม่ไ้ั้ใทำ
“อื้อ..อื้อ...พอ...พอแล้ว...ะ..อื้อ..ะเสร็แล้ว”
ผมบอ้วยเสียรวราที่ผมไม่ไ้อยาะทำมันเลยสันิ
เายิู่ื่มับมันมาึ้นนผมทนไม่ไหวและปล่อยเ้าไปในปาอเาในที่สุ
“อื้อ!!!!”
ผมระุแรพลาับหัวอเาเ้าไปในหว่าาอผม่อนที่ผมะรู้สึัวว่าัวเอไ้ทำอะไรลไป
ผมรีบถอยห่าออมาาเาแล้วเอาหมอนบนเียมาปิเ้าน้อายอผมเอาไว้
นี่ผมทำเรื่อน่าอายอะไรลไปเนี่ย?นี่เราเป็นเย์ั้นเหรอ?ะว่าไป็ไม่เยมีอะไรับผู้หิเลยนี่หว่า...แ่ผม็เยมีแฟนเป็นผู้หินะ...น่ารั้วย..แ่นั่นไม่ใ่ประเ็น..ประเ็นือ..เาะ้อผมอีนานมั้ย?!!
“น่ารัสุๆไปเลยิน
น่ารัมาเลย อยาำทำมาว่าัเลย”
เาบอแล้วรูิบาเอัวเอออแล้วหยิบเ้าน้อายยัษ์อเาออมาที่มันำลัี้หน้าอผมอยู่
อะไรมันะให่นานั้น!!
“ันทน่อไปอีไม่ไหวแล้วล่ะิน...อทีเถอะนะ”
เาบอแล้วลาาอผมเ้าไปหาเา เา้มลไปรหว่าาอผมและ้อมันอยู่นานนผมลัวไปหม
“อย่าปล้ำผมเลยนะพี่
อย่าทำอะไรผมเลย...อย่า- อ๊ะ!”
ผมพูไปสัพั็้อส่เสียอุทานเมื่อผมสัมผัสถึวามื้นแะไ้า้นอผม
เานนั้นำลัเลียที่้นอผมอยู่ เลียอย่าับมันเป็นไอศรีมรสเลิศอย่านั้นแหละ
ผมัฟันัวเอไม่ให้ส่เสียแปลๆออไปแ่็ห้ามไม่ไ้
เมื่อวามรู้สึแปลๆนั้นที่เาทำมันทำให้ผมราออมา
“อื้อ!!อ๊ะ!”
ผมราออมายิ่ทำให้เาไ้ใ เาใ้ลิ้นอเาเลียลึเ้าไปใน้นอผมอี
ผมำผ้าห้มแน่น่อนที่เาะหยุ
“พี่...พอเถ-“
สวบ!!!
“อื้อ!!!!เ็บ...เ็บ!!!!!” ผมระโนึ้นมาหลัาที่เานนั้นยัเ้าน้อายอเาเ้ามาใน้นอผมอย่าไม่ทันั้ัว
เาอร่าอผมเอาไว้แน่นพลาาเ้าสิ่นั้นไว้ใน้นอผม เาหอบหายใแร
ใบหน้าอเาแ่ำไปหมนทำให้ผมรู้สึแปลๆ
เาูบที่ปาอผมและใ้ลิ้นอเาวัเวียนไปมาในปาอผมนทำให้อๆผมมันั้ึ้นมาเสียอย่านั้น
เาูบที่อออผม่อนที่ะพูึ้นมา
“น่าะพอยับไ้แล้วล่ะ”
เาบอพลายับเ้าสิ่นั้นเ้าๆออๆในัวผม ผมร้อราเสียัพลาแอ่นัวไปมา
มันทั้เ็บและรู้สึี..นี่ผม..เป็นเย์ใ่มั้ยเนี่ย?!!
“ับัเลย...ีใั...ินไม่เยมีอะไรับใรใ่มั้ย?...ีั...ที่ันไ้เป็นนแรอนาย...และะเป็นนเียวอนาย้วย”
เาบอแล้วอยถี่นร่าอผมมันสะเทือนไปหม
เาับผมเปลี่ยนท่าไปมาแ่็ยัเ้าสุนทำให้ผมหน้าเหยเอยู่อย่านั้นนผ่านไปั่วโมหนึ่เา็ปล่อยมันออมาในัวผม
ผมร้อไห้ออมา้วยวามเสียใ ถ้าเป็นเอส์ะทำยัไ?ถ้าายะทำไี?
ในะที่ผมิอยู่นั้นเา็ใ้ลิ้นอเาเลียน้ำรัอเาที่อยู่ใน้นอผม
หลัานั้นเา็ใ้นิ้วอเาว้านเอาน้ำรัที่อยู่ในัวอผมออ
ผมิ้นไปมา้วยวามเ็บเพราะว่าเาล้วลึมา ่อนที่เาะเอาทิู่มาเ็ให้ผม
ผมมอหน้าเาอย่าๆ่อนที่เาะระโนเ้ามาอร่าอผมเอาไว้แน่นพลาลูบหัวอผมไปมา
“รู้สึีมั้ยิน...เ็ส์ที่ันมอบให้นายเป็นยัไบ้า?”
เาถามพลาูบที่แ้มอผม ผมเียบทำไ้แ่นั้นเพราะไม่รู้ว่าะพูอะไรี
“ไม่้อห่วนะิน
ันะรับผิอบนายเอ อเพียแ่ให้นาย...เป็นอันแ่นเียว็พอ”
เาบอพลามอหน้าอผม หลัาประโยนั้นที่เาพูบหัวใอผมมัน็เ้นูมาม
ผมเอามืออัวเอมาับที่ออัวเอไปมา
นี่มันบ้าไปแล้ว...นี่ผมอบเาั้นเหรอเนี่ย?...บ้าๆๆๆๆ นี่น่ะ...มันเ้า่าย่มืนเลยนะ!
“ไ้มั้ยิน?”
เาถามพลาเอาหน้ามาใล้ผม
ผมมุหน้าลไปรไหล่อเาไม่ยอมสบาอเาเพราะว่าลัวว่าัวเอะเผลอปิ๊นโรินี่ที่เพิ่ะ่มืนเาไปหยๆ
“น่ารััเลย...ินอัน”
เาบอแล้วูบที่หูอผม ผมไม่รู้ะทำไเลยเ้าไปุที่ออเาแทน
ทำไมใ้อเ้นแรแบบนี้ับเา้วยเนี่ยห๊ะ?!!
“ไม่เป็นไร...ไว้พรุ่นี้เรา่อยพูันเรื่อนี้็ไ้....เพราะว่า่อานี้ไป...ินะ้ออยู่ที่นี่ับัน
โอเนะ?” เาบอแล้วเยาอผมึ้นมาแล้วประทับูบให้ับผม ผมหน้าแ่ำ
ผมพยายามหลบใบหน้านั้นเอาไว้แ่็ไม่เป็นผล เาเห็นใบหน้าแ่ำนั้นอผมแล้ว
เายิ้มมุมปา่อนที่ะอผมเอาไว้แน่นว่าเิม
“ิถูแล้วริๆ...ที่เลือินน่ะ..็..น่ารันานี้เลยนี่นา”
เาบอ ผมที่ำลัเินอายอยู่็สสัยึ้นมา..ว่าถ้าบิวไม่มีอยู่ริและเาือนทำเรื่อพวนี้ทั้หม..แล้วเาื่ออะไรันแน่
ผมเลยัสินใเยหน้าึ้นมาแล้ว้อาอเา
“...ุ...ุ...ื่ออะไร..รับ?”
ผมถามอย่าลัวๆ เาทำหน้าๆ่อนที่เาะมาลอเลียผม
“็บิวนั่นแหละื่ออัน...่อานี้ไป...ฝา้วยนะ...ินที่น่ารัอัน”
เาบอพลายิ้มหวาน ผมมอเาั่วรู่่อนที่ะเ้าไปบที่ออเา
ไหนๆ็โนปล้ำแล้ว...ยอมเป็นเมียเาเสียหน่อย..เาะไ้ไม่ไปทำร้ายนอื่นแบบนี้อี...
(writer:อบเาเ้าแล้ว็บอมาเถอะ
ิน:ไม่รู้้วยแล้ว!!!)
ผลงานอื่นๆ ของ M 4Z ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ M 4Z
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น